Τα χάλια που έχει το τηλεοπτικό πρόγραμμα είναι γνωστά σε όλους. Ακόμη και ο τρόπος που μεταδίδονται οι ειδήσεις είναι αποσπασματικός και τις περισσότερες φορές αποκρουστικός. Οι ταινίες και τα ντοκιμαντέρ, κυρίως τα ντοκιμαντέρ, είναι ό,τι καλύτερο, ό,τι πιο ψυχαγωγικό αλλά και ενημερωτικό υπάρχει. Οσοι δεν έχουν απλώσει το ταλαιπωρημένο κορμί τους σε κάποια παραλία, όσοι έχουν ξεμείνει στην πόλη και προσπαθούν να βρουν μια σανίδα σωτηρίας που θα τους μεταφέρει από την όχθη της θλίψης και της ανίας σε άλλα μέρη μακρινά, δροσερά, εξαιρετικά, το μόνο μέσο που προσφέρει η τηλεόραση είναι τα ντοκιμαντέρ. Ας τα πάρουμε με τη σειρά λοιπόν:

Σήμερα Κυριακή η ΕΤ2 στις 19.40 παρουσιάζει την "ελληνική μουσική παράδοση". Στη σημερινή εκπομπή θα προβληθεί το επεισόδιο "Θράκη - στα ίχνη του Ορφέα" (Α' μέρος). Θα αναζητήσουμε τα ίχνη του Ορφέα, θα ταξιδεύσουμε στο χρόνο, θα συναντήσουμε ανθρώπους με ξεχασμένα επαγγέλματα, θα γνωρίσουμε μουσικούς που κατασκευάζουν με μεράκι τα μουσικά τους όργανα: γκάιντες, λύρες, φλογέρες. Οργανα που έρχονται από το παρελθόν και ακολουθούν μυστικές μουσικές διαδρομές, που χάνονται στο χρόνο, που συνομιλούν με το χώρο, που καλούν τον άγνωστο, τον άγνωστο περαστικό να τραγουδήσει, να χορέψει, να εκφραστεί με φωνή ή με κίνηση. Αρχαίο όργανο ο Ασκαυλος - η γκάιντα - όργανο ποιμενικό, απαραίτητο στους Πάνες και τους Σατύρους, στις διονυσιακές γιορτές. Εκεί, στη Θράκη, στην πατρίδα του Ορφέα θα αναζητήσουμε τα μουσικά του ίχνη. Η σκηνοθεσία είναι του Γιάννη Λάμπρου.

Την Τρίτη στις 19.10 με οδηγό την ΕΤ2 θα μεταφερθούμε στο "Λαύριο - θησαυρός χθόνος".Θα μάθουμε την ιστορία ή θα την ξαναθυμηθούμε, την ιστορία των μεταλλείων του Λαυρίου, έτσι όπως γράφτηκε στο πέρασμα των αιώνων. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στον αρχαιολογικό χώρο της "Λαυρεωτικής", όπου υπάρχουν τα αρχαία πλυντήρια των μεταλλωρύχων και οι εγκαταστάσεις της γαλλικής εταιρίας. Η κάμερα της ΕΤ2 μας ξεναγεί επίσης στο βιομηχανικό πάρκο που διαμορφώθηκε πάνω στα ερείπια του βιομηχανικού συγκροτήματος της γαλλικής εταιρίας και καταγράφει τις απόψεις εκείνων που ασχολούνται με τα μεταλλεία του Λαυρίου. Η αρχαιολόγος καθηγήτρια του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Κωνσταντίνα Τσάιμο, μιλά για τον τρόπο εξόρυξης και τις συνθήκες διαβίωσης των Αθηναίων ιδιοκτητών μεταλλείων, αλλά και των δούλων που εργάζονται στις στοές. Ο άργυρος του Λαυρίου χρησιμοποιήθηκε από το β' μισό του 6ο αιώνα π.Χ. και για άλλα 500 χρόνια, στην κατασκευή των νομισμάτων, ο μόλυβδος σε σωλήνες, συνδέσμους λιθών και σπονδύλων κιόνων, σταθμά, βάρη, σφραγίδες κλπ., ενώ οι μεταλλευτικές φλέβες της "Λαυρεωτικής" έθρεψαν τον Κυκλαδικό, το Μινωικό και τον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Τα αρχαία μεταλλεία του Λαυρίου έκλεισαν το 2ο αιώνα π.Χ. και παρέμειναν κλειστά ως το 1864. Στο ντοκιμαντέρ, ο έφορος του Ορυκτολογικού Μουσείου του Λαυρίου Νίκος Βουρλάκος, παρουσιάζει τον πλούτο των ορυκτών της "Λαυρεωτικής", που δίκαια έχει ονομαστεί "Ελδοράδο των ορυκτών", αφού στο υπέδαφός της υπάρχουν συγκεντρωμένα τα 280 από τα 3.800 είδη ορυκτών που υπάρχουν στη Γη, ποσοστό 7,4%. Επιμέλεια: Κώστας Χριστοφιόπουλος - Δημήτρης Πανταζόπουλος. Σκηνοθετική επιμέλεια: Πάνος Κυπαρίσσης.

Και πάλι από την ΕΤ2, στις 17.30 την Τετάρτη θα παρουσιαστεί από τη σειρά ντοκιμαντέρ "Ελλάδος περιήγησις" η 4η εκπομπή "Αθήνα".Οπως γνωρίζουμε κάθε εκπομπή της σειράς επισκέπτεται και ένα συγκεκριμένο χώρο που παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στους σημαντικούς σταθμούς της αρχαιότητας, Στα μεγάλα Παναθήναια του 438 π.Χ. ο Παρθενώνας παραδόθηκε στην πολιούχο θεά Αθηνά. Είχε θεμελιωθεί εννέα χρόνια νωρίτερα, το 447 π.Χ. Το 432 π.Χ. στις παραμονές του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο ναός ήταν πλήρης με όλο το γλυπτό διάκοσμο. Η σκηνοθεσία είναι του Σταύρου Ιωάννου.

Τη χαμένη εικόνα συνεχίζει να αναζητά ο σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης κάθε Παρασκευή στις 21.00 από την ΕΤ2. Ζέστη κάνει, Αύγουστος έρχεται, πρεμιέρα κάνει ο μήνας για την ακρίβεια. Φυσικό να είναι να μην τρέχει ο νους στις "ήσυχες μέρες" του Αυγούστου, αλλά στις ερωτικές. Ετσι, η ενότητα έχει για κεντρικό θέμα τον "Ερωτισμό" και περιλαμβάνει τις εξής ταινίες: "Ευδοκία" του Αλέξη Δαμιανού. Η Ευδοκία και ο Γιώργος αμέσως μετά το γάμο τους πηγαίνουν μια βόλτα στη θάλασσα. Παίζουν ξέγνοιαστοι σαν παιδιά, ένα παιχνίδι ερωτικό όμως, ένα παιχνίδι για μεγάλους.

"Μανία" του Γιώργου Πανοσούπουλου. Μια νέα γυναίκα, περπατώντας στον Εθνικό Κήπο, χάνει όλες τις αισθήσεις της και ξυπνάει σ' ένα διαφορετικό κόσμο. Εχει ξεχάσει ποια είναι και ούτε προσπαθεί να θυμηθεί. Ο κήπος στον οποίο βρίσκεται είναι μια ζούγκλα, μια άγρια ζούγκλα στην οποία ζει και εργάζεται ένας παράξενος κηπουρός. Μια ερωτική έκρηξη, βακχική σχεδόν, θα γίνει μεταξύ τους.

"Οι απέναντι" του Γιώργου Πανουσόπουλου. Ενας ιδιόρρυθμος νεαρός, που σπουδάζει Αστρονομία, παρακολουθεί με το τηλεσκόπιο μια γυναίκα στο απέναντι διαμέρισμα. Θα την ερωτευτεί, έτσι όπως ερωτεύτηκε την απέναντί του ο νεαρός ταχυδρόμος του Κισλόφσκι στη "Μικρή ερωτική ιστορία"

"Μη μου άπτου" του Δημήτρη Γιαζουζάκη. Η ταινία παρακολουθεί έναν εφαψία που "δρα" στα αστικά λεωφορεία της Αθήνας.

"Γλυκιά συμμορία" του Νίκου Νικολαϊδη. Το γύρισμα μιας ταινίας πορνό σ ένα μυστηριώδες σπίτι. Ο Αντρέας υποχρεώνεται από το φίλο του τον Αργύρη να αντικαταστήσει την τελευταία στιγμή την πρωταγωνίστρια.

"Μ' αγαπάς;" του Γιώργου Πανουσόπουλου.

Και εδώ υπάρχει έρωτας, άφθονος μάλιστα, ωραία γυναικεία σώματα, διάχυτος ερωτισμός.

"Καβάφης" του Νίκου Σμαραγδή. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης σ' ένα υπόγειο της Αθήνας των αρχών του αιώνα. Ο ποιητής είναι ερωτευμένος και περιμένει να δει το σκοτεινό αλλά και νεαρό αντικείμενο του έρωτά του, που δεν τολμάει να πλησιάσει.

Τέλος οι "Κρυστάλλινες νύχτες" της Τώνιας Μαρκετάκη. Η ταινία μιλά για τον απόλυτο έρωτα, για την τέλεια ένωση, για θεϊκές διαστάσεις. Η πρώτη ερωτική συνάντηση των κεντρικών ηρώων έχει κάτι το μοιραίο, έχει μια δύναμη που τίποτε δεν μπορεί να τη σταματήσει.