Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Μα, από πολιτικές πράξεις χάθηκαν 63 άνθρωποι. Πολιτική είναι αυτό που τους έκαψε. Πολιτικό πρέπει νά 'ναι κι αυτό που θα «κάψει» τους φονιάδες που παριστάνουν τους θλιμμένους γιατί καψαλίστηκε το μαγαζί που αφήνει φράγκα. Και έχει πολλούς μνηστήρες, σαν π.χ. τον Κυριακού...

Οπως κάτι τύπους που με κάλπικες απορίες περί του εποχικού των δασοπυροσβεστών, παριστάνουν τους αθώους του αίματος. Οταν η πολιτική που στηρίζουν είναι όχι μόνο αυτή που βάζει φωτιά στα δάση, αλλά κι αυτή που κρατά ανίσχυρους τους πυροσβέστες.

Πάμε γι' άλλα: Πλήρωσες ήδη ακριβά - με ζωές - τη μετατροπή του δάσους σε μέλλουσα αγροτοτουριστική επένδυση, θα πληρώσεις ακριβότερα κι αυτό που εμφανίζεται ως λογιστική αποτίμηση.

Την ώρα που εσύ μετράς το κόστος με ζωές, αυτοί μετράνε προσδοκώμενα κέρδη. Και πολιτικά και - κυρίως - οικονομικά. Να θεωρείς δεδομένο πως ήδη συνωστίζονται στα αρμόδια γραφεία οι σωτήρες που με τη μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, ζητούν να αναλάβουν την «αναγέννηση» με όρους «ευαλφάλειας».

Επιχείρηση τρομοκράτησης - νέτα σκέτα - είναι αυτό που λέει η κυβέρνηση περί «ασύμμετρων απειλών». Οχι γιατί δεν είναι οργανωμένο το σχέδιο, αλλά γιατί σκόπιμα η αναφορά της αφήνει απ' έξω τους εμπόρους της γης και παραπέμπει σε νεοταξικούς όρους στους οποίους χωράει ως κατηγορούμενη κάθε κοινωνική πολιτική διαμαρτυρία.

Και είναι σκόπιμο γιατί: Η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ όπως και η προηγούμενη του ΠΑΣΟΚ παραδίδει δημόσια γη στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αυτή είναι ο εμπρηστής. Πάει πολύ να αποδίδει σε άλλους την ευθύνη της. Ηδη μετρούν τις αποζημιώσεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Από μόνο του αυτό δηλώνει ενοχή της κυβέρνησης. Δηλώνει όχι πρόθεση, αλλά απόφαση να αξιοποιήσει πολιτικά με αισχρό τρόπο μια πραγματικότητα που γεννά η δική της πολιτική.

Η στόχευση της κυβέρνησης είναι η στόχευση της αστικής τάξης. Αυτό ακριβώς είναι το οργανωμένο σχέδιο. Και σ' αυτό ακριβώς απαντάμε οργανωμένα: Οι εκατοντάδες κομμουνιστές που πήραν θέση στα μέτωπα, κατέθεσαν μια στάση ζωής και μιαν απόφαση - πίστη: Οτι η οργανωμένη λαϊκή κινητοποίηση μπορεί να βάλει φρένο σε κάθε αντιδραστικό σχέδιο. Είναι απάντηση και σ' όσους καλλιεργούν την αποχή ως πράξη αντίστασης. Η αποχή ευνοεί τους σημερινούς κυρίαρχους. Η μάχη όχι μόνο με τη φωτιά αλλά και μ' όσους κερδίζουν απ' αυτήν είναι πράξη προοπτικής.

Αγωνία που την έχουν ορισμένοι, μόλις άκουσαν ότι κάποιοι πήραν, λέει, όπλα και βγήκαν περίπολα στα βουνά. Ωρα είναι, σου λέει, να συνηθίσουν...

Ο αστικός κρατικός μηχανισμός φοβάται τη λαϊκή κινητοποίηση, δεν τη θέλει. Γιατί κακομαθαίνει ο κόσμος κι αύριο η αστική μηχανή θα τους βρει πάλι μπροστά της, όλους αυτούς που σήμερα σπεύδουν να σβήσουν τη φωτιά, να τρέχουν να ανάψουν άλλη φωτιά, την αναγκαία...

Ασχετο: πώς το λένε; Θέλει... να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει; Ταιριάζει γάντι σε κάτι δήθεν θλιμμένους που με κάθε νεκρό παράγγελναν και νέα δημοσκόπηση. Κοράκια!