- Η κυβέρνηση αρνούνταν το τελευταίο διάστημα να χορηγήσει τις απαραίτητες πιστώσεις στο δήμο για την πληρωμή των εργαζομένων. Με ποιο σκεπτικό;

- Ηδη από τις 11 Νοέμβρη είχαμε αποστείλει αίτημα στο υπουργείο Εσωτερικών, να μας χορηγήσει προκαταβολή από τα χρήματά μας, για να καλυφθούν οι ανάγκες μισθοδοσίας του Δεκέμβρη. Το πρόσχημα για την άρνησή της ήταν πως ο δήμος θα «έρθει» σε μεγαλύτερο οικονομικό αδιέξοδο από το ερχόμενο έτος, λαμβάνοντας την προκαταβολή. Η όλη διαδικασία, δοκιμασία θα έλεγα, απέδειξε πως η κυβέρνηση είχε στόχο να καθυποτάξει τη Δημοτική Αρχή. Να μας φέρουν σε αδιέξοδο προκειμένου να προσκυνήσουμε τις πολιτικές τους επιλογές. Αυτό φάνηκε καθαρά από τον εμπαιγμό που υφιστάμεθα, μέρα με τη μέρα, καθώς από τη μία η ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών υποσχόταν πως εγκρίθηκε η χορήγηση της προκαταβολής και από την άλλη το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων έλεγε πως δεν υπάρχει σχετική έγκριση. Μέσα στους στόχους ήταν να δημιουργήσουν ρήγμα μεταξύ της διοίκησης του δήμου και των εργαζομένων και να καλλιεργήσουν αντιπαραθέσεις μεταξύ μας.

- Πώς θα κινηθεί ο δήμος από δω και πέρα, μετά τα δείγματα γραφής που έδωσε η κυβέρνηση απέναντί του;

- Η μόνη λύση που απομένει στο Δήμο Καισαριανής - και ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι και κύρια οι δυνάμεις που ηγούνται στην ΤΕΔΚΝΑ και την ΚΕΔΚΕ - είναι η δημιουργία ενός μετώπου αντίστασης στην κυβερνητική λογική, για το πώς πρέπει να λειτουργήσει ο θεσμός. Να ζητήσουμε πόρους, να αντιδράσουμε στη λογική που λέει πως ο δημότης πρέπει να ξαναπληρώσει για μια σειρά αρμοδιότητες, που μεταφέρονται από την κεντρική διοίκηση στους δήμους. Μόνο ένα μαζικό, αγωνιστικό κίνημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μαζί με το λαό και τους εργαζόμενους, μπορεί να ανατρέψει την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση.

- Είναι σε θέση οι ηγεσίες των ανωτάτων οργάνων του θεσμού να ακολουθήσουν, όπως λέτε, τη λύση της αντίστασης;

- Η πλειοψηφία των ηγεσιών αυτών των οργάνων έχει μπει στη λογική της υποταγής στα κυβερνητικά κελεύσματα, χωρίς καμμία διάθεση να κινητοποιηθούν στην παραπάνω κατεύθυνση. Ομως η ίδια η πραγματικότητα και η πρόσθετη φορολόγηση των δημοτών, που κουβαλά μαζί της, θα προκαλέσει την αντίδραση των λαϊκών στρωμάτων, που με τη σειρά τους μπορούν να εξαναγκάσουν τις παραπάνω ηγεσίες να κινητοποιηθούν. Χαρακτηριστικό είναι ότι δήμοι, που με μεγάλη ευκολία ανέλαβαν τη λειτουργία των παιδικών σταθμών, σήμερα βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο, με αποτέλεσμα είτε να τους αποποιούνται είτε αυτοί να δυσλειτουργούν.

- Μήπως η άρνηση του δήμου να αναλάβει τέτοιες ή άλλες ενέργειες ήταν ένας λόγος για τη συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντί του;

- Η κυβέρνηση άσκησε μια «επιλεκτική» πολιτική απέναντι στο δήμο. Κι αυτό, γιατί η Καισαριανή έχει μια αρκετά μακρόχρονη αγωνιστική ιστορία που «έγραψαν» ο λαός της και οι παλαιότεροι δήμαρχοι. Ανησυχεί η κυβέρνηση, μετά και την εκλογή κομμουνιστή δημάρχου, ότι αυτές οι παραδόσεις θα επανέλθουν στο δήμο και θα γίνουν παράδειγμα και σε άλλους. Προσπαθεί, λοιπόν, να φέρει τη νέα Δημοτική Αρχή σε αδιέξοδο, πιστεύοντας ότι θα υποταχθούμε και θα ενταχθούμε στις λογικές της. Θα απογοητευτεί, όμως, γιατί η αγωνιστικότητα της Δημοτικής Αρχής, αλλά και των εργαζομένων της Καισαριανής, είναι αποδεδειγμένες. Εχουμε το δίκιο με το μέρος μας και είμαστε αποφασισμένοι να αποδείξουμε στην πράξη πως ο αγώνας του λαού μπορεί να είναι νικηφόρος.

«Ου πολλού δέω χάριν έχειν, ώ Βουλή, τω κατηγόρω ότι μοι παρεσκεύασε τον αγώνα τουτονί. Πρώτον, γαρ, ουκ έχων πρόφασιν εφ' ης του βίου λόγον δοίην, νυνί διά τούτον είληφα και πειράσομαι τω λόγω, τούτον μεν επιδείξαι ψευδόμενον, εμαυτόν δε βεβιωκότα μέχρι τήσδε ημέρας, επαίνου μάλλον ή φθόνου».

Ετσι αρχίζει τον «Υπέρ αδυνάτου» λόγο του ο Λυσίας, (445 - 380 π.Χ.), που, σε ελεύθερη μετάφραση, αποδίδεται ως εξής: «Σχεδόν χρωστώ χάρη, ώ Βουλή, στον κατήγορο, επειδή μου έστησε αυτήν εδώ τη δίκη. Διότι, ενώ προηγούμενα δεν είχα πρόφαση για ν' απολογηθώ για τη ζωή μου, τώρα εξαιτίας του, βρήκα και θα επιχειρήσω, με το λόγο μου, ν' αποδείξω ότι αυτός μεν ψεύδεται, εγώ δε έχω ζήσει (πολιτευτεί), μέχρι αυτή εδώ τη μέρα, αξίζοντας έπαινο, παρά φθόνο».

***

Εξ αρχής, δε, να τονίσουμε ότι γνωρίζουμε, όπως γνωρίζουν οι πάντες σ' αυτήν τη χώρα - στην οποία «και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε» - πως, πίσω από το μηνυτή και κατήγορο Β. Γιαννόπουλο, κρύβονται ο Κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του, που επιχειρούν, ματαίως βεβαίως, να τρομοκρατήσουν το «Ρ» και τους κομμουνιστές, για να κάνουν πίσω, ώστε να μην υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που ν' αντιστέκεται πολιτικά στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται. Και να προσθέσουμε, προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως, ότι ο «Ρ» δεν αισθάνεται την ανάγκη ν' απολογηθεί για τη συνεπή και αντικειμενική κάλυψη των γεγονότων και σε ό,τι αφορά την υπόθεση Γιαννόπουλου - Κατριβάνου, καθώς, έχοντας ως βασικές αρχές του την προβολή της αλήθειας, τη δημοσιογραφική δεοντολογία και την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων, λογοδοτεί κι απολογείται στο ΚΚΕ, ως όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του και, βεβαίως, στους αναγνώστες του και στο λαό μας.

***

Είναι ο «Ρ», που, από την ίδρυσή του μέχρι και σήμερα, ως όργανο του ΚΚΕ, προβάλλει με συνέπεια, επιμονή και αποφασιστικότητα, την αλήθεια, όπως αναδεικνύεται μέσα από την εκμετάλλευση των εργατών, την αδικία σε βάρος των αγροτών, τη στέρηση της μόρφωσης από τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, την παρεμπόδιση της γνήσιας δημιουργίας από τους ανθρώπους των Γραμμάτων, της Τέχνης και του Πολιτισμού, την εγκατάλειψη των απόμαχων της δουλιάς, το διωγμό των φτωχών και των αδυνάτων.

Είναι ο «Ρ», που πάντα πρόβαλλε το δίκιο και το μεγαλείο των λαϊκών αγώνων για ελευθερία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο, που έφτασαν στο απόγειό τους στη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Και είναι ο «Ρ», που σήμερα μάχεται καθημερινά στο πλευρό του λαού μας, προβάλλοντας τους αγώνες και τις αγωνίες του, υπερασπίζοντας τα ιδανικά της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Αυτές τις λαϊκές αλήθειες πρόβαλλε πάντα και συνεχίζει να προβάλλει ο «Ριζοσπάστης». Και, ταυτόχρονα, θα αναδεικνύει και τις άλλες αλήθειες, που αφορούν στην αντικοινωνική συμπεριφορά της άρχουσας τάξης της χώρας μας και στην πολιτική απατεωνιά των κυβερνήσεων και των άλλων πολιτικών εκφραστών και υπηρετών της.

Γι' αυτές τις αλήθειες, αγωνίζονται καθημερινά οι δημοσιογράφοι του «Ρ» - πολλοί απ' αυτούς στο παρελθόν, όπως ο Κ. Βιδάλης, ο Τ. Φίτσιος κι άλλοι πολλοί, έδωσαν και τη ζωή τους, υπερασπίζοντας αυτό το καθήκον - και δεν ενδιαφέρονται ποτέ για το πώς θα συκοφαντήσουν κάποιον, ακόμα κι όταν αυτός ξεπέφτει στα έσχατα όρια της εξαχρείωσης και της προκλητικής συμπεριφοράς. Ο «Ρ» πολιτικά αντιμετωπίζει τους πάντες, ακόμα και τους καθ' έξιν υβριστές και συκοφάντες του.

***

Κατηγορείσθε, λοιπόν, κύριε Γιαννόπουλε, ότι:

• Εκμεταλλεύεστε το αξίωμα του υπουργού της Δικαιοσύνης, επιχειρώντας πολιτική δίωξη, μέσω των δικαστηρίων.
• Συκοφαντείτε και προσβάλλετε, άνευ πολιτικής αιδούς, την ιστορία μιας εφημερίδας της αλήθειας των λαϊκών αγώνων και της εξυπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων.
• Βάλλετε κατά του δικαιώματος της ελευθεροτυπίας και της αντικειμενικής πληροφόρησης του ελληνικού λαού.
• Επιχειρείτε την παρεμπόδιση έκφρασης πολιτικής γνώμης από ένα κόμμα της ελληνικής Βουλής και την ακύρωση της πολιτικής δράσης του, υπονομεύοντας τη δημοκρατία.

Στο κατηγορητήριό σας προστίθενται κι άλλα αμαρτήματα:

• Υβρίζετε και απειλείτε τους αγρότες, όταν αγωνίζονται στους δρόμους για το ψωμί και το δίκιο τους και ποινικοποιείται ο αγώνας τους στα «αγροτοδικεία».
• Προτείνατε την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στο Υπουργικό Συμβούλιο, που ήδη εφαρμόζεται, με αποτέλεσμα τα σχολεία της χώρας μας να μετατρέπονται σε «μαθητοφυλακές».
• Αφήνετε άλυτα πολλά προβλήματα της Δικαιοσύνης, με τα οποία, ως εκ κυβερνητικού καθήκοντος, πρωτίστως θα έπρεπε ν' ασχολείσθε και όχι «επί παντός του επιστητού», διά των ΜΜΕ, να ομιλείτε, σ' όλους τους πολιτικούς, αλλά και εσωκομματικούς αντιπάλους σας, να επιτίθεστε και να οδηγείτε δημοσιογράφους και άλλους πολίτες, ως αντιδίκους σας στα δικαστήρια.

***

«Οψόμεθα ες Φιλίππους», λοιπόν, κύριε Γιαννόπουλε. Και «έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ' ορά», κι αυτός είναι του ελληνικού λαού, που θα κρίνει τελεσίδικα.