Μια από τις αγαπημένες εκφράσεις των επιστημόνων στο χώρο της φυσικής είναι πως το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Πεκίνο μπορεί να προκαλέσει θύελλα στο Παρίσι. Το σίγουρο σήμερα είναι πως κάθε εξέλιξη στην Κίνα βυθίζει ακόμα πιο χαμηλά την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης σ' όλον τον κόσμο. Κρατάμε από το σχετικό ρεπορτάζ το στοιχείο που αναφέρει ότι το 1/3 του μισθού του Κινέζου εργαζόμενου πάει για τρόφιμα. Είναι ένα ακόμα στάνταρ που αργά ή γρήγορα θα φτάσει κι εδώ σαν μέτρο σύγκρισης και πρόκλησης για εξομοίωση προς τα κάτω. Κρατάμε και την ανησυχία των καπιταλιστών για την «υπερθέρμανση» της κινέζικης οικονομίας. Για το γεγονός, δηλαδή, πως κι εκεί οι καπιταλιστές - παρά τους κινέζικους μισθούς - αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα: Πώς και πού να επενδύσουν τα τρομερά κέρδη τους, ώστε να συνεχίζουν να φέρνουν νέα κέρδη.

Τι κακό κι αυτό, τι κλάμα: «Χρεοκοπούν και την Ευρώπη» ο τίτλος στην «Αυγή». Ούτε συγγενείς να ήτανε των τεθλιμμένων καπιταλιστών δεν θα έκλαιγαν έτσι.

Πέρα απ' την πλάκα, στον ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να σπέρνουν σύγχυση. Μιλάνε για κατώτερους των περιστάσεων πολιτικούς, όταν αυτοί είναι απλά εκπρόσωποι της αστικής τάξης. Μιλάνε για χάος και ασυναρτησία, όταν πρόκειται για έναν άγριο πόλεμο μεταξύ καπιταλιστών. Και κλαίνε για την ελεγχόμενη χρεοκοπία σα να είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχεί η εργατική τάξη και όχι ένα άγριο παζάρι μεταξύ καπιταλιστών για το ποιος, πόσο και πώς θα χάσει.

Οι επισημάνσεις γίνονται, γιατί είναι κρίσιμο για την εργατική τάξη να 'χει απόλυτα καθαρό ποιος είναι ο αντίπαλος, για να 'χει καθαρό και πώς θα τον παλέψει. Κάθε σύγχυση σ' αυτό το ζήτημα, είναι όπλο υπέρ του αντιπάλου.

Στην κορύφωση της κρίσης, το αίτημα για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία πρέπει να γίνει κυρίαρχο, κι όχι να υπονοείται πως η σωτηρία βρίσκεται στην αντικατάσταση των «κατώτερων των περιστάσεων» με «ανώτερους».

Η σωτηρία αυτής ή της άλλης τράπεζας πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη που έχει ανάγκη μια διαφορετική οικονομία χωρίς τους καπιταλιστές για να δει άσπρη μέρα. Ο ισχυρισμός περί «ασυναρτησίας» σπέρνει σύγχυση, καλλιεργεί αυταπάτη και αναμονή μέχρι να βρουν κοινή γλώσσα αυτοί που αντιμάχονται. Για την εργατική οικογένεια, η χρεοκοπία είναι ήδη εδώ, αυτό πρέπει να αντιμετωπίσει κι όχι να αγωνιά για το ποιος καπιταλιστής θα χάσει και πόσο.

Οι θέσεις που διατυπώνονται στην «Αυγή» δεν είναι διαφορετικές από αυτές που γράφονται στο σύνολο του αστικού Τύπου. Οπου κι εκεί πάει το δάκρυ κορόμηλο μην τυχόν και διαλυθεί η ευρωζώνη.

Ολοι μαζί κρύβουν το πραγματικό γεγονός: Τη βαθιά καπιταλιστική κρίση, τις τεράστιες αντιθέσεις μεταξύ των καπιταλιστών, έτσι που να μην πάει ο νους των ανθρώπων στην πραγματική διέξοδο που είναι πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τις πολιτικές τους.

Για μια ακόμα φορά, το κάλεσμα του ΚΚΕ για λαϊκή συσπείρωση και πάλη ως και το επίπεδο της εξουσίας αναδεικνύεται κρίσιμο.

Κρίσιμο, γιατί πάει πέρα από τη μοιρολατρία της καθημερινής καταγραφής των αρνητικών εξελίξεων, οδηγεί την πάλη στο πώς θα αλλάξει ο κόσμος.

Στη μάχη αυτή, ο αστικός Τύπος αναδεικνύεται πιο καθαρά σαν όπλο του αντίπαλου. Κι ακριβώς απέναντι, η μάχη για να φτάσει ο «Ριζοσπάστης» σε πιο πολλούς εργάτες, να γίνονται τα άρθρα του αντικείμενο συζήτησης στις γειτονιές αναδεικνύεται επίσης κρίσιμη. Η πληροφόρηση για το πώς δίνουν τη μάχη τους τα αγωνιζόμενα τμήματα της εργατικής τάξης είναι κρίσιμο ζήτημα και για εκείνους τους εργαζόμενους που παραμένουν με γανωμένο το μυαλό, τρομοκρατημένοι από τηλεοπτικά δελτία που προσπαθούν να πείσουν τους εργάτες ότι η καταστροφή ενός τραπεζίτη είναι καταστροφή για τον εργάτη.

Είναι όπλο η ταξική πληροφόρηση και πρέπει να αξιοποιηθεί στις μάχες που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό. Μόνο τα ταξικά συνδικάτα έδειξαν χτες τα τρελά κέρδη των καπιταλιστών του κλάδου που πάνε παράλληλα με τον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί στον ίδιο χώρο. Και μόνο ο «Ριζοσπάστης» ανέδειξε το θέμα. Ισχύει το ίδιο στη ναυτιλία, όπου περισσεύουν στον αστικό Τύπο οι αναλύσεις για τα βάσανα των εφοπλιστών που προβάλλονται παράλληλα με μια διαρκή συκοφάντηση του αγώνα των ναυτεργατών. Τέτοιο είναι και το παράδειγμα της μάχης για τις συλλογικές συμβάσεις που εξελίσσεται αλλά λέξη δεν υπάρχει στον αστικό Τύπο που έχει αναγάγει σε δόγμα το «καμιά συζήτηση για αύξηση στους μισθούς». Μπροστά είναι και η 20ή του Ιούλη που έχει ανακηρυχτεί από τις ταξικές δυνάμεις σε μέρα πάλης για τη δημόσια Υγεία. Και πάλι μόνο στο «Ριζοσπάστη» το θέμα.

Η εφημερίδα ενέχει κι ένα στοιχείο σημαίας για τη συσπείρωση γύρω από αυτήν ή την άλλη γραμμή. Ο αστικός Τύπος συγκεντρώνει δυνάμεις στο πλευρό των καπιταλιστών. Ο «Ριζοσπάστης» ακριβώς απέναντι.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΒΓΗΚΑΝ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΕΝΩΣΗ για το χρέος και την αρπαγή δημόσιου πλούτου

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τρέχουν τώρα για το χρέος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η επιλεκτική χρεοκοπία επί τάπητος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Στο τραπέζι και η ήπια χρεοκοπία

ΑΥΡΙΑΝΗ: Δεν μπορούν να σώσουν την Ελλάδα γιατί βουλιάζει ολόκληρη η Ευρώπη

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Πανικός από την αβουλία της Ευρώπης

Η ΑΥΓΗ: Χρεοκοπούν και την Ευρώπη

Ο ΛΟΓΟΣ: Εκτακτη Σύνοδος Σωτηρίας;

ΕΘΝΟΣ: Κατεδάφιση βάσεων στις σχολές ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Βουτιά στις Βάσεις και για τις καλές σχολές

ΤΑ ΝΕΑ: Γκρεμίζονται οι βάσεις στις σχολές με ζήτηση

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Απελάσεις - εξπρές προωθεί το υπουργείο Εσωτερικών

«Η Κίνα θα δημοσιεύσει, σήμερα, τα στοιχεία για τον επίσημο ρυθμό ανάπτυξης του β΄ τριμήνου, με τους αναλυτές να αναμένουν μια επιβράδυνση από την ανάπτυξη 9,7% του α΄ τρίμηνου. Ο διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης για την ανάπτυξη φέτος είναι 8%. Ο πληθωρισμός ανήλθε τον Ιούνιο στο 6,4%, το υψηλότερο επίπεδο από τον Ιούνιο του 2008, όταν είχε αυξηθεί κατά 7,1%. Η στατιστική υπηρεσία της Κίνας ανέφερε ότι οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν 14,4% σε ετήσια βάση τον Ιούνιο. Οι δαπάνες για τρόφιμα ανέρχονται σε πάνω από το ένα τρίτο των δαπανών του μέσου Κινέζου πολίτη. Επικεφαλής τοπικών κυβερνήσεων, εμπειρογνώμονες και στελέχη από χαλυβουργίες και εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έχουν αρχίσει να ασκούν πιέσεις στον Κινέζο πρωθυπουργό προκειμένου να βρει μια λύση για τα "διλήμματα" που αντιμετωπίζει η κινεζική οικονομία» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Η μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 8.000 ευρώ από 12.000 ευρώ και μάλιστα αναδρομικά από 1ης Ιανουαρίου 2011 "τρώει" ουσιαστικά τους μηνιαίους μισθούς από τον Ιούλιο (...) Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι με χαμηλά εισοδήματα μέχρι 12.000 ευρώ βρίσκονται ξαφνικά να επιβαρύνονται με ένα πρόσθετο ετήσιο φόρο 100-400 ευρώ (...) η παρακράτηση του φόρου εισοδήματος σε μισθωτούς και συνταξιούχους θα γίνεται με τη νέα φορολογική κλίμακα από τον Ιούλιο. Η νέα κλίμακα αυξάνει την επιβάρυνση του φόρου εισοδήματος κατά 400 ευρώ για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα από 12.000 ευρώ και πάνω (...) Η περίπτωση των χαμηλόμισθων είναι η μεγαλύτερη αδικία του νέου συστήματος. Φορολογούμενος με μηνιαίο μισθό 715 ευρώ, ήτοι ετήσιο εισόδημα 10.010 ευρώ, πριν δεν πλήρωνε ούτε ένα ευρώ φόρο, τώρα θα πληρώνει 101 ευρώ, δηλαδή 200 φορές πάνω» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).