Σήμερα ζούμε την εποχή της "νέας τάξης". Την εποχή των καπιταλιστικών ενοποιήσεων. Βιώνουμε την περίοδο μιας ασφυκτικής και απάνθρωπης κυριαρχίας των "πλανηταρχών" και των τραπεζιτών της Μπούντεσμπανγκ, καθώς και μια περίοδο όξυνσης των μεταξύ τους ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Ο ελληνικός λαός υφίσταται με δραματικό τρόπο τις συνέπειες της κεφαλαιοκρατικής επέλασης, σε όλα τα επίπεδα, πραγματικά ασφυκτιά. Τα σημάδια της δυσαρέσκειας, της αγανάκτησης, είτε μεταφράζονται σε εμφανή κοινωνική αντίσταση είτε όχι, είναι υπαρκτά. Κουφοβράζουν. Αυτή η πραγματικότητα, άκρως επικίνδυνη για τους πλουτοκράτες, είναι σαφές ότι δε διαφεύγει της προσοχής τους. Το απόλυτα λογικό, λοιπόν, από μέρους τους, είναι να οργανώνονται, ώστε να διαφυλάξουν τα κεκτημένα τους, προχωρώντας σε μια παλιά δοκιμασμένη αρχή: Οσο πιο αντιλαϊκά είναι τα μέτρα που λαμβάνουν εναντίον των εργαζόμενων, τόσο πιο αυταρχική, τόσο πιο άτεγκτη είναι η μέθοδος επιβολής τους. Οταν, δε, κρίνεται αναγκαίο, παραμερίζουν ακόμα και την τακτική της διατήρησης των όποιων δημοκρατικοφανών προσχημάτων.
***
Η παραπάνω "Τσουκάτειος" πρακτική έχει, σε επίπεδο Υπουργικού Συμβουλίου, έναν αξιόλογο μαθητή και διεκπεραιωτή: Τον υπουργό Δικαιοσύνης, Ε. Γιαννόπουλο. Ο κύριος υπουργός "το έπιασε το νόημα", σχετικά νωρίς. Δεν είχαν περάσει καλά - καλά τρεις μήνες από την ανάδειξη Σημίτη στην πρωθυπουργία, και ο κύριος Γιαννόπουλος άρχισε τις απειλές και τα υπονοούμενα για επαναφορά του "Ιδιωνύμου" και του αντικομμουνιστικού Νόμου 509!
Στο φόντο των αγροτικών και ναυτεργατικών κινητοποιήσεων, πήγε στη Βουλή και, παρουσιάζοντας το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου του, τα είπε ..."τσεκουράτα". Εχουμε αστικό κράτος, δήλωσε, βρίσκοντας το καταλληλότερο επιχείρημα για να εξηγήσει τους λόγους, που, σύμφωνα με το πόνημά του, όποιος απεργός δε συμμορφώνεται με την κήρυξη μιας απεργίας ως "παράνομης και καταχρηστικής" θα οδηγείται στα μπουντρούμια μέχρι και για ένα χρόνο! Ο ίδιος ήταν, που, λίγες μέρες νωρίτερα, είχε καλέσει τους εισαγγελείς να επέμβουν εναντίον των δημοσιογράφων που γράφουν υπέρ των αγροτών! Ηταν ο ίδιος, που απείλησε με εισαγγελική δίωξη το "Ριζοσπάστη", αν η εφημερίδα δεν προχωρούσε σε δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του αγώνα των αγροτών!
***
Ετσι, ο κύριος Γιαννόπουλος δεν το καταθέτει το επίμαχο έγγραφο, της 20/1/97, προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου... Κι όμως. Αυτή η "αθώα" επιστολή κάθε άλλο παρά άσχετη είναι με το σύρσιμο στα δικαστήρια της Πανθεσσαλικής Επιτροπής των αγροτών και το αίτημα κάποιων "επιμελών" εκπροσώπων της "ευταξίας" για άρση της βουλευτικής ασυλίας του βουλευτή του ΚΚΕ Β. Μπούτα! Αφού είναι τόσο δημοκράτης ο υπουργός Δικαιοσύνης, γιατί δεν παρουσιάζει το έγγραφο;
Οποια απάντηση κι αν προέλθει επί του ερωτήματος από τον ίδιο τον Ε. Γιαννόπουλο, έχει μηδενική αξία. Το θέμα αφορά, πλέον, τον ίδιο τον Κ. Σημίτη, καθώς και τον Απ. Κακλαμάνη, ως πρόεδρο της Βουλής. Θα απαιτήσουν από τον υπουργό να πάψει να προσβάλλει τη Βουλή ή θα επισημοποιηθεί και εξ αυτού του τρόπου ότι είναι τόσο αντιδραστική η ακολουθούμενη πολιτική, που το αντιδημοκρατικό της περιτύλιγμα δεν επιδέχεται ούτε το ελάχιστο φύλλο συκής;
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η κυβερνητική πρακτική του αντιδημοκρατικού κατήφορου έχει, σε επίπεδο Υπουργικού Συμβουλίου, ιδανικό "σημαιοφόρο": Τον υπουργό Δικαιοσύνης Ε. Γιαννόπουλο
- Η ΚΝΕ ξεκινά αυτές τις μέρες μια καμπάνια ενημέρωσης των χιλιάδων νέων, που εργάζονται στα λεγόμενα "φαστφουντάδικα". Τι ώθησε την Οργάνωση να παρέμβει στο χώρο αυτού του είδους των μαγαζιών, που απασχολούν κυρίως νέους;
- Ο πρώτος λόγος είναι ακριβώς το γεγονός ότι στα "φαστφουντάδικα" το σύνολο των εργαζομένων είναι νέοι σε ηλικία και είναι φυσιολογικό η ΚΝΕ να προσανατολίζει τη δράση της εκεί. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι κύρια, γιατί εκεί παρατηρείται, στον πιο αισχρό βαθμό, η προσπάθεια να εφαρμοστούν οι "νέες", "ελαστικές" εργασιακές σχέσεις, που προτείνουν η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο ΣΕΒ και υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση.
Η μερική απασχόληση, η δουλιά χωρίς ασφάλιση, ο αυταρχισμός, η πολύωρη ορθοστασία, η δημιουργία εσωτερικών κανονισμών, που απαγορεύουν ακόμα και τη δημιουργία σχέσεων ανάμεσα στους εργαζόμενους, είναι καθεστώς σε αυτούς τους χώρους. Οσο κι αν είναι προσωρινή λύση για τους νέους να εργάζονται εκεί, φαίνεται σαν να τους "εκπαιδεύουν" στο αντιδραστικό μοντέλο που θέλουν να εφαρμόσουν γενικά στην κοινωνία: Εργαζόμενους καλοντυμένους, χαμογελαστούς, με ταμπελάκια στο πέτο, ανίκανους να αντιδράσουν στα σχέδιά τους, για υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, για αύξηση των κερδών τους.
- Στο φυλλάδιο που διακινείτε στους χώρους αυτούς, αναφέρεται ένας στίχος τραγουδιού: "Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλιά". Τι άλλο λέτε στους νέους αυτούς ότι χρειάζεται;
- Ενας από τους στόχους της ΚΝΕ, που θέλουμε να "βγει" από αυτήν την πρωτοβουλία, είναι να αναδείξουμε στους εργαζόμενους νέους την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης, του συλλογικού αγώνα, ενάντια σε όλους αυτούς, που σήμερα πλουτίζουν από τη δική μας εργασία. Να πούμε ότι, εκτός από το ψεύτικο χαμόγελο, υπάρχει και η ανάγκη να ζήσουμε σαν νέοι.
Είναι ένα κάλεσμα, να οργανωθούν στο σωματείο τους, κόντρα στα πρότυπα που υπαγορεύει ο ατομικισμός, το πρότυπο της υποταγής που τους προτείνουν όλοι οι άλλοι. Τους λέμε ότι όσο προσωρινή λύση κι αν είναι γι' αυτούς η δουλιά στα "φαστφουντάδικα", οι συνθήκες εργασίας που βιώνουν εκεί θα γενικευτούν, εκτός αν δεν τους αφήσουμε εμείς να το κάνουν.
- Τι θέλει, τελικά, να πετύχει η ΚΝΕ μέσα από αυτήν την καμπάνια και πώς θα το καταφέρει;
- Αυτή η καμπάνια θα ξεκινήσει πανελλαδικά από αυτήν κιόλας τη βδομάδα με εξορμήσεις σε τέτοια μαγαζιά. Στόχος μας είναι να έρθουμε σε επαφή με τους νέους που εργάζονται στους χώρους αυτούς. Να τους γνωρίσουμε και να μας γνωρίσουν. Να τους δείξουμε ότι είμαστε δίπλα τους και ότι μαζί μπορούμε να βάλουμε φραγμό στον αυταρχισμό και τις ορέξεις της εργοδοσίας. Να τους δείξουμε ότι υπάρχει και ο άλλος δρόμος, ο δρόμος του αγώνα και της αντεπίθεσης, ο δρόμος, που η ΚΝΕ και το κόμμα μας, το ΚΚΕ, προτείνουν. Πως ο συμβιβασμός με το παλιό και την υποταγή δε μας ταιριάζει. Θέλουμε, η πρώτη μας αυτή συνάντηση με αυτό το κομμάτι της νεολαίας να ανανεωθεί στους μικρούς και τους μεγάλους αγώνες που έρχονται, για τη νεολαία και τους εργαζόμενους.
Μ. Κ.