Την ώρα που χιλιάδες μεταλλεργάτες βιώνουν καθημερινά την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και την ασυδοσία των εργοδοτών, με ανατροπές σε δικαιώματα και κατακτήσεις, πληρώνοντας παράλληλα βαρύ φόρο αίματος κάθε χρόνο, η πλειοψηφία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ) έκανε σαφές ότι και μετά το 23ο Συνέδριο που ξεκίνησε χτες, θα συνεχίσει στην ίδια γραμμή της υποταγής και του συμβιβασμού στις κυβερνητικές επιλογές.

Απέναντι σε αυτή την τακτική, οι αντιπρόσωποι του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος αντέτειναν στους μεταλλεργάτες να περάσουν στην αντεπίθεση, ώστε να αποκρούσουν την πολιτική που ανατρέπει τις εργασιακές τους σχέσεις, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που ιδιωτικοποιούν δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς. Τους κάλεσαν επίσης να γυρίσουν τις πλάτες στις συνδικαλιστικές εκείνες δυνάμεις που βάζουν υποθήκη τα δικαιώματά τους. Στο συνέδριο της ΠΟΕΜ νομιμοποιήθηκαν 217 αντιπρόσωποι από 51 επιχειρησιακά σωματεία και 22 κλαδικά.

Ο απολογισμός και προγραμματισμός δράσης της πλειοψηφίας της διοίκησης, που παρουσίασε ο πρόεδρος Μ. Κοντοπάνος, κινήθηκε σε μια γραφειοκρατική καταγραφή των προβλημάτων των εργαζομένων, αφήνοντας για μια ακόμα φορά στο απυρόβλητο τις ευθύνες κυβέρνησης και βιομηχάνων. Παντελής ήταν και η έλλειψη αγωνιστικής προοπτικής των εργαζομένων, χωρίς διεκδικητικούς στόχους, κινούμενος στα πλαίσια του κοινωνικού διαλόγου και κοινωνικού εταιρισμού, στηρίζοντας τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική ήταν η απουσία από το πρόγραμμα δράσης ακόμα και διεκδικήσεων για τις νέες Συλλογικές Συμβάσεις της Ομοσπονδίας.

Στο χαιρετισμό του, ο Χ. Πολυζωγόπουλος, πρόεδρος της ΓΣΕΕ, μίλησε για τις νέες διεκδικήσεις ενόψει της νέας ΕΓΣΣΕ με γενικόλογες θέσεις περί αναδιανομής εισοδημάτων, κάλυψης απωλειών του πληθωρισμού και αναμόρφωση του φορολογικού. Φειδωλός ήταν στο χαιρετισμό του ο υφυπουργός Εργασίας Ρ. Σπυρόπουλος, ο οποίος πρόβαλε τη λογική του «κοινωνικού διαλόγου» για το ασφαλιστικό.

Μιλώντας στο συνέδριο, ο Γ. Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, επισήμανε ότι πρώτη άμεση προτεραιότητα στη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός μαζικού ρωμαλέου αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. «Οι εργαζόμενοι, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δέχεται μια άγρια παρατεταμένη επίθεση από το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους», συνέχισε, «με τη μορφή της θύελλας, σαρώνουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εργασιακά δικαιώματα, εντείνουν την εκμετάλλευση των εργατοϋπαλλήλων, αλυσοδένουν τους αγώνες και επιχειρούν την τρομοκράτηση όσων αντιστέκονται και αμφισβητούν αυτές τις πολιτικές».