Με αυτή τη διαβεβαίωση συνοδεύεται η τελική διακήρυξη του 16ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ της Νεολαίας και των Φοιτητών που έγινε φέτος στο Καράκας, στη Βενεζουέλα.

Το κείμενο της τελικής διακήρυξης που παρουσιάζει σε εκτενή αποσπάσματα σήμερα ο «Ρ» ανάμεσα σε άλλα αναφέρει:

«Το 16ο ΠΦΝΦ διεξήχθη επιτυχώς στο Καράκας, στην Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, από τις 7 έως τις 15 Αυγούστου, συνεχίζοντας την παράδοση του Φεστιβάλ και επικυρώνοντάς το ως το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πολιτικό, πολιτιστικό, αντιιμπεριαλιστικό γεγονός, που οργανώνεται από τις παγκόσμιες προοδευτικές και δημοκρατικές νεολαίες και φοιτητικές δυνάμεις.

Αυτό το 16ο Φεστιβάλ υποδέχτηκε πάνω από 17.000 αντιπροσώπους από τοπικές, εθνικές και διεθνείς οργανώσεις από 144 χώρες, εκπροσωπώντας εκατομμύρια νεολαίους και φοιτητές από όλο τον κόσμο. Αντιπρόσωποι κάθε ηλικίας, φύλλου, εθνικότητας, κοινωνικής προέλευσης και διαφορετικών ιδεολογικών πεποιθήσεων συμμετείχαν σε πολυάριθμες και ποικίλες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του 16ου ΠΦΝΦ. Κατά την προπαρασκευαστική διαδικασία, κινητοποιήθηκαν και απασχολήθηκαν πολλοί νέοι και φοιτητές σε συζητήσεις που λειτούργησαν ως ένα εκτενές πλαίσιο εκδηλώσεων σε εκατοντάδες πόλεις και χώρες, ενώνοντας την επιθυμία τους κάτω από το σύνθημα, το οποίο μας έφερε στο Καράκας: "Για την ειρήνη και την αλληλεγγύη, παλεύουμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο!".

«Τα γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη του 2001 έδωσαν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και στους συμμάχους της ένα πρόσχημα να εξαπολύσουν και να εντείνουν μια ιμπεριαλιστική καμπάνια παγκόσμιας κυριαρχίας, μεταμφιεσμένη σαν ένας δήθεν "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" και "μάχη για την ειρήνη", ενάντια σε ένα φανταστικό "άξονα του κακού", μέσω του οποίου επιδιώκει να επιβάλει τους κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτισμικούς και ιδεολογικούς νόμους του ιμπεριαλισμού στον υπόλοιπο κόσμο. Τέτοια γεγονότα και οι συνέπειές τους στιγμάτισαν τις ιμπεριαλιστικές τακτικές τα περασμένα τέσσερα χρόνια, λειτουργώντας σαν πρόσχημα για την ένταση των επεκτατικών πολιτικών, οι οποίες χαρακτηρίζονται από μόνιμες αντιθέσεις και έριδες μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων - τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ιαπωνία.

«Με ποικίλους τρόπους και σε ολόκληρο τον κόσμο, νέοι άνθρωποι παλεύουν ενάντια στην εκμετάλλευση, ενάντια σε στρατιωτικούς και οικονομικούς αποκλεισμούς, σε κυρώσεις και σε κάθε μορφή διάκρισης και φουνταμενταλισμού.

«Κάτω απ' αυτό το πλαίσιο, συγκεντρωθήκαμε γι' αυτό το Φεστιβάλ, γεμάτοι χαρά και οδηγημένοι από ένα μαχητικό πνεύμα, να εκφράσουμε την αταλάντευτη αλληλεγγύη μας προς τη νεολαία και το λαό της Βενεζουέλας, στην Μπολιβαριανή τους Επανάσταση, η οποία άνοιξε την αγκαλιά της και μας υποδέχτηκε. Είδαμε τι μπορεί να κάνει ένας λαός ενωμένος, όταν αποφασίσει να απελευθερωθεί πλήρως κατορθώνοντας εθνική πρόοδο. Γίναμε ακόμα μάρτυρες στο πώς η Βενεζουέλα συντάσσεται με τ' αδέρφια της στους αγώνες τους σε όλη την ήπειρο και όλο τον κόσμο. Η Βενεζουέλα μπορεί να υπολογίζει στην προθυμία της νεολαίας και των φοιτητών του κόσμου να μπουν εμπόδιο σε κάθε απόπειρα του ιμπεριαλισμού να "παραλύσει" την προσπάθεια που διεξάγει».

«Το 16ο ΠΦΝΦ "έσπασε" τη λογοκρισία και τη μεθοδευμένη από τον ιμπεριαλισμό έλλειψη ενημέρωσης, πράγμα που δεν μπόρεσε να μας εμποδίσει από το να μοιραστούμε εμπειρίες, να δυναμώσουμε τους δεσμούς μας, να καταλήξουμε σε συμφωνίες, να έχουμε πιο καθαρή και σφαιρική εικόνα των προβλημάτων μας και των αιτιών τους και να αναλάβουμε συλλογικά τη δέσμευση να ενώσουμε τις δυνάμεις μας προκειμένου να εξουδετερώσουμε αυτά τα προβλήματα.

Βρισκόμαστε στο τέλος μιας διαδικασίας που διήρκεσε πολλούς μήνες. Τώρα, από καλύτερη θέση, συνεχίζουμε τον αγώνα μας ενάντια στους κοινούς εχθρούς μας: τον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση και τον πόλεμο. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι το επόμενο φεστιβάλ, θα συνεχίσουμε να διαδίδουμε τους σκοπούς της δράσης μας, με μεγαλύτερη δύναμη και αποφασιστικότητα. Αυτό, πάνω απ' όλα, εγγυάται την επιτυχία του 17ου ΠΦΝΦ, και τη συνέχιση της ένδοξης ιστορίας του στον αιώνα που ξεκινάει και που θα είναι ο αιώνας των λαών και της νεολαίας, ο αιώνας της νίκης των λαών κατά του ιμπεριαλισμού!».

Από το περίπτερο του ΠΑΜΕ στη «Διεθνούπολη» του Παγκόσμιου Φεστιβάλ

Ολα τα παραπάνω αφορούν μερικά από τα βασικότερα, πολύτιμα για την εργαζόμενη νεολαία, συμπεράσματα του 16ου Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών.

Η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ δε θα μπορούσε να απουσιάζει από την κορυφαία αυτή διοργάνωση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος της παγκόσμιας νεολαίας. Ιδιαίτερα στοχοπροσηλωμένα, οι Νέοι του Μετώπου αντάλλαξαν εμπειρίες και κατέγραψαν απόψεις, ήρθαν σε επαφή με εργαζόμενους και συνδικαλιστές, από ολόκληρο τον κόσμο. Μετέφεραν την πίστη της ελληνικής εργατικής τάξης στον προλεταριακό διεθνισμό, υπογράμμισαν την ανάγκη να δυναμώσει η διεθνιστική αλληλεγγύη.

Τα εργατικά ατυχήματα ήταν μία από τις υποθέσεις που «εκδικάστηκαν»στο «Αντιιμπεριαλιστικό Δικαστήριο» (στη διάρκεια του 16ου ΠΦΝΦ), με κατηγορούμενο τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό

• Στο περίπτερο του Μετώπου: Εκεί όπου εκατοντάδες νέοι και νέες έφταναν καθημερινά, ρωτώντας να μάθουν για την κατάσταση στην Ελλάδα. Οπου οι μεταφρασμένες προκηρύξεις του ΠΑΜΕ τροφοδότησαν εκ νέου την κουβέντα, ή πυροδότησαν καινούρια, ακόμα και για το πώς είναι τα πράγματα στη Χιλή, στην Πολωνία, στην Κολομβία και αλλού.
• Στις διμερείς συναντήσεις, που οι Νέοι του ΠΑΜΕ είχαν με μέλη διοικήσεων, αλλά και απλά μέλη συνδικάτων. Οπως με συνδικαλιστές από τη CGT της Γαλλίας, από ένα συνδικάτο εργατών ορυχείου στις ΗΠΑ, από συνδικάτα της Βραζιλίας, της Ινδίας, του Περού, του Παναμά κ.ά., μεταξύ των οποίων και της Βενεζουέλας.
• Στις παρεμβάσεις, που έκαναν τα μέλη της αντιπροσωπείας του Μετώπου σε συζητήσεις που περιλάμβανε το πολιτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ.

Χαρακτηριστική ήταν η επισήμανση - σε μία από τις συζητήσεις - ενός νέου εργαζόμενου από τον Καναδά: Μπορεί η χώρα του να θεωρείται για πολλούς «προνομιακός τόπος», αλλά, όπως είπε, η όποια «ανάπτυξη» δε σημαίνει θετικές αλλαγές για τους εργαζόμενους - οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι. Ανάλογη ήταν και η αντίδραση νέων εργαζομένων από την Αγγλία, όταν ρωτήθηκαν για το «"καλό" κοινωνικό σύστημα, που λέγεται ότι έχετε»: «Είχαμε. Τώρα τα παίρνουν πίσω...», ήταν η απάντησή τους.

Από τη μεριά του ΠΑΜΕ, οι Νέοι της Γραμματείας επισήμαναν στις παρεμβάσεις τους πως, εξίσου απαραίτητη με την πάλη ενάντια στο κεφάλαιο και την ταξική του κυριαρχία, είναι και η πάλη ενάντια στους οπορτουνιστές. Κι αυτό, επειδή καλλιεργούν αυταπάτες μέσα στο εργατικό κίνημα, αποπροσανατολίζοντας τους εργαζόμενους, κάνοντας λόγο, ουσιαστικά, για καλύτερη διαχείριση του συστήματος, το οποίο, όμως, γεννά το ίδιο την εκμετάλλευση. Επιπλέον, η αντιπροσωπεία επισήμαινε ότι το ΠΑΜΕ είναι μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), τονίζοντας την ανάγκη για συντονισμό της αγωνιστικής δράσης και μέσα από την Ομοσπονδία.

Η «απελευθέρωση» του ωραρίου, η αύξηση του ορίου των απολύσεων, οι επιχειρήσεις, που τώρα ακόμα πιο συχνά «βάζουν λουκέτο» και μεταφέρονται σε χώρες όπου η εργατική δύναμη πουλιέται φτηνότερα, καταγράφονται ως αρνητικές εξελίξεις και για την εργατική τάξη της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, όπως μετέφεραν νέοι από τις αντίστοιχες αποστολές, σε «θεματική συνάντηση» νέων εργαζομένων και συνδικαλιστών που έγινε στην πολιτεία του Καραμπόμπο.

Νέοι από τη Γερμανία σημείωσαν ότι, την ώρα που η ανεργία ανεβαίνει, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι επιδοτήσεις που δίνει σε επιχειρήσεις αποσκοπούν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Για πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, που «χτυπά» πρώτα τη νεολαία, έκαναν λόγο με τη σειρά τους και πολλοί νέοι από τη Λατινική Αμερική. Από το Εκουαδόρ, οι αντιπρόσωποι αναφέρθηκαν επίσης στους ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς.

Απ' την άλλη μεριά, Βενεζουελάνοι εργαζόμενοι επισήμαναν μεταξύ άλλων ότι με την «μπολιβαριανή διαδικασία» έχουν γίνει θετικά βήματα ως προς τη συμμετοχή των εργατών στη λειτουργία των εργοστασίων. Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της «θεματικής συνάντησης» έγινε επίσκεψη και σε μονάδα εξόρυξης πετρελαίου.

Οπως τονίζει στο «Ρ» η Μαρίνα Μπουζούκα, από τη Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ, η βασική «αγωνία» των νέων εργαζομένων και συνδικαλιστών που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις του 16ου ΠΦΝΦ ήταν «το πώς θα συμβάλλουμε στο να αυξηθεί η αγωνιστικότητα και η συμμετοχή των νέων στα σωματεία και τα συνδικάτα.

»Το κυριότερο που πρέπει να μεταφερθεί είναι ότι, ανεξάρτητα από την καπιταλιστική ανάπτυξη της κάθε χώρας, η επίθεση που δέχονται οι νέοι εργαζόμενοι είναι μεγάλη. Στην Ελλάδα, μας λένε ότι "είμαστε φτωχοί" και "δεν έχουμε λεφτά", και ότι ο λόγος που "δεν έχει λεφτά η Ελλάδα" είναι ότι δεν είναι καπιταλιστικά αναπτυγμένη. Αυτό όμως που φάνηκε από όλες τις συναντήσεις με συνδικαλιστές από χώρες που θεωρούνται πρώτες σε καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ότι, και εκεί, η εργατική τάξη και η νεολαία βιώνει ακριβώς την ίδια κατάσταση».

Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα συμπεράσματα για τα σωματεία με ταξικά προσανατολισμένη δράση, σε κάθε χώρα: «Οποια σωματεία έχουν μια δράση ταξικά προσανατολισμένη και κάνουν ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να υπάρχει κατάκτηση για τον εργαζόμενο στο πλαίσιο του καπιταλισμού, κατάκτηση με διάρκεια, είναι και σωματεία που έχουν κύρος στους εργαζόμενους, που έχουν καταφέρει να δραστηριοποιούν τους εργαζόμενους στο χώρο, να συζητούν μαζί τους και να έχουν μια πλούσια δράση».