Associated Press

Ο Ου. Τσάβες αποθεώνεται ενώ πηγαίνει να εγκαινιάσει ένα λαϊκό σχολείο στο Καράκας

«Κανείς δε μας κάλεσε να λάβουμε μέρος σε αυτή τη διαμάχη. Δεν την επιθυμούσαμε. Εκείνοι ήθελαν την αντιπαράθεση σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, κατά συνέπεια θα τους απαντήσουμε με πόλεμο».

Με τα λόγια αυτά, ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγο Τσάβες, απάντησε με τον τρόπο που αρμόζει καταλλήλως στις ενέργειες δολιοφθοράς, υπόσκαψης και ανατροπής της αντιπολίτευσης, που με σημαία την απεργία λοκ - άουτ προσπαθούν να στραγγαλίσουν οικονομικά τη Βενεζουέλα και να δημιουργήσουν την αναγκαία εικόνα - «χαοτικά ακυβέρνητη όπου πρέπει να επέμβουμε επειγόντως», όπως θα επιθυμούσαν οι ΗΠΑ και φυσικά οι εγχώριοι κύκλοι της ολιγαρχίας. Φυσικά, τα ΜΜΕ τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στον πλανήτη θα ανακυκλώσουν κατά το δοκούν τη δήλωση, διανθισμένη με διάφορα «ρεπορτάζ βίας της κυβέρνησης», ώστε να διατρανωθεί του λόγου το αληθές περί χάους. Στην πραγματικότητα, αν η Βενεζουέλα δρα και «βράζει» αυτόν τον καιρό, είναι γιατί ακούγεται ο λόγος των απλών ανθρώπων. Οι μέχρι πρότινος απόκληροι παίρνουν επιτέλους το λόγο, δηλώνοντας ευθαρσώς «δε διαπραγματευόμαστε», αλλά και παλεύοντας καθημερινά σε κάθε γειτονιά και τόπο δουλιάς να μην επιτευχθούν οι στόχοι της αντιπολίτευσης.

Αυτό είναι το πραγματικό όπλο της κυβέρνησης του Κινήματος της 5ης Δημοκρατίας που «οπλίζει» και τον Πρόεδρο Ούγο Τσάβες να πράξει αυτό που η πλειοψηφία του λαού επιθυμεί εδώ και καιρό. Να «ξεκαθαρίσει» επιτέλους το τοπίο από αυτούς που στοχεύουν στη «δολοφονία» της χώρας. Ετσι, ο Πρόεδρος Τσάβες κατά τη διάρκεια επίσκεψής του σε σχολείο σε φτωχογειτονιά του Καράκας, όπου έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό, όπως μεταδίδει το βρετανικό BBC, απάντησε στο κάλεσμα της αντιπολίτευσης προς τους πολίτες να μην πληρώνουν φόρους, ως μέσο πίεσης για την παραίτηση της κυβέρνησης, με «πόλεμο» και προειδοποίησε ότι «είναι αδίκημα να μην πληρώνεις φόρους, αφού από αυτούς χρηματοδοτούμε την παιδεία και την υγεία του έθνους. Θα λάβουμε όλα τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να μη χαθεί ούτε ένα σεντάβο».

Την ώρα που ο Πρόεδρος μιλούσε στα μέσα ενημέρωσης, οπαδοί της αντιπολίτευσης πραγματοποιούσαν διαδήλωση έξω από κυβερνητικά κτίρια, καίγοντας μάλιστα τα έντυπα των φορολογικών δηλώσεων, κηρύσσοντας «οικονομικό μποϊκοτάζ». Ωστόσο, παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστεί στην πράξη η μη πληρωμή φόρων, αφού για παράδειγμα στα καταστήματα δεν υπάρχει τρόπος αποφυγής πληρωμής των έμμεσων φόρων.

Πρόκειται για την τελευταία κίνηση της αντιπολίτευσης, μετά την αποτυχία της τελικά να παραλύσει την εθνική πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας, την PdVSA. Στο χορό της απεργίας λοκ -άουτ μπήκαν χτες και κάποιες τράπεζες. Ηδη η Fetrabanca ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει 48ωρη απεργία. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι της Banesco del estado Merida κατήγγειλαν το μόντους οπεράντι της διοίκησης της τράπεζας, οι οποίοι απειλούν τους υπαλλήλους, υποχρεώνοντάς τους να συμμετάσχουν στην 48ωρη «απεργία». Μεγάλες «μάχες» διεξάγονται και στα Πανεπιστήμια της χώρας, με τις προσπάθειες της αντιπολίτευσης να τα κρατήσει κλειστά. Μάλιστα, το μαοϊκό κόμμα Bandera Roja, πρωτοστατεί στις προσπάθειες απεργίας των καθηγητών και των φοιτητών. Ομως το φοιτητικό κίνημα αντιστέκεται.

Στο πλευρό τους, όπως και όλο του λαού στέκονται οι λαοί του πλανήτη, με πρώτους τους Λατινοαμερικανούς. Στο διογκούμενο κύμα αλληλεγγύης από χτες προστίθεται και η μεγάλη κινητοποίηση αλληλεγγύης προς τη Βενεζουέλα, που προετοιμάζεται για τις 13 Γενάρη, στο Μπουένος Αϊρες, την πρωτεύουσα της Αργεντινής. Τη διαδήλωση «αλληλεγγύης προς την Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας και ενάντια στην προσπάθεια αποσταθεροποίησης της αντιπολίτευσης» τη διοργανώνουν λαϊκές και μαζικές οργανώσεις, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες, δημοσιογράφοι και υπερασπιστές των κοινωνικών, πολιτιστικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το σαμποτάζ που επιχείρησε η ελίτ του πετρελαίου μαζί με την αντιδραστική μεγαλοαστική τάξη στη Βενεζουέλα ανέδειξε το νευραλγικής σημασίας ζήτημα του ελέγχου των βασικών μέσων παραγωγής στρατηγικής σημασίας. Η διαδικασία της «Μπολιβαριανής Επανάστασης», που επιχειρεί να πετύχει την εθνική ανεξαρτησία της χώρας και τη χειραφέτησή της από τον ιμπεριαλισμό, έχει ακριβώς πρώτιστο καθήκον να λύσει αυτό το κομβικό ζήτημα, του ελέγχου της πετρελαιοβιομηχανίας, που αποτελεί την πρώτη πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας, η οποία αποδίδει και το 80% του ΑΕΠ. Από αυτή την άποψη είναι ιδιαίτερης σημασίας τα αποκαλυπτικά στοιχεία τα οποία παρουσιάζονται στο άρθρο του Tulio Monsalve, που αντλήσαμε στην ιστοσελίδα «Venezuela Analytica».

Εκεί αποκαλύπτονται αθέατες πλευρές για το πώς στήθηκε από την αντίδραση η κρίση του πετρελαίου στην 5η χώρα παραγωγό μαύρου χρυσού στον κόσμο. Τον έλεγχο στον τομέα του λογισμικού, του «εγκεφάλου» της λειτουργίας της Εταιρίας Πετρελαίων Βενεζουέλας (PdVSA - ΕΠΒ), έχει η εταιρία «Intesa». Η εταιρία αυτή, στην οποία έχει εκχωρηθεί μέρος των πιο νευραλγικών δραστηριοτήτων, δημιουργήθηκε από τη Διοικούσα Επιτροπή (που η κυβέρνηση της «Πέμπτης Δημοκρατίας» του Ούγο Τσάβες καθαίρεσε) και την αμερικανικών συμφερόντων εταιρία συμβούλων SAIC («Science Aplications Internacional Corporation»).

Τα πρώην στελέχη της διοίκησης της Εταιρίας Πετρελαίων Βενεζουέλας δεν αρκούνται στον έλεγχο των ηλεκτρονικών συστημάτων αλλά επιδιώκουν να οργανωθούν πολιτικά. Αυτή η ομάδα πρωταγωνίστησε στην καταλήστευση και στο σαμποτάζ από τον λεγόμενο 7ο όροφο, το κέντρο όπου οργανώνονται όλες οι δολιοφθορές μέσω του πλήρους ελέγχου όλων των συστημάτων της εταιρίας.

Αν δούμε την ιστορία της «Intesa» και της μητρικής της SAIC διαπιστώνουμε ορισμένα άκρως αποκαλυπτικά στοιχεία:

Η «Intesa» δημιουργήθηκε το 1996 και το αρχικό κεφάλαιο ήταν της Βενεζουέλας αλλά έχει δικαίωμα μόνο στο 40% των μετοχών. Συστάθηκε για να ελέγχουν οι ΗΠΑ όλες τις πληροφορίες από το ηλεκτρονικό σύστημα της ΕΠΒ. Το πρόσχημα για τη δημιουργία αυτής της outsourcing εταιρίας ήταν για να μειωθεί δραστικά το κόστος στον τομέα του συνολικού υπολογιστικού συστήματος. Βέβαια, μόνον αυτό δε συνέβη αφού αυτή η ιστορία στοιχίζει για την ΕΠΒ περίπου 80 εκατομμύρια δολάρια.

Για να δούμε τι εστί SAIC. Την εταιρία αυτή απαρτίζουν πρώην επίλεκτοι στρατιωτικοί των ΗΠΑ. Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται οι πρώην γραμματείς του υπουργείου Αμυνας Γουίλιαμ Πέρι και Μέλβιν Λάιρντ (επί Νίξον) και δύο σημαντικοί πρώην διευθυντές της CIA, Τζον Ντόιτς και Ρόμπερτ Γκέιτς.

Σήμερα επιχειρησιακός διευθυντής είναι ο Γουάνι Ντάουνινγκ (πρώην επικεφαλής στρατηγός των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ) και επίσης στελέχη του είναι ο στρατηγός Γάσπερ Γουέλτς (πρώην συντονιστής του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας), ο ναύαρχος Μπόμπι Ρέι Ινμαν (πρώην διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας και της CIA).

Πρόεδρος της SAIC είναι ο Τζ. Ρ. Μπέιστερ, που είναι μέλος της Επιτροπής Ασφάλειας στις Τηλεπικοινωνίες, σημαντικό κομμάτι από το εθνικό σύστημα αναγνώρισης και ασφάλειας των ΗΠΑ. Είναι ένα Σώμα με 30 μέλη το οποίο συνενώνει στελέχη των μυστικών υπηρεσιών και είναι συνδεδεμένο με τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών επιχειρήσεων παραγωγής τεχνολογιών που σχετίζονται με τον έλεγχο και την κατασκοπία των επικοινωνιών. Επίσης, ο πρόεδρος και ιδρυτής της SAIC είναι πυρηνικός φυσικός και διευθυντής της Εθνικής Επιτροπής Βιομηχανιών και του Ιδρύματος για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, αρμόδιος για την προώθηση της «ελεύθερης επιχείρησης» και της χρήσης των λεγόμενων stock-options.

H SAIC είναι αυτή που έχει αναλάβει την ανάπτυξη και εξέλιξη του ηλεκτρονικού συστήματος προστασίας του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ. Είναι επίσης εγκαταστημένη στα κέντρα λήψης αποφάσεων στις βασικές πετρελαϊκές εταιρίες του κόσμου, BP, AMOCO. Δηλαδή, παραδόξως, σε όλους τους κύριους διεθνείς ανταγωνιστές της ΕΠΒ!

Εχει πάρει επίσης τα πιο σημαντικά συμβόλαια για το σχεδιασμό των αμυντικών και επιθετικών συστημάτων για πλήγμα από το Διάστημα. Δεν υπάρχει πρακτικά στρατιωτικός τομέας που να μη γνωρίζει. Τα ετήσια κέρδη είναι 2 δισ. δολάρια και το 90% προέρχεται από τις συμφωνίες με την αμερικανική κυβέρνηση στον τομέα της άμυνας και της κατασκοπίας. Ο τωρινός τζίρος της «Intesa» στη Λατινική Αμερική είναι πάνω από 300 εκατ. δολάρια. Ο πρόεδρός της στη Βενεζουέλα είναι ο Πάμπλο Ουρσολάνι, βιομήχανος. Η εταιρία «Bpetrpleum», που ανήκει στην «Intesa» και SAIC, είναι σύμβουλος που ελέγχει τις πληροφορίες των προμηθευτών και αγοραστών της ΕΠΒ. Το '90 η SAIC κατηγορήθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ για απάτες όπως επίσης το '93 και το '95 κατηγορήθηκε για ψευδή στοιχεία και της επιβλήθηκε πρόστιμο 125.000 δολαρίων.