Τη χαμένη εικόνα συνεχίζει να αναζητά ο σκηνοθέτης Λάκης Παπαστάθης κάθε Παρασκευή στις 21.00 από την ΕΤ2. Ζέστη κάνει, Αύγουστος έρχεται, πρεμιέρα κάνει ο μήνας για την ακρίβεια. Φυσικό να είναι να μην τρέχει ο νους στις "ήσυχες μέρες" του Αυγούστου, αλλά στις ερωτικές. Ετσι, η ενότητα έχει για κεντρικό θέμα τον "Ερωτισμό" και περιλαμβάνει τις εξής ταινίες: "Ευδοκία" του Αλέξη Δαμιανού. Η Ευδοκία και ο Γιώργος αμέσως μετά το γάμο τους πηγαίνουν μια βόλτα στη θάλασσα. Παίζουν ξέγνοιαστοι σαν παιδιά, ένα παιχνίδι ερωτικό όμως, ένα παιχνίδι για μεγάλους.

"Μανία" του Γιώργου Πανοσούπουλου. Μια νέα γυναίκα, περπατώντας στον Εθνικό Κήπο, χάνει όλες τις αισθήσεις της και ξυπνάει σ' ένα διαφορετικό κόσμο. Εχει ξεχάσει ποια είναι και ούτε προσπαθεί να θυμηθεί. Ο κήπος στον οποίο βρίσκεται είναι μια ζούγκλα, μια άγρια ζούγκλα στην οποία ζει και εργάζεται ένας παράξενος κηπουρός. Μια ερωτική έκρηξη, βακχική σχεδόν, θα γίνει μεταξύ τους.

"Οι απέναντι" του Γιώργου Πανουσόπουλου. Ενας ιδιόρρυθμος νεαρός, που σπουδάζει Αστρονομία, παρακολουθεί με το τηλεσκόπιο μια γυναίκα στο απέναντι διαμέρισμα. Θα την ερωτευτεί, έτσι όπως ερωτεύτηκε την απέναντί του ο νεαρός ταχυδρόμος του Κισλόφσκι στη "Μικρή ερωτική ιστορία"

"Μη μου άπτου" του Δημήτρη Γιαζουζάκη. Η ταινία παρακολουθεί έναν εφαψία που "δρα" στα αστικά λεωφορεία της Αθήνας.

"Γλυκιά συμμορία" του Νίκου Νικολαϊδη. Το γύρισμα μιας ταινίας πορνό σ ένα μυστηριώδες σπίτι. Ο Αντρέας υποχρεώνεται από το φίλο του τον Αργύρη να αντικαταστήσει την τελευταία στιγμή την πρωταγωνίστρια.

"Μ' αγαπάς;" του Γιώργου Πανουσόπουλου.

Και εδώ υπάρχει έρωτας, άφθονος μάλιστα, ωραία γυναικεία σώματα, διάχυτος ερωτισμός.

"Καβάφης" του Νίκου Σμαραγδή. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης σ' ένα υπόγειο της Αθήνας των αρχών του αιώνα. Ο ποιητής είναι ερωτευμένος και περιμένει να δει το σκοτεινό αλλά και νεαρό αντικείμενο του έρωτά του, που δεν τολμάει να πλησιάσει.

Τέλος οι "Κρυστάλλινες νύχτες" της Τώνιας Μαρκετάκη. Η ταινία μιλά για τον απόλυτο έρωτα, για την τέλεια ένωση, για θεϊκές διαστάσεις. Η πρώτη ερωτική συνάντηση των κεντρικών ηρώων έχει κάτι το μοιραίο, έχει μια δύναμη που τίποτε δεν μπορεί να τη σταματήσει.