Τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΤΕΙ ιεραρχούν ως προτεραιότητα οι πρόεδροι των ΤΕΙ μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου που έγινε στο Καρπενήσι. Η Σύνοδος των προέδρων των ΤΕΙ «εκφράζει τη βαθιά ανησυχία της για το μέλλον της Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης και ζητά την ουσιαστική στήριξη της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ» και διαπιστώνουν ότι «τέσσερα χρόνια μετά την ένταξη των Ιδρυμάτων για την Ανώτατη Εκπαίδευση, τα προβλήματα παραμένουν».

Οι πρόεδροι των ΤΕΙ ζητούν «ουσιαστικό εθνικό διάλογο», ενώ οι προτεραιότητες στις οποίες κατέληξαν είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα, η ενίσχυση των ακαδημαϊκών χαρακτηριστικών των ΤΕΙ, με δυνατότητα μεταπτυχιακών, ενίσχυση της έρευνας και της αυτοτέλειάς τους, αύξηση του προσωπικού, η «αξιολόγηση των ΤΕΙ αφού προηγηθεί, όπως δεσμεύτηκε κατά καιρούς η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, η ανάλογη οικονομική ενίσχυση των ιδρυμάτων». Η Σύνοδος προέδρων των ΤΕΙ ανάμεσα σε άλλα κάνει λόγο για «ανακόλουθο αριθμό σπουδαστών σε σχέση με τις χρηματοδοτήσεις» και ζητά γενναία οικονομική ενίσχυση για αντιμετώπιση των προβλημάτων λειτουργίας και ανάπτυξης των ιδρυμάτων.

Αυτό το σχολείο αμφισβητούν οι νέοι και πολύ καλά κάνουν. Αυτές τις αντιλαϊκές και αντιεκπαιδευτικές επιλογές θέλει να νομιμοποιήσει η κυβέρνηση με το ΕΣΥΠ. Να φανεί ότι έχει την αποδοχή και συναίνεση στην πολιτική της από τα κόμματα και τους φορείς που συμμετέχουν.

Ο Δ. Γληνός λέει: «Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης, είναι ζήτημα ζωής». Σ' αυτό ακριβώς καλείται να σταθεί ο εκπαιδευτικός. Είναι ζήτημα ζωής. Αν το παραβλέψει, δεν ολοκληρώνει τη διδασκαλία του ή - το χειρότερο - διδάσκει τους μαθητές του να αδιαφορούν για την ίδια τους τη ζωή και τα προβλήματά της.

Δεν είναι τυχαίες οι απόψεις που εκφράζουν κυβερνητικοί υπεύθυνοι και κάποιοι πανεπιστημιακοί, οι εγκύκλιοι που εκδίδει το ΥΠΕΠΘ, η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του Ε. Γιαννόπουλου, με τις οποίες θέλουν να κλείσουν τις πόρτες του σχολείου στην πληροφόρηση και ενεργοποίηση του μαθητή για την κοινωνία και τα προβλήματά της. Γι' αυτούς ισχύει η άποψη «η γνώση για τη γνώση αποκομμένη απ' τη ζωή».

Σ' αυτά ορθώνεται αντίπαλο το μαθητικό κίνημα. Ισως με δυσκολίες, είναι όμως η παρήγορη ανάσα, η άνοιξη και η ελπίδα για το κίνημα.

Ο εκπαιδευτικός αυτή την προσπάθεια των μαθητών πρέπει να την ενισχύει, να τη στηρίζει για να αναπτυχθεί. Πολύ περισσότερο δεν έχει το - εκπαιδευτικό - δικαίωμα να την καταπολεμήσει όταν εμφανιστεί.

Πέρα από κάθε άλλη εκπαιδευτική και διαπαιδαγωγητική δεοντολογία τίθεται και θέμα σεβασμού των δημοκρατικών διαδικασιών του μαθητικού κινήματος. Αποφάσεις που παίρνουν όργανα άμεσης Δημοκρατίας μόνο σεβαστές μπορούν να είναι^. τίποτα άλλο. Ο σεβασμός των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων είναι μάθημα που ο προοδευτικός εκπαιδευτικός διδάσκει με τη στάση του.

Στην ΕΕ, την κυβέρνηση και όσους συναινούν με την πολιτική τους, απάντηση δίνει το ίδιο το λαϊκό κίνημα και οι προοδευτικοί εκπαιδευτικοί που είναι εργαζόμενοι, αλλά και στρατευμένοι στην υπόθεση διαπαιδαγώγησης του λαού, που εργάζονται έχοντας στο μυαλό τους την άποψη του Δ. Γληνού: «Η σοβαρότερη ελπίδα βρίσκεται στη συνείδηση των μεγάλων λαϊκών ομάδων, αν ξυπνήσουνε, αν κατανοήσουνε και αν αποφασίσουνε να ενεργήσουν σκόπιμα».