Την εκδήλωση άνοιξε με σύντομο χαιρετισμό από τον Πάνο Μπουγιούρη, υπεύθυνο του Τμήματος Αθλητισμού του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος ευχαρίστησε τους αθλητές και τα μέλη των ομάδων για την παρουσία τους στις εκδηλώσεις του φετινού Φεστιβάλ.
Μεταξύ άλλων, ο Θ. Λεκάτης στάθηκε στο ξεκίνημα των προσπαθειών για την ανάδειξη του αγώνα του ΔΣΕ και των όσων κρύβει για αυτόν το βουνό του Γράμμου, από το 1994 μέχρι σήμερα, κάνοντας ειδική αναφορά στην πρώτη πλακέτα που τοποθετήθηκε στην Λυκόρραχη το 1996, ενώ μίλησε αναλυτικά για τη σημαντική προσπάθεια και τις δυσκολίες που χρειάστηκε να ξεπεραστούν προκειμένου να έρθει στο φως ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας του ΔΣΕ που αφορούσε την υγειονομική περίθαλψη των μαχητών του.
Από την πλευρά του ο Θ. Μπενάτος, μιλώντας για την ανάδειξη του Γράμμου, έκανε ειδική αναφορά στην έκδοση από τη «Σύγχρονη Εποχή» του «Ιστορικού και Ταξιδιωτικού Οδηγού για τον Γράμμο» που, όπως είπε χαρακτηριστικά, επιτάχυνε τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό και επέτρεψε την πραγματοποίηση των όσων έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ενώ μέχρι τότε ο Γράμμος δεν υπήρχε καν στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Οπως τόνισε ανάμεσα σε άλλα, στους πελώριους αυτούς ορεινούς όγκους, στα ματωμένα υψώματα, κάθε βράχος, κάθε ρεματιά έχει να αφηγηθεί μια ιστορία, επισημαίνοντας πως «αν μέχρι τώρα έχουμε ανακαλύψει πολλά, έχουμε άλλα τόσα να ανακαλύψουμε στο μέλλον»...
Στην κεντρική παρέμβασή του ο Κ. Σταματόπουλος στάθηκε, μεταξύ άλλων, στις εξελίξεις στην οπτικοακουστική παραγωγή σημειώνοντας ότι τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα και με τις επιταγές της ΕΕ, εντατικοποιείται η προσπάθεια για να αξιοποιηθεί πιο αποδοτικά ο πολιτιστικός τομέας για την ενίσχυση της κερδοφορίας. «Ο κινηματογράφος και η οπτικοακουστική βιομηχανία, ως ο πολιτιστικός κλάδος με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίου, που έχει ταυτόχρονα τη δυνατότητα να συνεισφέρει και στην ενίσχυση άλλων, διασυνδεόμενων με αυτόν, τομέων της οικονομίας, όπως ο τουρισμός, η αποκαλούμενη "ψηφιακή οικονομία", οι τηλεπικοινωνίες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κ.λπ., βρίσκεται στην προμετωπίδα αυτού του αγώνα δρόμου».
Στη συνέχεια, έφερε συγκεκριμένα παραδείγματα για τις αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην εθνική κινηματογραφία από όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις, με ολέθρια αποτελέσματα για τους μικρούς, «ανεξάρτητους» παραγωγούς και τους εργαζόμενους του οπτικοακουστικού τομέα.
Απέναντι στην επίθεση που δέχονται τι μπορεί να κάνουν οι δημιουργοί και οι εργαζόμενοι στον χώρο; Σε αυτό το ερώτημα προσπάθησε να απαντήσει ο Κ. Σταματόπουλος στο τελευταίο σκέλος της ομιλίας του, σημειώνοντας ότι χρειάζεται καταρχάς «να ενισχυθεί ο αγώνας τους για την υπεράσπιση των δημιουργικών και εργασιακών δικαιωμάτων τους». Τώρα, «χρειάζεται να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό ριζοσπαστικό ρεύμα στη νεολαία και την κοινωνία. Ενα ρεύμα στο οποίο ο κινηματογράφος και οι τέχνες γενικότερα θα αποτελούν ένα ισχυρό όπλο για να απαντήσουμε στο κλίμα της πνευματικής ρηχότητας, της ανεπάρκειας, στο ευτελές και το χυδαίο που αναπαράγει το σύστημα. Είναι ανάγκη να ανοίξουμε ιδεολογικό μέτωπο, που θα βοηθήσει στην παραγωγή ριζοσπαστικού έργου», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Γύρω από τη σκηνή εκστρατείας που είχε στηθεί... αλλιώς, τα παιδιά ψήφιζαν την αγαπημένη στιγμή στη φετινή κατασκήνωση στο Νεστόριο, συμπλήρωναν τον πίνακα «ήμουν και εγώ εκεί» και σχεδίαζαν για του χρόνου!
Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν τα παιδιά από τον Πειραιά ερμήνευσαν το τραγούδι της παιδικής κατασκήνωσης από σκηνής και έγιναν μια φωνή με τα δεκάδες παιδιά από κάτω...
Με απλά και τρυφερά λόγια μετέφεραν μικρούς και μεγάλους 70 χρόνια πίσω, αλλά και μίλησαν για το πώς εμπνεύστηκαν το τραγούδι. Ενα τραγούδι για τους μαχητές του ΔΣΕ που πάλεψαν για τη ζωή, ένα τραγούδι που διαβεβαιώνει ότι για «εμάς το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι τα σκοτάδια μας να γίνουν ένα φως, μες στα σκοτάδια αυτά να ρίξουμε μια λάμψη».
Το πώς με τη συνεργασία και τη φιλία μπορούμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο διέπνεε το πρόγραμμα όλες τις μέρες, ξεκινώντας από την πρώτη δραστηριότητα, το «περιστέρι της αλληλεγγύης», κατά την οποία τα παιδιά συζήτησαν για την έννοια της φιλίας και της ειρήνης, έφτιαξαν συνθήματα και σύμβολα που στόλιζαν τον χώρο όλο το τριήμερο.
Την αλληλεγγύη είχε θέμα και το διαδραστικό παιχνίδι «Η φορεσιά των συναισθημάτων», με τα παιδιά να «φορούν» συναισθήματα χαράς και λύπης, να εκφράζουν με τρόπο βιωματικό πώς και τι χρειάζεται για να περάσουμε στα χαρούμενα συναισθήματα. Μέσα από τα παραπάνω έγινε πράξη και το σύνθημα που επιλέχθηκε φέτος για τον Παιδότοπο: «Σκεφτόμαστε - νοιαζόμαστε - δημιουργούμε μαζί! Με τη δύναμη της αλληλεγγύης λάμπει ο κόσμος».
Μεγάλη ήταν και τις τρεις μέρες, σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του Παιδότοπου, η προσέλευση στις δραστηριότητες και χειροτεχνίες, μέσα από τις οποίες τα παιδιά έδωσαν μεγάλη χαρά στους γονείς τους, που μοιράζονταν την ανάγκη τα παιδιά τους να δημιουργήσουν, να γελάσουν, να συνεργαστούν μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα. Με ιδιαίτερη ικανοποίηση επίσης στέκονταν πίσω από τις παρέες που έφτιαχναν μπροστά από τη σκηνή τα παιδιά, για να απολαύσουν όμορφες παραστάσεις σε μια ευρεία γκάμα. Εμπειρίες που σήμερα φτάνουν να θεωρούνται πολυτέλεια για τις οικογένειες, που στενάζουν από την ακρίβεια.