Copyright 2017 The Associated

Ο «Πρόεδρος» της αυτοαποκαλούμενης ΛΔ Ντονέτσκ μετά την ανακοίνωση για το σχεδιαζόμενο νέο κράτος

Εν μέσω έντασης των βομβαρδισμών από την πλευρά της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου σε κατοικημένες περιοχές στην Ανατολική Ουκρανία, τις αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ (επί της ουσίας αστικά καθεστώτα που προσβλέπουν στη Ρωσία), ο αυτοαποκαλούμενος «Πρόεδρος» Αλεξάντερ Ζαχρατσένκο ανακοίνωσε την πολιτική απόφαση για τη δημιουργία ενός νέου κράτους που θα αντικαταστήσει την Ουκρανία.

Το όνομά του ανακοινώθηκε ότι θα είναι Malorossiya (Μικρή Ρωσία) και δηλώθηκε ότι είναι η συμφωνία εκπροσώπων 16 περιφερειών της Ουκρανίας, που συγκεντρώθηκαν στην πόλη του Ντονέτσκ (η οποία θα είναι και η νέα πρωτεύουσα), όπου αποφάσισαν να ιδρυθεί το νέο ανεξάρτητο κράτος, γιατί η σημερινή μορφή της Ουκρανίας και ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος δεν μπορούν να συνεχιστούν.

Χαρακτηριστικά, σημειώνεται στην πολιτική διακήρυξη που δόθηκε στην δημοσιότητα: «Η κατάσταση έχει δείξει ότι η Ουκρανία είναι ένα αποτυχημένο κράτος, ανίκανο να εξασφαλίσει στους κατοίκους της ένα παρόν και μέλλον ειρήνης και ευημερίας. Οι σημερινές αρχές, ο "Πρόεδρος" Ποροσένκο και η Βουλή, που έχουν εκλεγεί μετά το πραξικόπημα και σε κλίμα τρομοκρατίας και απουσία εκλογών στην Κριμαία και το Ντονμπάς, είναι παράνομες. Η κατάσταση της Ουκρανίας οδηγεί στην οικονομική καταστροφή και τη μείωση του πληθυσμού». Επίσης γίνεται λόγος για τους υπερεθνικιστές και φασίστες που προκαλούν τη διάλυση της χώρας, και την «ιδεολογία του ουκρανισμού, που προωθεί το μίσος στον άνθρωπο, τον νεοναζισμό, την ξενοφοβία (ρωσοφοβία, πολωνοφοβία), τα εγκλήματα πολέμου και τη μαζική τρομοκρατία και γενοκτονία του λαού της». Επίσης καλούν σε «καταδίκη όλων των εγκληματιών πολέμου που οδήγησαν τη χώρα στη διάλυση και τον εμφύλιο πόλεμο: Του πρώην Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς (με αίτηση για έκδοσή του από τη Ρωσία) και του Ποροσένκο και της κλίκας του Τουρτσίνοφ, Γιάτσενιουκ, Κολομοΐσκι, Πάρουμπι και άλλων».

Προτείνουν τη μετονομασία και όπως αναφέρουν «η Μαλορωσία είναι ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος με νέο όνομα, νέα σημαία, νέο Σύνταγμα, νέα κρατική δομή, νέες αρχές της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, και νέες ιστορικές προοπτικές» και προσθέτουν «αλλά αυτό δεν είναι μια επανάσταση! Είναι μια επιστροφή στην Ιστορία. Αυτή είναι μια καινοτομία που αποκαθιστά, δεν καταστρέφει». Επίσης δίνουν ένα περιθώριο 3χρονης μεταβατικής περιόδου «για την έγκριση νέου Συντάγματος και την ολοκλήρωση του κράτους δικαίου».

Πάντα σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, στην πολιτική αυτή διακήρυξη συμμετείχαν αντιπρόσωποι, πέρα από το Ντονμπάς και από το Χάρκοβο, από Ντεπροπετρόφσκ, Οδησσό, Κέρσον, Ζαπορόζιγιε, Νικολάγιεφ, Σούμι, Πόλταβα, Τσερνίγκοβ, Κιρόβογκραντ, Κίεβο και περιφέρεια του Κιέβου, Ιβανο-Φρανκόφσκ, Λβοφ, Τσερκάσι, Ρόβνο, Βολίν, Τερνοπόλ (περιλαμβάνει δηλαδή και περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας).

Οπως αναμενόταν, άμεση ήταν η απάντηση της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου, με τον Πρόεδρο Π. Ποροσένκο, που πραγματοποιούσε χτες επίσκεψη στη Γεωργία, να δηλώνει ότι αν προχωρήσει μια τέτοια απόφαση «τινάζεται στον αέρα» η λεγόμενη συμφωνία εκεχειρίας του Μινσκ, την οποία θεωρεί μόνη προοπτική. Επίσης σημείωσε ότι Κριμαία και Ντονμπάς θα επιστρέψουν στην Ουκρανία. Η Ρωσία ή άλλες χώρες δεν είχαν άμεσα κάποια τοποθέτηση.

Οι εξελίξεις αυτές, ενώ ακόμα αιματοκυλιέται ο λαός από τους εντεινόμενους βομβαρδισμούς σε κατοικημένες περιοχές, δείχνουν ότι η αντιπαράθεση γίνεται στο έδαφος της σάπιας καπιταλιστικής κοινωνίας, για το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, ανεξάρτητα αν ντύνεται με «δημοκρατικό και αντιφασιστικό» μανδύα. Η ουσία είναι ότι ο εργαζόμενος λαός, ο παραγωγός όλου του πλούτου, πρέπει να απεγκλωβιστεί από τους σχεδιασμούς των αστών και να οργανώσει την πάλη του ενάντια στον κύριο αντίπαλο, που είναι η εξουσία του κεφαλαίου.

Συνεχίζεται η αντιπαράθεση στη Βενεζουέλα, τρεις μέρες μετά το λεγόμενο δημοψήφισμα της αντιδραστικής αντιπολίτευσης και τη «δοκιμή» από την κυβέρνηση των εκλογικών συστημάτων για τη διαδικασία της εκλογής αντιπροσώπων για τη νέα Συντακτική Συνέλευση στις 30 Ιούλη, που έχει εξαγγείλει ο σοσιαλδημοκράτης Πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο.

Η αντιπολίτευση μιλάει για την έναρξη της «ώρας μηδέν» και θεωρεί τα 7,1 εκατομμύρια συμμετέχοντες στο δημοψήφισμα «εντολή για την ανατροπή της κυβέρνησης Μαδούρο» με γενική απεργία και μπλοκάρισμα στις 20 Ιούλη, με συνεχείς διαδηλώσεις πολιτικής ανυπακοής, ώστε να εμποδιστεί η διενέργεια της εκλογικής διαδικασίας για τη Συντακτική Συνέλευση. Η κυβέρνηση θεωρεί πολύ πιο σημαντική και πιο μαζική τη συμμετοχή του κόσμου στη δοκιμή της Κυριακής και μήνυμα για το τι θα ακολουθήσει σε 10 μέρες, που όπως λένε ο Πρόεδρος και στελέχη του κυβερνώντος Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος, «ο λαός θα αποδείξει ότι θέλει ειρήνη, εθνική συνεννόηση και όχι βια και χάος». Στην κρατική τηλεόραση εμφανίζονται στοιχεία που δείχνουν τα τεράστια προβλήματα διαβλητότητας της διαδικασίας της αντιπολίτευσης, όπου ψηφοφόροι ψήφιζαν ανενόχλητοι σε πολλές διαφορετικές κάλπες ή στελέχη του λεγόμενου «Τραπεζιού Δημοκρατικής Ενότητας» φέρονται να ομολογούν μιλώντας στο τηλέφωνο ότι σε μια περιοχή προστέθηκαν 50.000 εικονικές ψήφοι.

Με την όλη τεταμένη κατάσταση εντείνονται και οι πιέσεις από κυβερνήσεις ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών που στηρίζουν την αντιδραστική αντιπολίτευση της Βενεζουέλας. Χαρακτηριστική η στάση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όπου ο Πρόεδρος Ντ. Τραμπ εμφανίστηκε να δηλώνει τη Δευτέρα το βράδυ ότι «δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια όσο βλέπουμε τη Βενεζουέλα να θρυμματίζεται» και ανακοίνωσε ότι σύντομα θα υπάρξουν και «νέες οικονομικές κυρώσεις αν τελικά προχωρήσει η κυβέρνηση Μαδούρο στη διαδικασία εκλογής νέας Συντακτικής Συνέλευσης» και απαιτεί «να γίνουν ελεύθερες και δίκαιες εκλογές ώστε η Βενεζουέλα να γίνει και πάλι ολοκληρωμένη και ευημερούσα δημοκρατία». Παρόμοιες δηλώσεις και εκκλήσεις για μη διεξαγωγή της εκλογής έγιναν από τις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ισπανίας, όπως και από τον Πρόεδρο της Κολομβίας, που ολοκλήρωσε την επίσκεψή του στην Κούβα τη Δευτέρα. Απαντώντας ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ν. Μαδούρο, είπε πως ό,τι και αν λένε, «η Συντακτική Συνέλευση είναι για την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα» και τους κάλεσε να μην «ανακατεύονται στα εσωτερικά της χώρας».

Τη Δευτέρα, επίσης, το ΚΚ Βενεζουέλας, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου που έδωσε το μέλος του ΠΓ της ΚΕ Οσβάλντο Ράμος, υπογράμμισε την ανάγκη συσπείρωσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια σε ενδεχόμενη ξένη ιμπεριαλιστική επέμβαση και χαιρέτισε τη μαζική συμμετοχή του κόσμου στη δοκιμή για την εκλογική διαδικασία, που αναμένεται «να είναι πιο μαζική στις 30 Ιούλη», με στόχο να δυναμώσουν η επαναστατική γραμμή και η προοπτική του σοσιαλισμού. Το ΚΚ Βενεζουέλας κατήγγειλε, επίσης, την ύπουλη και βάρβαρη επίθεση που δέχτηκε την Κυριακή το πρωί στο Καράκας η Φάνυ Κανσαδίγια, μέλος του ΚΣ της Κομμουνιστικής Νεολαίας Βενεζουέλας, από ομάδα οπαδών της αντιπολίτευσης.

Στις επιπτώσεις που θα έχει στην εργασία η εξέλιξη της τεχνολογίας και συγκεκριμένα η ηλεκτροκίνηση των αυτοκινήτων, αναφέρεται έρευνα του Ινστιτούτου Ifo, αποκαλύπτοντας χωρίς να έχει αυτήν τη στόχευση ότι οι νέες τεχνολογίες στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής δεν μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος.

Η απαγόρευση του κινητήρα εσωτερικής καύσης από το 2030 αποτελεί θέμα συζήτησης ενόψει και των γερμανικών εκλογών του Σεπτέμβρη και θεωρείται ότι θα δώσει ώθηση στην ανταγωνιστικότητα της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Η έρευνα του ινστιτούτου Ifo για λογαριασμό της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας προειδοποιεί: Η απαγόρευση «θα μπορούσε να επιφέρει σημαντικές απώλειες για την απασχόληση και την προστιθέμενη αξία». Περίπου 620.000 σημερινές θέσεις εργασίας στη βιομηχανία (ή το 10% του συνόλου των γερμανικών βιομηχανικών θέσεων) απειλούνται άμεσα ή έμμεσα αν απαγορευτεί ο κινητήρας εσωτερικής καύσης. Οι μεγάλοι όμιλοι έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και γι' αυτό πάνω από 130.000 των θέσεων που απειλούνται είναι εργαζομένων σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός για την αξιοποίηση της τεχνολογίας για βελτίωση των όρων ζωής και εργασίας, ούτε προβλέπεται η μετεκπαίδευση του εργατικού δυναμικού ώστε να προσαρμοστεί στις νέες τεχνολογίες ή η αξιοποίησή του σε άλλους τομείς.

Η έρευνα δεν «κόπτεται» τόσο για την ανεργία που θα προκληθεί, όσο για την απώλεια κερδών και «κρούει τον κώδωνα»: Από την απαγόρευση της εσωτερικής καύσης θα επηρεαστεί περίπου το 13% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας όλης της γερμανικής βιομηχανίας. Αυτό θα αντιστοιχούσε σε περίπου 48 δισ. ευρώ. Επιπλέον, η έρευνα εκφράζει φόβους για την «ενεργειακή αυτονομία» των γερμανικών βιομηχανιών και προειδοποιεί για έλλειψη πόρων σε κοβάλτιο και «σπάνιες γαίες», που δεν μπορούν να αναπληρωθούν πλήρως από την ανακύκλωση μπαταριών.

Επίσης, σημειώνεται, έως το 2050 θα αυξανόταν η χρήση ηλεκτρικού ρεύματος κατά 7,5% και αυτό θα επέφερε αύξηση της τιμής του ρεύματος για όλους τους Γερμανούς.

Κατά τ' άλλα, τα οφέλη για το περιβάλλον θα ήταν σημαντικά, καθώς θα περιορίζονταν στο μισό οι εκπομπές ρύπων διοξειδίου του άνθρακα.