Χειροκροτεί ο αστικός Τύπος την εξαγγελία για το νέο φοροκυνήγι. Θα μείνει στο χειροκρότημα. Δεν μπορούν να πάρουν τίποτα από αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν.

Αυταπάτες τέλος για όσους πίστεψαν πως αρκεί να υπάρχει κυβέρνηση για να μπουν σε μια σειρά τα πράγματα: Τα νέα χαράτσια έρχονται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, με νέο κόψιμο μισθών, με πρόσθετους φόρους μαζί με το γνωστό εκβιασμό για την επόμενη δόση του δανείου.

Αυταπάτες τέλος και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το μνημόνιο που «ξέχασε» να ζητήσει την κατάργησή του, τώρα κάνει εποικοδομητική κριτική και για τις ιδιωτικοποιήσεις. Με τη γνωστή διγλωσσία: ο πρόεδρός τους πετάει κορόνες σαν σε προεκλογική περίοδο και οι υπόλοιποι προτείνουν λύσεις εντός των πλαισίων της εφαρμοζόμενης πολιτικής .

Μ' αυτά τα δεδομένα δεν εκπλήσσει η υποκρισία των φιλανθρώπων.

Αυτοί που το πρωί εκμεταλλεύονται εργάτες το βράδυ καταγράφουν τη φτώχεια. Για να ζητήσουν από το κράτος να κάνει κάτι για να κρυφτεί το πρόβλημα κάτω απ' το χαλί.

Το τσάκισμα των εργατών που συντελείται πριν απ' όλα μέσα στους χώρους δουλειάς, είναι αποτέλεσμα και της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου. Κι αυτό σημαίνει ότι εκεί πρέπει να συγκεντρωθεί η αντίδραση. Ομως, ήδη υπάρχουν σημάδια που δείχνουν πως επιχειρείται ξανά η συγκάλυψη της αιτίας και η ανάδειξη στη θέση της μιας πλαστής αντιπαράθεσης για τα σκάνδαλα.

Το παράπονο των μεγαλεμπόρων όπως διατυπώθηκε χτες σ' ένα ακόμα επεισόδιο της φάρσας «κοινωνικός διάλογος»: διαπιστώνουν ότι όσο κι αν πέφτουν οι μισθοί, οι ίδιοι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις επιπτώσεις της κρίσης. Είναι υποχρεωμένοι να πιουν το πικρό ποτήρι ότι τα πάντα καθορίζονται από τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Κι αυτές οι ανάγκες καθορίζουν τόσο το τσάκισμα των εργατών, όσο και την καταστροφή μέρους των καπιταλιστών.

Δύο μέρες μετά το άρθρο του Καψή στην «Καθημερινή» που όριζε ότι η συγκρότηση της σύγχρονης κεντροαριστεράς περνά μέσα από την επιτυχία του κυβερνητικού έργου, το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να δείξει ότι έχει πάρει το μήνυμα. Πήρε πάνω του την κόντρα με τον Φωτόπουλο για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.

Το παιχνίδι είναι στημένο από την αστική τάξη που βάζει απέναντι έναν αντίπαλο του χεριού της για να περάσει εύκολα την ολοκλήρωση τής ιδιωτικοποίησης.

Ηδη ο Καρατζαφέρης έσπευσε να δηλώσει: «δεν θα σωθεί η Ελλάδα αν δεν αποκομμουνιστικοποιηθεί. Ο Φωτόπουλος είναι ο νεοκομμουνισμός».

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ. Πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους όσους έχουν συμφέρον να είναι η ηλεκτρική ενέργεια δημόσιο αγαθό. Αν η αντιπαράθεση αφεθεί να εξελιχθεί σαν κόντρα Φωτόπουλου - κυβέρνησης η μάχη θα χαθεί πριν ακόμα δοθεί. Ηδη από χτες ο αστικός Τύπος δείχνοντας τον Φωτόπουλο σαν μπαμπούλα επιχειρεί να περάσει τη θέση ότι κανείς δεν πρέπει να κινητοποιείται όταν «η πατρίς κινδυνεύει».

Το κάλεσμα του ΚΚΕ προς τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, να αξιοποιήσουν την πείρα τους, να θυμηθούν τις δήθεν δεσμεύσεις αυτών που σήμερα κυβερνάνε αλλά κι εκείνων που παριστάνουν την αντιπολίτευση, ισχύει στο ακέραιο. Και οι δυο συγκροτούν ένα δίπολο με κέντρο αναφοράς την αστική διαχείριση της κρίσης, υπερασπίζουν το κεφάλαιο, την ΕΕ, κρατούν το λαό υποταγμένο σε μια πολιτική εχθρική για τον ίδιο, γεγονός που καθιστά το κάλεσμα του ΚΚΕ για ανασυγκρότηση του κινήματος μονόδρομο για να μπορούν οι εργαζόμενοι να σηκώσουν κεφάλι.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ στην αντιλαϊκή πλεύση της κυβέρνησης

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Δραματικό μήνυμα

ΕΘΝΟΣ: Στην πρίζα για τη δόση του Αυγούστου

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Πιάστε τους στόχους και βλέπουμε»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πρώτο σήμα για επιμήκυνση από Βρυξέλλες

Η ΑΥΓΗ: Ψήφος εμπιστοσύνης για ανεργία και ύφεση

ΤΑ ΝΕΑ: Ξέσπασε πόλεμος για το ρεύμα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: «Μπλακ άουτ» απειλεί ο Τσίπρας

ΑΥΡΙΑΝΗ: Πόλεμο στις συντεχνίες κήρυξε ο Σαμαράς

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Συντάξεις, όλα όσα πρέπει να ξέρουν οι γυναίκες

Ο ΛΟΓΟΣ: Ποιοι ευνοούνται από τις αλλαγές στη φορολογία

Η ΝΙΚΗ: Ιδού οι νέες δόσεις των στεγαστικών δανείων

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Γλιτώνουν οι ένστολοι τις μειώσεις

«Με μια φωνή τα κόμματα της συγκυβέρνησης (...) διακηρύσσουν (...) ότι δε θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις (...) πρόκειται για κοροϊδία ολκής. Γιατί η φιλομονοπωλιακή πολιτική που μειώνει ακόμη περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης, δηλαδή κάνει πιο φτηνούς τους εργαζόμενους, είναι μονόδρομος για τους καπιταλιστές για να ξαναεπιστρέψουν στα επίπεδα κερδοφορίας που θέλουνε.

Ταυτόχρονα, με τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας υπάρχει η ακρίβεια βασικών για τη ζωή της λαϊκής οικογένειας προϊόντων, η πολύμορφη φοροληστεία, που ξεκινά από το εξευτελιστικό αφορολόγητο όριο των 5.000, και φτάνει στην κατάργηση φοροαπαλλαγών των λαϊκών νοικοκυριών, στα χαράτσια που τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα, για να μη μιλήσουμε για τα άλλα... πάγια χαράτσια της λαϊκής οικογένειας. Τέτοια είναι η αυξανόμενη, λόγω έντασης της εμπορευματοποίησης, πληρωμή για υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, τα έξοδα για τα παιδιά και τις ανάγκες τους, της «δωρεάν παιδείας» ...των φροντιστηρίων (γλώσσες, προετοιμασία για πανελλαδικές εξετάσεις), και πάει λέγοντας. Αυτά είναι τα βάσανα, που ταλανίζουν τους ανθρώπους της καθημερινής βιοπάλης. Ολα αυτά είναι απότοκα ενός συγκεκριμένου δρόμου ανάπτυξης, του καπιταλιστικού, που διόγκωνε στα χρόνια των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης τα κέρδη μιας χούφτας πλουτοκρατών, έφερε την κρίση και που για να την ξεπεράσουν σε όφελος του κεφαλαίου τσακίζουν το εργατικό, το λαϊκό εισόδημα και αφαιρούν κάθε δυνατότητα ικανοποίησης στοιχειωδών λαϊκών αναγκών.

(...) Ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο αυτοαπασχολούμενος, οι νέοι και οι γυναίκες από τα λαϊκά στρώματα, να μη ρίξουν κι άλλο τις απαιτήσεις για τη ζωή τους και να μπουν μαζικά στη δράση για να τη διεκδικήσουν. Αυτό σημαίνει πιο αποφασιστικό δυνάμωμα των συνδικάτων και συμπόρευση με τις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αλλαγή του συσχετισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα με ήττα των εργοδοτικών και συμβιβασμένων ηγεσιών, οργάνωση της πάλης για τα επείγοντα ζητήματα επιβίωσης σε γραμμή αποδέσμευσης από την ΕΕ, ρήξης με τους καπιταλιστές εκμεταλλευτές, μέχρι την κατάργησή τους. Σε αυτόν τον αγώνα, για την υπεράσπιση και διεκδίκηση λύσης στα λαϊκά προβλήματα στην προοπτική να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του, πρωτοστατεί το ΚΚΕ» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).