Το θράσος είναι η μοναδική, όπως αποδεικνύεται, «τακτική» για να αποφύγει ο δικομματισμός να κρύψει την πλήρη ταύτισή του και στον τομέα του κινηματογράφου. Χτες, η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, για θέματα Πολιτισμού, Μαρία Δαμανάκη, εγκάλεσε το υπουργείο Πολιτισμού για «αδιαφορία» μπροστά στο ενδεχόμενο να μην υπάρχουν ελληνικές ταινίες στο φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπως ανακοίνωσαν πάνω από 60 κινηματογραφιστές σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μη ύπαρξη «νέου» θεσμικού πλαισίου για τον κινηματογράφο.

Το ΠΑΣΟΚ λέει ότι «κραυγή αγωνίας για τον ελληνικό κινηματογράφο, 64 Ελλήνων σκηνοθετών και παραγωγών, μάς συγκινεί όλους, εκτός από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Οι υποσχέσεις πάνε και έρχονται επί χρόνια και την ίδια στιγμή η κατάσταση κινείται εκτός λογικής. Οπως έχω καταγγείλει από πέρυσι - με πλήρη τεκμηρίωση - από τα 18 εκατ. ευρώ που δίνει το κράτος για το σινεμά, καταλήγουν για παραγωγή ταινιών μόνο τα 3,5 εκατ. ευρώ». Και καταλήγει με το «βαρύγδουπο»: «Εκτός από τις εκλογές, υπάρχει και ο πολιτισμός»..!

Δεν είναι η πρώτη φορά (και σίγουρα όχι η τελευταία) που το ΠΑΣΟΚ νομίζει πως οι κινηματογραφιστές έχουν... «λοβοτομηθεί». Αν συγκρίνει κανείς τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τον πολιτισμό γενικότερα θα δυσκολευτεί να βρει σε ποιο από τα δύο κόμματα ανήκουν, αφού δεν υπάρχει τομέας του πολιτισμού που να μη συνδέεται, άμεσα ή έμμεσα, με την «ιδιωτική πρωτοβουλία». Το ΠΑΣΟΚ, που ως κυβέρνηση τη 10ετία του '90 άνοιξε το δρόμο της εμπορευματοποίησης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου μετατρέποντάς το σε ιδιωτικού δικαίου και εξορίζοντας την ελληνική κινηματογραφική δημιουργία μετατρέποντάς το σε «Διεθνές»... «κλαίει» για ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Το ΠΑΣΟΚ, που «έστελνε» το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στους τραπεζικούς δανεισμούς, για να βγάζει τα έξοδά του, ενώ το 2003 ο Ε. Βενιζέλος, ως υπουργός Πολιτισμού πρότεινε σε κάθε εθνικό κέντρο κινηματογράφου να φέρει μαζί του... και μια τράπεζα, χύνει «κροκοδείλια δάκρυα» που η ΝΔ το ενέταξε στο νόμο περί ΔΕΚΟ.

Μόλις το 2006 το ΠΑΣΟΚ παρουσίασε τις θέσεις του για τον κινηματογράφο, οι οποίες δεν απέχουν «ρούπι» ούτε από το νομοσχέδιο - «Τατούλη» τότε, ούτε από τις σημερινές νομοθετικές προτάσεις της κυβέρνησης. «Στήριξη» του ελληνικού κινηματογράφου για το ΠΑΣΟΚ δε νοείται χωρίς τον κυρίαρχο ρόλο του κεφαλαίου. Υπερθεματίζει στα «κίνητρα» προς τους ιδιώτες παραγωγούς, φτάνοντας στο σημείο να πει: «Οι στόχοι όλων αυτών των μέτρων είναι να υπάρξει επιτέλους ΑΥΤΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΗ κινηματογραφική παραγωγή»! Τι λέει (και) σήμερα; «Παράλληλα, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για την υγιή συνεργασία ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα για την συγχρηματοδότηση πολιτιστικών δράσεων (...)». Τελικά, δηλαδή, απουσία κάθε δημόσιου - κοινωνικού ελέγχου και ασυδοσία του κεφαλαίου. Διότι περί αυτού πρόκειται.

«Παλινδρόμηση στο χρόνο» τιτλοφορείται η έκθεση του εικαστικού καλλιτέχνη Διονύση Παπαδάτου, που φιλοξενείται στην Πάτμο (Αρχοντικό του Σταύρακα). Περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα, μεταλλικές κατασκευές και βίντεο αρτ. Διάρκεια λειτουργίας μέχρι τις 8 Σεπτέμβρη.