Μετά τον προπαγανδιστικό σίφουνα των «παροχών» και ενώ ο κουρνιαχτός της παραπληροφόρησης κατακάθεται, αποκαλύπτεται ότι η κυβέρνηση παραμένει σταθερά στην αντιασφαλιστική της πορεία. Η προηγούμενη βδομάδα έδωσε αρκετά δείγματα που συνηγορούν στην παραπάνω εκτίμηση.

Κατ' αρχήν ήταν η δήλωση στελεχών του υπουργείου Εργασίας, ότι μετεκλογικά η κυβέρνηση θα προωθήσει τη σύνδεση της ασφάλισης όχι με τα χρόνια εργασίας, αλλά σύμφωνα με την ασφάλιση των αποδοχών. Δηλαδή σε άμεση εξάρτηση με τις ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου καθ' όλη τη διάρκεια του εργάσιμου βίου.

Μια τέτοια εξέλιξη, όπως δείχνει και η εμπειρία από ανάλογα συστήματα στην Ευρώπη, ανοίγει το δρόμο για παραπέρα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωσης των συντάξεων. Και αυτό, γιατί τέτοια συστήματα επιτρέπουν τη σύσταση ατομικών λογαριασμών από την απόδοση των οποίων θα εξαρτάται ένα μέρος της σύνταξης. Ενώ το άλλο μέρος της σύνταξης θα υπολογίζεται όχι στη βάση του τελευταίου μισθού, ούτε καν με βάση την τελευταία πενταετία, αλλά σύμφωνα με τις αποδοχές όλων των ετών.

Ετσι ενώ το ένα μέρος της σύνταξης θα υπολογίζεται με βάση μικρότερο συντάξιμο μισθό, από ό,τι ισχύει σήμερα, το άλλο μέρος θα εξαρτάται από τις αποδόσεις (συνήθως επενδύσεις σε χρηματιστήρια, ομόλογα κλπ.) άρα μπαίνει στη λογική της κεφαλαιοποίησης με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Συνολικά διαμορφώνονται χειρότεροι όροι και προϋποθέσεις για την απονομή της κύριας σύνταξης. Κάτι που θα υποχρεώσει τους εργαζόμενους, να παραμένουν περισσότερα χρόνια στην εργασία, πέρα ακόμα και από τα ανώτατα όρια. Να πώς επιτυγχάνεται και ο στόχος παράτασης του εργάσιμου βίου που έχει τεθεί στη Λισαβόνα.

Η δεύτερη συζήτηση στην Επιτροπή Απασχόλησης του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Απασχόληση, την περασμένη Δευτέρα και η εισαγωγή του στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, επιβεβαίωσε ότι για την κυβέρνηση η δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, είναι ένα ακόμα πρόσχημα για μέτρα κατά της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το «Σχέδιο Απασχόλησης» που παρουσιάστηκε στη Βουλή, προβλέπει πλήθος επιδοτήσεων των βιομηχάνων και απαλλαγή τους από τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές. Αλλά επειδή οι εισφορές αυτές δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μέρος του μισθού που παρακρατείται γι' αυτό το σκοπό (ασφάλιση), η μη απόδοσή τους από τους εργοδότες σημαίνει μεγαλύτερα κέρδη γι' αυτούς.

Την ίδια ακριβώς σκοπιμότητα εξυπηρετεί και η παράταση ισχύς του νόμου Γιαννίτση (2874/2000) για τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών. Σύμφωνα με αυτόν, οι εισφορές των νεοπροσλαμβανόμενων και για μισθό μέχρι 600 ευρώ, μειώνονται κατά 15% και το κόστος αναλαμβάνει ο προϋπολογισμός. Η ισχύς της ρύθμισης τέλειωνε το Δεκέμβρη του 2003. Στο «Εθνικό Σχέδιο Απασχόλησης» προβλέπεται η ανανέωσή της.

Οι συγκεκριμένες ασφαλιστικές επιδοτήσεις στους εργοδότες, πολλές φορές, κατά την πάγια τακτική των κυβερνήσεων, αντί να καλύπτονται από τον προϋπολογισμό παρά τις δεσμεύσεις, καταλήγουν να τις φορτώνεται το ΙΚΑ, χειροτερεύοντας ακόμα παραπέρα την οικονομική του κατάσταση.

Τις επόμενες βδομάδες η κυβέρνηση θα φέρει στη Βουλή το λεγόμενο μίνι ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προβλέπει μια σειρά ρυθμίσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες σε μια απ' αυτές, προβλέπεται η αύξηση των ημερών εργασίας και ασφάλισης στην επικουρική σύνταξη από τις 4.050 στις 4.500 ημέρες. Το ισχύον όριο των 4.050 ημερών ασφάλισης προβλέπεται να αυξηθεί προοδευτικά - κατά μέσο όρο - 150 ημέρες για κάθε ημερολογιακό έτος. Ετσι οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ- ΤΕΑΜ (ΕΤΕΑΜ με τον τελευταίο νόμο), μετά το 2007 θα χρειάζονται 4.500 ημέρες ασφάλισης για να κατοχυρώσουν δικαίωμα επικουρικής ασφάλισης.

Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση καθορίζονται ίδιες προϋποθέσεις για κύρια και επικουρική ασφάλιση. Ως γνωστόν ο νόμος 1902/90 της ΝΔ, αύξησε τον ελάχιστο χρόνο ασφάλισης από τις 4.050 μέρες στις 4.500 για την κατοχύρωση δικαιώματος στην κατώτερη σύνταξη. Και ενώ οι εργαζόμενοι απαιτούσαν τη μείωση (και επαναφορά στην πριν το 1990 κατάσταση) των ημερών ασφάλισης, το ΠΑΣΟΚ αυξάνει και τις απαιτούμενες ημέρες ασφάλισης για το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ. Συνδικαλιστές εκτιμούν ότι με αυτό τον τρόπο πολλοί εργαζόμενοι που είχαν αρχίσει τον εργασιακό τους βίο τη δεκαετία του '70 - πριν δηλαδή ισχύσει η επικουρική ασφάλιση - ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα στην κατοχύρωση επικουρικής σύνταξης, με τη συγκεκριμένη αύξηση. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση και με αυτόν τον τρόπο «μονιμοποιεί» και παγιώνει τις ανατροπές των νόμων της ΝΔ.

Η ομιλία του υπουργού Εργασίας την προηγούμενη Τετάρτη κατά την παρουσίαση βιβλίου για το ασφαλιστικό, σύστημα του πρωθυπουργικού συμβούλου Π. Τήνιου, είναι ένα πρόσθετο μήνυμα ότι η κυβέρνηση δε θα σταματήσει τον αντιασφαλιστικό της κατήφορο.

Η επαναφορά από τον Δ. Ρέππα, της γνωστής κινδυνολογίας για το δημογραφικό, έκανε λόγο για «δημογραφικό μανιτάρι». Οι προκλητικές επιθέσεις σε βάρος των εργαζομένων «που μόλις συμπληρώσουν 15 χρόνια ασφαλιστικού εργάσιμου βίου, αρκετοί συνεχίζουν να εργάζονται χωρίς να ασφαλίζονται. Μιλάμε για μαύρη εργασία»! είπε. Αλλά και η διακήρυξή του ότι χρειάζονται «νέες πρωτοβουλίες σε περιοχές της κοινωνικής ασφάλισης, που η παθογένεια είναι οφθαλμοφανής», δείχνουν ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται για νέα αντιασφαλιστική έφοδο.

Τα παραπάνω δείχνουν και τα σημεία που θα εστιαστεί η νέα αυτή επίθεση. Ταυτόχρονα για την κυβέρνηση παραμένει ως στρατηγική επιλογή η συγκρότηση των επαγγελματικών ταμείων. Με αυτόν τον τρόπο όπως είπε και ο υπουργός Εργασίας, εξασφαλίζεται «το στοιχείο της κεφαλαιοποιητικής λειτουργίας στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης». Αλλά και «τονίζουμε - όπως είπε ο υπουργός - την προσωπική, την ατομική ευθύνη, που έχει κάθε εργαζόμενος, κάθε πολίτης».

Να λοιπόν πώς σιγά σιγά, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απαλλάσσει το κράτος και το κεφάλαιο από την ευθύνη της απόδοσης συντάξεων και τη μετακυλάει αποκλειστικά στον εργαζόμενο. Να πώς το «δικαίωμα στη σύνταξη», γίνεται προσωπική και ατομική ευθύνη του κάθε εργαζόμενου.