The Associated Press

Την 4η πρωτιά πέτυχε η καγκελάριος Αγκ. Μέρκελ, αν και με σημαντικές απώλειες

Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα της διεύθυνσης Ομοσπονδιακών Εκλογών 2017, από τους 61.675.529 εγγεγραμμένους ψήφισαν 46.973. 799 με τη συμμετοχή να είναι στο 76,2% σε σχέση με 71,6% το 2013, ενώ τα άκυρα ήταν 466.942. Με βάση τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα της πρώτης (λίστα υποψηφίων) και της δεύτερης ψήφου (κομματικό ψηφοδέλτιο) η επόμενη Βουλή θα έχει 709 έδρες (από 630) και θα είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών. Οι συσχετισμοί στη γερμανική Βουλή διαμορφώνονται ως εξής:

• H Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU) της Αγκελα Μέρκελ παίρνει το 26,8% των ψήφων (12.445.832 ψήφοι) και 200 έδρες από 34,2% και 255 έδρες το 2013 (-7,4%).
• Η Χριστιανοκοινωνική Ενωση (CSU), το αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών που «κατεβαίνει» μόνο στη Βαυαρία, παίρνει 6,2% (2.869.744 ψήφοι) και 46 έδρες, από 7,4% και 56 έδρες το 2013 (-1,2%). Ετσι, η Ενωση CDU/CSU συγκεντρώνει 33% και 246 έδρες και είναι αρκετά αποδυναμωμένη σε σχέση με τις εκλογές του 2013, όταν είχε λάβει 41,5% και 311 από τις 630 έδρες της προηγούμενης Βουλής.
• Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας (SPD) του Μάρτιν Σουλτς παίρνει 20,5% (9.538.367 ψήφοι) και 153 έδρες, από 25,7% και 193 έδρες (-5,2%). Πρόκειται για το μικρότερο αποτέλεσμα της σοσιαλδημοκρατίας από το 1949.
• Η ευρωσκεπτικιστική - αντιμεταναστευτική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στη γερμανική Βουλή και καταλαμβάνει την τρίτη θέση με 12,6% (5.877.094 ψήφοι) και 94 έδρες από 4,7% (+7,9%).
• Το φιλελεύθερο Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP), που συγκυβερνούσε με τους Χριστιανοδημοκράτες την περίοδο 2009 - 2013 και το 2013 είχε μείνει εκτός Βουλής, παίρνει 10,7% (4.997.178 ψήφοι) και 80 έδρες από 4,7% (+6%).
• Το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Η Αριστερά» (Die Linke) παίρνει 9,2% (4.296.762) και 69 έδρες, από 8,6% και 64 έδρες (+0,6%).
• Οι Πράσινοι παίρνουν 8,9% (4.157.564 ψήφοι) και 67 έδρες, από 8,4% και 63 έδρες (+0,5%).
• Το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (DKP) κατέβασε για πρώτη φορά δικά του ψηφοδέλτια σε 9 από τα 16 κρατίδια. Εκανε μια σημαντική προσπάθεια να φτάσουν οι θέσεις του στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας, έχοντας στο πλευρό του και τις Οργανώσεις του ΚΚΕ στη Γερμανία και συγκέντρωσε 11.713 ψήφους.

Οπως προβλέπει η νομοθεσία, η νέα Βουλή πρέπει να συγκροτηθεί το αργότερο 30 μέρες μετά τις εκλογές, δηλαδή έως τις 24 Οκτώβρη. Μετά τη συγκρότηση της νέας Βουλής η απερχόμενη κυβέρνηση (καγκελάριος και υπουργοί) συνεχίζει τα καθήκοντά της έως την εκλογή νέου καγκελάριου.

Στις δηλώσεις της μετά τη δημοσίευση των πρώτων exit polls η Α. Μέρκελ, σημείωσε την ελπίδα που είχε το κόμμα της για καλύτερο αποτέλεσμα, ωστόσο «ήταν μια δύσκολη κυβερνητική περίοδος» και «μετά από 12 χρόνια κυβέρνησης είναι επιτυχία ότι παραμένουμε πρώτη δύναμη».

Χαρακτήρισε «πρόβλημα» την είσοδο της AfD στη Βουλή και πρόσθεσε ότι πρέπει να γίνει «βαθιά ανάλυση για να ξανακερδίσουμε τους ψηφοφόρους μας, με την επίλυση προβλημάτων, απορροφώντας τους φόβους και τις αγωνίες τους», «αλλά πάνω από όλα με μια καλή πολιτική».

Ο πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών, Μάρτιν Σουλτς, ανακοίνωσε ότι «λήγει η συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες στο μεγάλο συνασπισμό», ο οποίος «απέτυχε», όπως «φάνηκε και στα εκλογικά αποτελέσματα» και το κόμμα του «θα είναι στην αντιπολίτευση» για να ανασυνταχθεί.

Η μία εκ των δύο επικεφαλής της AfD, η Αλις Βάιντελ (που έχει διατελέσει στέλεχος της «Goldman Sachs»), δήλωσε ότι θα ξεκινήσουν άμεσα «Εξεταστική Επιτροπή για την Αγκελα Μέρκελ για τις παραβιάσεις της νομοθεσίας που έχει κάνει αυτή η κυρία», αναφερόμενη κυρίως στην απόφαση να ανοίξουν τα σύνορα κατά την προσφυγική «κρίση» το 2015. Ο άλλος επικεφαλής, Αλεξάντερ Γκάουλαντ, σημείωσε ότι «θα κυνηγήσουμε την Αγκελα Μέρκελ».

Ο Κρίστιαν Λίντνερ, πρόεδρος του FDP, είπε ότι «θα αναλάβουμε την ευθύνη που έχουμε για τη χώρα», εννοώντας τη συμμετοχή του κόμματός του σε μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα.

Εκπρόσωποι της «Αριστεράς» είπαν ότι το κόμμα τους ανήκει στους νικητές των εκλογών και κατηγόρησαν τον «μεγάλο συνασπισμό» για την άνοδο της AfD.

Με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα και αν τελικά οι Σοσιαλδημοκράτες τηρήσουν την αρχική τους δήλωση, ότι «περνάνε στην αντιπολίτευση», το πιθανότερο σενάριο είναι ένας κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών - Φιλελευθέρων - Πρασίνων («Τζαμάικα», από τα χρώματα των κομμάτων που συμπίπτουν με τα χρώματα της σημαίας της χώρας).

Περίσσεψαν, για μια ακόμη φορά, οι υποκριτικές εκφράσεις για την άνοδο της ΑfD και την είσοδό της στη Βουλή. Η ΑfD, πίσω από την ίδρυση της οποίας το 2012, βρίσκεται ο πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI), Χανς Ολαφ Χένκελ, αποτελεί τη γερμανική έκφραση του αστικού ρεύματος του εθνικισμού και του ευρωσκεπτικισμού και προτείνει ένα άλλο μείγμα διαχείρισης που θα συμβάλλει στη διατήρηση της θέσης του γερμανικού κεφαλαίου στην ΕΕ και παγκόσμια. Ζητάει επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και προκρίνει συμμαχία και με τη Ρωσία, ενώ προβάλλει ιδιαίτερα μια πιο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική με αποκλεισμό ανειδίκευτων εργαζομένων. Η λαϊκίστικη και ρατσιστική ρητορεία αυτού του κόμματος, που βασίστηκε σε υπαρκτά προβλήματα στο έδαφος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, κατάφερε να εγκλωβίσει ψηφοφόρους από τα λαϊκά στρώματα και να αναδειχτεί σε τρίτη δύναμη.

Στο μεταξύ, η πρώην πρόεδρος της AfD, Φράουκε Πέτρι - η οποία είχε απομακρυνθεί από πρόεδρος στο συνέδριο του κόμματος τον Απρίλη αλλά παρέμενε στο ηγετικό σχήμα - ανακοίνωσε χτες αιφνιδιαστικά ότι αποχωρεί από την κοινοβουλευτική ομάδα της AfD και ως ανεξάρτητη βουλευτής θα ασκήσει μια «λογική συντηρητική πολιτική».

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «News 24/7» σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών στη Γερμανία, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος, σημείωσε:

«Νομίζουμε ότι το αποτέλεσμα καταγράφει τις μεγάλες απώλειες που είχαν τα κόμματα που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια, που προώθησαν μια βάρβαρη αντεργατική πολιτική, όπως είναι οι Χριστιανοδημοκράτες, οι Χριστιανοκοινωνιστές, μαζί με τους Σοσιαλδημοκράτες. Φέρουν πολύ μεγάλες ευθύνες και αποκαλύπτεται ότι υπάρχει μια συσσωρευμένη οργή και λαϊκή δυσαρέσκεια, που δεν αναγνωρίζει τη λογική της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της ευημερίας, των επενδύσεων, των εξαγωγών. Μιλάμε για μια ισχυρή καπιταλιστική χώρα, με ρυθμούς ανάκαμψης τους πιο υψηλούς στην ΕΕ, που έχει τα λεγόμενα πλεονεκτήματα η αστική της τάξη, όμως για το λαό εφαρμόζονται βάρβαρα μέτρα, mini jobs (σ.σ. δουλειές μερικών ωρών) για 8 εκατομμύρια ανθρώπους, ελαστικές μορφές για 10 εκατομμύρια ανθρώπους, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι που βγαίνουν για μεροκάματο πάνω από τα 65 και τα 70 χρόνια. Πρόκειται για βαρβαρότητα που ενισχύεται και πιστεύουμε ότι στο έδαφος αυτό διαμορφώνονται όροι για ενίσχυση του εθνικιστικού ρατσιστικού δηλητηρίου που εκφράζει το κόμμα "Εναλλακτική για τη Γερμανία", που οι αντιδραστικές του θέσεις, να μην ξεχνιόμαστε, εδράζονται πάνω στην αντίληψη της καπιταλιστικής αγοράς. Είναι ένα κόμμα που προέκυψε από τους κόλπους των βιομηχάνων, βάζει ζήτημα για αλλαγή νομίσματος, αποκρύπτοντας ότι μια αλλαγή νομίσματος δεν λέει τίποτε για τους εργαζόμενους, με την έννοια ότι μπορεί να εκφράζει και άλλες μερίδες της αστικής τάξης, που έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα.

Και από αυτή την έννοια διαμορφώνεται μια εικόνα που βλέπαμε στην προεκλογική περίοδο, ότι όλοι μπορούν να τα βρουν με όλους - βεβαίως ο καθένας με το μείγμα διαχείρισης που έχει - αλλά να προωθήσουν σε κάθε περίπτωση τη συνέχιση της αντεργατικής επίθεσης. Και πιστεύουμε ότι το έδαφος αυτό διαμορφώνει και την ενίσχυση αυτού του εθνικιστικού ρατσιστικού κόμματος, ακριβώς και από την αδυναμία του εργατικού κινήματος όλα αυτά τα χρόνια και βέβαια και από το ρόλο των λεγόμενων νεο-αριστερών δυνάμεων, όπως η "Λίνκε", που δεν μπορούν να αποτελούν απάντηση για τους εργαζόμενους σήμερα.

Από αυτήν τη σκοπιά έχει σημασία να σχολιαστούν τα αποτελέσματα και να βγουν συμπεράσματα για τους εργαζόμενους και στην Ελλάδα. Η εκτίμησή μας είναι ότι όποιος και να είναι ο συνασπισμός κυβέρνησης - που από ό,τι φαίνεται πάει προς σύμπραξη Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων - ένα είναι το δεδομένο: Θα συνεχιστεί ακόμα πιο αποφασιστικά η προώθηση της αντεργατικής πολιτικής, των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων. Και επειδή υπάρχει μια συζήτηση για την αντανάκλαση στην Ελλάδα, για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, νομίζουμε ότι αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι και η νέα γερμανική κυβέρνηση θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο πώς θα προωθηθούν και στο πλαίσιο της ΕΕ τα σκληρά αντεργατικά μέτρα και οι "μεταρρυθμίσεις" και στην Ελλάδα. Αρα και ο ελληνικός λαός πρέπει να "κουμπώνεται" με την κουβέντα που γίνεται τώρα ότι πρέπει γρήγορα να κλείσει η 3η "αξιολόγηση", να μην καθυστερήσει λόγω του σχηματισμού κυβέρνησης στη Γερμανία. Ούτε να υπάρχει κλίμα αναμονής ούτε προσδοκίας από τη λεγόμενη 3η "αξιολόγηση", που θα σημάνει βάρβαρα και σκληρά μέτρα.

Επίσης, πιστεύουμε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία δείχνει και την έλλειψη ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος. Είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια κατεβαίνει αυτοτελώς στις εκλογές το Γερμανικό ΚΚ και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, παρότι είναι εξαιρετικά αδύναμο. Αυτό είναι το στοιχείο που χρειάζεται οι εργαζόμενοι να μετρήσουν, πόσο ισχυρά θα είναι τα Κομμουνιστικά Κόμματα την επόμενη μέρα, για να μπορέσουν να αποτελέσουν τον κρίσιμο παράγοντα που θα βάλει εμπόδια στην αντεργατική επίθεση, θα βάλει εμπόδια συνολικά στην επέλαση του κεφαλαίου, της ΕΕ, των αστικών κομμάτων, με όλες τις παραλλαγές τους, και θα μπορέσει να διαμορφώσει όρους έτσι ώστε τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα να εκφραστούν με μια εξουσία και μια οικονομία που θα υπηρετούν το κριτήριο των δικών μας αναγκών και όχι των αναγκών του κεφαλαίου».