Είπε ο υπουργός για τα ΚΔΑΠ: «Δεν επιλύεται πάντοτε το θέμα διά της κεντρικής κρατικής δομής. Δεν ανήκει, δηλαδή, στις εθνικές πολιτικές αυτό το ζήτημα, με την έννοια της Παιδείας, της Υγείας κ.λπ., οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν μπορεί παρά να ασκούνται κεντρικά από το κράτος», ενώ κατά τον υπουργό τα ΚΔΑΠ «έχουν τη δική τους αυτονομία, την εγγύτητα και αν είναι σε θέση να ασκηθούν στο πλαίσιο που είπαμε, με απολύτως δημόσιο χαρακτήρα από τους δήμους, πιστεύω ότι μπορεί να είναι πάρα πολύ επαρκές».

Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ, «διαχέεται προς τα έξω ότι έχουν εξασφαλιστεί 60 εκατομμύρια για το σύνολο των δομών, ενώ οι πραγματικές ανάγκες κοστολογούνται στα 200 με 250 εκατομμύρια ευρώ». «Αν ισχύει αυτό, σημαίνει ότι 40 χιλιάδες παιδιά και περίπου 10 χιλιάδες εργαζόμενοι θα μείνουν εκτός». Οπως είπε, επειδή ακριβώς η λειτουργία των ΚΔΑΠ εξαρτάται από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, αφού η κρατική χρηματοδότηση είναι ισχνή, κάθε χρόνο είναι άγνωστο αν θα λειτουργήσουν ή όχι. Από τα προγράμματα εξαρτάται ακόμα και η μισθοδοσία των εργαζομένων που όλοι είναι συμβασιούχοι, οι οποίοι μένουν και για μήνες απλήρωτοι.

Απαίτησε την εγγραφή όλων των παιδιών χωρίς εισοδηματικούς αποκλεισμούς και εισφορές γονέων, να καταβάλλονται στην ώρα τους τα δεδουλευμένα των εργαζομένων και να εξασφαλιστεί από τον κρατικό προϋπολογισμό η τακτική τους μισθοδοσία, να παρέχονται αποκλειστικά από μόνιμες κρατικές δομές ανεπτυγμένες πανελλαδικά, χρηματοδοτούμενες κατά 100% από τον προϋπολογισμό, αλλά και να αξιοποιούνται και τα κονδύλια της ΕΕ».

Ενα ψήφισμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση, όπως αυτό αποτυπώθηκε, με το τελικό συμπέρασμα των συνέδρων για τα Εργασιακά, στο οποίο ζητείται η «άμεση προώθηση του Προγράμματος Κοινωφελούς Εργασίας, με ταυτόχρονη αύξηση του χρονικού διαστήματος απασχόλησης σε 10 ή 12 μήνες, και δυνατότητα των Δήμων να προσλαμβάνουν το προσωπικό διαδοχικά εντός του χρονικού πλαισίου υλοποίησης του προγράμματος».

Το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος που κατέθεσε η «Λαϊκή Συσπείρωση» έχει ως εξής:

«Το "Βοήθεια στο Σπίτι" (ΒΣΣ) αποτελεί μια σημαντική δομή για την οικογένεια, που προσφέρει σημαντικότατες υπηρεσίες σε ηλικιωμένους και ΑΜΕΑ, παρ΄ ότι δυστυχώς ποτέ δεν αναπτύχτηκε ολοκληρωμένα στην χώρα μας.

Οι εργαζόμενοι σε αυτό το πρόγραμμα, περίπου 3.500 σήμερα, έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ και στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι γυναίκες, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε πάνω από 90.000 ηλικιωμένους και ΑΜΕΑ για πολλά χρόνια.

Η καταβολή των δεδουλευμένων τους από το κράτος γίνεται κάθε φορά ετεροχρονισμένα, λόγω μιας πολύπλοκης γραφειοκρατικής διαδικασίας, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, 5, 6 και 8 μήνες.

Η απουσία πολιτικής βούλησης κρατάει όμηρους τους εργαζόμενους επί δεκαπέντε χρόνια και διαιωνίζει τα χρόνια προβλήματα λειτουργίας του ΒΣΣ, όπως την κάλυψη κενών θέσεων εργαζομένων που ήδη έχουν συνταξιοδοτηθεί, την κάλυψη νέων αναγκαίων ειδικοτήτων, την ανανέωση του στόλου των αυτοκινήτων που πλέον είναι δεκαπενταετίας (15), την επιμόρφωση προσωπικού κ.λπ.

Τα τελευταία χρόνια, η δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζεται δημιουργεί αυξημένες ανάγκες στήριξης των ευπαθών ομάδων, αφού η κρίση έχει πλήξει δραματικά συνταξιούχους, ΑΜΕΑ, τις οικογένειές τους, αποκαλύπτοντας το κενό του κράτους σε επίπεδο κοινωνικής πολιτικής. Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαία η διεύρυνση, στήριξη και αναβάθμιση των όποιων δημόσιων προνοιακών υπηρεσιών υπάρχουν, να αποτραπεί η ιδιωτικοποίησή τους. Ζήτημα, δυστυχώς, που για το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι ήδη πραγματικότητα σε πολλούς Δήμους, και θα πάρει νέα ώθηση αν δεν αντικατασταθεί το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο από την κυβέρνηση. Οχι μόνο πρέπει να παρεμποδιστεί τυχόν ιδιωτικοποίηση και παραπέρα απαξίωση του συγκεκριμένου προγράμματος, αλλά απαιτείται ο εκσυγχρονισμός, η αναβάθμιση και διεύρυνση του κοινωνικού έργου για γέροντες και ΑΜΕΑ. Να ενταχθεί ως πρόγραμμα και να υλοποιείται μέσα από τις κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων, με κρατική χρηματοδότηση και δωρεάν για όσους το έχουν ανάγκη. Ενα πρώτο βήμα σε μια τέτοια κατεύθυνση είναι η μονιμοποίηση στις αντίστοιχες υπηρεσίες των Δήμων των εργαζομένων που δουλεύουν σήμερα στο πρόγραμμα».