Καταλανοί στηρίζουν την ανεξαρτησία της Σκοτίας, σε χτεσινή εκδήλωση στη Βαρκελώνη

Σήμερα πραγματοποιείται το δημοψήφισμα στη Σκοτία με το ερώτημα της ανεξαρτητοποίησης ή όχι από το Ηνωμένο Βασίλειο (όπου συμπεριλαμβάνονται επίσης η Αγγλία, η Ουαλία και η Βόρεια Ιρλανδία), με τη συμμετοχή να αναμένεται αυξημένη καθώς η εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους έχει φτάσει το 97% των ενηλίκων με δικαίωμα ψήφου. Το αμφίρροπο του αποτελέσματος, που αναμένεται οριακό, έχει οδηγήσει τα αστικά «στρατόπεδα» στην ύστατη προσπάθεια να πείσουν τους λεγόμενους αναποφάσιστους που οι μετρήσεις ανεβάζουν σε 8-14%. Γεγονός είναι ότι η χώρα εμφανίζεται διχασμένη, με τα λαϊκά στρώματα να είναι πλήρως χειραγωγημένα και να στοιχίζονται κάτω από ξένες σημαίες, αφού ελάχιστη σημασία έχει γι' αυτά αν η δεδομένη καπιταλιστική εκμετάλλευση - που και τα δύο «στρατόπεδα» στηρίζουν - θα συνεχιστεί σε μια «ανεξάρτητη» Σκοτία, ή στην ενιαία οντότητα του Ηνωμένου Βασιλείου (ΗΒ).

Φυσικά, το δημοψήφισμα για τα τμήματα του κεφαλαίου που συγκροτούν τα δύο «στρατόπεδα» έχει σημασία. Το «ναι» με το κυβερνών Σκοτσέζικο Εθνικό Κόμμα, κύριο εκφραστή του εθνικισμού με σοσιαλδημοκρατικές θέσεις, τους Πράσινους, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (τροτσκιστές), ένα μικρό τμήμα από το Εργατικό Κόμμα και ένα τμήμα της αστικής τάξης με φορέα τις «Επιχειρήσεις για τη Σκοτία», και το «όχι» με τους Συντηρητικούς, το Εργατικό Κόμμα, τους Φιλελεύθερους και την πλειοψηφία των μεγάλων επιχειρήσεων. Το διακύβευμα που κρύβεται με την προβολή των εθνικιστικών κορονών, της διατήρησης ηθών και εθίμων και της γλώσσας, ή της ενότητας - για να «τσιμπάει» ο κόσμος - είναι ισχυρά συμφέροντα, μερίδια αγορών, η Ενέργεια που υπάρχει στη Σκοτία και αντιπροσωπεύει το 95% τη συνολικής του ΗΒ, σε μια γεωγραφική περιοχή που είναι το 30% της συνολικής έκτασης του ΗΒ και πληθυσμιακά το 8% (5,2 εκατομμύρια). Επίσης, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ανησυχεί τα επιτελεία των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων και τις εθνικές αστικές τάξεις γιατί λόγω κυρίως της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης και στο εσωτερικό κρατών υπάρχουν σε αρκετές χώρες διαθέσεις τμημάτων του κεφαλαίου να αποσχιστούν.

Αυτό είναι που κάνει τους αστούς πολιτικούς κυβέρνησης και αντιπολίτευσης του ΗΒ, τον συντηρητικό Ντέιβιντ Κάμερον, τον Εργατικό Εντ Μίλιμπαντ, τον φιλελεύθερο Νικ Γκλεγκ και τους πρώην πρωθυπουργούς Γκόρντον Μπράουν και Τζον Μέιτζορ να προσπαθούν να αποτρέψουν την ανεξαρτητοποίηση και να τάζουν μεγαλύτερη αυτονομία στη Σκοτία. Ανοιχτά επίσης είναι τα ζητήματα, σε περίπτωση απόσχισης, της ένταξης στην ΕΕ (το Σκοτσέζικο Εθνικό Κόμμα μιλάει για 18μηνες διαπραγματεύσεις αλλά αυτό φαίνεται πως θα είναι αρκετά πολύπλοκο θέμα), του νομίσματος για το οποίο η βρετανική κυβέρνηση θεωρεί ότι τελειώνει η χρήση της στερλίνας, της εκροής κεφαλαίων, όπως απειλούν οι βρετανικές και άλλες τράπεζες.

Ολες αυτές οι ανησυχίες των κεφαλαιοκρατών δεν θα εξαλειφθούν και στην περίπτωση που επικρατήσει έστω και οριακά η διατήρηση της ενότητας με το ΗΒ. Και αυτό γιατί το «γυαλί έχει ραγίσει» και η όρεξη των αστών έχει ανοίξει και σε άλλες χώρες. Στην Καταλονία προχωράει παρά την αντίθεση της κεντρικής ισπανικής κυβέρνησης δημοψήφισμα στις 9 Νοέμβρη και αύριο Παρασκευή αναμένεται το Καταλανικό Κοινοβούλιο να περάσει νόμο για να ξεπεραστεί το συνταγματικό κώλυμα. Πάντως ο Ισπανός πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι, δήλωσε για το δημοψηφίσματα στη Σκοτία και την Καταλονία ότι «είναι μια τορπίλη που εκτοξεύεται στην ίσαλο γραμμή του ευρωπαϊκού πνεύματος, επειδή η Ευρώπη έγινε για να ολοκληρωθούν τα κράτη και όχι για να κατατεμαχισθούν». Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου και όχι των λαών.

Πάντως, οι αποσχιστικές τάσεις δεν έχουν καμία σχέση με διαδικασίες πραγματικής χειραφέτησης των λαών, εκφράζουν τις ανάγκες τμημάτων του κεφαλαίου και μάλιστα σε μια περίοδο που οξύνεται ο ανταγωνισμός.