Οι εργαζόμενοι της ανακύκλωσης στην εταιρεία ΕΠΑΝΑ απέδειξαν στην πράξη το σύνθημα ότι χωρίς τους εργάτες γρανάζι δεν γυρνά, μέσα από τον πολύμηνο απεργιακό αγώνα τους.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε την κατάσταση των εργαζομένων και τη σύνθεσή τους καθώς και τις συνθήκες δουλειάς στο εργοστάσιο (ΚΔΑΥ) του Ηρακλείου. Από τους 41 εργαζόμενους στο εργοστάσιο την ημέρα που ξεκίνησε η απεργία η σύνθεση των εργαζομένων ήταν Ελληνες, Βούλγαροι, Πακιστανοί, Αφγανοί και ένας Αφρικανός. Το μορφωτικό επίπεδο των εργαζομένων ήταν πολύ χαμηλό. Οι περισσότεροι Ελληνες δεν έχουν τελειώσει το Γυμνάσιο και οι μετανάστες δε μιλάνε καλά Ελληνικά. Οι συνθήκες από όλες τις πλευρές ήταν απαράδεκτες.

Πριν την απεργία, η συμπεριφορά της εργοδοσίας ήταν αισχρή και συμπεριφερόταν στους εργάτες σαν σε σκουπίδια. Υποτίμησαν την οργάνωσή τους, αν και η εργοδοσία είχε πάρει μέτρα με απολύσεις και νέα σύνθεση προσωπικού, προσπαθώντας να ελέγξει την κατάσταση πριν προχωρήσει στις μειώσεις μισθών και δημιουργώντας καταστάσεις διχόνοιας και διαφοροποίησης των εργατών σε Ελληνες και μετανάστες.

Η πρώτη επαφή με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ αλλά και το σωματείο τους, την ΕΙΥΗ είχε ξεκινήσει πριν 2 χρόνια με περιοδείες ενημέρωσης που δεν είχαν και την καλύτερη αντιμετώπιση από τους ίδιους τους εργάτες που δεν ήξεραν καν τι είναι σωματείο και συνδικαλιστικό κίνημα. Το πρώτο βήμα ήταν η απεργιακή φρουρά του ΠΑΜΕ στη 48ωρη απεργία τον Οκτώβρη του 2011, μετά από εκεί αρχίσαμε να έχουμε καλύτερη επαφή με τους εργάτες με καλή πληροφόρηση και ξεκίνησαν πιο έντονες διεργασίες.

Η απόφαση της εργοδοσίας να εφαρμόσει την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ), που μείωνε τους μισθούς της ΕΓΣΣΕ κατά 22% και 32% από το Φλεβάρη του 2012, οι εργαζόμενοι συνειδητοποίησαν την κατάσταση αρχές Μάρτη, που πληρώθηκαν το μήνα Φλεβάρη με μειωμένες αποδοχές. Αμεσα ήρθαν σε επαφή με την ΕΙΥΗ και το ΠΑΜΕ για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στην εφαρμογή της ΠΥΣ που μείωνε τους μισθούς. Οργανώσαμε μαζί με τους πρωτοπόρους εργάτες 2 Γενικές Συνελεύσεις αρχικά εκτός χώρου εργασίας και μετά μέσα στο εργοστάσιο, όπου ξεχώρισαν οι εργάτες που αποτέλεσαν τη σωματειακή Επιτροπή (ΣΕ): 4 Ελληνες και 2 μετανάστες.

Καθοριστικοί παράγοντες για την επιτυχία του αγώνα αποτέλεσαν τόσο η μαζική τους εγγραφή στο σωματείο όσο και η ξεκάθαρη θέση του σωματείου και του ΠΑΜΕ με την ανάδειξη των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα: τη θέση του ΠΑΜΕ ανυπακοή, ρήξη με την εργοδοσία και την όξυνση της ταξικής πάλης και τη θέση της εργοδοσίας - του εργοδοτικού συνδικαλισμού, εξαθλίωση και υποταγή στις εντολές της εργοδοσίας που θέλει σκλάβους τους εργάτες.

Στη γενική συνέλευση, 2 μέρες πριν ξεκινήσει ο ηρωικός απεργιακός αγώνας των εργατών της ανακύκλωσης, παρουσία όλων των εργατών και παρά την προσπάθεια του μηχανισμού της εργοδοσίας να ανατραπεί η πρόταση της σωματειακής επιτροπής για κήρυξη του αγώνα, οι εργάτες με συντριπτική πλειοψηφία έδωσαν θετική απάντηση στη γραμμή της ΕΙΥΗ και του ΠΑΜΕ, βάζοντας μόνοι τους το ζήτημα ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα πια παρά μόνο να παλέψουν ενάντια στην εργασιακή σκλαβιά. Ολοι μαζί, Ελληνες και μετανάστες μπήκαν στη μάχη.

Από την πρώτη μέρα της απεργίας, συμμετείχε η πλειοψηφία των εργαζομένων, ενώ οι απεργοσπάστες, που ήταν τα τσιράκια της εργοδοσίας και των εργοδηγών, απομονώθηκαν από τους απεργούς. Κατά τη διάρκειά της, η εργοδοσία εξαπέλυσε όργιο τρομοκρατίας: απειλητικά τηλέφωνα, επιθέσεις σε μετανάστες, μήνυση στην ΕΙΥΗ, γενικά χρησιμοποίησε όλο το οπλοστάσιο που διέθετε.

Εξαπέλυσε απειλές για απολύσεις των πρωτοπόρων εργατών, κλείσιμο του εργοστασίου αν δε σταματούσαν την απεργία, προσπάθεια δωροδοκίας απεργών εργατών και με πυρήνα συγκεκριμένους απεργοσπάστες προσπάθησαν, ειδικά προς το τέλος, να παρασύρουν ταλαντευόμενους. Η ενότητα και η αποφασιστικότητα των απεργών, φυσικά με τη στήριξη του ΠΑΜΕ, απέτρεψε τέτοιες κινήσεις.

Πρωτοφανής ήταν η οργανωτική ικανότητα της σωματειακής επιτροπής που από την πρώτη κιόλας μέρα καταμέρισε καθήκοντα στους εργάτες σε 24ωρη βάση. Εκανε τη μάχη της απεργίας υπόθεση όλων των απεργών. Παρά τις αδυναμίες που διαπιστώθηκαν, ένα μεγάλο κομμάτι ανταποκρίθηκε επάξια. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες Γενικές Συνελεύσεις που έλυναν τα ζητήματα που προέκυπταν, παίρνοντας το λόγο όλοι για τις αποφάσεις που λάμβαναν και την ευθύνη υλοποίησης των αποφάσεών τους, λέγοντας και κάθε πρόβλημα που αντιμετώπιζαν. Οι εργάτες γνώρισαν τον πολύτιμο ρόλο της οργάνωσης του ταξικού σωματείου και της λειτουργίας του με αναντικατάστατο τη γενική συνέλευση των εργατών. Οπως στο ζήτημα της περιφρούρησης του αγώνα, της αλληλεγγύης, οι εργάτες ανταποκρίθηκαν με συνέπεια, τις 118 ημέρες δέθηκαν και έγιναν μια οικογένεια, μια γροθιά γνωρίζοντας πραγματικά τους συναδέλφους τους εκεί έξω από τις πύλες του εργοστασίου αντιμέτωποι όχι μόνο με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, αλλά με τις σκληρές καιρικές συνθήκες και την αφόρητη δυσωδία από τα σκουπίδια.

Εργάτες που δε συμμετείχαν ποτέ στο συνδικαλιστικό κίνημα (π.χ. πανελλαδικές απεργίες), κατάφεραν με τη συμβολή του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος να δρουν ως έμπειροι στην ταξική πάλη, με σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν». Σ' αυτό καθοριστική σημασία έπαιξε η στάση και η δουλειά των μελών του ΠΑΜΕ καθημερινά, αναπτύσσοντας ατομικά και συλλογικά πολιτικούς και κοινωνικούς δεσμούς με τους εργάτες. Οι ίδιοι οι εργάτες παραδέχτηκαν πως αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ δε θα είχαν καταφέρει να κάνουν αυτόν τον αγώνα, να διαπιστώσουν τη δύναμη που έχουν όταν το θελήσουν, να ξεχωρίζουν ποιος είναι ο σύμμαχος και ποιος ο εχθρός.

Το παράδειγμα του ηρωικού αγώνα των ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ ενέπνευσε τους εργάτες της ανακύκλωσης, όταν προβλήθηκε το βίντεο με το αφιέρωμα στην απεργία των χαλυβουργών. Οι απεργοί ένιωσαν δέος και πείσμα να συνεχίσουν τον αγώνα ακόμα πιο ατσαλωμένοι. Αλλά και με τη συμμετοχή εργαζομένων από την ΑΡΙΑΔΝΗ όπου εκείνοι είχαν βγει από απεργιακό αγώνα 72 ημερών, μεταφέροντας την εμπειρία, την έμπρακτη αλληλεγγύη τους από την πρώτη στιγμή.

Τα καθημερινά δελτία Τύπου και οι συνεντεύξεις, η ανάδειξη του αγώνα από το «Ριζοσπάστη», βοήθησαν ώστε το θέμα να πάρει γρήγορα διαστάσεις και να γίνει πολύ γνωστό.

Οι απεργοί με τη συνδρομή του ΠΑΜΕ έβγαλαν τον αγώνα τους έξω από τις πύλες της επιχείρησης. Εγιναν δεκάδες περιοδείες σε πολλές επιχειρήσεις στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου, συναντήσεις με ΔΣ άλλων σωματείων όπως της Coca Cola κ.λπ. Εδειξαν την ταξική τους αλληλεγγύη, συμμετέχοντας με μαζική αντιπροσωπεία στην πανελλαδική στάση εργασίας των εργαζομένων της ΚΑΡΦΟΥΡ. Μεγάλη επιτυχία σημειώθηκε με τη συμβολή της Γραμματείας του ΠΑΜΕ στην έκφραση αλληλεγγύης από εκατοντάδες σωματεία και απλούς ανθρώπους. Εκδόθηκαν δεκάδες ανακοινώσεις συμπαράστασης, σωματεία ενίσχυσαν οικονομικά τον αγώνα των απεργών. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ το έβαζαν σαν θέμα σε όλα τα σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Τέθηκε ως θέμα στην Τοπική Διοίκηση από τους εκλεγμένους δημοτικούς, περιφερειακούς συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Μαζεύτηκαν αρκετά χρήματα και πάνω από 2,5 τόνοι τρόφιμα. Οι αγρότες της ΠΑΣΥ τροφοδότησαν τους απεργούς με προϊόντα τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι απεργοί μάς έλεγαν ότι πρώτη φόρα είδαν τα ντουλάπια τους τόσο γεμάτα.

Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να αντέξουν οι οικογένειες απεργών όλο το διάστημα της απεργίας.

Η παρουσία των φοιτητών, σπουδαστών του ΜΑΣ βοήθησε στην ενίσχυση της απεργιακής φρουράς και εμψύχωνε καθημερινά τους απεργούς. Ο ρόλος των ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ στο ζήτημα της αλληλεγγύης ήταν αναντικατάστατος ώστε να συνδεθεί ο αγώνας με τις συνοικίες και να εκφραστεί με τον καλύτερο τρόπο.

Τα μέλη του ΠΑΜΕ, μαζί με τους απεργούς, μπλόκαραν διακοπές ρεύματος στους απεργούς, έκαναν συναντήσεις με ιδιοκτήτες για την κατανόηση της καθυστέρησης καταβολής των ενοικίων, αλλά και με διακανονισμό στις τράπεζες όσοι είχαν πρόβλημα στο να πάρουν παράταση στην αποπληρωμή δανείων.

Πάρθηκαν πρωτοβουλίες από το ΠΑΜΕ Υγειονομικών για την ανάδειξη ζητημάτων υγιεινής που απασχολούσαν τους εργάτες λόγω και της φύσης της εργασία τους που είχαν σοβαρά προβλήματα.

Πραγματοποιήθηκε θεατρική παράσταση στην πύλη του εργοστασίου και συναυλία στο κέντρο της πόλης με τη συμμετοχή δεκάδων γνωστών τοπικών καλλιτεχνών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αφιλοκερδώς. Πραγματοποιήθηκαν από το ΠΑΜΕ και την ΕΙΥΗ δεκάδες συλλαλητήρια αλληλεγγύης, κινητοποιήσεις έξω από δικαστήρια, εφετείο, δήμο Ηρακλείου κ.λπ.

Αποκαλύφθηκε ξανά ο εργοδοτικός ρόλος της πλειοψηφίας του ΕΚΗ, (ΠΑΣΚΕ νυν ΣΥΡΙΖΑ) που έχοντας την πικρή εμπειρία της «Αριάδνης» κήρυξε την απεργία κάτω από την πίεση του ΠΑΜΕ και των απεργών. Ομως δεν τη στήριξε, αντίθετα την υπέσκαψε με κάθε τρόπο και επιχείρησε να την εκμεταλλευτεί. Παραμονές των βουλευτικών εκλογών του Μάη εμφανίστηκε από κοινού με τους Οικολόγους, ώστε να φανεί ότι το ΕΚΗ προσφέρει χρήματα, αλλά και να πλασάρουν οι Οικολόγοι τη λογική της αυτοδιαχείρισης του εργοστασίου από τους εργαζόμενους. Μάλιστα, προς το τέλος της απεργίας και κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την εργοδοσία, ο Πρόεδρος του ΕΚΗ έφτασε σε σημείο να καλεί τους εργαζόμενους να δεχτούν τις προτάσεις της εργοδοσίας παρουσιάζοντάς τες σαν δική του κατάκτηση, να συναντιέται με τους απεργοσπάστες και να προπαγανδίζει την επιχειρηματολογία της εργοδοσίας ότι οι απεργοί εμποδίζουν τους υπόλοιπους να εργαστούν κ.λπ. Αποκορύφωμα της αισχρής στάσης τους ήταν η ανακοίνωση που έβγαλε η πλειοψηφία του ΕΚΗ μετά τη λήξη της απεργίας, που στρεφόταν ενάντια στους απεργούς, το ΠΑΜΕ και την ΕΙΥΗ. Οι λεγόμενοι αριστεροί της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρχικά είχαν παρουσία στις πρωινές περιφρουρήσεις των πρώτων ημερών, αλλά εξαφανίστηκαν μετά από τον απαράδεκτο ρόλο μέλους τους στους μηχανολόγους που ήταν απεργοσπάστης, γιατί εργαζόταν με μπλοκάκι και δεν τον κάλυπτε ο νόμος για να απεργήσει!

Η απεργία λύθηκε στις 25/7/2012 έπειτα από πολύμηνες σκληρές διαπραγματεύσεις με θετικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους, αφού η εργοδοσία δεσμεύτηκε γραπτώς, μετά την επίσκεψη των απεργών στα γραφεία της εταιρείας στην Αθήνα και με τη συνδρομή της ΕΓ του ΠΑΜΕ, ο μισθός να είναι όπως πριν την απόφαση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου.

Το εργοστάσιο της Ανακύκλωσης και η Σωματειακή Επιτροπή των εργαζομένων είναι πλέον στην πρωτοπορία του ταξικού κινήματος στην πόλη μας. Με πρωτοπόρο τρόπο οργάνωσαν τη συμμετοχή τους στις διαδοχικές Γενικές Απεργίες του τελευταίου διαστήματος (26/9, 18/10. 6-7/11) νεκρώνοντας την παραγωγή και περιφρουρώντας οι ίδιοι την απεργία, κάνοντας γενικές συνελεύσεις μέσα στο εργοστάσιο και με τις 2 βάρδιες εργαζομένων, βάζοντας σχέδιο πώς θα έχει επιτυχία η απεργία και αναλαμβάνοντας κι άλλες χρεώσεις στα πλαίσια της συμμετοχή τους στο ΠΑΜΕ, παρεμβαίνοντας για τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας αλλά και για κάθε πρόβλημα συναδέλφου στο εργοστάσιο. Υποδειγματική ήταν η αντιμετώπιση πρόσφατης επίθεσης χρυσαυγίτη εργαζόμενου - γνωστού απεργοσπάστη σε απεργό μετανάστη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το περιστατικό που έγινε όταν κλιμάκιο του ΠΑΜΕ και της ΕΙΥΗ έκαναν περιοδεία στο εργοστάσιο δύο βδομάδες μετά τη λήξη της πολύμηνης απεργίας, όπου η διευθύντρια έκανε παράπονα ότι οι εργάτες πριν την επαφή τους με το σωματείο και το ΠΑΜΕ έβγαζαν στη βάρδια 25 τόνους υλικό και τώρα βγάζουν 15 τόνους, παίρνοντας την απάντηση ότι έχει να κάνει με εργάτες κι όχι με σκλάβους.

Η καθημερινή παρουσία, πριν και μετά από τον απεργιακό αγώνα, η ανιδιοτελής στάση συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, απλών μελών, οι θέσεις τους για το τι πρέπει να παλεύουν οι εργάτες σήμερα, το δέσιμο των εργατών, οι δεσμοί που αναπτύχθηκαν, ήταν καταλυτικοί παράγοντες για τη νίκη που πέτυχαν οι εργάτες.

Μέσα σ' αυτήν τη μάχη, κατάλαβαν τι θα πει σωματείο και συνδικαλιστικό κίνημα. Αντιλήφθηκαν ποιο είναι το ΚΚΕ, ο ρόλος των κουμμουνιστών, της εργατικής τάξης και πού ανήκουν σαν εργάτες. Αυτή η πολύμηνη απεργία αποτέλεσε μια σημαντική παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα του Ηρακλείου και μας δίδαξε πως όταν οι εργάτες το θελήσουν, και έχουν ταξικό πλαίσιο πάλης μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Οπως γράφει και το πανό που έχουν φτιάξει οι εργάτες της ανακύκλωσης «χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά»!!