Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 13/2 η εκδήλωση - παρέμβαση της ΤΟ Καβάλας του ΚΚΕ, με τίτλο «Οι εξελίξεις στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και οι θέσεις του ΚΚΕ». Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε ο Γραμματέας της ΤΕ Καβάλας του ΚΚΕ, Βασίλης Καταπόδης, και ακολούθησε παρέμβαση από τον Νίκο Βογιατζίδη, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων ΒΦΛ.

Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Γρηγόρης Λιονής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ.

Ο Γρ. Λιονής ξεκίνησε με μια αναφορά στην ιδιαίτερη σημασία των λιπασμάτων για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών:

«Τα λιπάσματα είναι ένας από τους αφανείς ήρωες της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας. Αποτελούν βάση της σύγχρονης βιομηχανοποιημένης αγροτικής παραγωγής και η μαζική χρήση τους ήταν αποφασιστικής σημασίας για την αύξηση της παραγωγής τροφίμων. Παράλληλα, η βιομηχανία λιπασμάτων ήταν ιστορικός πρόδρομος της σύγχρονης χημικής βιομηχανίας, ενώ και σήμερα οι σχέσεις της λιπασματοβιομηχανίας με τους υπόλοιπους κλάδους της μεταποίησης και ειδικά της χημικής βιομηχανίας είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Στις σημερινές συνθήκες η σημασία των λιπασμάτων για τη διατροφική ασφάλεια, την επάρκεια τροφίμων και τη διασφάλιση φτηνών και ποιοτικών τροφίμων για τα λαϊκά στρώματα, μαζί με τους υπόλοιπους πυλώνες της βιομηχανοποιημένης αγροτικής παραγωγής, παραμένει ιδιαίτερα μεγάλη.

Τι συμβαίνει όμως στην ελληνική οικονομία; Η εγχώρια κατανάλωση λιπασμάτων είναι σημαντικά μικρότερη από τον μέσο όρο της ΕΕ, η χώρα εισάγει περίπου το 98% των λιπασμάτων που χρησιμοποιεί, με ένα σημαντικό κομμάτι των εισαγωγών να προέρχεται από χώρες της Βόρειας Ευρώπης, και την ίδια στιγμή το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής λιπασμάτων στη χώρα, το δικό σας, απειλείται με κλείσιμο. Παρά τη σημασία της δουλειάς σας, απειλείστε με απολύσεις, με όρους και συνθήκες εργασίας που απέχουν όχι μόνο από τις ανάγκες σας, αλλά ακόμα και από τα κατακτημένα δικαιώματα της εργατικής τάξης του παρελθόντος.

Και το ερώτημα είναι, γιατί; Γιατί σε μια χώρα όπως η δική μας, η λιπασματοβιομηχανία παραπαίει, οι αγρότες είναι αντιμέτωποι με τεράστιες τιμές των λιπασμάτων, που φτάνουν να καταναλώνουν μέχρι και το 25% του συνολικού κόστους τους και αναγκάζονται να χρησιμοποιούν πολύ λιγότερα λιπάσματα από όσα θα μπορούσαν, και εσείς οι παραγωγοί των λιπασμάτων, που μοχθείτε μέρα με τη μέρα στα καζάνια, βλέπετε να μην μπορούν να ικανοποιηθούν στοιχειωδώς οι ανάγκες σας;».

Ανέδειξε το καπιταλιστικό κέρδος ως αιτία της κατάστασης αυτής: «Τελικά, από όποια πλευρά κι αν εξετάσει κανείς τις προαναφερόμενες εξελίξεις και την κραυγαλέα αντίθεση ανάμεσα στις δυνατότητες κάλυψης των αναγκών εργαζομένων, αγροτών και του λαού από τη μία, και την πραγματικότητα των πανάκριβων λιπασμάτων και της στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων στα λιπάσματα από την άλλη, ο ένοχος είναι τελικά ο ίδιος: Το καπιταλιστικό κέρδος και η ανάγκη του κεφαλαίου να επενδύει με κριτήριο το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Είναι αδύνατο να πείσεις έναν επενδυτή να επενδύσει κόντρα στο κέρδος του».

«Η πολιτική της ΕΕ για τη λεγόμενη "απελευθέρωση" της παραγωγής των λιπασμάτων και η πορεία αποκρατικοποίησής τους τις τελευταίες δεκαετίες οδήγησαν στο κλείσιμο των μονάδων παραγωγής λιπασμάτων και στη μετατροπή τους σε άλλες χρήσεις. Η "απελευθέρωση" οδήγησε τελικά στην απαξίωση και στο κλείσιμο των εγχώριων βιομηχανιών λιπασμάτων, για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων η πίεσης από μια καθετοποιημένη παραγωγή των ομίλων που παρέχουν το σύνολο των αγροεφοδίων, η πολιτικής ΕΕ - αστικής τάξης για την "απελευθέρωση" στην Ενέργεια, που οδήγησε στον πολλαπλασιασμό του κόστους της Ενέργειας για τη βιομηχανία, αλλά και μέσα από τη δυνατότητα του κεφαλαίου να εκμεταλλευτεί τις υποδομές της λιπασματοβιομηχανίας με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.

Η πορεία αυτή φυσικά δεν είναι τυχαία και δεν έχει μόνο χαμένους. Η οργάνωση της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος είναι αυτή που καθοδηγεί αυτές τις εξελίξεις, είναι η κόκκινη κλωστή πίσω από τις εξελίξεις. Η "απελευθέρωση" και η απαξίωση των κρατικών λιπασματοβιομηχανιών ωφέλησαν τους ομίλους που κέρδισαν νέα μερίδια αγοράς, τους μεγαλεμπόρους αγροεφοδίων και αγροτικών προϊόντων, τις τράπεζες, που έβαλαν πιο σφιχτή θηλιά στην αγροτική παραγωγή, αλλά και τους επιχειρηματίες που αξιοποίησαν τις υποδομές με στόχο το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος στο λιγότερο χρόνο, με κάθε δυνατό τρόπο: Από τη μετατροπή των εγκαταστάσεων σε άλλες χρήσεις ή την αξιοποίηση του δικτύου πωλήσεων, μέχρι την παραγωγή χωρίς να λαμβάνουν μέτρα ασφαλείας, να κάνουν επενδύσεις με στόχο τη συνέχεια της παραγωγής λιπασμάτων μέσα στο χρόνο, τις θέσεις εργασίας, την αυτάρκεια και τη διατροφική ασφάλεια του ελληνικού λαού. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα αστικά κόμματα συνυπέγραψαν αυτήν την πολιτική και έχουν ακέραιη την ευθύνη για την εξέλιξη, και τα σημερινά κροκοδείλια δάκρυά τους δεν πείθουν κανέναν.

Η σημερινή κατάσταση της ΒΦΛ είναι χαρακτηριστική. Το σχέδιο του κεφαλαίου για την επιχείρηση όπου εργάζεστε σκοπεύει στο μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, αξιοποιώντας κάθε δυνατό μέσο. Οι απολύσεις και οι μεθοδεύσεις με τις "παρένθετες" εταιρείες, η δραστική επιδείνωση των όρων εργασίας, τα χαμηλά μεροκάματα διαμορφώνουν το μικρότερο δυνατό "κόστος" για την επιχείρηση. Ο πιθανός σχεδιασμός για αλλαγή προσανατολισμού σε παραγωγή Ενέργειας και αξιοποίηση της λιμενικής εγκατάστασης, που θα οδηγήσει σε αύξηση της ανεργίας, επίσης γίνεται με κριτήριο τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία της επιχείρησης, ενώ και ο ανταγωνισμός μεταξύ των κεφαλαίων, με τη ΒΦΛ να διεκδικεί χαμηλότερες τιμές φυσικού αερίου από τη ΔΕΠΑ, γίνεται από τη σκοπιά του κεφαλαίου, με στόχο το μεγαλύτερο κέρδος. Το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται για το αν παράγει λίπασμα ή ηλεκτρική ενέργεια, για το πόσες οικογένειες θα μείνουν στο δρόμο, για τη σημασία στην αγροτική παραγωγή. Ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το κέρδος του.

Και η κατάσταση αυτή δεν αφορά αποκλειστικά τον κλάδο σας. Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς, θα δει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Οι όροι εργασίας και η συνεχής επιδείνωσή τους σε κάθε κλάδο της οικονομίας, ο προσανατολισμός της καπιταλιστικής ανάπτυξης και οι κλάδοι που παίρνουν προβάδισμα γίνονται πάντα με κριτήριο το κέρδος. Πίσω από το "ανταγωνιστικό πλεονέκτημα" που διαφημίζει η αστική τάξη κρύβονται οι μαζικές απολύσεις που συνοδεύουν τη μετακίνηση του κεφαλαίου σε άλλους κλάδους, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, σε τελευταία ανάλυση όλα τα στραβά της σημερινής κοινωνίας έχουν τον ίδιο ένοχο: Το κέρδος και το κεφάλαιο, τον ίδιο τον καπιταλισμό».

Κλείνοντας ο Γρ. Λιονής αναφέρθηκε στην πρόταση του ΚΚΕ για τη λιπασματοβιομηχανία:

«Η συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης οδηγεί και στον τρόπο να τη λύσουμε. Απάντηση στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού είναι ο ριζικά διαφορετικός δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, ο δρόμος της εργατικής εξουσίας, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, ο δρόμος των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Η εργατική εξουσία, στη βάση της κοινωνικοποίησης του συνόλου των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, μπορεί να λειτουργήσει και να αναπτύξει ανεμπόδιστα τα μέσα παραγωγής και να καλύψει τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού της χώρας μας.

Σε αυτές τις συνθήκες, ο κρίσιμος τομέας της λιπασματοβιομηχανίας θα πάρει νέα δυναμική. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας έχει τη δυνατότητα να κατανείμει τους κοινωνικούς πόρους ορθολογικά, με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος του κεφαλαίου. Γι' αυτό, οι τεράστιες ανάγκες για λιπάσματα και για φτηνά αγροεφόδια θα οδηγήσουν σε δραστική επέκταση της παραγωγής, που να καλύπτει όλο το φάσμα, επέκταση δεμένη με την κοινωνικοποιημένη παραγωγή Ενέργειας για να τροφοδοτήσει την παραγωγή, την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία μεταλλικών κατασκευών για να φτιαχτούν νέα εργοστάσια, την κοινωνικοποιημένη χημική βιομηχανία και τη μεταλλευτική βιομηχανία που θα προμηθεύει τις απαραίτητες πρώτες ύλες, την επιστημονική έρευνα για τα είδη λιπασμάτων και γενικότερα για το σχεδιασμό της αγροτικής παραγωγής. Και πάνω απ' όλα στην πολυτιμότερη και - σε τελευταία ανάλυση - στην κρίσιμη παραγωγική δύναμη, την εργατική τάξη, το έμπειρο και εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, όλους εμάς, αυτούς που θέτουμε σε κίνηση τα μέσα παραγωγής, τα σχεδιάζουμε, τα κατασκευάζουμε, τα συντηρούμε.

Η χώρα μας είναι πολύ πλούσια χώρα και, με τον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ, μπορεί να καλύψει το σύνολο των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, που σήμερα μένουν ακάλυπτες.

Αυτός είναι ο δρόμος για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ και στον οποίο καλεί κάθε εργάτη, κάθε λαϊκό άνθρωπο να βαδίσει μαζί του.

Ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι χωρίς ουσιαστική προοπτική για τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από το αστικό σχέδιο που θα κερδίσει. Εδώ, στη ΒΦΛ, είτε ο σχεδιασμός του κεφαλαίου περιλαμβάνει τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου, που για να είναι κερδοφόρο απαιτεί χαμηλούς μισθούς, ελαστικές σχέσεις εργασίας, τη μόνιμη απειλή της απόλυσης και το καθημερινό ρίσκο πάνω από τα παμπάλαια καζάνια, είτε την αλλαγή χρήσης της μονάδας σε παραγωγή Ενέργειας και αξιοποίηση των λιμενικών εγκαταστάσεων, είτε κάποιο συνδυασμό των δύο, η εργατική τάξη της περιοχής και της χώρας είναι ο μεγάλος χαμένος.

Γι' αυτό ο αγώνας σήμερα για τη διεκδίκηση του συνόλου των αναγκών τόσο των εργαζομένων στη ΒΦΛ όσο και του λαού της Καβάλας και της χώρας, για να είναι αποτελεσματικός, πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο σε κάθε μορφή του, να προστατευτεί από την στοίχιση πίσω από το ένα ή το άλλο αστικό σχέδιο. Το εργατικό κίνημα οφείλει να απαιτήσει την κάλυψη του συνόλου των αναγκών των εργαζομένων και του λαού, να διεκδικήσει μόνιμη, σταθερή, ασφαλή δουλειά, με απολαβές που να καλύπτουν τις ανάγκες, κάλυψη των αναγκών του λαού σε φτηνά αγροτικά εφόδια, φωτίζοντας πως κάθε αστικό σχέδιο δεν υπηρετεί την παραγωγή για τις ανάγκες του λαού αλλά τα κέρδη του κεφαλαίου. Μόνο αυτός ο αγώνας που χτυπά τον πραγματικό αντίπαλο και συγκρούεται με τους σχεδιασμούς του και την κερδοφορία του κεφαλαίου, προετοιμάζει οργανωτικά και πολιτικά την αποφασιστική αναμέτρηση, μπορεί να έχει και σήμερα θετικό πρόσημο για τους εργαζόμενους».