«Αναλαμβάνω την ευθύνη». «Είμαι συνυπεύθυνος», είπε ο Γιώργος Παπανδρέου χτες βράδυ από τη Θεσσαλονίκη, ξεκαθαρίζοντας την ενεργό συμμετοχή του στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια. Και αμέσως μετά αποκάλυψε το καινούριο που επαγγέλλεται, επιβεβαιώνοντας πως θα συνεχίσει την ίδια και απαράλλαχτη βαθιά αντεργατική πολιτική στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της υπερκερδοφορίας του κεφαλαίου. Την ίδια φιλοπόλεμη πολιτική σταθερά δεμένη στο άρμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Πίσω από τα λόγια περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», «ενεργού πολίτη», «κοινωνίας της αλληλεγγύης», αυτή τη φορά δεν έκρυψε τίποτα. Τα είπε όλα. Και αν κάποιοι επιμένουν να περιμένουν τη μεγάλη αλλαγή σε όφελος του λαού, ας γυρίσουν πλευρό.

Ετσι, λοιπόν, ο Γ. Παπανδρέου ξαναθυμήθηκε το περίφημο «ο λαός στην εξουσία» και μίλησε για μια «ηθική επανάσταση»: «Η αλλαγή που επαγγελλόμαστε είναι βαθύτατα ηθική, γιατί είναι βαθύτατα πολιτική. Είναι η πολιτική της ηθικής επανάστασης που ξαναδίνει στην πολιτική την ηθική της διάσταση. Δίνει πάλη την προοπτική για οικονομική ανάπτυξη με ανθρώπινο περιεχόμενο. Διότι δεν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη χωρίς ηθική δύναμη. Δεν υπάρχει αναπτυξιακή προσπάθεια χωρίς ηθικές αξίες. Δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή χωρίς ηθικό πολιτικό παράδειγμα».

Και αναρωτιέται κανείς πόσο ηθικό είναι να ποτίζονται με το αίμα των εργατών, που καθημερινά σκοτώνονται στους χώρους δουλιάς - κάτεργα, για να γεμίζουν οι τσέπες των εργοδοτών.

«Εγώ εμπνέομαι από το γιατρό κάποιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που πάει για να γιατρέψει πληγές σε πολέμους στο Ιράκ, στο Κόσσοβο, στους σεισμούς στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή», είπε ο Γ. Παπανδρέου, αποκαλύπτοντας το νέο υποκριτικό ήθος, που επαγγέλλεται. Γιατί είναι ο ίδιος που ως υπουργός Εξωτερικών και η κυβέρνησή του έβαλαν πλάτες για το μακέλεμα του γιουγκοσλάβικου λαού, του λαού του Ιράκ, του Αφγανιστάν και ετοιμάζονται να στηρίξουν κάθε νέο ματοκύλισμα των Ευρωαμερικανών ιμπεριαλιστών στο όνομα της «πολιτικής του εφικτού».

Μας είπε επίσης πως εμπνέεται «από τη μάνα που είναι εθελόντρια τροχονόμος στο σχολειό της γειτονιάς της», αποκαλύπτοντας πως καμία πρόνοια του κράτους δε θα υπάρξει για διασφάλιση της ασφαλούς πρόσβασης και της φύλαξης των σχολείων.

Και αυτό το ονόμασε πολιτική της «συνυπευθυνότητας», της «συνεισφοράς». Δε μας είπε όμως πού είναι η ευθύνη του κράτους.

΄Η μάλλον αναφέρθηκε και σε αυτό. Δίνοντας νέες δεσμεύσεις για πολιτική απλόχερης στήριξης του κεφαλαίου και των επιλογών του, για το ρόλο που πρέπει να παίξει η Ελλάδα ως κέντρο επιχειρηματικών υπηρεσιών. Στόχοι του, λοιπόν, είναι: «Να δημιουργούμε την οικονομία της ανταγωνιστικότητας, να απελευθερώνουμε την παραγωγική δύναμη της οικονομίας μας. Να στηρίζουμε την ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα των Ελλήνων. Αποστολή μας είναι η Ελλάδα κέντρο επιχειρηματικής δραστηριότητας των σύγχρονων υπηρεσιών. Στόχος μας είναι ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες παντού, στα Βαλκάνια τη ΝΑ Ευρώπη και τη Μεσόγειο». Και ειδικότερα για τη Θεσσαλονίκη ανέφερε πως «μπορεί να γίνει ο κόμβος εξωστρεφούς δραστηριότητας και νέας οικονομίας για ολόκληρη τη ΝΑ Ευρώπη».

Αναφέρθηκε στη δυσπιστία του πολίτη για το κράτος που δημιούργησαν αυτός και οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, πρότεινε το μοντέλο διακυβέρνησης που οραματίζεται μιλώντας για «θεσμούς συμμετοχής, αντιπροσώπευσης από το τοπικό στο εθνικό, από το εθνικό στο ευρωπαϊκό, από το ευρωπαϊκό στο παγκόσμιο». Για «θεσμούς πολιτικής, δημοκρατικής διαβούλευσης και διαλόγου, αλλά και άμεσης δημοκρατίας. Συμμετοχής στην ηλεκτρονική δημοκρατία με νέες μορφές αντιπροσώπευσης, στην αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα. Σε νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, τις ΜΚΟ, για να δημιουργήσουμε τον ισχυρό και ενεργό πολίτη».

«Για μια νέα διακυβέρνηση που θα προασπίζει σαν κόρη οφθαλμού τη διαφάνεια στη δημόσια ζωή, θα θωρακίζει τους δημοκρατικούς και κοινοβουλευτικούς θεσμούς απέναντι σε κάθε λογής συμφέροντα», λες και δεν είναι η πολιτική που ο ίδιος υπηρετεί, και θα συνεχίσει να ακολουθεί, που δημιούργησε το βούρκο.

Επίσης δεσμεύτηκε να δημιουργήσει την κοινωνία της «διά βίου μάθησης». Είπε πως «με το πλεόνασμα ειρήνης» θα επενδύσει στην οικογένεια, στο νέο, στο μέλλον.

Και δήλωσε πως θα δουλέψει για τη διασφάλιση «ποιοτικών υπηρεσιών παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης», προφανώς για όσους θα μπορούν να πληρώνουν την «απόλαυσή τους».

Και προκαλώντας τη μνήμη όσων αντιστάθηκαν στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους που εξαπέλυσαν οι Ευρωαμερικανοί ιμπεριαλιστές, αλλά και στην αποστολή ελληνικού στρατού κατοχής σε διάφορα μέρη του κόσμου, είπε: «Δεσμευόμαστε σε μια εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας που θα υπερασπίζεται τα εθνικά μας συμφέροντα και θα προωθεί το μεγάλο όραμα και όνειρο του Ρήγα, την ειρήνη και τη συνεργασία στα Βαλκάνια, τη ΝΑ Ευρώπη».

Προσδιορίζοντας τις αλλαγές στο κόμμα του, ανέφερε πως «το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπεράστηκε από την ιστορία», πρόσθεσε όμως πως πρέπει «να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Να τον ανατρέψουμε». Και διευκρίνισε πως θέλει «μια μεγάλη ευρύχωρη παράταξη με κορμό το ΠΑΣΟΚ που θα μετατρέψει το χώρο της προοδευτικής παράταξης σε ανοιχτή πολιτική κοινότητα διαλόγου». Και απηύθυνε κάλεσμα συμμετοχής στους κεντροαριστερούς, τους μετριοπαθείς δεξιούς, στους σκεπτόμενους εκτός των κομμάτων.

Αναφερόμενος στο σκάνδαλο της Σιθωνίας και τους αποπεμφθέντες του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου έστειλε μήνυμα με συγκεκριμένους αποδέκτες, λέγοντας πως στην προσπάθειά του για τη δημιουργία πολιτικού περιβάλλοντος χωρίς σκιές, «ίσως μπορεί κάποιους να αδικήσω. Η αδικία όμως αποκαθίσταται. Η ηθική βλάβη των οραμάτων μας δεν αποκαθίσταται ποτέ».

Και κάλεσε την «ανεύθυνη» ΝΔ να αναλάβει τις δικές της ευθύνες. Συμπληρώνοντας πως «η ελληνική δεξιά φαίνεται ότι τίποτε δε διδάχθηκε από το παρελθόν της. Τίποτε δεν έμαθε τόσα χρόνια τώρα στα θρανία της αντιπολίτευσης».