Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Πάνω που άρχισαν κάτι ραμόλια να πανηγυρίζουν γιατί τα βαπόρια φεύγουν, ήρθε απαγορευτικό!

Ασε που ψάχνουμε πάλι το «Δημητρούλα». Αυτό το βαπόρι, υπάρχει δεν υπάρχει απεργία, κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς είναι, θα φτάσει δε θα φτάσει, πότε και ποιο λιμάνι...

Κάπου «έκοψε», λοιπόν, η σούπα της συναίνεσης. Ορισμένοι δεν μπορούν να κρύψουν ότι έχουν χάσει «αυγά και πασχάλια» από την επιτυχία της απεργίας, σε ένα συνδικαλιστικό τοπίο που όλα τους βεβαίωναν χρόνια τώρα πως είναι ελεγχόμενα.

Και καρφώνονται άγρια, μεταξύ τους για το ποιος όφειλε να διατηρήσει με τη στάση του την «εργασιακή ειρήνη». Ανακαλύπτουν, βέβαια, τον «κομμουνιστικό δάκτυλο», αλλά αυτό δε φτάνει για να αντιμετωπίσουν όσα έρχονται.

Γι' αυτό και οι «νέες ιδέες» για το πώς θα εξασφαλιστεί ότι κανείς δε θα απεργεί.

«Μια ελάχιστα διασφαλισμένη υπηρεσία» είναι ο νέος όρος που πλασάρεται.

Μπράβο του συναδέλφου για την ιδέα που ρίχνει. Δική του είναι;

Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι αυτή η έκκληση να συνεννοηθούν τα δύο κόμματα. Γιατί, μέχρι τώρα κοινή δεν ήταν η εκτίμησή τους πως όταν απεργούν οι ναυτικοί η λύση είναι η επιστράτευση; Δηλαδή, ψέματα, λέει το στέλεχος της κυβέρνησης ότι ο καλύτερος σύμμαχός τους είναι το ΠΑΣΟΚ;

Αυτούς που δεν καταλαβαίνουμε επίσης, είναι όσους επιμένουν «από τα αριστερά» στην «αξία του διαλόγου». Υπάρχει μέχρι τώρα «διάλογος» από τον οποίο δε βγήκαν χαμένοι οι εργάτες;

Πάντως, ξανά μπράβο, του... νοτιά.

Οχι τίποτα άλλο, αλλά είναι και κάτι κτηματίες εκεί στο νότο που ετοιμάζονταν να ανάψουν φωτιές ενάντια στο βοριά, που δημιουργούσε προβλήματα στην παραγωγή τους.

Πάμε σ' άλλα: Τις μέρες που ψηφιζόταν η Λευκή Βίβλος για την κατάργηση του 8ωρου, το '94, ο «Ρ» είχε αποκαλύψει το κείμενο των 45 πολυεθνικών της Ευρώπης που αυτούσιο παρουσιάστηκε μετά ως κείμενο «Ντελόρ». Υπέγραφε εκ μέρους των 45 ο τότε πρόεδρος της ΝΕΣΤΛΕ. Αυτής που σήμερα διαφημίζει τα τρελά κέρδη της. Για όποιον θέλει να το ψάξει περισσότερο αξίζει να πάει να βρει ποια παράταξη που σήμερα κλαίει γιατί δεν την παίζουνε, ψήφιζε και με τα τέσσερα τη Λευκή Βίβλο ως προοδευτικό κείμενο.

Κάθε που βήχει ο Γκαργκάνας για τα χρέη προς τις τράπεζες, γεμίζουν οι εφημερίδες με αναλύσεις για το πόσο συμφέρουν οι μεταφορές υπολοίπου. Στα ψιλά μόνο ίσως ανακαλύψεις ότι όχι μόνο δεν κερδίζεις δεκάρα, αλλά το χρέος σου αυξάνει με το κόλπο της αύξησης του χρόνου αποπληρωμής, άρα για περισσότερο καιρό πληρωμή τόκων. Η επισήμανση γίνεται μόνο και μόνο γιατί φουντώνει αυτές τις μέρες μια παράξενη συζήτηση περί αντικειμενικότητας των ρεπορτάζ. Μιλάμε για «ντίλερ» των τραπεζών που προωθούν προϊόντα ως δημοσιογραφική έρευνα. Για να μην πούμε για κάτι άλλους, που έχουν εργολαβία τον πατριωτισμό των εφοπλιστών. Παρεμπιπτόντως, για την αντιπαράθεση Αλαφούζου - Μπόμπολα δε μας πέφτει λόγος, με την κολυμπήθρα έχουμε αντίρρηση.