Τους ακούς να μιλάνε και τους χαίρεσαι. Ανθρωποι - εργάτες δηλαδή - ποτισμένοι στην αρμύρα, οργωμένα πρόσωπα, με το χρώμα του κατραμόλαδου να ποτίζει κάθε πόρο τους. Ανθρωποι καθαροί. Σου λένε απλά: «κανείς δεν μπορεί να δουλέψει με μια αλυσίδα στο πόδι», ή, «ένα πατσαβούρι είναι το μπλε χαρτί της επιστράτευσης, όπως ήταν και το πράσινο πριν». Καθαρές κουβέντες, από ανθρώπους που 'χουν πεντακάθαρο το κούτελο και μια βαθιά γνώση ότι από τη δική τους δουλιά παράγεται πλούτος και πλούτος.

Νησιώτες οι ίδιοι - οι περισσότεροι. Ξέρουν τι πα να πει να μην πιάνει βαπόρι στο λιμάνι. Αλλά ακριβώς γι' αυτό, επειδή έχουν επαφή με την πραγματικότητα, ξέρουν ακόμα καλύτερα πως δεν είναι η απεργία που απομόνωσε τα νησιά. Προχτές στο δικαστήριο έγινε ένας ωραίος διάλογος που από στόμα σε στόμα πέρασε σ' όλο το λιμάνι: Ο εκπρόσωπος των εφοπλιστών ζήτησε από το δικαστήριο να βγάλει παράνομη την απεργία γιατί δυσφημεί τη χώρα. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου, προς τιμήν του, απάντησε: Τη χώρα κύριε τη δυσφημεί το γεγονός ότι ένα δρομολόγιο από Πειραιά στη Ρόδο κάνει τέσσερις μέρες!

Οι εφοπλιστές και η κυβέρνησή τους, βέβαια, δεν είχαν κανένα λόγο να περιμένουν την απόφαση του δικαστηρίου. Είχαν ήδη αποφασίσει: Θα έκαναν ό,τι και με την προηγούμενη κυβέρνηση: Στο χακί οι ναυτεργάτες!

Ηδη, από την ώρα που όλα τα «ρεπορτάζ» μιλούσαν για τις ελλείψεις στα νησιά και τις τιμές που αυξάνονται... εξαιτίας της απεργίας, ξέραμε, ξέρανε ακόμα καλύτερα οι ναυτεργάτες και οι νησιώτες, ότι είχε μπει μπροστά η μηχανή: Να συκοφαντηθεί ο αγώνας, να κατοχυρωθεί ένα άλλοθι που να δικαιολογεί την επιστράτευση. Μόνο που ο κόσμος που ζούμε είναι μικρός. Ξέρουμε δηλαδή ότι: Ενας τύπος με 88 στρέμματα κηπευτικά, δεν είναι αγρότης. Δεν υπάρχουν αγρότες με εισόδημα σοδειάς 2 δισ. Ξέρουμε επίσης: Οτι ένας άνθρωπος του Ποταμιάνου δεν εκπροσωπεί σε καμιά περίπτωση ναυτεργάτες... Ξέρουμε ακόμα, ότι σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης έχουν μπατάρει τη συνείδησή τους υπέρ του ΠΑΜΕ. Ξέρουν και οι απέναντι επίσης, ότι η πραγματική πρωτοπορία του εργατικού κινήματος, αυτή που οι εργάτες εμπιστεύονται, έχει καθαρό πως όσο περνά από το χέρι της, δε θα επιτρέψει να πάνε άκλαφτοι οι εργάτες.

Ολα αυτά μαζί και κάμποσα ακόμα συνθέτουν τον αποκωδικοποιητή που έχουμε ανάγκη όλοι για να κατανοήσουμε, όχι τι πραγματικά συμβαίνει - αυτό το βιώνουμε - αλλά τι σημαίνει η εικόνα που η αστική τάξη θέλει να μας παρουσιάσει. Ετσι από το πρωί χτες, ξέραμε πως δίπλα στον αγανακτισμένο «αντισταλινικό» Μανδραβέλη, το βράδυ θα βλέπαμε και κάτι άλλους «αντισταλινικούς» να πασχίζουν για την εξαφάνιση των πραγματικών απεργών και την τηλεοπτική αντικατάστασή τους από κάτι καρικατούρες που δήθεν συγκρούονταν με τα ΜΑΤ. Μόνο που ο άνθρωπος του Ποταμιάνου θα παραμείνει άνθρωπος του Ποταμιάνου...

Η απεργία που εξελίσσεται, είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στην τηλεοπτική διαχείριση της αστικής τάξης. Ο,τι κι αν γράψουμε, ένα μετράει: Η φυσική παρουσία όλων μας εκεί που πράγματι δίνεται η μάχη, στους καταπέλτες, με το ΠΑΜΕ!