Ενα κομμάτι εφημερίδας στροβιλίστηκε στα μελτέμια των ημερών και προσγειώθηκε στις παρυφές του κύματος και στη χοντρόκοκκη άμμο του γιαλού. Δημοσιογραφική διαστροφή, να ερευνούμε τας γραφάς. Και άλλη μια, προσωπική, να διαβάζω από το τέλος, από τα «διά ταύτα» ένα κείμενο, τόσο περισσότερο που πολλοί νέοι συνάδελφοι δεν ακολουθούν το σχήμα της «ανεστραμμένης πυραμίδας», να προτάσσουν δηλαδή, τα κύρια στοιχεία ενός δημοσιεύματος, που αναλύονται λεπτομερέστερα, στη συνέχεια.

Εκεί λοιπόν , στο καταληκτικό του κειμένου της εφημερίδας, διάβασα «παρά θιν' αλός», την αγωνιστική προτροπή: (14/8/2000 «Τίποτε στον κόσμο δεν ήρθε έτοιμο. Ολα κατακτώνται με πολλούς και μεγάλους αγώνες. Να έχετε ζωντανό το αγωνιστικό σας φρόνημα. Να μην κύπτετε τον αυχένα μπροστά στις δυνάμεις του κακού, οι οποίες, προς στιγμήν, μόνο, φαίνεται ότι έχουν τη δύναμη να κατισχύσουν».

Προφανώς, σκέφτηκα, αυτός που τα λέει, απορρίπτει τη μεταφυσική της μοιρολατρίας. Κηρύσσει την αντίσταση κατά της νέας ιμπεριαλιστικής νέας τάξης κατά του κεφαλαίου, των μεγάλων αφεντικών και της εκμετάλλευσης. Κατά των τρομο-κρατόρων των ΝΑΤΟικών δογμάτων. Και συντάσσεται με τις λαϊκές δυνάμεις, που «δεν κύπτουν τον αυχένα». Συντάσσεται με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ των εργατικών αγώνων, με το μέτωπο κατά του ιμπεριαλισμού και των ιθαγενών εκφραστών του.

Διάβασα πάλι το κείμενο, αλλά από την αρχή αυτή τη φορά, για να βρω ποιος λέει αυτά τα «επαναστατικά». Μια ματιά κατά τη διαγώνια ανάγνωση του κειμένου και το όνομα του αρχιεπισκόπου εμφανίστηκε επαναλαμβανόμενο, όπως και η προτροπή για αγώνες, ανάμεσα στους «υιούς του φωτός και τους υιούς του σκότους». Να λοιπόν γιατί πρέπει να διαβάζει κανείς από την αρχή τα κείμενα, για να αντιληφθεί ποιους εννοούμε εμείς, δηλαδή ο λαός υιούς του σκότους και σε ποιους, άλλους αναφέρονται οι μακάριοι.