Η εξομοίωση και όχι σπάνια εξίσωση, των δύο «φασισμών» - του κόκκινου και του μαύρου - είναι προϊόν του 20ού αιώνα, ιδιαίτερα προσφιλές ιδεολόγημα του παγκόσμιου «μεσαίου» χώρου, ιδιαίτερα του φαινομενικά αριστερού, δηλαδή εκείνων που ψήφισαν υπέρ των πολεμικών κονδυλίων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που έκαναν την εκστρατεία στην Ουκρανία το 1918 κατά της νεαρής σοβιετικής δημοκρατίας: που ευθύνονται για το Ιδιώνυμο, που βοήθησαν τον Χίτλερ να ανεβεί στην εξουσία, που μπήκαν στο Βιετνάμ τη δεκαετία του '60, που απέκλεισαν την Κούβα, που υπέγραψαν ή και έπραξαν τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία για να σταχυολογήσουμε μονάχα ορισμένα δείγματα των πράξεων του «δημοκρατικού» μεσαίου χώρου.

Το ιδεολόγημα αυτό (της εξομοίωσης δηλαδή του μαύρου και του κόκκινου, των δύο ολοκληρωτισμών, των δεξιών και αριστερών ακροτήτων κλπ.), αν και αρκετά παλιό κι αυτό, εξακολουθεί να φαίνεται χρήσιμο και ξετρυπώνει τώρα όχι μονάχα στους μεσαίους δημοκράτες του αστικού κατεστημένου, αλλά και στους κλασικούς εκπροσώπους του ακροδεξιού σκοταδισμού. Διότι ποιο φασισμό διάλεξε να υπηρετήσει ο Αρχιεπίσκοπος, όταν ήταν Α' Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου τα χρόνια της «Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών»; Εκείνου του Χριστιανισμού, που έστελνε χωρίς ποινικό αδίκημα γονείς στις φυλακές, στα ξερονήσια και τους σακάτευε ανεπανόρθωτα στα βασανιστήρια αφήνοντας παιδιά ορφανά;

Υπολογίζοντας, ίσως, την απώλεια μνήμης του ποιμνίου του, ξεπέφτει στο παλαιό κόλπο της εξίσωσης του ναζισμού με τον δήθεν ολοκληρωτισμό του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Κάτι, το οποίο, μέχρι τώρα, η εκκλησία εδώ δεν το είχε κάνει ακόμα. Απ' αυτή την άποψη η συνεργασία με την κυβερνώσα παράταξη είναι τέλεια, παρ' όλες τις παραπλανητικές φαινομενικές αντιπαραθέσεις γύρω από το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες.

Σύμφωνα με τον ιστορικό αυτό αναθεωρητισμό, το Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ προηγείται του Αουσβιτς. Η Οχτωβριανή Επανάσταση ήταν η αιτία όλων των τραγωδιών του 20ού αιώνα, γιατί έδωσε αφορμή στη γέννηση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. Ποιες ήταν οι αιτίες της εμφάνισης του μπολσεβικισμού; - δεν μπαίνει σε τέτοιου είδους έρευνες. Αυτές σταματάνε όπου βολεύει, για να «αποδειχθεί» για άλλη μια φορά ότι ο «ευρωπαϊκός, εμφύλιος πόλεμος» του 20ού αιώνα, όπως ονομάζεται, έχει ένα βασικό κακούργο, τον «κόκκινο φασισμό», μπροστά στον οποίο ο μαύρος ωχριά, για ορισμένους αναθεωρητές της ιστορίας. Για άλλους, τους αποστόλους του μεσαίου χώρου, του κέντρου κλπ., και οι δυο αυτές ακρότητες είναι τάχα μου το ίδιο ανεπιθύμητες.

Υπενθυμίζουμε, πριν από λίγους μήνες, το σύνθημα της «Ευρώπης ενάντια στους εξτρεμισμούς» μ' αφορμή την άνοδο στην εξουσία του Χάιντερ στην Αυστρία. Με δικαιολογία την απεμπολή του ενός αυτού εξτρεμισμού - γέννημα των ίδιων δυνάμεων, που τον κατακραυγάζουν - διώκεται και ο άλλος «εξτρεμισμός», το κομμουνιστικό κίνημα.

Πηγαίνοντας στη Ρωσία, έχουμε την πρόσφατη ανακήρυξη σε άγιο του τελευταίου τσάρου της Ρωσίας, μαζί με την οικογένειά του και άλλων εκατοντάδων «μαρτύρων» - θυμάτων των άγριων μπολσεβίκων. Σε εκείνη την άλλοτε υπερδύναμη, που τρέφει τώρα τα πορνεία του δυτικού κόσμου, οι πρώην επιφανείς εγκληματίες εις βάρος του ρώσικου λαού ανακηρύσσονται άγιοι. Αν δεν είναι ιστορικός ρεβιζιονισμός και αυτός!

Στην Ελλάδα, ο Αρχιεπίσκοπος δεν ντρέπεται να εκμεταλλεύεται τη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου ακόμα, δε σεβάστηκε ούτε τη Μητέρα του Χριστού για να συμβάλει από την πλευρά του, στο χυδαίο αντικομμουνιστικό ιστορικό αναθεωρητισμό, που κάνει θραύση στην εποχή του μεσαίου χώρου και της κεντροαριστεράς.

Ετσι, κυκλοφόρησε πέρυσι το Φθινόπωρο ένα βιβλίο με τίτλο «Φαιό - κόκκινο» του Γάλλου δημοσιογράφου Τιερί Βολτόν. Η ομοιότητα κομμουνισμού - ναζισμού, λέει, υποδηλώνεται από τον εθνικισμό, που είναι κοινός καταγωγικός χώρος τους. Το βιβλίο αυτό παρουσιάστηκε στην «Κυριακάτικη Αυγή» την 10-10-99, στη στήλη «Κίνηση Ιδεών», και μάλιστα υπό τη μορφή μιας συνέντευξης μ' άλλο Γάλλο, πιο μετριοπαθή στον ιστορικό αναθεωρητισμό, που η εφημερίδα πιστεύει ότι αντικρούει σε μεγάλο βαθμό το κεντρικό συμπέρασμα και τη μεθοδολογία του συγγραφέα του «Φαιό - Κόκκινο». Η «σε μεγάλο βαθμό αντίκρουση» αυτή του άλλου συγγραφέα (Ντιντιέ Ντενίξ) έχει ως εξής:

«Δε σοκάρομαι από τη σύγκριση ναζισμού και σταλινισμού. Ο σταλινισμός είναι μια διαστροφή του κομμουνιστικού ιδεώδους. Ωστόσο, διατείνεστε ότι ναζισμός και κομμουνισμός μπορούν να εξισώνονται. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ο ναζισμός θεμελιώνεται στον κρατικό ρατσισμό, τον αντισημιτισμό, πράγμα που ματαίως θα αναζητήσουμε στη σταλινική θρησκεία».

Αυτό είναι το στιλ της «αντίκρουσης», που άλλωστε θα μπορούσαμε να περιμένουμε διαβάζοντας την τελευταία φράση του εισαγωγικού σημειώματος της «Αυγής»: «... η μεταξύ τους συνομιλία (των δύο ως άνω συγγραφέων) θα μπορούσε να φωτίσει κάποιες από τις σημερινές μορφές με τις οποίες ενδύεται η φασιστική ιδεολογία στη συνάντησή της με το σταλινισμό, τόσο σε χώρες όπως η Ρωσία όσο και στη Δυτική Ευρώπη».

Συνεπώς, ο Συνασπισμός που με αφορμή τη «σύγκρουση» εκκλησίας - κυβέρνησης για τις ταυτότητες, χτυπιέται αντισκοταδιστικά στο πνεύμα του αθεϊστικού ευρωπαϊκού διαφωτισμού, συμμαχεί τελικά, και αυτός, με τον Αρχιεπίσκοπο στο μοναδικό στόχο που τους ενώνει όλους: πώς να αποτρέψουν, πώς να δυσφημίσουν τον πολιτικό και ιδεολογικό φορέα της προοδευτικής κίνησης των λαών, που μόνο αυτή κίνησε την ιστορία. Πώς να κοιμίσουν - ακόμα και κάνοντας κατάχρηση συναισθηματικά στη συνείδηση του λαού εμπεδωμένων γιορτών, όπως η Κοίμηση της Θεοτόκου - το λαό, ώστε να παραμείνει ο παθητικός κομπάρσος της ιστορίας.

Οι αναθεωρητές, υποκριτές και φαρισαίοι όλων των χωρών ενώνονται.

Προλετάριοι όλων των χωρών, σας περιμένουμε!