ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ «ΣΕΞ ΦΟΡΜ»

Αποφασισμένες στο πόστο τους

Επιχείρηση κατάσχεσης στη θυγατρική «Πετίτ», καθώς η κατάληψη στο εργοστάσιο μπήκε στην τρίτη μέρα

Η κατάληψη του εργοστασίου αποτελεί μια ακόμα μορφή κλιμάκωσης του πολύμηνου αγώνα των εργατριών της «Σεξ Φορμ»

Με αγωνιστικό πείσμα και το ηθικό τους αναπτερωμένο βρήκε η χτεσινή μέρα τις εργάτριες της «ΣΕΞ ΦΟΡΜ», οι οποίες την περασμένη Δευτέρα προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου. Μαζικά και αποφασιστικά οι εργάτριες δίνουν το «παρών» στις βάρδιες της περιφρούρησης που έχουν ορίσει σε 24ωρη βάση. Η νέα μορφή πάλης που επέλεξαν, με την οποία συνεχίζουν τον πολύμηνο αγώνα τους, επιβλήθηκε από τη μεθόδευση της εργοδοσίας να βγάλει από το εργοστάσιο εμπορεύματα και εξοπλισμό για να τα πουλήσει, χωρίς να καταβάλει τα δεδουλευμένα που χρωστάει στις εργάτριες. Παράλληλα, οι εναλλασσόμενες μορφές πάλης, από τις 29 του περασμένου Αυγούστου, με το ταξικό τους συνδικάτο και την ΟΕΚΙΔΕ να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή απ' την πρώτη κιόλας μέρα, φανερώνει τη σημασία που έχει ο αγώνας να προσαρμόζεται αποτελεσματικά ως προς τη μορφή του στα νέα δεδομένα που κάθε φορά δημιουργούνται στην εξέλιξή του.

Στο μεταξύ, οι εργαζόμενες κατάφεραν χτες να μπλοκάρουν προσωρινά τη διαδικασία κατάσχεσης που ήταν έτοιμη να ξεκινήσει στη θυγατρική εταιρία της «ΣΕΞ ΦΟΡΜ», την «Πετίτ». Οι εργάτριες έσπευσαν στο εργοστάσιο μετά από ειδοποίηση των εργαζομένων στην «Πετίτ», οι οποίες τις ενημέρωσαν για την κατάσχεση που θα άρχιζε μετά από προσφυγή της «ACTION ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ».

Τις κρίσιμες αυτές μέρες, όπως και όλο το προηγούμενο τετράμηνο, απ' το πλευρό των εργατριών της «ΣΕΞ ΦΟΡΜ» δεν έχουν λείψει εργαζόμενοι από άλλους χώρους και κλάδους εργασίας. Ετσι, από χτες το ξημέρωμα, συνδικαλιστές από ταξικά συνδικάτα της Αθήνας έδωσαν μαζί τους τη μάχη της περιφρούρησης έξω απ' το εργοστάσιο, εκφράζοντας ακόμα μια φορά έμπρακτα τη συμπαράστασή τους.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ «ΣΟΦΤΕΞ»

Ούτε βήμα πίσω

Σε νέες προκλήσεις καταφεύγει η εργοδοσία, απειλώντας με απόλυση τους απεργούς

Τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις συνεχίζουν οι εργάτες κι οι εργάτριες της ΣΟΦΤΕΞ, κουρελιάζοντας τις απειλές της εργοδοσίας και τα δικαστικά φιρμάνια που, ποινικοποιώντας το δίκαιο αγώνα τους, απέδειξαν ακόμα μια φορά ότι η δικαιοσύνη όχι μόνο δεν είναι τυφλή, αλλά επιλέγει να βλέπει μέχρι εκεί που βολεύει τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Συμμετέχοντας μαζικά στις 4ωρες (ανά βάρδια) στάσεις εργασίας που έχει προκηρύξει από χτες και ως αύριο Πέμπτη το κλαδικό Συνδικάτο Χαρτεργατών, οι εργαζόμενοι της χαρτοποιίας έκαναν καθαρό ότι, και τη νέα χρονιά, θα επιμείνουν στη μάχη που δίνουν ενάντια στις απολύσεις και τις αντεργατικές μεθοδεύσεις της εργοδοσίας. Αύριο, στις 12.30 π.μ., οι εργαζόμενοι προχωρούν σε νέα Γενική Συνέλευση.

Αποθρασυμένη από την πρόσφατη κατάπτυστη δικαστική απόφαση, η εργοδοσία επιμένει να προκαλεί και να τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά και νέα αντιδραστική παρέμβαση της δικαιοσύνης σε βάρος του δικαιώματος στην απεργία. Σε χτεσινή της ανακοίνωση, με προκλητικά επιχειρήματα και φρασεολογία, χαρακτηρίζει «ακραία παράνομη» και τη νέα κινητοποίηση που αποφάσισε το κλαδικό Σωματείο Χαρτεργατών, θεωρώντας το... αναρμόδιο να προκηρύξει απεργία για τους εργαζόμενους της ΣΟΦΤΕΞ. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την πολυεθνική εργοδοσία, όποιος συμμετέχει στην κινητοποίηση «θα έχει καταγγείλει ο ίδιος τη σύμβαση εργασίας του. Ως εκ περισσού σημειώνουμε ότι οποίος καταγγέλλει τη σύμβαση εργασίας του χωρίς την κατά νόμο προειδοποίηση, όχι μόνο δε δικαιούται καμία αποζημίωση, αλλά αντιθέτως οφείλει αποζημίωση»!

Με άλλα λόγια, η εργοδοσία απειλεί με απόλυση το σύνολο των εργαζομένων που συμμετέχουν στις στάσεις εργασίας, επιχειρώντας να τους εκφοβίσει και να διασπάσει το αρραγές τους μέτωπο, που εδώ και δυο μήνες την έχει κολλήσει κυριολεχτικά στον τοίχο. Την ίδια στιγμή, σε εργαζόμενους από ένα τμήμα της παραγωγής δεν έχει καταβληθεί ούτε ευρώ από τα δεδουλευμένα του Δεκέμβρη.

Στην κατάληψη...

Να οργανωθούμε σωστά». Τις πόρτες τις έχουν κλειδώσει όλες. Είναι μπόλικες. «Θέλει προσοχή», λένε οι εργάτες. Να μη φύγουν τα φορτηγά της εταιρίας, να μη βγει τίποτα έξω: ούτε μηχανή, ούτε εμπόρευμα. Σήμερα, είναι το πρώτο βράδυ... Μετά το «Καλή Χρονιά», καθένας που έφτανε τραβούσε κατευθείαν να βρει την Μαρίνα: Είναι εκείνη που σημειώνει τις βάρδιες. Οταν χτες μπήκαν, επομένη της Πρωτοχρονιάς, κι είδαν ρούχα και τόπια με ύφασμα σε σακούλες και κούτες, και την εργοδοσία εντελώς άφαντη, δεν είχαν περιθώρια: «Κατάληψη. Να περιφρουρήσουμε το εργοστάσιο. Τα λεφτά που μας χρωστάνε γυρεύουμε». Ενα ολόκληρο τετράμηνο, απ' τα χαράματα στην επίσχεση, το περίμεναν ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο.

Η Ζωή ζύμωσε κι έφερε ψωμί, η Καίτη κουβάλησε τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, η Τασία, ό,τι περίσσεψε απ' το τυρί που ανέβασε απ' το χωριό. Τα πλαστικά ποτήρια γεμίζουν συνέχεια με καφέ. Η ώρα είναι ακόμα μία, τα βλέφαρα όμως «γέρνουν». Η Κατερίνα απλώνει τη μάλλινη ζακέτα πάνω στον Θοδωρή, αποκοιμήθηκε κατάκοπος στην καρέκλα. Γυρνά έπειτα στη διπλανή της: «Εγώ ξεκίνησα στα 15. Ηταν χρόνια που δούλευα για 250 δραχμές μεροκάματο. Πήγαινα απ' τις 7, 8 το πρωί, κι έφευγα στις 10, στις 11 το βράδυ...». Η Ελένη πάει την κουβέντα στην εργάτρια μάνα που, παραμονές Πρωτοχρονιάς, την απέλυσε ένας ξενοδόχος επειδή - έλεγε αυτός - τα 760 ευρώ που της έδινε το μήνα ήταν πολλά. Η Ελένη οργίζεται. Κάτι παραπάνω από 700 παίρνει κι αυτή. «Μετά από 23 χρόνια δουλιάς, κι οι κάλοι απ' τα χέρια μου δε φεύγουν, απ' τη μέση μου δεν μπορώ να σταθώ».

Ερχονται τα τσιράκια του εργοδότη και σου λένε "να τους δώσουμε μια ευκαιρία, τόσα χρόνια φάγαμε ψωμί εδώ μέσα"! Λες και μας τα χαρίσανε! Τόσα χρόνια πάνω απ' τη γαζωτική και τον κοπτορράπτη για να λέει ο εργοστασιάρχης μια μέρα "δεν έχω λεφτά", αφού όμως τσέπωσε πρώτα τις επιδοτήσεις απ' τους φόρους που πληρώνω εγώ, αφού δει ότι δε βγάζει όσα περίμενε, απ' το δικό μου το κορμί που σακατεύεται και το δικό μου τον ιδρώτα. Αφού μ' έχει ξεζουμίσει. Εμένα μου το 'χει πει ο γαμπρός μου: ο Μαρξ γράφει ότι ο εργοδότης στις 4 ώρες έχει βγάλει και το μισθό μου και τα ένσημά μου, τις υπόλοιπες πάνε όλα τα κέρδη σ' αυτόν. Κι αύριο θα γυρίσει η επιχείρηση και θα πει στο παιδί μου να δουλέψει με 200 ευρώ το μήνα, αλλιώς να πεθάνει στην ψάθα. Πάνε να τις καταργήσουν και τις συλλογικές συμβάσεις».

Η Σοφία φαίνεται στο κατώφλι στις 6, κι ας ξεκινά η πρωινή βάρδια στις 7. «Λες 7 η ώρα, αλλά δεν έχουν ύπνο οι γυναίκες», ψιθυρίζει η Αμαλία. Και χτες το απόγευμα, η υπερένταση δεν άφησε καμία απ' τη νυχτερινή βάρδια να ξεκουραστεί. «Πριν φύγετε, να κοιτάξουμε τις πόρτες, αν είναι καλά κλειδωμένες», λέει η Σοφία. Εξω, σιγά - σιγά ξημερώνει...

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ