ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 24 Μάρτη 2010
Σελ. /40
Δεν υπάρχει ουδέτερος

Ποιος τη χάρη μας: Ο Σαρκοζί και ο Θαπατέρο όλη μέρα στα τηλέφωνα για να σώσουν την Ελλάδα. Ως και ο τραπεζίτης ο Τρισέ, ο κορυφαίος των καπιταλιστών, δήλωσε ο καλύτερος φίλος μας.

Δηλαδή, ως εδώ ήτανε η πίεση; Γι' αυτό δουλεύει πυρετωδώς η «Βουλή των Ελλήνων»; Για να αποφασίσει κατάργηση των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων, για να καταργήσει τους νόμους για το σύγχρονο δουλεμπόριο, για να αποφασίσει να επιστραφεί το χαράτσι των φόρων;

Ε, μη τα θες όλα δικά σου. Εξάλλου, όλα τα καλαμπούρια κάποτε τελειώνουν. Αυτά τα μέτρα πάρθηκαν ακριβώς για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Μπορεί με μια πρώτη ματιά να φαίνεται μόνο ότι οι καπιταλιστές ανταγωνίζονται κάπου στην κορφή μεταξύ τους, αλλά δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ καπιταλιστών που δεν πατάει σε όλο και πιο γονατισμένους εργάτες. Απλά, είναι διαφορετικά τα επίπεδα. Οι εργάτες στη Γερμανία έχουν χάσει ήδη πολλά. Στην Ιρλανδία, επίσης γονάτισαν. Οι Ισπανοί δε νιώθουν και πολύ καλά, οι Γάλλοι απεργούν μπας και περισώσουν κάτι. Εδώ, παρά τις προσπάθειες της ΓΣΕΕ να συμβάλει στην αύξηση των κερδών, υπάρχει το ΠΑΜΕ και η απόφαση του ταξικού κινήματος να μην αφήσει να πάνε άκλαυτοι οι εργάτες. Τα κέρδη αυξάνουν, αλλά οι εργάτες στη χώρα μας πρέπει να χάσουν κι άλλα για να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Εδώ είμαστε. Γι' αυτό και τα ρεπορτάζ που θυμίζουν πολεμικές ανταποκρίσεις, μέσα από τις οποίες πρέπει να πειστείς ότι πάση θυσία πρέπει να σταθείς στο πλευρό της κυβέρνησης, ξεχνώντας ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση του κεφαλαίου.

Κάτι τέτοιες ώρες είναι που πρέπει να κλείνεις την τηλεόραση. Να αρνείσαι το βομβαρδισμό του μυαλού σου από την αστική προπαγάνδα. Τώρα, περισσότερο από χτες, πρέπει να μελετάς, ειδικά τον «Ριζοσπάστη», και στιγμή να μην ξεφεύγεις από το κύριο: Ενημέρωση, οργάνωση, κινητοποίηση.

Φαίνεται κυνική η δήλωση του Σόιμπλε για τον ανταγωνισμό, αλλά αυτό είναι το παιχνίδι. Ο ανταγωνισμός έχει και χαμένους ανάμεσα στους καπιταλιστές. Που όλοι μαζί σαν τάξη κοιτάνε να περάσουν τη χασούρα στους εργάτες. Και μόνο γι' αυτό αξίζει οι εργάτες να κάνουν τα πάντα και για να μην πληρώσουν αυτοί την κρίση και για να ανοίξουν δρόμους για να χάσουν οι καπιταλιστές. Να χάσουν την ίδια την εξουσία τους. Κάθε πρόταση που αφορά στο πώς θα διαχειριστούν την κρίση είναι υπέρ του συστήματος.

Κατά το αμερικάνικο πρότυπο, που θέλει όποιον έχει ένα μισθό να χαρακτηρίζεται «μεσαία» τάξη, για αρκετό καιρό και στον ελληνικό Τύπο ήταν πλήθος τα θέματα που αναφέρονταν στη σπάταλη ζωή αυτής της «μεσαίας» τάξης. Ωσπου ήρθε η καπιταλιστική κρίση για να δείξει και τους «μεσαίους» όπως είναι: Φτερά στον άνεμο, σε άμεση εξάρτηση από το μισθό κι ακόμα χειρότερα: Να μην μπορούν να πιστέψουν πως η ζωή δεν είναι γλυκιά, επειδή αυτοί ήταν σε καλύτερη θέση από τους εξαθλιωμένους γύρω τους.

Τώρα, αμήχανα ακόμα, βλέπουν την αστική τάξη να τους δείχνει με το δάχτυλο σαν τους υπεύθυνους της κρίσης: «Αυτοί καταναλώνουνε, αυτοί πρέπει να πληρώσουν». Τους είναι δύσκολο να δουν τον εαυτό τους σαν ένα σύγχρονο προλετάριο, τους ξενίζουν λέξεις όπως «ιμπεριαλισμός» και «μονοπώλια». Ακούνε σα να αφορά άλλους το δίλημμα «αστική, ή λαϊκή εξουσία».

Ωσπου να μάθουν και αυτοί πως αρκεί μια ματιά στα καπιταλιστικά κέρδη που αυξάνονται κι άλλη μια ματιά στη λαϊκή αποταμίευση που γίνεται ανύπαρκτη, για να κατανοήσει καθένας πως πια δεν υπάρχει χώρος να σταθεί στη μέση. Οχι, τουλάχιστον γι' αυτούς που δε ζουν σαν παράσιτα πάνω στον καρχαρία.

Κάποια στιγμή καθένας πρέπει να διαλέξει αυτόν ή τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Και τότε το δίλημμα με τα μονοπώλια ή με το λαό βρίσκει την απάντησή του. Εδώ είμαστε. Στο να επιμένουμε να απαντηθεί απ' όλο και πιο πολλούς το δίλημμα.


ΚΑΛΑΜΠΟΥΡΙΑ ΤΕΛΟΣ

ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «Για να υπάρξει αναστροφή της κατάστασης θα πρέπει σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας η οικονομική πολιτική που εξαγγέλθηκε να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα, χωρίς δισταγμούς, αναβλητικότητα και υπαναχωρήσεις, ενώ το επόμενο βήμα θα είναι οι διαρθρωτικού χαρακτήρα πολιτικές στη δημόσια διοίκηση και το ασφαλιστικό» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΟΙ «ΜΕΣΑΙΟΙ»: «Ειδήμονες της εκλαϊκευμένης ψυχολογίας, συμβουλάτορες του λάιφ στάιλ, ακόμα και ανάλαφροι, ζαχαρωτοί πανελίστες που πλαισιώνουν καλλιτεχνικές εκπομπές, έχουν βρει την καινούρια καραμέλα: Καταναλώσαμε υπερβολικά, ζήσαμε πολυτελώς, να βάλουμε νερό στο κρασί μας (...) Πόσοι Ελληνες πραγματικά μπορεί να ακούσουν το σύνθημα "κάνε τη ζωή σου πιο απλή" και να μην εξοργιστούν; Οι οικογενειάρχες με τις δύο (και ευκαιριακά και τρεις) δουλειές, που προσπαθούν να στηρίξουν το σπίτι τους και να μορφώσουν τα παιδιά τους; Οι μητέρες που στερούνται για να προσφέρουν στο νοικοκυριό τους; Οι εργαζόμενες Ελληνίδες, που χτυπάνε οχτάωρα ακατέβατα στο γραφείο, ενώ ισορροπούν σαν ζογκλέρ μεταξύ δουλειάς, οικογένειας και κοινωνικών υποχρεώσεων; Και που η μόνη τους τρελή πολυτέλεια, αν την έχουν, είναι να πάνε για έναν καφέ, ένα γυμναστήριο, ή ένα κομμωτήριο, μία στις τόσες; (...) Δεν έχουμε πια τις σταθερές της δεκαετίας του '50, που αν είχες παπούτσια, πλάκα και κοντυλοφόρο, για να μην πω και φαγητό στο τραπέζι κάθε μέρα, ήσουν εντάξει (...) αυτές οι σαλονάτες αμπελοφιλοσοφίες του τύπου "ευκαιρία να περιορίσουμε τις σπατάλες και να ζήσουμε πιο αγνά" κάνουν τον κόσμο και γελάει. Και δυστυχώς, δεν γελάει με την καρδιά του, αλλά πολύ πολύ πικρά» (η Ρ. Βαγιάνη στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ: «Κρίσιμο ζήτημα είναι η ενίσχυση της συντονισμένης αντιμονοπωλιακής δράσης της εργατικής τάξης, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων. Ολων, δηλαδή, των λαϊκών στρωμάτων που βλέπουν τα προβλήματά τους να οξύνονται από την κυριαρχία των μονοπωλίων, την πολιτική που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως "κόστος" και βαρίδι που εμποδίζει τη διασφάλιση της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας των πολυεθνικών. Μπαίνει όλο και πιο καθαρά το δίλημμα "ή με το λαό, ή με τα μονοπώλια"» (το άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ από το δημόσιο σύστημα

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Αλλάζουν οι όροι για τις συντάξεις αναπηρίας

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΠΥΡΟΔΟΤΕΙΤΕ κοινωνική έκρηξη

ΕΘΝΟΣ: ΜΕΡΕΜΕΤΙΑ στο παρά 5' για τους φόρους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Συμμαχία προθύμων» για βοήθεια

ΤΑ ΝΕΑ: Ευρω - άξονας κατά Μέρκελ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η πολυλογία δυσχεραίνει τον δανεισμό

ΤΟ ΒΗΜΑ: Η Μέρκελ εκβιάζει Ελλάδα και Ευρώπη

Η ΑΥΓΗ: Στο μέτωπο οι πληβείοι στα μετόπισθεν οι πατρίκιοι

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΓΕΜΙΣΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ με καταθέσεις Ελλήνων

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΒΑΛΑ ΠΛΑΤΗ για να αποφύγει η Ελλάδα τα χειρότερα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Στη μέγγενη των spread - EE

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ

«Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα μπορεί να "επηρεάσει άμεσα την οικονομία των ΗΠΑ", δήλωσε σήμερα ο Ντένις Λόκχαρτ, αξιωματούχος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED). (...) "Πρώτον, αν χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης έπρεπε να προβλέψουν προσαρμογές σε προβλήματα δημοσιονομικής τάξης, αυτό θα μπορούσε να εμποδίσει την ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ και τις αμερικανικές εξαγωγές προς την περιοχή αυτή", υπογράμμισε ο Λόκχαρτ υπενθυμίζοντας ότι η ΕΕ των 27 είναι η πρώτη αγορά για τα αμερικανικά προϊόντα. "Δεύτερον, αν η κρίση προκαλέσει μια μετακίνηση κεφαλαίων προς το δολάριο σε βάρος του ευρώ, η ανατίμηση του δολαρίου που μπορεί να προκύψει από αυτό, ενδέχεται να βλάψει την ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών εξαγωγών" (...) "Το τρίτο σημείο είναι το ενδεχόμενο η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα να επιφέρει μεγάλο σοκ στις χρηματαγορές. Αυτό θα μπορούσε να εκδηλωθεί στο τραπεζικό σύστημα ή υπό τη μορφή μιας κίνησης γενικής υποχώρησης (των επενδυτών) από την αγορά του χρέους των κρατών", πρόσθεσε» (στο ΒΗΜΑ, ηλεκτρονική έκδοση).

«Η δήλωση της Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ ότι ο εγωισμός της γερμανικής οικονομίας μπορεί να είναι μέρος του προβλήματος προκάλεσε οργή στο Βερολίνο. Είναι σαν να ζητάς από μια ομάδα να παίξει άσχημα για να δώσει μια ευκαιρία στον αντίπαλό της, σχολίασε ο κ. Σόιμπλε. "Δεν μπορούμε να χτίσουμε μια ανταγωνιστική οικονομία σε αυτήν την βάση"» (η καταγραφή στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Οι ανταγωνισμοί είναι οξύτατοι. Το ευρώ χτυπάει το δολάριο και το δολάριο το ευρώ, το δολάριο χτυπιέται με το κινέζικο γουάν. Σήμερα δεν έχουμε απλά τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ιαπωνία, σήμερα στον ανταγωνισμό μπαίνουν η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία και άλλες χώρες. Αξονες και αντιάξονες. Ο ανταγωνισμός τρώει αρκετά από τα κέρδη του κεφαλαίου, γιατί για να ανταγωνιστούν μεταξύ τους πρέπει να κάνουν γρήγορες αλλαγές, πρέπει να λαδώσουν, πρέπει να μοιράσουν χρήματα, πρέπει να εξαγοράσουν, πρέπει να ξοδέψουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για να βγάλουν από τη μέση άλλους επιχειρηματικούς ομίλους (...) Τι τους μένει; Να μειώσουν τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, να απολύουν 200.000 - 300.000 δημόσιους υπάλληλους όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες και θα έρθει και στην Ελλάδα, να διώξουν μαζικά τους συμβασιούχους, τους εργαζόμενους stage, να ανεβάσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια, να μοιράζουν μία θέση σε πέντε και έξι εργαζόμενους, να συρρικνώσουν απελπιστικά την όποια δημόσια Υγεία και Παιδεία, να αυξήσουν τους τοπικούς πολέμους, να αλλάξουν σύνορα. Δεν μπορεί το καπιταλιστικό σύστημα με τον συνηθισμένο τρόπο, ή με τον - πιο σχετικό με το σήμερα - ίδιο τρόπο να περάσει την κρίση» (απόσπασμα από ομιλία της Αλ. Παπαρήγα / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ