Η αστική προπαγάνδα δεν είναι για γέλια, παρότι τα προκαλεί.

Την ώρα που έστηναν κλίμα για τις διαδηλώσεις που δήθεν χτυπάνε τον τουρισμό, βγήκε στο γυαλί μια τουριστική πράκτορας από το Ισραήλ και είπε ότι το κύριο για τις ακυρώσεις είναι οι τιμές στα δωμάτια (στο δελτίο του MEGA και πέρασε ασχολίαστο). Και βεβαίως αυτός που πληρώνει 400 ευρώ, ένα μηνιάτικο των εργαζομένων με stage, για μια νύχτα στο Σύνταγμα, δεν ενοχλείται από τις φωνές των εργατών, ενοχλείται από αυτό που ζητάνε οι εργάτες, δηλαδή την ανατροπή των κηφήνων. Δεν είναι θέμα τιμής του δωματίου, αλλά ταξικής ενόχλησης.

Να τελειώσει τη δουλειά, ζητάει από την κυβέρνηση το συγκρότημα. Ποια δουλειά; Να τελειώνει, λέει, με τα φαντάσματα της μεταπολίτευσης και ειδικά με τους κομμουνιστές. Τι είναι αυτό ακριβώς που τους ενοχλεί στους κομμουνιστές; Η γνώση. Για την ακρίβεια, η αυτογνωσία των καπιταλιστών πως μαίνεται ο ενδοκαπιταλιστικός πόλεμος και πως όλο και πιο δύσκολα μπορεί στο σύνολό του το κεφάλαιο να βγει από την καπιταλιστική κρίση αλώβητο. Γεγονός που έχουν εντοπίσει έγκαιρα οι κομμουνιστές, οι οποίοι, δείχνοντας τα όρια του συστήματος, καλούν την εργατική τάξη να ξεμπερδεύει με τη σαπίλα, να οικοδομήσει τη δική της κοινωνία, που δεν έχει καμία ανάγκη τους καπιταλιστές.

Το πρόβλημα της αστικής τάξης με τους κομμουνιστές είναι τέτοιο που οδηγεί σε παράκρουση διάφορους. Χτεσινό παράδειγμα, στέλεχος του συγκροτήματος Μπόμπολα που διαπίστωσε πως τόσον καιρό ζει σε μια σοβιετικού τύπου οικονομία! Φουκαρά Παπαδή (έτσι τον λένε κι είναι από παλιά «φίλος των εργατών»), αν ζούσες σε καθεστώς σοβιέτ, θα ήσουν τουλάχιστον περήφανος για το ψωμί που θα' τρωγες, ενώ τώρα πουλάς τρέλα. Πάλι καλά που αναγνωρίζεις ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε ενάντια στους εργάτες σε μια νύχτα όσα δεν τόλμησαν όλες οι μέχρι τώρα αστικές κυβερνήσεις.

Και μ' αυτό το δεδομένο, σκάνδαλο δεν είναι κανένα απ' αυτά που χτες πλημμύρισαν τις οθόνες. Μορφές έκφρασης του συστήματος είναι. Σκάνδαλο είναι το ίδιο το σύστημα.

Η νόμιμη κλοπή του ιδρώτα των εργατών, η νόμιμη φοροκλοπή από τις επιχειρήσεις, η νόμιμη εισφοροδιαφυγή, η νόμιμη επιχορήγηση των καπιταλιστών με κρατικό χρήμα, η νόμιμη ανάθεση δημόσιων έργων για να κερδίσουν οι καπιταλιστές, όλα τα νόμιμα στη σειρά, που δείχνουν το μόνο και μέγα σκάνδαλο: Εκατομμύρια να δουλεύουν και μια χούφτα να κερδίζει.

Τέσσερα «κοινοτικά πλαίσια στήριξης», δηλαδή δισ. επί δισ., ξεκοκαλίστηκαν από μια χούφτα καπιταλιστές. Εκεί να ψάξεις να βρεις πώς αδειάζει το κρατικό ταμείο. Κι αντί να περιμένεις πότε θα ανακοινωθεί το όνομα του φοροφυγά ψιλικατζή, κοίτα να δεις τι θα κάνεις για να αλλάξει η τάξη που είναι στην εξουσία...

Ασχετο: Καλά νέα από το μέτωπο της ακρίβειας, το γυμναστήριο που πάει ο Παπανδρέου και κάνει «βαράκια» έστειλε προχτές sms στους πελάτες του ότι κατεβάζει την τιμή από 70 σε 30 ευρώ. Οι κακές οι γλώσσες λένε πως το έκανε μπας και τσιμπήσει κάνα ψώνιο και πάει, ώστε να μη νιώθει μοναξιά ο Παπανδρέου.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Κόντρα στην ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ με ενιαίο μέτωπο στην αντιλαϊκή πολιτική

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Αντιτρομοκρατική» κατά φοροφυγάδων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «ΜΟΝΤΕΛΟ» ημιυπαίθριων για τα αυθαίρετα

ΕΘΝΟΣ: ΤΡΕΧΟΥΝ πίσω από την ακρίβεια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Διερεύνηση ποινικής ευθύνης υπουργών

Η ΑΥΓΗ: Μηχανισμός σκληρής επιτήρησης στην ΕΕ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τρία όπλα κατά φοροφυγάδων

Ο ΛΟΓΟΣ: ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ για πρώτη κατοικία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Δεσμεύσεις καταθέσεων

ΤΑ ΝΕΑ: Ελεγχος περιουσίας για 1.000.000 επαγγελματίες

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Η 11άδα της Ντόρας φεύγει απ' το μαντρί

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: 1,1 δισ. ευρώ θα κερδίζει η Ελλάδα

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΤΡΕΜΟΥΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ την ολοκληρωτική κατάρρευση του συστήματος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΟΛΟΝΥΧΤΙΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ πριν την «απόβαση» Ερντογάν

«Ολες οι υποθέσεις - αποδεδειγμένης - φοροδιαφυγής πρέπει να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ολα στο φως. Με ονόματα και διευθύνσεις (...) Η αόριστη αναφορά σε αριθμούς, κλάδους και επαγγέλματα σπιλώνει ολόκληρες κατηγορίες φορολογουμένων και αυτό δεν είναι δίκαιο. Θα ήταν πιο χρήσιμο να γνωστοποιούνται - τηρουμένων των νόμων φυσικά - τα στοιχεία που προσωποποιούν το αδίκημα» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Τους έπιασε καμιά κρίση ειλικρίνειας; Μπα, οι ίδιες τους οι λέξεις μαρτυρούν πως ακόμα κι αυτό που θέλουν να παρουσιάσουν σαν «κράτος δικαίου» δεν είναι τίποτα άλλο από ένας φερετζές που με επίκληση της νομιμότητας αθωώνει την ίδια στιγμή κι αυτές ακόμα τις περιπτώσεις φοροδιαφυγής που οι ίδιοι κράζουν. Η φοροδιαφυγή είναι συστατικό στοιχείο του συστήματος. Οποιος έχει ανοίξει έστω και για μια μέρα ένα «μεγάλο μαγαζί» μπορεί να σου δείξει πόσο απλό - αυτονόητο είναι να παρουσιάζεις τόσα έξοδα έναντι των εσόδων που στο τέλος να έχεις και επιστροφή από την εφορία. Κι αυτά αφορούν τη μη απόδοση φόρων. Η μεγάλη φοροδιαφυγή όμως είναι νόμιμη. Είναι οι επίσημες φοροαπαλλαγές, είναι, ακόμα χειρότερα, τα κωμικά ποσοστά φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό πάνε να συγκαλύψουν με το «φοροκυνηγητό». Το κρατικό χρήμα δε συγκεντρώνεται από το κυνήγι φοροφυγάδων αλλά από την άγρια αφαίμαξη των μισθωτών μέσα από την άμεση και έμμεση φορολογία.

«Κάθε φορά που το πολιτικό σύστημα αισθάνεται στριμωγμένο και απαξιωμένο απέναντι στους ψηφοφόρους προσπαθεί να ξεφύγει με πλειοδοσία διαφάνειας (...) Δεν είναι παρά ένας έξυπνος αντιπερισπασμός (...) Αυτή η επιχείρηση "καλά παιδιά" με αφήνει βαθιά αδιάφορο (...) Ποιον κοροϊδεύουν; (...) Γιατί όσα μας υπόσχονται να διορθώσουν δεν τα διόρθωναν πριν τους πάρουν με τις πέτρες;» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).

Το γεγονός ότι στην ίδια εφημερίδα το ένα άρθρο χειροκροτεί την επιχείρηση «καθαρά χέρια» και το άλλο την καταγγέλλει σαν αντιπερισπασμό, είναι - εκτός των άλλων - αποκαλυπτικό και της δύναμης της προπαγάνδας, που παρεμβαίνει έτσι ώστε να βοηθά το σύστημα, καλύτερα τους διαχειριστές του, από τις αντιφάσεις των αδιεξόδων του που πρέπει να διαχειριστούν έτσι που να μην του φαρδαίνουν τους αρμούς, γιατί υπάρχει και ο φόβος της σφήνας που θα μπαίνει πιο βαθιά. Και τότε οι αρμοί θα μπάζουν επικίνδυνα. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, λοιπόν, αλλά να ζαλιστεί ο λαός για να πέσει κάτω. Και να κάνουν τη δουλειά τους. Προειδοποιώντας τους διαχειριστές ταυτόχρονα να προσέχουν. Γι' αυτό και αυτός που υπογράφει την καταγγελία στην εφημερίδα του συγκροτήματος, μπορεί να βγαίνει το ίδιο βράδυ στο τηλεοπτικό κανάλι του ίδιου συγκροτήματος λάβρος υπέρ της επιχείρησης «καθαρά χέρια» και την επομένη στην εφημερίδα να λέει άλλα, που φαίνονται αντίθετα. Τι λείπει από το πλάνο; Η ταξική ματιά. Η κρίση που σε καθετί θα βάζει το ερώτημα: Ποια τάξη κερδίζει, ποια χάνει. Οπως μια κυβέρνηση του κεφαλαίου δεν μπορεί να δικάσει το κεφάλαιο, έτσι και ένα δημοσιογραφικό συγκρότημα του κεφαλαίου δεν μπορεί να εμφανίζεται ως εισαγγελέας μιας τέτοιας σύνθεσης δικαστηρίου.