Εικοσιτετράωρη απεργία πραγματοποιούν σήμερα οι εργαζόμενοι της «ΑΓΝΟ» διαμαρτυρόμενοι για τη μονομερή απόφαση της κυβέρνησης και της ΑΤΕ να ξεπουλήσει την επιχείρηση στην εταιρία «ΚΟΛΙΟΣ», χωρίς να υπάρχει καμία διασφάλιση των 430 θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων (συλλογικές συμβάσεις εργασίας, Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις).

«Δεν πρόκειται για μια απλή ιδιωτικοποίηση αλλά για ένα σκάνδαλο», τόνισε χτες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «ΑΓΝΟ», Φ. Γεωργουδάκης. Οπως εξήγησε, αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η ΑΤΕ στο διαγωνισμό που έγινε, μέσα από την ειδική εκκαθάριση, πλήρωσε 33 δισ. για να αγοράσει την «ΑΓΝΟ» και σήμερα οι πληροφορίες λένε ότι το τίμημα της πώλησής της δεν υπερβαίνει τα 3,5 δισ.! Μάλιστα, η προκαταβολή του τιμήματος δεν ξεπερνά τα 400 εκατ.! «Το πρακτικό μέρος μπορεί να το χειρίζεται η ΑΤΕ αλλά την ουσιαστική ευθύνη γι' αυτό το σκάνδαλο την έχει η πολιτική ηγεσία, η κυβέρνηση», υπογράμμισε ο πρόεδρος του σωματείου.

«Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, συνέχισε, στην καθημερινή και συνεχή απαξίωση της "ΑΓΝΟ", το σωματείο εργαζομένων στην επιχείρηση χρόνια τώρα δίνει μια μάχη και με αγωνιστικές κινητοποιήσεις και με προτάσεις και με θέσεις προκειμένου να επιβιώσει αυτή η επιχείρηση».

Αναφέρθηκε και στον εμπαιγμό που έχουν υποστεί οι εργαζόμενοι από τους αρμόδιους υπουργούς και την ΑΤΕ. «Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις μας, έγγραφες και προφορικές, να συζητήσουμε για το μέλλον, για την προοπτική της επιχείρησης, αγνοηθήκαμε προκλητικά και γίναμε μάρτυρες της πώλησης της "ΑΓΝΟ" μέσα από τα δελτία Τύπου της Αγροτικής Τράπεζας... Δεν έχουμε καμία ενημέρωση για τους όρους πώλησης ούτε από το υπουργείο Εργασίας, ούτε από την ΑΤΕ. Επιχειρείται να βρεθούμε σ' ένα καθεστώς που θα συζητάμε μόνο με τον νέο ιδιοκτήτη. Καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει αυτό, αν πάρει υπόψη του ότι σε προηγούμενες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης και πωλήσεων επιχειρήσεων παρά το ότι έμπαιναν τριτεγγυητές υπουργεία, οι συμφωνίες αθετούνταν την επαύριο.

Ολοι αυτοί που φώναζαν και εγκαλούσαν την "ΑΓΝΟ" για τα χρέη της και ήρθαν σαν σωτήρες της γαλακτοβιομηχανίας τα πέντε τελευταία χρόνια οδήγησαν την επιχείρηση στη σημερινή της δεινή θέση. Για παράδειγμα, το '98 η "ΑΓΝΟ" είχε 24 δισ. τζίρο και σήμερα έχει μόλις 9 δισ., ενώ στο διάστημα αυτό έχουν χαθεί 200 θέσεις εργασίας. Το 1998 μεταφέρονταν πάνω από 250 τόνους πρώτης ύλης στο εργοστάσιο, σήμερα έχουν περιοριστεί στους 120 τόνους», κατέληξε ο Φ. Γεωργουδάκης.

Για τις συνέπειες που έχει για τους κτηνοτρόφους της περιοχής η αλλαγή του συνεταιριστικού χαρακτήρα της επιχείρησης, ο Χ. Λαζαρίδης, συνεταιριστής για πολλά χρόνια στην «ΑΓΝΟ», δήλωσε: «Το 1993 ο παραγωγός πληρωνόταν από την "ΑΓΝΟ" 115 δρχ. το κιλό το γάλα, ενώ άλλες ιδιωτικές βιομηχανίες το αγόραζαν προς 110 δρχ. το κιλό. Από το '98, όταν την "ΑΓΝΟ" την ανέλαβε η ΑΤΕ και μέχρι σήμερα, όλες οι εταιρίες αγοράζουν το γάλα προς 100 δρχ. το κιλό και το πωλούν στον καταναλωτή προς 500 δρχ. Στο ίδιο διάστημα οι παραγωγοί από 6.000 έμειναν μόνο 1.000 και η κτηνοτροφία στην περιοχή όλο και συρρικνώνεται».

Στην ίδια συνέντευξη ο πρόεδρος του ΕΚΘ, Ν. Γιαννόπουλος, δήλωσε ότι τον κίνδυνο να χάσουν τη δουλιά τους τον αντιμετωπίζουν στο Νομό Θεσσαλονίκης, όπως οι εργαζόμενοι στην «ΑΓΝΟ», και οι συνάδελφοί τους σε άλλες δύο συνεταιριστικές οργανώσεις, στην «Ομοσπονδία» και στην Ενωση Λαγκαδά. Στην πρώτη μπορεί να χαθούν 150 θέσεις εργασίας και στη δεύτερη 100. Ακόμη ο πρόεδρος της ΟΣΕΓΟ μίλησε για αισχρό εμπαιγμό που υφίστανται οι εργαζόμενοι της «ΑΓΝΟ», ενώ χαρακτήρισε αδιαφανείς τις διαδικασίες του διαγωνισμού.

Τέλος, καταγγέλθηκε ότι μαζί με την απόφαση για πώληση του εργοστασίου στην «ΚΟΛΙΟΣ», την ίδια ακριβώς μέρα η ΑΤΕ έβγαλε στο σφυρί δύο οικόπεδα που αποτελούσαν περιουσιακά στοιχεία της «ΑΓΝΟ». Πρόκειται για μια έκταση 35 στρεμμάτων στο Κορωπί και ένα οικόπεδο 17 στρεμμάτων στο κέντρο της Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη που πουλήθηκε σε κατασκευαστική εταιρία για 2 δισ. δρχ., τιμή που θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλή.

Με την έναρξη εφαρμογής της Συνθήκης του Μάαστριχτ στις αρχές της περασμένης δεκαετίας άνοιξε ένας κύκλος για την καταστροφή της βιομηχανικής παραγωγικής βάσης στο Βόλο. Επιχειρήσεις, που αποτελούσαν τη «ραχοκοκαλιά» της βιομηχανίας στην περιοχή, έκλειναν η μια μετά την άλλη, είτε επειδή δεν άντεχαν στον ανταγωνισμό, τον οποίο επέβαλαν οι «ελευθερίες» που έφερε μαζί της αυτή η Συνθήκη, ή γιατί οι ιδιοκτήτες τους, θέλοντας να εκμεταλλευτούν τη «νέα κατάσταση», έψαχναν σε άλλα μέρη και σε άλλους τομείς, για να εξασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.

Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν, στα τελευταία δέκα χρόνια, να κλείσουν δεκάδες, μεγάλες και μικρότερες, επιχειρήσεις στο Βόλο και, γενικότερα, στη Μαγνησία, αφήνοντας χωρίς δουλιά πάνω από 8.000 εργαζόμενους.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα, πολλές άλλες επιχειρήσεις - εκμεταλλευόμενες τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που προσφέρει στο κεφάλαιο η Συνθήκη του Μάαστριχτ, οι άλλες συνθήκες που ακολούθησαν, η «Λευκή Βίβλος» και η ΟΝΕ - προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων, φορτώνοντας και με χιλιάδες άλλους ανέργους την περιοχή. Κι όπως ήταν αναμενόμενο οι απολύσεις συνοδεύονταν, πάντα, από την εντατικοποίηση της εργασίας και την αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Κι ενώ, τα τελευταία χρόνια, μειώθηκε ο ρυθμός της «αποβιομηχανοποίησης», η «λαίλαπα» των απολύσεων «καλά κρατεί» και, ταυτόχρονα, συστηματοποιήθηκε και «σαρώνει» η επιχείρηση ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και κατάργησης των εργατικών δικαιωμάτων.

Τις τελευταίες μέρες σε απολύσεις εργαζομένων προχωρούν επιχειρήσεις των Δήμων Βόλου και Νέας Ιωνίας, χωρίς δουλιά μένουν 170 εργαζόμενοι στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, ενώ φήμες επιμένουν ότι επίκεινται μαζικές απολύσεις και στην «ΑΓΕΤ Ηρακλής».

Ο «Ρ» δημοσιεύει, σήμερα, πίνακες στους οποίους καταγράφεται το μέγεθος της ανεργίας που βαρύνει μια περιοχή που θεωρούνταν εργατούπολη.

Στον πίνακα 1 καταγράφονται 16 από τις επιχειρήσεις της Μαγνησίας που έκλεισαν τα τελευταία δέκα χρόνια - ανήκαν στους χώρους της κλωστοϋφαντουργίας, του ιματισμού, του μετάλλου, της επεξεργασίας γεωργικών προϊόντων κ.ά. - πετώντας στην ανεργία κοντά στους 4.000 εργαζόμενους.

Στον πίνακα 2 καταγράφονται μερικές από τις πολλές επιχειρήσεις οι οποίες προχώρησαν σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων, στα τρία τελευταία χρόνια, επιδεινώνοντας κι άλλο το πρόβλημα της ανεργίας στο Βόλο.

Οπως επισημαίνει, μιλώντας στον «Ρ», ο Τάκης Τριανταφυλλάκος, στέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου, «για ν' αντιμετωπιστούν τα τραγικά προβλήματα των εργαζομένων και των ανέργων, χρειάζεται ν' ανατραπεί η πολιτική που τα δημιουργεί, τα πολλαπλασιάζει και τα οξύνει και να εφαρμοστεί μια άλλη πολιτική κατά των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και υπέρ των δικαίων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αλλά για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, απαιτείται η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης υπέρ των ταξικών δυνάμεων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και σε βάρος των δυνάμεων του ταξικού συμβιβασμού, του εργοδοτικού συνδικαλισμού και του "νεοφιλελεύθερου" προσανατολισμού».

Αναφερόμενος, ιδιαιτέρως, στις απολύσεις που κάνουν επιχειρήσεις που ανήκουν σε δήμους της περιοχής - ο Τ. Τριανταφυλλάκος είναι γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων Δημοτικών και Διαδημοτικών Επιχειρήσεων, Οργανισμών και Συνδέσμων ΟΤΑ Νομού Μαγνησίας - υπογραμμίζει ότι «οι Δημοτικές Αρχές που απολύουν εργαζόμενους, χωρίς να δίνουν λογαριασμό, το κάνουν για να σιγοντάρουν την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Εμείς απαιτούμε από την ΤΕΔΚ Μαγνησίας να πάρει μέτρα για το σταμάτημα των απολύσεων, για να πληρωθούν οι συνάδελφοι που παραμένουν, για αρκετό καιρό, απλήρωτοι και για να μετατραπούν οι συμβάσεις όσων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Δηλώνουμε ότι δε θ' ανεχτούμε άλλο τον εμπαιγμό των συναδέλφων μας και καλούμε όλους τους εργαζόμενους να γραφτούν στο σωματείο μας, ώστε, με τη συλλογική δράση και το συντονισμό του αγώνα μας με τους εργαζόμενους άλλων κλάδων, να διεκδικήσουμε, αποτελεσματικά, λύσεις στα προβλήματά μας και ν' αποκρούσουμε τις πολιτικές που στρέφονται σε βάρος των συμφερόντων μας».