ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πάρε μέτρα πριν σε θάψουν

Του Γιάννη Καλαϊτζή από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Ευημερία είναι να χρυσοπληρώνεις ένα σύστημα, που σε έχει πείσει ότι υπάρχει για σένα - που έχεις και πληρώνεις - και στο τέλος να βρίσκεσαι απλά στο νεκροτομείο, επειδή το σύστημα δουλεύει μεν για το κέρδος, όχι, όμως, και για την υγειά σου. Εβδομήντα πέντε εκατομμύρια ανασφάλιστοι ακόμα και για τις ΗΠΑ είναι ένα τρομακτικό νούμερο. Αυτό κι αν είναι όνειρο...

Σαν τον αγώνα της Κάρλας. Ενάντια στη φτώχεια και την αδικία! Μέχρι να πάρουν φωτιά τα προάστια...

Απ' όπου κι αν το πιάσεις, δυο κόσμοι σού προκύπτουν. Κι ανάμεσά τους όλοι αυτοί, που, ακριβώς επειδή γνωρίζουν το έγκλημα, μιλάνε για δημοκρατία. Αναφέρονται στο δικαίωμα του καπιταλιστή να βάζει δίπλα στη βία του την αντίδραση των εργατών και να παράγει δίκιο με ζύγι το κέρδος. Αυτή η δημοκρατία περιέχει μόνο το αστικό κράτος. Ο δήμος ήταν και παραμένει εκτός. Οπως ακριβώς εκείνοι οι 75 εκατομμύρια των ανασφάλιστων στις ΗΠΑ στραπατσάρουν τη μόστρα της ελευθερίας, έτσι οι δικοί μας άνεργοι κάνουν κουρέλι τη βιτρίνα της δημοκρατίας. Για να μη μιλήσουμε για την αποθέωση της δημοκρατίας μέσα στους χώρους δουλειάς...

Μια δημοκρατία, που, ακριβώς όταν τη δείξεις γυμνή, τότε θυμάται τα όρια της επιείκειάς της. Οπως τώρα, που, καθώς έχει ξεδιπλωθεί φαρδιά πλατιά η μίζα στα πεζοδρόμια - και προσωποποιημένη πλέον - ακριβώς τώρα, η δημοκρατία σού θυμίζει πως δεν είναι κατάκτηση, αλλά παραχώρηση με όριο... Εξ ου και το παίνεμα στο παιδί, που απέδειξε πως είναι του παππού του. Ας το μάθουν και όσοι βλέπουν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κάτι διαφορετικό από το κράτος του '45-'46...

Γιατί, αυτοί, όπως ομολογούν, τη δουλειά τους κάνουν. Ωρα να κάνουν και οι εργάτες τη δική τους.

Ειδικά εκείνος, που, όταν έστελνε στο Κόμμα δέκα μάρκα ακόμα και ζητούσε να μη γράψουν το όνομά του, το έκανε από σεμνότητα. Πού να φανταζόταν ότι θα ερχόταν το ΠΑΣΟΚ να του πει ότι είναι και ύποπτος μέσα στην ανωνυμία του.

Εκείνες οι απαιτήσεις της σύγχρονης δημοκρατίας ποιες ακριβώς είναι, εκτός από τη μόνιμη και σταθερή να πάψουν οι κομμουνιστές να κινούνται εκτός συστήματος;

Ασχετο: Τίποτα το νέο. Από τότε είναι γνωστό ότι η διάσπαση του ΚΚΕ ήταν και παραμένει για όσους στόχευαν - στοχεύουν στη διάλυση του ΚΚΕ το σημαντικότερο διακύβευμα. Απλά, τώρα ομολογείται. Εστω και ως παραίνεση στον ΣΥΝ να αφήσει τα ενωτικά του και να κάνει σωστά τη δουλειά που άρχισε τότε.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

ΤΟ ΑΚΡΙΒΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ: «Εστειλα στο κόμμα δέκα μάρκα ακόμα. Μη γράψουν τ' όνομά μου, μόνο τ' αρχικά μου» (στίχοι Φώντας Λάδης, μουσική Μίκης Θεοδωράκης και η υπενθύμιση χτες στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΠΑΙΝΕΜΑ: «Η επιείκεια της Δημοκρατίας φθάνει κάποτε στα όριά της (...) ο Γιώργος έδωσε την πρέπουσα απάντηση στην έκρηξη υστερίας με την οποία το ΚΚΕ αντιμετώπισε τα ερωτήματα για τη μυστικότητα των οικονομικών του: "Αν δε θέλουν να είναι στο σύστημα, ας βγουν στο βουνό" του είπε. Εύγε του Γιώργου! (Επιτέλους διαπιστώνεται ότι τουλάχιστον είναι εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου...)» (η Πανδώρα στο ΒΗΜΑ).

Η «ΔΟΥΛΕΙΑ» ΤΟΥΣ: «Το ΚΚΕ όπως και όλα τα άλλα κόμματα δεν είναι "άγιο" στο θέμα των χρηματοδοτήσεων (...) ούτε το ΠΑΣΟΚ συμμάχησε με τον ΛΑΟΣ, ούτε όσοι κριτικάρουν τελούν υπό "αντικομμουνιστική υστερία". Την πολιτική δουλειά τους κάνουν (...) ουδείς είναι υπεράνω του πολιτικού ελέγχου (...) η θέση του ΚΚΕ (...) απηχεί φόβους και αντιλήψεις άλλων εποχών (...) μόνο που μια σύγχρονη δημοκρατία έχει άλλες απαιτήσεις» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ: «Η πραγματική εμπλοκή υπάρχει γιατί κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς και τα παραδοσιακά στελέχη των κομμάτων δε θέλει τη διαφάνεια στα οικονομικά της πολιτικής μας ζωής (...) η διαφθορά στη χώρα μας κρύβεται πίσω από τη διαφθορά των κομμάτων» (ο Μπ. Παπαδημητρίου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ: «Ανενόχλητο το καρτέλ της ακτοπλοΐας (...) οι ακτοπλοϊκές εταιρίες, 14 τον αριθμό τουλάχιστον, και η Ενωσή τους, έχοντας συστήσει καρτέλ, αυξάνουν από κοινού τα εισιτήρια, μοιράζουν τα δρομολόγια - φιλέτα μεταξύ τους, αποκλείοντας ως ασύμφορες τις άγονες γραμμές» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Η αντιΚΚΕ επίθεση ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ για την πλουτοκρατία και τα κόμματά της

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «Βιομηχανία» 250 εκατομμυρίων ευρώ για το Κτηματολόγιο

ΤΑ ΝΕΑ: Αποκεφάλισαν Ζορμπά για Ζίμενς, Γερμανό

ΕΘΝΟΣ: ΠΝΙΓΟΥΝ την Επιτροπή Μαύρου Χρήματος

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τέλος Ζορμπά και Αρχής για ξέπλυμα χρήματος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Καρατόμησαν «ξαφνικά» τον Ζορμπά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΕΤΡΑΛΙΑ: ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΙΣΧΥΡΗ ΑΡΧΗ κατά του «μαύρου χρήματος»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Επιστολή Καραμανλή ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ κατά Παπανδρέου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Αύξηση σε εφάπαξ και επίδομα ναυτικών

ΤΟ ΒΗΜΑ: Το τέλος του κ. Γ. Ζορμπά

Η ΧΩΡΑ: Πράσινο - κόκκινο (για Κουκοδήμο) (για Τατούλη)

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΠΙΑΣΑΝ ΣΤΑ ΠΡΑΣΑ ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ των ακτοπλόων

Ο ΛΟΓΟΣ: ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ σημαίνει συγκάλυψη

Η ΑΥΓΗ: Ομολογία ενόχων η αποπομπή Ζορμπά

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανοδικό ξέσπασμα στο Χ.Α.

Ευημερία

«Αναποτελεσματικό είναι το ακριβότερο σύστημα υγείας του κόσμου, αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών, με αποτέλεσμα η Αμερικανοί να πληρώνουν πολλά και να έχουν λίγες καλύψεις ή κακής ποιότητας, ενώ στη χώρα κάθε χρόνο σημειώνονται τουλάχιστον 101.000 θάνατοι που θα μπορούσαν να έχουν αποτραπεί (...) Οι ΗΠΑ δαπανούν κατά κεφαλήν για την υγεία ποσά υπερδιπλάσια από όσα οι άλλες αναπτυγμένες χώρες αλλά έχουν πέσει στην τελευταία θέση των χωρών που επεμβαίνουν εγκαίρως και αποτελεσματικά (...) περίπου 75 εκατομμύρια Αμερικανοί είναι ανασφάλιστοι ή έχουν ανεπαρκή ιατροφαρμακευτική κάλυψη, ενώ στη χώρα απέχουν παρασάγγας το κόστος και η ποιότητα της περίθαλψης. Το 2003 οι ανασφάλιστοι ήταν 61 εκατομμύρια» (το ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Αγώνας

«"Θέλω να αφιερώσω την ενεργητικότητά μου, την εικόνα μου και τη θέση μου στον αγώνα κατά της άγνοιας, της φτώχειας και της αδικίας. Θέλω να βοηθήσω τον κόσμο, αλλά χωρίς να κάνω κάποια πολιτική πράξη" δηλώνει η "ανεξάρτητη" στην ψυχή Κάρλα Μπρούνι» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

Ομολογία

«Στον Περισσό έχουν καταλάβει ότι η διάσπαση δεν ήταν μια οικογενειακή διένεξη, ένας καβγάς μεταξύ συγγενών όπου ειπώθηκε και μία κουβέντα παραπάνω. Η διάσπαση ήταν και παραμένει το συμαντικότερο διακύβευμα στον χώρο της Αριστεράς. Και ως προς αυτό, για πρώτη και τελευταία φορά, συμφωνώ με το ΚΚΕ» (ο Γ. Γιαννουλόπουλος στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).