Στο δρόμο πετιούνται οι περισσότεροι από τους 1.600 συμβασιούχους στον ΟΤΕ, που εδώ και χρόνια καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες της Επιχείρησης. Στην καλύτερη περίπτωση θα συνεχίσουν να βιώνουν το καθεστώς πολιτικής και εργασιακής ομηρίας και μάλιστα με ακόμα χειρότερους όρους μέσω ιδιωτών εργολάβων ή δουλεμπορικών εταιρειών. Συνθήκες που υπακούουν στην περίφημη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία προβλέπει την πλήρη ελευθερία κινήσεων του μεγάλου κεφαλαίου ή με απλές λέξεις την πλήρη εργοδοτική ασυδοσία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση των 300 από τους 1.600 συμβασιούχους που η σύμβασή τους έληγε την περίοδο των βουλευτικών εκλογών. Οι συμβασιούχοι αυτοί, ύστερα από συμφωνία - λίγο καιρό πριν τις εκλογές - μεταξύ της διοίκησης του ΟΤΕ και της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας Εργαζομένων (ΟΜΕ - ΟΤΕ), αποφασίστηκε να προσληφθούν από δύο θυγατρικές του ΟΤΕ και πάλι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στην πλειοψηφία τους. Συγκεκριμένα, 201 εργαζόμενοι προσλήφθηκαν με 18μηνες συμβάσεις από την «ΕΛΛΑΣΚΟΜ» και 99 εργαζόμενοι από την «TEMAGON» - άλλοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και άλλοι με αορίστου.

Οι όροι που περιλαμβάνονται στις ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου και τις οποίες οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται να υπογράψουν, προκειμένου να μη βρεθούν στο δρόμο, αξιοποιούν το σύνολο του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου, που όλα αυτά τα χρόνια προώθησαν μεθοδικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πρόκειται για συμβάσεις απόλυτης σκλαβιάς, με τον εργαζόμενο να γίνεται κυριολεκτικά υποχείριο του εργοδότη.

Συγκεκριμένα, σε σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου της «ΕΛΛΑΣΚΟΜ» αναφέρεται ότι: «... η Εταιρεία μέσα στα πλαίσια της εκάστοτε νομοθεσίας θα έχει το δικαίωμα να απασχολεί, διαθέτει, αποσπά ή/και δανείζει τον (τη) Μισθωτό στη μητρική ή τις συγγενείς της εταιρείες, οι οποίες υφίστανται ή ενδεχομένως συσταθούν στο μέλλον ή ενδεχομένως συμμετάσχει σ' αυτές στο μέλλον η Εταιρεία». Ο εργαζόμενος θα σέρνεται από εταιρία σε εταιρία ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη, ο οποίος τον αντιμετωπίζει σαν ένα άψυχο αντικείμενο, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να το «διαθέτει» ή και να το «δανείζει», όπως αυτός νομίζει. Μπορεί ακόμα να τον υποχρεώνει να απασχολείται ταυτόχρονα σε δύο ή και περισσότερες εταιρίες, όπως προβλέπει η συνέχεια της παραγράφου αυτής: «Η ταυτόχρονη απασχόληση του (της) Μισθωτού στην Εταιρεία και σε μία ή περισσότερες συγγενείς αυτής εταιρείες, δε δημιουργεί αξίωσή του για πρόσθετη αμοιβή, εφόσον δε μεταβάλλεται ο χρόνος εργασίας του (της) Μισθωτού, όπως αυτό προβλέπεται στην παρούσα σύμβαση».

Η σύμβαση προβλέπει ακόμα το πλήρες χτύπημα του δικαιώματος των εργαζομένων στην πλήρη και σταθερή εργασία: «Οι ημέρες και οι ώρες εργασίας καθορίζονται εκάστοτε από την Εταιρεία μέσα στα οριζόμενα από τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις πλαίσια. Οι ώρες έναρξης και πέρατος του ωραρίου εργασίας καθορίζονται εκάστοτε ανάλογα με τις ανάγκες της Εταιρείας και μπορούν να μεταβάλλονται σύμφωνα με αυτές. Η Εταιρεία μπορεί ακόμα, εάν τούτο απαιτείται από τις επιχειρηματικές της ανάγκες, να καθορίζει για τον (τη) Μισθωτό κυλιόμενο ωράριο εργασίας ή ωράριο εργασίας κατά βάρδιες». Ο όρος αυτός δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Το πόσες ώρες θα δουλεύει καθημερινά ο εργαζόμενος δεν είναι σίγουρο, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις ημέρες που θα εργάζεται. Ετσι, τη μια φορά μπορεί να δουλεύει οκτώ ώρες και την άλλη δεκαπέντε, να δουλεύει καθημερινές, Κυριακές ή αργίες. Ενώ δίνεται η δυνατότητα στην Εταιρεία από καιρό σε καιρό να επανακαθορίζει τις ώρες έναρξης και τερματισμού της εργασίας. Οι αλλαγές αυτές θα γίνονται πάντοτε με κριτήριο τη μέγιστη δυνατή εξυπηρέτηση των συμφερόντων του εργοδότη, δηλαδή την αύξηση των κερδών του.

Οι αντεργατικοί αυτοί όροι μετατρέπουν τους εργάτες σε έρμαια στα χέρια των εργοδοτών, που κάθε φορά θα τους χρησιμοποιούν ανάλογα με τις ανάγκες τους στα πλαίσια της όποιας διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου έχει ανάγκη η εργοδοσία, αυξάνοντας έτσι την εκμετάλλευσή τους. Με αυτόν τον τρόπο, επίσης, αποδιοργανώνεται πλήρως η κοινωνική, οικογενειακή, συνδικαλιστική και πολιτική ζωή του εργαζόμενου. Οι συμβάσεις αυτές τον μετατρέπουν ουσιαστικά σε ον που ζει μόνο για να προσφέρει τη φθηνή εργατική του δύναμη στο μεγάλο κεφάλαιο, χωρίς κανένα δικαίωμα.

Τους παραπάνω σκοπούς εξυπηρετεί και ο αντεργατικός «Κώδικας Διοικητικής Δεοντολογίας και Επιχειρηματικής Συμπεριφοράς», που επιβάλλει καθεστώς Νταχάου στους εργαζόμενους του ΟΤΕ και τις θυγατρικές του, τον οποίο αποκάλυψε ο «Ρ» με δημοσίευμά του πριν τις εκλογές, στις 22 του Φλεβάρη. Ο «Κώδικας» που καταργεί τα πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και νομιμοποιεί το χαφιεδισμό, φέρει την υπογραφή του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΟΤΕ, Λ. Αντωνακόπουλου, πρώην προέδρου του ΣΕΒ.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η «ΕΛΛΑΣΚΟΜ» είχε δημιουργηθεί με σκοπό να αναλαμβάνει έργα εκτός Ελλάδας. Ομως, όπως φαίνεται και από τη σύμβαση εργασίας, ο ΟΤΕ της αναθέτει έργο, που προηγουμένως έκανε ο ίδιος, και στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στη σύμβαση: «Η Εταιρεία ανέλαβε από τον ΟΤΕ το έργο "Υποστηρικτικές εργασίες άρσης καλωδιακών βλαβών στην Αττική"». Η εξέλιξη αυτή έχει ως συνέπεια τη συρρίκνωση του πλήθους και της έκτασης των αντικειμένων εργασίας του ίδιου του ΟΤΕ. Πρακτικά αυτό θα επιφέρει μακροπρόθεσμα και τη συρρίκνωση του μόνιμου προσωπικού, κάτι που ήδη συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Ετσι ο ΟΤΕ με έμμεσο τρόπο ενισχύει το σύστημα της υπεργολαβίας με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, δηλαδή με φθηνότερη εργατική δύναμη.

Οι παραπάνω συμβάσεις εργασίας αποτελούν το συμπύκνωμα όλων των αντεργατικών μέτρων που χρόνο με το χρόνο προωθούσαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Μέτρα όπως οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, το δουλεμπόριο εργαζομένων, το χτύπημα της κοινωνικής ασφάλισης κ.ά. Η σταδιακή προώθηση των μέτρων και ο αποσπασματικός τρόπος παρουσίασής τους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις στόχο είχε και έχει τη σταδιακή εφαρμογή ως τη γενίκευσή τους τέτοιων μορφών εργασιακών σχέσεων, διασπώντας ταυτόχρονα τους εργαζόμενους και αμβλύνοντας τις αντιδράσεις τους ενάντια στην κατάργηση της πλήρους και σταθερής απασχόλησης με όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί ως τώρα από τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ και αφαιρούνται. Σήμερα όμως είναι ξεκάθαρο ότι το σύνολο αυτών των μέτρων αποτελεί το αντεργατικό οπλοστάσιο στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου για το χτύπημα των εργασιακών, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού.

Τώρα που το αντεργατικό παζλ έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί, επιβεβαιώνονται περίτρανα οι θέσεις του ΚΚΕ, που όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζε τα μέτρα όχι αποσπασματικά, αλλά ενταγμένα στις γενικότερες κατευθύνσεις που έχουν χαράξει και εφαρμόζουν από κοινού οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, για να δείξει το βαθύ αντεργατικό τους χαρακτήρα και να καλέσει τους εργαζόμενους στην οργάνωση της πάλης τους για την ανατροπή τους.

Ακόμα περισσότερο από χτες, η θέση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων για οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων των εργαζομένων, με στόχο τη σύγκρουση και ρήξη με αυτή την πολιτική, τη διεκδίκηση αιτημάτων όπως σταθερή και πλήρη εργασία, προβάλλει όλο και πιο αναγκαία, επιτακτική.