ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να το επαναλάβουμε...

Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Ωραία διαδηλώσατε

Καλά κάνατε και υπενθυμίσατε σ' όλους τους τόνους το ποιος έχει ματώσει σ' αυτόν τον τόπο.

Ακόμα καλύτερα που μπροστά στην αμερικάνικη πρεσβεία στρέψατε τα χιλιάδες πλακάτ με τη μορφή του Μπελογιάννη, έτσι που η ματιά του να διαπερνά τα διπλο-τριπλο-ασφαλισμένα τζάμια τους.

Κι ακόμα καλυτερότερα που επιλέξατε να τραγουδήσετε εκείνον τον στίχο από τον «Οδηγητή» του Βάρναλη που λέει «δε δίνω λέξες παρηγόριας, δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς».

Αλλά, βρε, κυριολεκτικά αθεόφοβοι κομμουνιστές και λοιποί «συνοδοιπόροι», που λέγανε παλιά, έπρεπε να διαταράξετε και την «οικιακή γαλήνη» τόσων φιλήσυχων ανθρώπων, έτσι που όχι μόνο να χάσουν τον ύπνο τους, αλλά να φτάσουν στο σημείο να τρέχουν νυχτιάτικα να ξαναγράψουν τις στήλες που διατηρούν στις αδέσμευτες εφημερίδες τους; Μήπως είστε βαλτοί από τους ψυχιάτρους που κάνουν αμάν για πελάτες ψυχικά διαταραγμένους; Δηλαδή, δε σας φτάνει το γεγονός ότι ένας αρσενικός, τυπικά τουλάχιστον, υπογράφει με γυναικείο όνομα τη στήλη του, θέλετε να τον αποτρελάνετε; Εμ, τον άλλον; Που ο άμοιρος μ' αυτά που γράφει δείχνει να έχει πιστέψει πως πράγματι η Ελλάδα κομμουνιστοκρατείται! Εντάξει, η παρέα με τον Πρέσβη κάνει κακό, αλλά κι εσείς τι θέλετε και του ενισχύετε τον τρόμο; Εντάξει, καλές οι ιδέες σας, αλλά διαβάστε λίγο και το πώς πρέπει να 'ναι η σύγχρονη αριστερά. Απογαλακτιστείτε επιτέλους.

Δείτε το φως το αληθινό! Σαν κι αυτόν τον αναλυτή που πανηγυρίζει γιατί η συμφωνία στη Eurobank απενοχοποίησε επιτέλους την απελευθέρωση των αγορών! (ε, εντάξει, όσοι αναγνωρίζετε το όνομα θα σκεφτείτε: «φίδια κολοβά που θρέψαμε», αλλά έτσι είναι η ζωή, δεν είναι μόνο εικόνες. Εχει και λέξεις. Που σημαίνει αναγνωρίζω το περιβάλλον, σκέφτομαι, εκφέρω λόγο... Ελεύθερα, ό,τι κι αν σκεφτείτε...)

Και να εμπιστεύεστε το γέλιο σας. Τότε ακριβώς είναι που η οργή γίνεται και επικίνδυνη...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΝΝΟΙΩΝ

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΠΟΥ ΛΥΤΡΩΝΕΙ: «Το πιο λυτρωτικό γέλιο είναι αυτό που πηγάζει από την ανάγκη να κάνουμε τα τραγικά κωμικά ώστε να είναι πιο υποφερτά, να ελαφρώσουμε τις πένθιμες καταστάσεις από το βάρος της θλίψης, να αντισταθούμε στην εξουσία - το γέλιο είναι το τελευταίο καταφύγιο του καταπιεσμένου πολίτη. Με το αστείο μπορούμε να είμαστε χοντροκομμένοι ατιμωρητί, δηλαδή μπορούμε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας σε κάποιον χωρίς τις δυσκολίες που έχει μια ευθεία αντιπαράθεση. Αλλά μπορούμε και να ξεσκεπάσουμε την ανοησία, να καυτηριάσουμε το κακό. Το γέλιο μας βοηθάει να σταθούμε στο ύψος μας και να κατανοήσουμε τον κόσμο μας. Σήμερα, περισσεύει το ανώδυνο τηλεοπτικό γέλιο με ό,τι σκανδαλίζει το κοινό αίσθημα και λείπει το απελευθερωτικό πολιτικό γέλιο - το γέλιο της ειλικρίνειας μέσα στο βούρκο της υποκρισίας» (η Τασούλα Καραϊσκάκη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ:«- Εκτός από την πολιτική, σίγουρα "τροφή" εξακολουθεί να σας δίνει και ο νεοέλληνας με τα καμώματά του. Πιστεύετε ότι είμαστε λαός φτιαγμένος για γελοιογραφία;

- Οχι ιδιαίτερα. Οι γελοιογράφοι εξογκώνουν τα καμώματα. Αυτή είναι και η δουλειά τους άλλωστε. Οσο για τον νεοέλληνα, νομίζω ότι έχει άλλα βάσανα από το να μας δίνει "τροφή". Εχω την υποψία ότι προσπαθεί να επιβιώσει.

- Οι αναγνώστες στη γελοιογραφία συχνά βλέπουν τα πιο σοβαρά πράγματα και τις μεγαλύτερες αλήθειες. Ισχύει και εδώ το "μία εικόνα, χίλιες λέξεις";

- Αμάν πια αυτό το "μία εικόνα, χίλιες λέξεις", υπάρχει ξέρετε και το αντίστροφο, το "μία λέξη, εκατομμύρια εικόνες"! Σκεφθείτε το τετέλεσται, το μολών λαβέ, το ουαί τοις ηττημένοις. Το άι σιχτίρ! Μπορώ να σας πω πάρα πολλές λέξεις που θα σας φέρουν εκατομμύρια εικόνες» (από συνέντευξη του γελοιογράφου Κώστα Μητρόπουλου / «Παρασκευή + 13»).

ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ «ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ»! «Ταυτόχρονα κερδισμένοι θα είναι και οι εργαζόμενοι που κατακτούν το ...35ωρο! (...) η συμφωνία αποτελεί σταθμό, διότι συμβάλλει στην αποφόρτιση μιας "ενοχοποιημένης" έννοιας, όρου, της απελευθέρωσης των αγορών που έχει ταυτιστεί με αρνητικές, για τους εργαζόμενους, συνέπειες» (ο Ανδρέας Πετσίνης στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Λαϊκό ΒΡΟΝΤΕΡΟ «ΟΧΙ» στον αντικομμουνισμό

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Οι ξένοι ενισχύουν τις θέσεις στη Σοφοκλέους

Η ΧΩΡΑ: 18μηνες συμβάσεις σε ομαδικά απολυμένους

Ο ΛΟΓΟΣ: ΝΕΟ ΤΟΠΙΟ στον ανταγωνισμό των τραπεζών

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙΕΙ Η ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ με τους φόρους για 262 επαγγέλματα

Η ΑΥΓΗ: Απολύει ενώ κερδίζει 342 εκατομμύρια ευρώ

ΕΘΝΟΣ: ΑΥΞΗΣΗ φόρων για 151 επαγγέλματα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οι πιστωτικές κάρτες απειλούν τα νοικοκυριά

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΧΟΡΟΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ με κεφάλαια από την Κίνα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Εμφύλιος στις τράπεζες, διχάζει το ελαστικότερο ωράριο

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΒΑΡΑΙΝΕΙ το κατηγορητήριο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΒΟΜΒΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Η ΝΙΚΗ: Της νύχτας τα καμώματα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ από τα Επαγγελματικά Λύκεια

ΤΑ ΝΕΑ: Φορο-βόμβα σε 148 επαγγέλματα

«Διατάραξη οικιακής γαλήνης» «Λόγω της χτεσινής συγκέντρωσης του ΚΚΕ στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, χθες το κέντρο της Αθήνας ήταν κόλαση... ΄Η, μάλλον, το κέντρο της Αθήνας ήταν παράδεισος: ο κομμουνιστικός παράδεισος - για να είμαστε "πολιτικώς ορθοί", αφού στην Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή η ιδεολογία του ΚΚΕ έχει γίνει "εθνικό θέμα"...» (η «Πανδώρα» στο «ΒΗΜΑ»).

με ολίγον από ψυχική διαταραχή «Φυσικό κι επόμενο ήταν τα απομεινάρια του σταλινισμού στην Ευρώπη, παρ' όλο που κάποιοι αναγνωρίζουν ότι έγιναν "λάθη" (δηλαδή εγκλήματα), να κινήσουν γη και ουρανό για να καταψηφιστεί το μνημόνιο. Μέχρι στιγμής μόνον το ΚΚΕ τα κατάφερε σε εθνικό επίπεδο. Σύμπας ο πολιτικός κόσμος, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι και το ΛΑΟΣ, έκλεισε τα μάτια στην αιματοβαμμένη ιστορία του κομμουνισμού στον κόσμο και δήλωσε ότι θα το καταψηφίσει. Ηταν μια επιτυχής επίδειξη της ιδεολογικής κυριαρχίας που έχει η Αριστερά στον τόπο, σύμφωνα με την οποία οι δολοφονίες και οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από δεξιά καθεστώτα είναι "φασιστικά εγκλήματα", ενώ οι εκτελέσεις αντιφρονούντων, οι φυλακίσεις και εξορίες "είναι σοσιαλιστικά λάθη"» (ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

και διά ταύτα την αξίωση «Δεν προκύπτει από πουθενά η θέληση των ευρωπαίων βουλευτών να βάλουν τους λαούς τους και τους ίδιους στο γύψο (...) φαίνεται στα ιδανικά της Αριστεράς να συμπεριλαμβάνονται η εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταπίεση ολόκληρων κοινωνιών, η κατάργηση της ιδιωτικής ζωής και κάθε μορφής ελευθερίας, η μετατροπή των κοινωνιών και των κυττάρων τους σε αστυνομικά τμήματα, η καθολικοποίηση της χαφιεδοσύνης, η μετατροπή πνευματικών ανθρώπων σε μάστορες της υποκριτικής τέχνης για να εκθέσουν έστω και μέρος των ιδεών τους κλπ. (...) η Αριστερά του παρόντος και του μέλλοντος πρέπει καλά να κατανοήσει το πλούσιο περιεχόμενο της δημοκρατίας και για να το κάνει αυτό πρέπει να κόψει κάθε ομφάλιο λώρο με τα καθεστώτα που παραβίασαν κάθε έννοια ελευθερίας, μα πολύ περισσότερο κάθε έννοια ισότητας» (ο Γιώργος Σιακαντάρης στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).