ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καλά πάμε

Πόσα και πόσα δεν έχουν κάνει για να σβήσουν - θολώσουν τη βασική αντίθεση, στις συνειδήσεις του κόσμου της δουλειάς;

Κι όμως, «η μνήμη της πέτρας παραμένει άσβεστη». Σημαίνει αυτό ότι ο κόσμος με όρους συλλογικής μνήμης (δηλαδή, και οι παλιοί, και οι νεότεροι) θυμάται. Και θυμάται καλά ποιος ήταν από δω και ποιος από κει. Ακόμα καλύτερα, κατανοεί ότι το «από δω», όπως τότε έτσι και σήμερα, το εκφράζει το ΚΚΕ. Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα για τους αστούς. Κράτα το, λοιπόν, σαν σημείωση για τα υπόλοιπα.

Τι λέει ο Μπεζανσενό, που πλασάρεται από το σύνολο του αστικού Τύπου ως πρότυπο «αντικαπιταλιστή»; Οτι και κέρδη θα υπάρχουν, άρα καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, και δίκαια θα κατανέμονται. Αν αυτό δεν είναι απάτη, τι είναι;

Πάμε στο επόμενο: Ν. Χουντής, Γραμματέας του ΣΥΝ και η ομολογία του: Δεδομένη η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Και το γαλλικό σύμβολο του «αντικαπιταλισμού» και το εγχώριο υποκατάστατό του (οι πολιτικοί τους φορείς, δηλαδή), πρέπει να φάνε μαύρο που να μην τους ξεπλένει τίποτα, ακριβώς γι' αυτό που πρεσβεύουν: Το χέρι βοήθειας που θέλουν να δώσουν σ' ένα σύστημα που μπάζει απ' όλες τις μπάντες.

Την ώρα που διάφοροι πουλάνε «αντικαπιταλισμό», μια είδηση στα ψιλά είναι όλα τα λεφτά. Την ώρα, ακριβώς, που η κυβέρνηση συζητά σοβαρά το να πάψουν να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές οι επιχειρήσεις με πρόσχημα την κρίση, δύο σωματεία εργαζομένων υπογράφουν συμβόλαιο με ιδιωτική ασφαλιστική για τα μέλη τους. Το θέμα δεν είναι αν το συμβόλαιο παραπέμπει και σε τρελές μίζες, αλλά το σήμα που δίνουν οι διοικήσεις αυτών των συνδικάτων. Δεν 'πα να λέει ό,τι θέλει ο Παπανδρέου και ο Τσίπρας, η πράξη των συνδικαλιστών τους τα λέει όλα: Διαπαιδαγώγηση των εργατών ότι οι καπιταλιστές είναι η σωτηρία τους. Μπορούν να επικαλεστούν χίλια δυο, για το συμφέρον, δήθεν, του συμβολαίου για τους εργάτες. Είναι όλα όσα πουν κολοκύθια τούμπανα μπροστά στη ζημιά που κάνουν.

Σημειώνουμε αυτήν την είδηση, γιατί μιλάει ακριβώς γι' αυτό που πρέπει να ανατραπεί σε όλα τα πεδία: Οι συσχετισμοί εκπροσώπησης των ίδιων των εργατών. Οταν εκλέγεις τον δήμιό σου, δεν μπορείς μετά να δηλώνεις κοψοχέρης.

Οι ίδιοι οι αστοί λένε πως ο κίνδυνος για το σύστημα είναι μόνον ένας: Οι αντιδράσεις των εργατών που μπορούν να γίνουν ανεξέλεγκτες.

Από ποιους περιμένουν τέτοιες αντιδράσεις; Από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που λέει ξεχάστε ότι μπορεί να υπάρξει επαναστατική κατάσταση και παλέψτε για μια καλύτερη ΕΕ; Από τον τροτσκιστή Μπεζανσενό, που βάζει στόχο να υπάρχει μια καλή τράπεζα και να μοιράζονται καλύτερα τα κέρδη, άρα να διατηρηθεί ο καπιταλισμός;

Αυτό που έχουν απέναντί τους οι αστοί, αυτό που συνεχίζει να τους προκαλεί τρόμο, το μαρτυρά το γκάλοπ που έκαναν τον περσινό Ιούνη για να το παρουσιάσουν σήμερα: Μια ιστορική μνήμη που δεν έχει πάει στο μουσείο, αλλά διατηρεί το βασικό διαχωρισμό 60 χρόνια μετά, και, μάλιστα, με όρους ηγεμονίας του ΚΚΕ.

Η αστική τάξη ποτέ δεν ξέχασε. Η έρευνα, που οι ίδιοι οι αστοί παράγγειλαν, αποδεικνύει ότι και οι εργάτες όχι μόνο δεν ξέχασαν, αλλά και γνωρίζουν ποιος μαχόταν τότε, μάχεται και σήμερα την αστική τάξη.

Η έρευνα έγινε τον Ιούνη του 2008. Τα αποτελέσματά της, όμως, άρχισαν να δημοσιεύονται την Κυριακή και όπως προαναγγέλλει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ θα συνεχίσουν «και τις ερχόμενες Κυριακές».

Η έρευνα αφορά στα 60 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου, δηλαδή αφορά το καλοκαίρι του 2009 ως προς το πρόσχημα. Δημοσιεύεται, όμως, τις μέρες του Συνεδρίου του ΚΚΕ. Δηλαδή, εμείς πρέπει να δεχτούμε ότι δεν επιχειρεί παρέμβαση στο σήμερα κι ότι διακατέχεται από ένα αγνό ιστορικό ενδιαφέρον;

Τι θέλει να περάσει: «Για την ένοπλη αναμέτρηση του '46-'49 φταίνε τα άκρα. Οι αριστεροί είναι μετανιωμένοι. Η δημοκρατία λειτούργησε στο μεσοδιάστημα».

Αυτά, στα κείμενα που συνόδευαν την έρευνα την Κυριακή που μας πέρασε. Γιατί, για την επόμενη Κυριακή, μας φυλάνε το καλύτερο: Τον Τίτο! Ο οποίος, όπως μας πληροφορεί ήδη από αυτήν την Κυριακή η «Κ», «δεν έτρεφε καμία εκτίμηση στον Ζαχαριάδη».

Την παρέμβαση την περιμέναμε. Αυτό που δεν είχαμε καθαρό είναι τον καταμερισμό. Τώρα ξέρουμε ποιο κομμάτι έχει αναλάβει η «Κ». Περιμένουμε να ολοκληρωθεί το σχέδιο με τους άλλους συνεταίρους, που με τον τρόπο τους θα επιχειρήσουν να σβήσουν τι πραγματικά συζητά το συνέδριό μας...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΣΒΕΣΤΗ: «Τρεις γενιές μετά το ιστορικό γεγονός η διατήρηση άμεσης ή έμμεσης βιωματικής σχέσης με το ίδιο το γεγονός αφορά ακόμη έναν αρκετά διευρυμένο κοινωνικό περίγυρο (...) Εξήντα χρόνια μετά το τέλος του, η ιδεολογική και πολιτική διαίρεση που παρήγαγε παραμένει ως έναν βαθμό ενεργή, όχι προφανώς με την ένταση της μετεμφυλιακής ή της μεταδικτατορικής περιόδου. Η κοινωνική πεποίθηση για διατήρηση της ιδεολογικής επίδρασης του Εμφυλίου, σήμερα, γίνεται αποδεκτή από το 55% του εκλογικού σώματος ενώ, ταυτόχρονα, το 49% των πολιτών αποδέχεται τη σχέση των σημερινών πολιτικών κομμάτων με την εμφύλια σύγκρουση. Η ίδια η κοινωνική τοποθέτηση πάνω σε αυτό το ζήτημα παραμένει παραταξιακά και κομματικά πολωμένη, ενώ, στο πλαίσιο του υφιστάμενου κομματικού συστήματος, το ΚΚΕ αποτελεί εκείνον τον κομματικό σχηματισμό που συγκροτεί κατεξοχήν την ταυτότητά του στην υπεράσπιση αυτής της θέσης» (ο Γ. Μαυρής της εταιρείας δημοσκοπήσεων «Public Issue» στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΙΑ ΕΝΑΝ «ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ»: «Προτείνουμε ένα μοντέλο όπου η πλειοψηφία θα αποφασίζει και θα ελέγχει τον πλούτο (...) Θεωρούμε αναγκαία την ίδρυση ενός μόνου δημόσιου τραπεζικού φορέα και την άρση του απορρήτου - εμπορικού και βιομηχανικού και τραπεζικού - που είναι αντίθετα με την οικονομία της αγοράς (...) Αντικαπιταλισμός μπορεί να σημαίνει ότι "βγάζω τη γλώσσα στο σύστημα" (...) Ζητάμε να μοιραστούν τα κέρδη που παράγονται από τους εργαζόμενους σε όλους και όχι στο 7% του πληθυσμού όπως γίνεται σήμερα (...) Μέσα από τους κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες παλεύουμε για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας» (αποσπάσματα από συνέντευξη και ομιλία του προβαλλόμενου ως αντικαπιταλιστή Μπεζανσενό στην ΕΠΟΧΗ).

ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ: «Για την αριστερά που θεωρεί το ευρωπαϊκό πλαίσιο και τις ενοποιητικές διαδικασίες πεδίο ταξικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων, πεδίο ενίσχυσης του διεθνιστικού της χαρακτήρα, το όραμα και ο πολιτικός στόχος για τον σοσιαλισμό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μία μόνο χώρα. Οι εκλογές του Ιουνίου 2009 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μία ευκαιρία για να ξεκινήσει η οικοδόμηση νέων θεμελίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να έρθει πιο κοντά μια άλλη Ευρώπη» (ο Ν. Χουντής ως «αριστερός Παπαδημούλης» στην ΑΥΓΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ενάντια στο μαύρο μέτωπο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - ΣΕΒ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μαζικές ρυθμίσεις δανείων

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η μονομαχία αρχίζει

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ λόγω ακυβερνησίας

ΤΑ ΝΕΑ: Καρτο - απαγόρευση από τις τράπεζες

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ τον Σημίτη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Και αυτοί τρώγονται

ΕΘΝΟΣ: ΕΦΙΑΛΤΗΣ η έκρηξη της ανεργίας

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΒΟΥΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΤΕΛ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Με (στημένες) δημοσκοπήσεις και εκλογολογία κάνει αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΥΠΟΥΡΓΙΚΑ ΦΕΟΥΔΑ ΚΑΙ ΒΙΛΑΕΤΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αλλάξτε τα όλα

Η ΧΩΡΑ: Χορεύοντας με τα γκάλοπ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Περιπολίες «κομάντος» της ΕΛ.ΑΣ.

Η ΑΥΓΗ: Παίζουν με τις εκλογές επενδύουν στην κρίση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Η ΜΑΧΗ των Βρυξελλών

Να συνδικαλιστές, να μάλαμα

«Τους 3.600 υπαλλήλους του ΗΣΑΠ μαζί με τα εξαρτημένα μέλη τους ασφάλισε η εταιρεία (τάδε) (...) η ασφάλιση με ομαδικό συμβόλαιο έγινε με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις "Ενωση Εργαζομένων ΗΣΑΠ" και "Σωματείο Ηλεκτροδηγών ΗΣΑΠ". Οι καλύψεις αφορούν στους κλάδους ζωής, ατυχημάτων, ευρείας νοσοκομειακής και εξωνοσοκομειακής περίθαλψης» (η είδηση στα ψιλά στο ΕΘΝΟΣ).

Φωτιά στα μπατζάκια τους...

«Η σημερινή οικονομική κρίση (διεθνής, αλλά, σε λίγο, πιο αισθητή σε χώρα "αδύναμη" όπως η Ελλάδα) δε θα αντιμετωπισθεί με μεμονωμένα και σπασμωδικά μέτρα. Η ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων κάτω από ένα ανεκτό όριο και η έλλειψη προοπτικής θα προκαλέσουν αντιδράσεις που ενδέχεται να είναι ακραίες και καταστροφικές. Μόνος τρόπος αντιμετώπισης: η διατύπωση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που να εμπνεύσει εμπιστοσύνη ότι στην άκρη του τούνελ, υπάρχει φως. Ενα μέτρο φορολογικής απαλλαγής και μια υπόσχεση στήριξης μικρών επιχειρήσεων δε θα μειώσουν τον φόβο των πολιτών για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Σε πρωτοφανείς κρίσεις χρειάζεται πρωτότυπη αντιμετώπιση (...) όποιος αρχηγός, όποιο κόμμα μπορεί να προτείνει μια θεραπεία, έστω και μακροχρόνια αλλά αξιόπιστη, έχει το παιχνίδι στα χέρια του» (ο Σ. Ψυχάρης στο ΒΗΜΑ).

...άρα, σε απλά ελληνικά, «ζητείται πυροσβέστης»...

«η χώρα (...) δεν έχει τόσο οικονομικό όσο πολιτικό πρόβλημα. Δε διαθέτει μια "πλειοψηφία εργασίας" (...) όσο δεν υπάρχει μια "πλειοψηφία εργασίας", τόσο δυσχερέστερη θα καταστεί η αντιμετώπιση της κρίσης τη στιγμή που θα ξεσπάσει και στην Ελλάδα σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια - μάλλον μετά το καλοκαίρι... (...) εξακολουθώ να θεωρώ ότι σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση το ζητούμενο δεν είναι αν θα γίνουν εκλογές (...) αλλά πώς θα βρούμε έναν πυροσβέστη» (ο Γ. Πρετεντέρης, επίσης, στο ΒΗΜΑ).