Ο «προστάτης» του κόσμου (και των Ολυμπιακών Αγώνων)...

Ενα σχέδιο με έναν τέτοιο στόχο δε θα μπορούσε παρά να περάσει μέσα από την επιβολή ενός κλίματος παγκόσμιας χούντας, μέσα από την επιβολή ενός διεθνούς στρατιωτικού νόμου, που αποτελεί πια και το έμβλημα του νεοταξίτικου φασισμού: «Οποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας»...

Τρία σχεδόν χρόνια μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, που έδωσε το έναυσμα για την εκδήλωση της πλανητικής «αντιτρομοκρατικής» σταυροφορίας, οι εξελίξεις για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα υπήρξαν δραματικές και κατακλυσμιαίες. Η κήρυξη αυτού του παγκόσμιου πολέμου του ιμπεριαλισμού εναντίον όλων (!), με πρόσχημα την τρομοκρατία, παίρνει κάθε μέρα και πιο καθαρά χαρακτήρα κήρυξης παγκόσμιου πολέμου των αρχιτρομοκρατών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των συμμάχων τους, κατά της ανθρωπότητας, των κοινωνικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων.

Οι «νεο-γκεσταπίτες» του πλανήτη έδειξαν τις προθέσεις τους από την πρώτη στιγμή. Ας δούμε βήμα προς βήμα μερικά από τα μέτρα που έλαβε ο ευρω-ατλαντισμός στο όνομα της «ασφάλειας» των λαών. Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί που με τη στολή του ΝΑΤΟ καλούνται να μας «προφυλάξουν» από την τρομοκρατία, με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες:

Με απόφαση του Μπους, δόθηκε το «ελεύθερο» στη CIA να προχωρά σε δολοφονίες ατόμων που η Ουάσιγκτον χαρακτηρίζει «τρομοκράτες». Το διάταγμα Μπους για τις «συγκαλυμμένες δολοφονικές επιχειρήσεις», εκ μέρους της CIA, επανέφερε ουσιαστικά τον πλανήτη στην προ 1976 κατάσταση, όταν επί Προεδρίας του Τζέραλντ Φορντ εισήχθη νόμος, με τον οποίο ετίθετο τέλος (επισήμως τουλάχιστον) στην τακτική των δολοφονιών, ως μέσου προώθησης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Τα γεγονότα της 11ης του Σεπτέμβρη λειτούργησαν καταλυτικά για να ομολογηθεί από το έτερο κέντρο του ιμπεριαλισμού, την ΕΕ, τι σημαίνει αυτή η περιβόητη «Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας» της ΕΕ. Ο εισηγητής της σχετικής έκθεσης που παρουσιάστηκε τον Οκτώβρη του 2002 στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Ελμαρ Μπροκ, ήταν σαφής:

«Αν θέλουμε να είμαστε αξιόπιστοι στην εξωτερική μας πολιτική, επιβάλλεται - όπως είπε - να αποδεικνύουμε καθημερινά πως είμαστε έτοιμοι να επιβάλουμε στρατιωτικά ό,τι δε γίνεται με άλλα μέσα»!

Τον ίδιο μήνα, τον Οκτώβρη του 2002, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, ο Ντ. Ράμσφελντ, δήλωσε σε μια πρωτοφανή επίδειξη της «ψυχοπάθειας» των παγκόσμιων γκάνγκστερ:

«Στην ιστορία τους - είπε - οι ΗΠΑ δεν απέκλεισαν ποτέ το ενδεχόμενο να κάνουν χρήση, πρώτες αυτές, του πυρηνικού οπλοστασίου τους»!

Λίγο αργότερα ο Μπους επισημοποίησε ότι οι ΗΠΑ παύουν πλέον να δεσμεύονται από τις συμφωνίες με την πρώην ΕΣΣΔ για το «πάγωμα» στην κατασκευή των συμβατικών πυρηνικών όπλων.

Η επόμενη ενέργεια του Μπους ήταν η επιβολή της ανατριχιαστικής «Πατριωτικής Πράξης των ΗΠΑ».

Πρόκειται για το νόμο που, μεταξύ άλλων, δίνει τη δυνατότητα στις κρατικές αρχές ασφαλείας να υποκλέπτουν τις ηλεκτρονικές συνομιλίες, τους επιτρέπει να συλλαμβάνουν και να απελαύνουν όσους τους αποδίδεται η κατηγορία απλώς και μόνον του «υπόπτου», τους δίνει την άδεια να διατηρούν ηλεκτρονικά αντίγραφα με τα προσωπικά δεδομένα πολιτών, ενώ η εν λόγω «Πατριωτική Πράξη των ΗΠΑ» προβλέπει ακόμα και παρακολουθήσεις των συνομιλιών ενός κατηγορουμένου με τον δικηγόρο του!

Στα πλαίσια των συγκεκριμένων ρυθμίσεων οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ προωθούν την πολιτική στρατολόγησης 8 εκατομμυρίων χαφιέδων (!) μόνο στο εσωτερικό της Αμερικής!

Εκεί πια που η παγκόσμια χούντα πέταξε και το τελευταίο φύλλο συκής ήταν η απόφαση του Μπους (και χωρίς να απαιτείται έγκριση από το Κογκρέσο) για τη συγκρότηση - στο όνομα της «ασυνήθιστα επείγουσας κατάστασης και για λόγους εθνικής άμυνας» - ειδικών αμερικανικών στρατοδικείων (!) με παγκόσμια εμβέλεια (!) όπου θα παραπέμπονται οι ύποπτοι για την εκδίκαση υποθέσεων τρομοκρατίας.

Με βάση την απόφαση Μπους, τα στρατοδικεία θα συγκροτούνται από τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ και θα μπορούν να επιβάλλουν ακόμα και την ποινή του θανάτου, ενώ δε θα παρέχεται δικαίωμα στους «ενόχους» να κάνουν έφεση κατά της απόφασης, ούτε στα αμερικανικά ούτε στα διεθνή δικαστήρια. Παράλληλα, η απόφαση Μπους, για παραπομπή των υπόπτων στα στρατοδικεία, δεν αφορά μόνον όσους συλλαμβάνονται στο έδαφος των ΗΠΑ, αλλά και τους υπόπτους για τρομοκρατία που συλλαμβάνονται στο εξωτερικό. Οι άλλες χώρες, δε (και κυρίως αυτές που έχουν υπογράψει διακρατικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, όπως ...η Ελλάδα), υποχρεούνται να εκδίδουν τους υπόπτους, εφόσον το απαιτήσουν οι Αμερικανοί. Οσο για τις κατηγορίες κατά των υπόπτων, θα γνωστοποιούνται μόνον εφόσον το επιθυμούν οι Αμερικανοί!

Ο πιστός σύμμαχος του Μπους, ο Μπλερ, ήταν αυτός που ακολούθως εισηγήθηκε στη Βρετανία το νόμο «Περί αντιτρομοκρατίας, εγκλήματος και ασφάλειας».

Σύμφωνα με τις διατάξεις του η χώρα θα μπορεί να τίθεται «προσωρινώς» σε «έκτακτη κατάσταση», ώστε να μπορεί η κυβέρνηση να ζητά την εξαίρεση της Βρετανίας από τη Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης! Στις προθέσεις του Μπλερ ήταν η εφαρμογή και σε ευρωπαϊκό έδαφος του «δικαίου» του Γκουαντανάμο, που σημαίνει προώθηση των «απαραίτητων αντιτρομοκρατικών νομοθετικών μεταρρυθμίσεων», που θα περιλαμβάνουν ακόμη και την επ' αόριστον κράτηση υπόπτων τρομοκρατών δίχως δίκη!

Το «αντιτρομοκρατικό» πακέτο της κυβέρνησης Μπλερ, εκτός από την επ' αόριστον κράτηση υπόπτων για τρομοκρατία, δίχως δίκη, περιλαμβάνει φακέλωμα των πολιτών από αστυνομία, τελωνειακές και άλλες κρατικές αρχές, πρόσβαση των κατασταλτικών μηχανισμών σε αρχεία τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, φαξ και λίστες επιβατών που ταξιδεύουν με αεροπορικές και ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, ενώ παρέχει υπερεξουσίες σε αστυνομικές και άλλες αρχές για την αντιμετώπιση διαδηλώσεων!

Η εν λόγω βρετανική «έμπνευση» βρήκε την απόλυτη δικαίωσή της στον επονομαζόμενο και ως ευρω-τρομονόμο, που απέκτησε σάρκα και οστά επί ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ.

Τι σημαίνει «ευρω-τρομονόμος»; Μεταξύ άλλων δικαίωμα των ΗΠΑ να ζητήσουν την έκδοση προσώπου από κράτος-μέλος της ΕΕ, το έγκλημα του οποίου έχει τελεστεί στο κράτος-μέλος, αλλά έχει παραγραφεί σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία του εν λόγω κράτους. Επίσης, τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να ζητήσουν την έκδοση προσώπου από κράτος-μέλος της ΕΕ για έγκλημα για το οποίο ήδη έχει καταδικαστεί.

Από εκεί και πέρα στο πνεύμα του «ευρω-τρομονόμου» κινούνται οι αποφάσεις για φακέλωμα (μέχρι βιομετρικών δεδομένων) των επιβατών των αεροσκαφών που επισκέπτονται τις ΗΠΑ, καταγραφή των στοιχείων τους και παράδοσή τους στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες!

Από τα πρώτα θύματα της «αντιτρομοκρατίας» υπήρξε φυσικά το δικαίωμα της ενημέρωσης. Σταχυολογούμε:

Διώξεις δημοσιογράφων που «δε συμμορφώθηκαν» είτε στον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν είτε κατά του Ιράκ. Εξαγορά από το Πεντάγωνο του ιδιωτικού δορυφόρου για να μη φτάνουν στο φως φωτογραφίες από τους βομβαρδισμούς αμάχων στο Αφγανιστάν. Αντίστοιχη απαγόρευση του υπουργείου Αμυνας της Γαλλίας. Εντολή του προέδρου του CNN στους δημοσιογράφους του σταθμού να μην κάνουν αναφορές στις δολοφονίες παιδιών και γυναικών στο Αφγανιστάν. Κατόπιν αυτών ήρθε η περίφημη δήλωση Ράμσφελντ:

«Αλίμονο αν πέσουν στα χέρια των Αμερικανών κομάντος όσοι δημοσιογράφοι μετέδωσαν εικόνες από την πρώτη επιχείρηση των Αμερικανών πεζοναυτών στο Αφγανιστάν»!

Η συνέχεια εκείνης της δήλωσης ήταν ο βομβαρδισμός εγκαταστάσεων του «Αλ Τζαζίρα» από τα αμερικανικά βομβαρδιστικά, το 2001, και η εκτέλεση δημοσιογράφων με το βομβαρδισμό του ξενοδοχείου «Παλαιστίνη» στη Βαγδάτη...