Αγωνιστικό μήνυμα αισιοδοξίας έστειλε το 48ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» την Παρασκευή και το Σάββατο από την Πάτρα, με το σύνθημά του να μεταδίδεται όχι μόνο στην πόλη αλλά και σε όλη την Αχαΐα, απ' τις χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στις εκδηλώσεις του. Κέρδισε επάξια τον τίτλο του μεγαλύτερου πολιτικού και πολιτιστικού γεγονότος της πόλης, καθώς η συμμετοχή ήταν συγκλονιστική, τόσο στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση της Παρασκευής με ομιλητή τον Νίκο Αμπατιέλο, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, όσο και στο σύνολο των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν και τις δύο μέρες.

Το «παρών» έδωσε και τις δύο μέρες αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Πάτρας, με επικεφαλής τον δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.

Στην ομιλία του ο Ν. Αμπατιέλος κάλεσε «να πολλαπλασιαστούν οι αγωνιστικές εστίες που υπάρχουν σε χώρους δουλειάς και κλάδους, στη νεολαία, και να συνενωθούν σε έναν ενιαίο, πανελλαδικό αγώνα, να δοθεί ισχυρή απεργιακή απάντηση στις 9 Νοέμβρη όπου θα νεκρώσουν τα πάντα και θα βουλιάξουν οι δρόμοι όλης της χώρας.

Μέχρι τότε να είναι κάθε μέρα, μέρα δράσης, συζήτησης, ενημέρωσης, προετοιμασίας λαϊκού ξεσηκωμού!

Ετσι μόνο θα κλείσουν τα στόματα αυτών των ανεκδιήγητων που κουνάνε το δάχτυλο στον κόσμο και δεν ντρέπονται να του λένε "αν δεν προσαρμοστείς, θα πεθάνεις".

Για τον κυνισμό τους δεν θα πούμε τίποτα από αυτό το βήμα, άλλωστε η πολιτική κατάληξη όσων καβάλησαν σε τέτοιο σημείο το καλάμι, είναι διαχρονικά γνωστή και θα φροντίσουν γι' αυτή ο λαός και η νεολαία, αν δεν τους ξαποστείλουν πρώτα τα ίδια τα αφεντικά τους.

Θα προσπεράσουμε, επίσης, αν και έχει ενδιαφέρον, το γεγονός ότι ξαφνικά έγιναν εξπέρ στη βιολογία και τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης - τρομάρα τους - νομίζουν ότι τους βολεύει, βλέπετε. Ποιοι; Αυτοί που με την ίδια ευκολία χαρακτήριζαν τον κορονοϊό "αόρατο εχθρό" τη στιγμή που χιλιάδες βιολόγοι ανά τον κόσμο τον παρατηρούσαν στα μικροσκόπια. Αυτοί που μας μοστράρουν με το ζόρι μέρα - νύχτα τους "ελέω θεού" βασιλιάδες άλλων χωρών που "φεύγουν" από τη ζωή και πρέπει να κλαίμε με μαύρο δάκρυ.

Το βασικό είναι πως ο άνθρωπος, με τη σκέψη και την εργασία του, έχει υπερβεί προ πολλού αυτό το επίπεδο και εμείς τουλάχιστον είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, ώστε όλοι μαζί να μην επιτρέψουμε να παγώσει κανένα σπίτι, κανένα σχολείο και πανεπιστήμιο αυτόν τον χειμώνα, επειδή δήθεν "δεν προσαρμόστηκε"».

Καλώντας σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και αναφερόμενος στην πείρα των μεγάλων εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων σημείωσε:

«Πότε κατάφεραν ο λαός και η νεολαία να πετύχουν έστω και την παραμικρή ανακούφιση;

Δεν το κατάφεραν όταν περίμεναν τις εκλογές για να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε "σωτήρες", αλλά όταν πήραν τη ζωή στα χέρια τους, οργανώθηκαν και πάλεψαν, μαζί με τους κομμουνιστές.

Οταν έκαναν στην άκρη τους εκπροσώπους της εργοδοσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα, στους φοιτητικούς συλλόγους.

Γι' αυτό και πρέπει να γίνουν περισσότερα τα παραδείγματα σαν αυτό της Πάτρας, με τους κομμουνιστές και άλλους τίμιους συνδικαλιστές στο τιμόνι του Εργατικού Κέντρου, με την παράταξη της ΚΝΕ πρώτη δύναμη στο Πανεπιστήμιο!

Χρειαζόμαστε περισσότερες δημοτικές αρχές σαν αυτή της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στην Πάτρα και περισσότερους δημάρχους σαν τον σ. Κώστα Πελετίδη, που πάνε κόντρα στις κυβερνητικές κατευθύνσεις και προσλαμβάνουν πλήρους απασχόλησης καθαρίστριες για τα σχολεία, διεκδικώντας από το κράτος να καλύψει το κόστος, όπως οφείλει, σε αντίθεση με άλλους προβεβλημένους που λένε "τι να κάνουμε, αυτές είναι οι οδηγίες" και πετάνε εργαζόμενες γυναίκες στον δρόμο.

Η τάση συμπόρευσης με το ΚΚΕ, με τους κομμουνιστές, που βλέπουμε όπου έχουν γίνει εκλογές το τελευταίο διάστημα, σε σωματεία, στις φοιτητικές εκλογές, στα συνέδρια των Εργατικών Κέντρων, χρειάζεται να εκφραστεί και στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του χρόνου!».

Ξεχωριστή γωνιά αφιερωμένη στον Κώστα Καζάκο πλαισίωνε το Φεστιβάλ, το πλούσιο πρόγραμμα του οποίου περιλάμβανε μεταξύ άλλων συναυλίες που ξεσήκωσαν το κοινό, με την Νατάσσα Μποφίλιου, τους «Dason», «Drugitiz», «Raibo», «Retro», «Marseaux feat Solmeinster» και WNCFam, αλλά και ρεμπέτικα - λαϊκά γλέντια και τις δύο μέρες, τη δεύτερη με την Μαριώ.

Το χειροκρότημα κέρδισαν τα αφιερώματα στον Θ. Μικρούτσικο, με την σοπράνο Μαριάννα Μεσσαλά, το αντιπολεμικό - διεθνιστικό με το συγκρότημα της ΚΝΕ, για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή με τους Παντελή Θαλασσινό, Μάρθα Φριντζήλα, Αρετή Κετιμέ και Πάνο Δημητρακόπουλο με το μουσικό σχήμα «Μαΐστρος», που συνοδεύτηκε, σε ορισμένα τραγούδια, με παραδοσιακούς χορούς απ' τον Παμμικρασιατικό Σύνδεσμο Πατρών και Περιχώρων, ο οποίος με δύο τμήματά του παρουσίασε και το μουσικό - θεατρικό δρώμενο «1910 - 1922. Μνήμες».

Ακόμα, παρουσιάστηκαν χορευτικά, απ' το Χορευτικό Τμήμα του Πολιτιστικού Οργανισμού του δήμου Πατρέων και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αγυιάς, καθώς και θεατρική παράσταση από τον μαθητικό τομέα της ΚΝΕ, ενώ στο πρόγραμμα υπήρχαν ακόμα συζητήσεις, επιδείξεις skate, καθώς και έκθεση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κ.ά.

Με τη μαζικότερη συμμετοχή των τελευταίων χρόνων έγινε το Σάββατο το Φεστιβάλ στην Αλεξανδρούπολη, στο Πάρκο Ακαδημίας, όπου μίλησε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οι εκδηλώσεις άνοιξαν με χαιρετισμό του Γιώργου Τριανταφυλλίδη, μέλους του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης και Γραμματέα της Τομεακής Οργάνωσης Εβρου της ΚΝΕ. Στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ξεσήκωσε τους νέους συμμετείχαν τα ταλαντούχα νεανικά συγκροτήματα «Ακρον Αωτον» και «Gatzolians» και το λαϊκό σχήμα των Γιάννη Καδόγλου, Κώστα Αθανασιάδη, Θόδωρου Τοπαλίδη και Ανδρέα Χριστάκη. Υπήρχαν στέκια και εκθέσεις για διάφορα θέματα όπως για την πύρινη λαίλαπα που κατάκαψε το Δάσος Δαδιάς, ξεχωριστός χώρος με παιχνίδια και γρίφους για τους φίλους του «κόκκινου Αερόστατου», ενώ το «παρών» έδωσαν τα ανήλικα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα από δομή φιλοξενίας της πόλης με τους εργαζόμενούς της.

«Ενα απ' τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα για ν' αντιληφθούμε ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, αν συνεχίσουμε να ακολουθούμε τον απατηλό δρόμο που μας υποδεικνύουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, είναι η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε στρατιωτικό, ενεργειακό και εμπορικό κόμβο του σχεδιασμού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την ευρύτερη περιοχή», τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο Μάκης Παπαδόπουλος και συνέχισε:

«Για την υλοποίηση αυτού του επικίνδυνου σχεδίου που μετατρέπει την Αλεξανδρούπολη σε πολεμικό στόχο αντιποίνων, αν επεκταθεί η στρατιωτική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας έξω απ' το έδαφος της Ουκρανίας, έβαλαν πλάτη τόσο η κυβέρνηση Τσίπρα όσο και η σημερινή της ΝΔ. Για τη σημασία που έχει η υλοποίηση του σχεδίου για τα αμερικανικά συμφέροντα έχουν μιλήσει δημόσια τόσο ο σημερινός όσο και ο προηγούμενος πρέσβης των ΗΠΑ. (...)

Το ποιος ωφελείται και ποιος προωθεί αυτά τα σχέδια είναι επομένως φανερό. Πρόκειται για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ελληνική άρχουσα τάξη που θέλει ν' αναβαθμίσει τη θέση της στον ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή.

Τι θα κερδίσουν όμως οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης; Θα διασφαλίσουν φθηνά καύσιμα και ηλεκτρικό ρεύμα; Θα αποκτήσουν φθηνότερες μεταφορές; Θα δημιουργηθούν άφθονες, καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας; Την απάντηση τη γνωρίζει κι ένα μικρό παιδί. Θα κερδίσουν ό,τι κέρδισαν και με την επένδυση του αγωγού ΤΑΡ. Μηδέν εις το πηλίκον.

Μήπως όμως θα αναβαθμιστεί η υγεία των κατοίκων και η προστασία του περιβάλλοντος, για την οποία κόπτονται οι σημαιοφόροι της πράσινης ανάπτυξης; Εδώ τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, όπου η Αλεξανδρούπολη θα αποτελέσει αντικειμενικά ιδιαίτερο στρατιωτικό στόχο αντιποίνων, με ολέθριες συνέπειες για τους κατοίκους της.

Το ΚΚΕ έχει έγκαιρα προειδοποιήσει για την υπαρκτή πιθανότητα ατυχήματος μεγάλης έκτασης και τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του πρόσθεσε: «Ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος. Ιδιαίτερα τώρα που οξύνονται ο ανταγωνισμός και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μέσα σε κάθε χώρα, τώρα που οξύνεται ο καβγάς ανάμεσα στους μεγάλους ομίλους για τη μοιρασιά της "πίτας" της κοινοτικής και της κρατικής χρηματοδότησης. Κάθε φάρμακο που χρησιμοποιεί το σύστημα για το ένα σύμπτωμα της ασθένειάς του γίνεται δηλητήριο για το άλλο. Αυξάνει για παράδειγμα τις κρατικές επιδοτήσεις για να δώσει ώθηση στις επενδύσεις, αλλά έτσι διογκώνεται το κρατικό χρέος. Γι' αυτό βλέπουμε μέσα σ' αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων να παγιδεύονται και να καταρρέουν η μια μετά την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις στη Βρετανία, στην Ιταλία, στη Βουλγαρία, στη Σουηδία.

Σήμερα έχουμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τις δυσκολίες που έχει ο αντίπαλός μας για να ξεδιπλώσουμε τη δική μας αντεπίθεση. Σκεφτείτε πώς αξιοποιούσε και αξιοποιεί όλα αυτά τα χρόνια η άρχουσα τάξη τις αρνητικές συνέπειες που γεννά το σύστημά της για να διαπράττει νέα εγκλήματα σε βάρος μας. Αξιοποιεί την ανεργία για να εμφανίζει ως αναγκαία τη μερική απασχόληση, τη μισή δουλειά. Αξιοποιεί τη φτώχεια για να εμφανίσει ως κοινωνική πολιτική τα ψίχουλα του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

Σ' αυτούς που λένε ότι "δεν μπορεί να γίνει τίποτα" απαντάμε ότι σίγουρα δεν θα γίνει τίποτα αν σκεφτούμε όλοι έτσι. Ομως μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω, αν αυξηθούν οι εστίες αντίστασης, αν δυναμώσει η συμμετοχή στα σωματεία και στους αγώνες, αν επιλέξουμε τον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής. (...)

Μπορούμε να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας όχι μόνο για να μην υποστούμε νέες απώλειες, αλλά και για να ζήσουμε επιτέλους τη ζωή που μας αξίζει!

Μπορούμε και πρέπει να σημαδέψουμε τον πραγματικό αντίπαλο και τα κόμματα που τον υπηρετούν.

Μπορούμε να "ρίξουμε κόκκινο στη νύχτα", να ακυρώσουμε τα σκοτεινά σχέδια της άρχουσας τάξης για τον χειμώνα που έρχεται. Μπορούμε να κάνουμε έξωση στην πολιτική τους, αντί να ψάχνουμε πόσα θα περικόψουμε.

Τα βάσανα και η αγανάκτησή μας μπορούν να γίνουν ο εφιάλτης τους. Μπορούμε να συμπορευτούμε με το ΚΚΕ και να απαντήσουμε δυνατά στην επίθεση του κεφαλαίου. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση!

Μπορούμε και θα γίνουμε εμείς, οι εργαζόμενοι, οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων που θα ανοίξουν τον δρόμο της ανατροπής».