Δεν έχει να κάνει αυτή η επιδίωξη με κάποιους άγνωστους, που κινούνται στο περιθώριο του συνδικαλιστικού κινήματος. Αλλά με τη γνωστή πλειοψηφία στις "κορυφές" των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ) και δεν είναι η πρώτη φορά, που αυτή η πλειοψηφία προσπαθεί να αποστεώσει μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, κάνοντάς τη μια απογοητευτική αντανακλαστική κίνηση εθιμοτυπικού χαρακτήρα που πισωγυρίζει το κίνημα. Η λογική της"ντουφεκιάς", της απεργίας για την "τιμή των όπλων", που λειτουργεί και ως"αγωνιστικό" άλλοθι για ορισμένες παρατάξεις, αποτελεί πάγια τακτική αυτών των πλειοψηφιών τα τελευταία χρόνια. Η λύση γι' αυτήν την πλειοψηφία βρίσκεται σε νέες μεθόδους ...διεκδίκησης, σε μεθόδους, που, ουσιαστικά, παραδίδουν τα δικαιώματα των εργαζομένων "δέσμια" στις αρπακτικές ορέξεις των εργοδοτών και στη βαθιά αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης: Στον "κοινωνικό διάλογο", στο συν-"εταιρισμό", στη συναίνεση για την αφαίρεση κατακτήσεων στο όνομα του εθνικού στόχου της ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Την ίδια ώρα που μια "παραδοσιακή" απεργία υπερψηφίζεται, έχει "καταδικαστεί" σε αποτυχία από την πλειοψηφία. Σε ό,τι, βεβαίως, αφορά τις δικές της προθέσεις και τις δικές της κινήσεις, γιατί υπάρχουν και οι εργαζόμενοι, υπάρχουν και οι δυνάμεις που θέλουν και μπορούν να δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο ακόμα και σ' αυτήν την κινητοποίηση.

Αυτές οι δυνάμεις, οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις, προσπαθούν για την προβολή ενός ουσιαστικού πλαισίου διεκδίκησης, σωστά προσανατολισμένου και για ένα πρόγραμμα δράσης, που θα χαράζει νέες αγωνιστικές προοπτικές, θα είναι εμπόδιο στα σχέδιά τους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που καθημερινά γίνονται αποδέκτες των συνεπειών αυτής της πολιτικής και που είναι έτοιμοι να δώσουν τη δική τους δυναμική στην απεργία, είναι το άλλο μεγάλο εμπόδιο που τους χαλά τα σχέδια.

****

Αξιοσημείωτο είναι, ωστόσο, ότι και μετά από αυτήν την εξέλιξη, χρησιμοποίησαν το "όπλο" της ήδη αποφασισμένης απεργίας, μόνο σαν πιθανότητα, στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός αρνηθεί να κάνει δεκτά τα αιτήματα της ΓΣΕΕ!

*****

Σ' αυτήν την ενεργοποίηση της βάσης, έχει καλέσει επανειλημμένα η ΕΣΑΚ, καταγγέλλοντας και αποκαλύπτοντας, ταυτόχρονα, την προσπάθεια υπονόμευσης της απεργίας από τις ηγεσίες των άλλων δυνάμεων. Μπορεί οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ - και όχι μόνο - να θεωρούνται "δεδομένες" από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στις οποίες έχουν την πλειοψηφία να θεωρούνται δεδομένες. Ομως, τα συνδικάτα δεν είναι μόνο οι ηγεσίες ή οι πλειοψηφίες τους στα όργανά τους. Πρώτα και πάνω απ' όλα, είναι οι εργαζόμενοι που τα απαρτίζουν. Αυτοί έχουν, τις μέρες συζήτησης του νέου αντιλαϊκού προϋπολογισμού, να δώσουν μια διαφορετική απάντηση, από την καταφατική που έχει στο νου της η πλειοψηφία στη ΓΣΕΕ. Στις μέρες που απομένουν, η πανελλαδική, πανεργατική απεργία μπορεί να πάρει τα χαρακτηριστικά που της πρέπουν, ενάντια σε μια πολιτική που ενισχύει το κεφάλαιο και απομυζά τους εργαζόμενους. Ενάντια σε μια πολιτική που μειώνει το εργατικό εισόδημα, ανατρέπει τις εργασιακές σχέσεις, αφαιρεί ασφαλιστικές κατακτήσεις.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Γίνεται φανερό ότι η υπόθεση της απεργίας, όπως και, γενικότερα, η υπόθεση του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος, βαραίνει εξ ολοκλήρου, τελικά, μόνο αυτούς που θα την πραγματοποιήσουν. Ο κάθε πρωτοπόρος εργαζόμενος δεν αρκεί να ανταποκριθεί στο κάλεσμα για την απεργία. Πρέπει ο ίδιος να γίνει οργανωτής της απεργίας. Να λειτουργήσει συσπειρωτικά στο χώρο του, να ιεραρχήσει τα γενικά και ειδικά αιτήματα. Να ενημερωθεί και να ενημερώσει για τους ουσιαστικές διεκδικήσεις, που επιβάλλεται να κυριαρχήσουν σ' αυτήν την κινητοποίηση