Επί δύο ώρες ο κόσμος απόλαυσε ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα με ξεχωριστές ερμηνείες γνωστών αγαπημένων τραγουδιών που συντροφεύουν τον λαό μας τα τελευταία 50 χρόνια. Ενα αφιέρωμα στο διευρυμένης θεματικής πολιτικό τραγούδι που γράφτηκε μετά το 1974. Τραγούδια που ο βασικός δεσμός τους είναι το ίδιο το ακροατήριο: Ο προλετάριος που αγκάλιασε και πορεύτηκε με αυτά τα τραγούδια στους αγώνες του και στην καθημερινότητά του.

Η συναυλιακή βραδιά ξεκίνησε με το «Να δεις τι σου 'χω για μετά», με όλους τους τραγουδιστές επί σκηνής.

Τη σκυτάλη πήρε η Νεφέλη Φασούλη με την «Περσεφόνη» και μετά η Βιολέτα Ικαρη με την «Κιβωτό» και την «Ελένη». Ο Γιάννης Κότσιρας με τον «Ερωτικό», τον «Αμλετ της Σελήνης», τη «Ρόζα». Και ο Δημήτρης Μυστακίδης με το «Μάνα μου Ελλάς» και το «Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ», ξεσήκωσαν κυριολεκτικά το κοινό. Και το μελωδικό ταξίδι στο πολιτικό τραγούδι που συνδέθηκε με τους αγώνες και την καθημερινότητα του λαού μας, συνεχίστηκε.

Το Παλαί ντε Σπορ για δύο ώρες δονήθηκε στους ρυθμούς των τραγουδιών των Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Ξαρχάκου, Μαρκόπουλου, Λεοντή, Λοΐζου, Μικρούτσικου, Κουγιουμτζή, Μούτση, Τόκα, Κατσιμίχα, Παπακωνσταντίνου, Θαλασσινού, Τσακνή, Κηλαηδόνη, Σαββόπουλου, Σπανού, Λάγιου κ.ά.

Τραγούδια που ξύπνησαν στους μεγαλύτερους αναμνήσεις, τραγούδια που γνώρισε, αγάπησε και τραγουδά και η νέα γενιά. Μουσικές και στιγμές από το πολιτικό τραγούδι της εποχής.

Μια συναυλία γεμάτη με τραγούδια που μένουν ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη και επηρεάζουν μέχρι και σήμερα νεότερους δημιουργούς.

Στην «Μπαλάντα του Κυρ-Μέντιου» σηκώθηκε όλο το Παλαί στο «πόδι» και τραγούδησε «αν ξυπνήσεις, μονομιάς, θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Η συναυλία έκλεισε με το «Τίποτα δεν πάει χαμένο», με τους χιλιάδες, όρθιους, να τραγουδούν σε μια μεγάλη λαϊκή χορωδία, μαζί με τους ερμηνευτές, που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα.

Λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης στη Θεσσαλονίκη ο Νίκος Ματσάκας, γιος του Φώτη Ματσάκα, του οπερατέρ - σκηνοθέτη του κινηματογραφικού συνεργείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, παρέδωσε στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το Αρχείο του Κόμματος τη φωτογραφική μηχανή του πατέρα του, με την οποία απαθανάτισε τον μεγαλειώδη αγώνα του ΔΣΕ.

Σε μια στιγμή ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά, αφού μας θύμισε ότι πριν χρόνια είχε παραδώσει το αρχείο φωτογραφιών του πατέρα του στο Κόμμα, που περιλάμβανε πολλές χιλιάδες φωτογραφίες, συμπλήρωσε: «Η μηχανή αυτή φωτογράφισε και τις δύσκολες και τις εύκολες στιγμές του ΔΣΕ και χορούς και μάχες. Για μένα είναι μία ιστορία της ζωής μου, πολύτιμη όσο όλη η ζωή μου, την φύλαγα και την πρόσεχα, είναι η φωτογραφική μηχανή που άφησε ιστορία και νομίζω ήρθε η στιγμή να πάει στο μουσείο του ΔΣΕ, στο Αρχείο του ΚΚΕ και να βρίσκεται εκεί. Θεωρώ τιμή μου να είναι εκεί πέρα».