Associated Press

Εθνοφρουρός σε περιπολία στη Νέα Υόρκη

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε μέσα σε «πνεύμα ενότητας» και από εκείνη τη στιγμή άρχισε ο απόπλους των αεροπλανοφόρων, δόθηκε η έγκριση από το Κογκρέσο για εκταμίευση 40 δισ. δολαρίων προς τις αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις και το υπουργείο Αμυνας ώστε να αρχίσουν οι προετοιμασίες για το «νέο πόλεμο». Προετοιμασίες που εξ όσων γνωρίζουμε ήδη είχαν δρομολογηθεί από το στρατιωτικό κατεστημένο σε συνεργασία με τους «συμμάχους» των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό την ονομασία «Επιχείρηση Χωρίς Ορια Δικαιοσύνη» - (Operation Infinite Justice).

Μέσα στη γενική ομοθυμία περί πολέμου που έχει καλλιεργηθεί τεχνηέντως - όπως η αναγγελία ενός σχολιαστή ειδήσεων ότι οι ΗΠΑ «έχασαν την παρθενιά τους» στις 8.48 το πρωί της Τρίτης της 11 του Σεπτέμβρη, όταν το πρώτο αεροπλάνο έπεσε στο βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Εμπορικού Κέντρου - στον αμερικανικό λαό που δεν έχει ακόμη προλάβει να θάψει τους νεκρούς του και να μπορέσει να συνέλθει από το σοκ, τα πάντα φαίνονται πια να είναι εφικτά. Οπως και η κήρυξη πολέμου, που όμως δεν είναι κάτι νέο, αφού η επίθεση της περασμένης Τρίτης επουδενί δεν ήταν Περλ Χάρμπορ, αλλά ένας πόλεμος που μαίνεται εδώ και δεκαετίες, και δεν έχει άλλο στόχο από την «κατάληψη» όλων αυτών των χωρών του άξονα από τη Λιβύη έως το Αφγανιστάν, με τα τόσο πλούσια υπεδάφη σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτά κ.ά., που αποτελούν τις πολύτιμες φλέβες χρυσού για τις παγκόσμιες πολυεθνικές εταιρίες και κυρίως για τις επονομαζόμενες «Επτά Αδελφές», τις επτά μεγαλύτερες πολυεθνικές του πετρελαίου που όλως τυχαίως οι περισσότερες έχουν έδρα τους τις Ηνωμένες Πολιτείες...

Associated Press

Αμφίβια οχήματα για τη μεταφορά πεζοναυτών

Εκτός αυτών, όσον αφορά σε αυτά καθαυτά τα σχέδια πολέμου, όπως αποκάλυψε την Τετάρτη άρθρο των βρετανικών «The Times», μεταξύ των κυβερνήσεων υφίσταται ήδη ένα εκπονημένο και απόλυτα μυστικό δεκαετές πλάνο «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Εννοείται από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία και υπό την ονομασία «Επιχείρηση Ευγενής Αετός». Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, το σχέδιο θα στηρίζεται σε μία παντελώς νέα στρατιωτική και διπλωματική στρατηγική, προκειμένου να καταστραφούν όλα τα δίκτυα, αλλά και οι μικροί πυρήνες οποιασδήποτε τρομοκρατικής οργάνωσης ανά την υφήλιο.

Associated Press

Προς πάσα «άγνωστη» κατεύθυνση

Με τα προσχήματα που παρέχει ο υπουργός Δικαιοσύνης, Τζον Ασκροφτ, «περί εσωτερικών εχθρών», ονοματίζοντας συνάμα την επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη ως «την πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση της ιστορίας», παραφράζεται εάν όχι αγνοείται η ιστορία, ακόμη και η πιο πρόσφατη, όπου οι ΗΠΑ το 1988 βομβάρδισαν την περιοχή Χαλάμπια του βόρειου Ιράκ και πάνω από 5.000 έχασαν τη ζωή τους, ενώ μην ξεχνά κανείς την επιχείρηση Κόνδορ στη Λατινική Αμερική, όπως αναφέρει στο τελευταίο του βιβλίο ο Sven Lindquist.

Κατά το δοκούν η επίθεση ήταν «η χειρότερη τρομοκρατική επίθεση της ιστορίας», μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσει μία σειρά από μέτρα, όπως τα μέτρα για τις πολιτικές δολοφονίες, που αίρουν το νόμο του Τζέραλντ Φορντ που απαγόρευε τη δολοφονία οιουδήποτε από τις αμερικανικές υπηρεσίες εκτός αμερικανικού εδάφους, όπως τη μαγνητοφώνηση και παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων οιουδήποτε, την παρακολούθηση όλων των χρηματικών συναλλαγών αλλά και την ενίσχυση της πρόσβασης των μυστικών υπηρεσιών σε εμπιστευτικά έγγραφα, για να παρακολουθούν, συλλαμβάνουν και εκδίδουν οικονομικούς πρόσφυγες αλλά και απλούς ξένους επισκέπτες στις ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, ολοένα και περισσότεροι νόμοι εκπονούνται με αιχμή τη λαβωμένη Νέα Υόρκη από τον κυβερνήτη της, Τζορτζ Πατάκι, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, προσδιορίζεται ένα νέο είδος εγκλήματος, «τρομοκρατικού εγκλήματος», όπου οι άνθρωποι θα κρίνονται ένοχοι εάν βρεθούν στοιχεία που συνηγορούν στο ότι σχεδίασαν «να τρομοκρατήσουν ή να εξαναγκάσουν τον πληθυσμό» ή «να επηρεάσουν την πολιτική» ή «να καθοδηγήσουν την κυβέρνηση»!

Με τις ΗΠΑ να καθοδηγούν το «νέο άρμα» αυτού του νέου βρώμικου πολέμου, δεκάδες άλλες χώρες προσχωρούν, είτε διά του πειθαναγκασμού είτε διά του εξαναγκασμού. Γνωρίζοντας πάραυτα, όπως έχει δείξει η ιστορία πολλάκις, ότι οι ΗΠΑ μόνο αθώες δεν είναι παρά το γεγονός ότι χιλιάδες παντελώς αθώοι Αμερικανοί πολίτες έχασαν βάναυσα τη ζωή τους. Προσχωρούν, σε αυτό το νέο είδος πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής τρομοκρατίας, σε αυτό το «νέο πόλεμο» εμπνεύσεως και εκτελέσεως των ΗΠΑ. Αν και γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οποιοδήποτε είδος «τρομοκρατίας» πρέπει να καταδικαστεί.

Πολεμικές ιαχές κυριαρχούν στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, όλες αυτές τις τελευταίες μέρες. Τα πολεμικά «ανακοινωθέντα» ακολουθούν το ένα το άλλο. Τα παραδείγματα της πολεμικής υστερίας είναι πάρα πολλά. Ισως ένα από τα χαρακτηριστικότερα να είναι ένα απόσπασμα από τη συνομιλία του δημοσιογράφου Μπιλ 'Ο Ράιλι, του τηλεοπτικού δικτύου Fox, με τον Σαμ Χουσεϊνί, από το Ινστιτούτο Public Accurancy. Ο δημοσιογράφος προεξοφλεί ότι «αν η κυβέρνηση των Ταλιμπάν δε συνεργαστεί, τότε θα την καταστρέψουμε, προφανώς, με αεροπορικές επιδρομές. Ετσι δεν είναι; Θα τους ανατινάξουμε επειδή...». Στην ερώτηση του απορημένου Χουσεϊνί «ποιον θα σκοτώσετε στη συνέχεια;» η απάντηση είναι χαρακτηριστική: «Οποιον βρούμε, δεν έχει καμία διαφορά»!

Η λαίλαπα του πολέμου έχει, σίγουρα, καταλάβει την πλειοψηφία των ΜΜΕ, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στις περισσότερες χώρες. Εντούτοις, τα «πολεμικά τύμπανα» μπορεί να είναι εξαιρετικά ηχηρά, όμως, οι φωνές διαμαρτυρίας και αντίστασης υπάρχουν. Και αν και σπάνιες, είναι συγκλονιστικές. Στην πλειοψηφία τους, οι διαφορετικές αυτές φωνές βρήκαν διέξοδο στο διαδίκτυο, πιθανώς όχι τυχαία, με τη βοήθεια πολλών ιστοσελίδων εναλλακτικής ενημέρωσης, που εδώ και χρόνια λειτουργούσαν προκειμένου να ενημερώνουν και να ενημερώνονται για όλα όσα δε φιλοξενούνται στα μεγάλα ΜΜΕ. Δεν έλειψαν και τα άρθρα-παρεμβάσεις στον Τύπο, και μάλιστα ενυπόγραφα, παρά τον κίνδυνο, που και οι ίδιοι οι συντάκτες τους αναγνωρίζουν, να χαρακτηριστούν αντι-πατριώτες, εχθροί, φιλο-τρομοκράτες και άλλα συναφή, επειδή, εκτός από τη βαθιά θλίψη και τον αποτροπιασμό τους για τις επιθέσεις, θέτουν και ορισμένα κομβικά ζητήματα που αντιτίθενται στο κυρίαρχο προπαγανδιστικό ρεύμα.

Το «γιατί» των τρομοκρατικών επιθέσεων είναι το ερώτημα, με το οποίο καταπιάνονται οι περισσότερες παρεμβάσεις. Μια προσπάθεια να δημιουργηθούν ρωγμές στην αντίληψη των «κακών και αιμοβόρων ισλαμιστών που μισούν την ελευθερία και τα επιτεύγματα του αμερικανικού και γενικά του δυτικού πολιτισμού», με σκοπό να απομακρυνθεί το ενδιαφέρον από το μείζον θέμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

«Η βία φέρνει βία», τονίζει στην εφημερίδα «Los Angeles Times» ο Κόλμαν Μακάρθι, διευθυντής του Κέντρου Διδασκαλίας Ειρήνης στην Ουάσιγκτον και καθηγητής στη Νομική Σχολή της Τζορτζτάουν, του Αμερικανικού Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ. «Και βία δεν είναι μόνον οι χιλιάδες άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους από αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις σε σειρά χωρών! Βία είναι και ο θάνατος, περίπου, 40.000 ανθρώπων, ετησίως, από πείνα, εξαιτίας της δικής μας πολιτικής. Ας σκεφθούμε αυτά, πριν αρχίσουμε να εκτοξεύουμε την εκδίκηση σαν άλλοι φανατικοί εξτρεμιστές απέναντι σε φανατικούς εξτρεμιστές». «Οι ΗΠΑ πληρώνουν, με αυτήν την αποτρόπαια πράξη, την αλαζονεία και την απανθρωπιά της εξωτερικής τους πολιτικής», υπογράμμιζε στην εφημερίδα «St Paul Pioneer Press», ο Τζόναθαν Πάουερ, αναλυτής του Διεθνικού Ινστιτούτου της Στοκχόλμης. Στο άρθρο του στην «International Herald Tribune», ο Χαρούντ Σιντίκι αναφέρεται στην αμερικανική πολιτική στη Μέση ανατολή αλλά και σε όλον τον πλανήτη, καθώς «μοιάζουν να τα ξεχνούν αυτά όσοι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ολόκληρη η υφήλιος δε μας λατρεύει».

Ανάλογο περιεχόμενο έχουν οι παρεμβάσεις των Πίτερ Τζένσεν και Εντουαρντ Χέρμαν (καθηγητές δημοσιογραφίας), Εντουαρντ Σαΐντ (καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας), Ναόμι Κλάιν (δημοσιογράφος), Πατρίτσια Γκόσμαν (συγγραφέας) στην «International Herald Tribune», της Σέριλ Μακάρθι στο «Newsday», της Κάρεν ντε Κόστερ (συγγραφέας), της Φίλις Μπένις, μέλους του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών της Ουάσιγκτον και του Διεθνικού Ινστιτούτου του Αμστερνταμ, του Χιού Πίρσον (συγγραφέα) και πολλών άλλων.

Την ανάπτυξη ενός νέου «λεξιλογίου», που ταυτίζει τον «πολιτισμό με τις ΗΠΑ», τα αίτια των επιθέσεων «με τον τρόπο ανατροφής των υπαιτίων» και αφήνει στο περιθώριο κάθε σύνδεση με την αμερικανική εξωτερική πολιτική, επισημαίνει η Λόρα Φλάντερς, δημοσιογράφος. Την πορεία των ΗΠΑ, προς ένα ανώφελο αιματοκύλισμα και προς ένα απίστευτο αυταρχικό-ρατσιστικό καθεστώς στο εσωτερικό, επισημαίνει o Μίκαελ Μ'Γκόνιγκλ, καθηγητής Δικαίου, όπως και ο πρόεδρος του Ανεξάρτητου Ινστιτούτου, Ντέιβιντ Τερού, ή ο καθηγητής Γλωσσολογίας Νόαμ Τσόμσκι, που τονίζουν ότι «ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μέσα από την κατοχύρωση της κοινωνικής δικαιοσύνης, των ελευθεριών, των ατομικών δικαιωμάτων, του σεβασμού των άλλων λαών».

Την ανάγκη ανάπτυξης ενός μαζικού φιλειρηνικού κινήματος υπογραμμίζει ο Γκέοβ Πάρις, αρθρογράφος της «Seattle Weekly». Τον τερματισμό ενός επικίνδυνου «κυνηγιού μαγισσών» ζητά ο Τζεφ Κόεν, ιδρυτής του FAIR, της εθνικής οργάνωσης ελέγχου των ΜΜΕ, ο οποίος καταλήγει ότι «μάλλον δε μάθαμε τίποτε από την επίθεση στην Οκλαχόμα».

«Δεν καταλαβαίνω γιατί δέχεται επίθεση όποιος αναφέρεται στα χιλιάδες θύματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ανά την υφήλιο με την ίδια συμπάθεια που αναφέρεται στα θύματα των επιθέσεων στις ΗΠΑ. Γνωρίζει ο αμερικανικός λαός για τους χιλιάδες Παλαιστινίους νεκρούς, για τους χιλιάδες Ιρακινούς, για τα παιδιά του Σουδάν, του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας, του Παναμά, της Λατινικής Αμερικής; Γιατί δικαιούται να εξοργίζεται μόνο αυτός; Γιατί δεν ένιωσε ποτέ συμπόνια ή ενοχή για όσα υπέφεραν άλλοι εξαιτίας της δικής του άγνοιας ή απάθειας;», αναρωτιέται οργισμένος ο Σάντι Τόλαν, ανταποκριτής επί χρόνια στη Μέση ανατολή, στην «USA Today».

«Χαρακτηρίστηκα "αηδιαστικός" επειδή αναρωτιέμαι για ποιο λόγο δεν είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας η σφαγή αμάχων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα, η σφαγή χιλιάδων αθώων σε όλες τις πλευρές του κόσμου (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη πιο πρόσφατα), η απίστευτη καταπίεση από καθεστώτα που στηρίζει η Δύση (όπως οι Αραβες σύμμαχοι) και είναι, ορθώς, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας οι επιθέσεις στις ΗΠΑ. Υποθέτω την ίδια απορία και πίκρα έχουν όλοι οι λαοί που υποφέρουν», τονίζει στην Independent ο Ρόμπερτ Φισκ.

«Θερίζουμε ό,τι σπείραμε, υποφέρουμε από αυτούς που εκπαιδεύσαμε να βασανίζουν λαούς. Οσο αρνούμαστε να δούμε τις ευθύνες μας, όσο δεν προσπαθούμε για την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη, για τα πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο οι ένοχοι των επιθέσεων θα παραμένουν αόρατοι, γιατί είμαστε εμείς», υποστηρίζει σε εκτενή άρθρα του στην αντιπολεμική ιστοσελίδα ο Τζάστιν Ραϊμόντο, αποδεχόμενος με ειρωνεία τον χαρακτηρισμό «Οσάμα μπιν Ραϊμόντο» από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.