***

Με πρόσχημα και πάλι την "τρομοκρατία", η κυβέρνηση (που μαζί με το "ναι" της ΝΔ και την "αποχή" (!) του ΣΥΝ υπερψήφισε και τη Σένγκεν) φαίνεται να αναγορεύει τη CIA, το FBI και τις "συνταγές" τους σε "εισαγόμενο" μοντέλο για την αντιμετώπιση της δράσης του λαϊκού κινήματος. Στόχος φυσικά δεν είναι η δράση των παραμάγαζων της CIA στην ελληνική επικράτεια, όπως η γνωστή "17 Νοέμβρη" και τα άλλα ευαγή ιδρύματα. Ευτυχώς - με μια έννοια - δε, που υπήρξε και η υπόθεση της οδού Ριανκούρ, για να γίνουν αντιληπτοί οι λόγοι που δεν... εντοπίζονται αυτά τα παραμάγαζα.

***

Η κυβέρνηση, όπως επιβεβαιώνουν και οι επίσημες δηλώσεις των αξιωματούχων της, προτίθεται να προχωρήσει σε υπογραφή συμφωνίας με τις ΗΠΑ για την καταπολέμηση, λέει, της "τρομοκρατίας". Ενα ζήτημα είναι τι εννοούν οι ΗΠΑ όταν μιλούν για τρομοκρατία.

Ξέρουμε ότι για αυτούς η δράση των Ου - Τσε - Κάδων δεν είναι τρομοκρατία. Αντιθέτως οι Αμερικανοί είναι οι κύριοι προμηθευτές όπλων, αλλά και οι παρέχοντες μέχρι και πολιτική νομιμοποίηση (!) στους τρομοκράτες του Κοσσυφοπεδίου. Αυτούς, τους... οπλονόμους των τρομοκρατών θα αναγορεύσουμε σε "ειδικούς" περί τρομοκρατίας στην Ελλάδα;

Ξέρουμε, επίσης, ότι πριν λίγα χρόνια πιάστηκαν επ' αυτοφώρω Αμερικανοί πράκτορες στην Κυψέλη να επιτελούν το σύνηθες έργο τους, στο όνομα - και πάλι - της... "αντι-τρομοκρατίας". Βεβαίως και τότε οι κυβερνώντες (η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου, συγκεκριμένα) έκαναν και αυτοί το "έργο" τους. Τους φυγάδευσαν! Με αυτούς θα "συνεργαστούμε" για να καταπολεμηθεί, τάχα μου, το "οργανωμένο έγκλημα";

Ξέρουμε - αυτό κι αν το ξέρουμε - ότι στα πλαίσια των παλιότερων "συνεργασιών" με τη CΙΑ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η ελληνική επικράτεια γέμισε γιάφκες με όπλα και με επίσημα εκπαιδευμένους τρομοκράτες, στο όνομα της διαφύλαξης, δήθεν, της ασφάλειας της χώρας από εσωτερική και εξωτερική επιβουλή... Με αυτούς, με τους εγκεφάλους των παραστρατιωτικών και παρακρατικών επιχειρήσεων της "Γκλάντιο" και της "Κόκκινης Προβιάς", που ο μηχανισμός της αξιοποιήθηκε και από τους Απριλιανούς πραξικοπηματίες, θα "συνεργαστούμε";

Τι θέλουν οι ΗΠΑ είναι γνωστό στους πάντες και κυρίως στην κυβέρνηση. Οι Αμερικανοί επιθυμούν να θέσουν τους δικούς τους κανόνες, σε μια χώρα που το 98% του λαού αντιτίθεται στους βομβαρδισμούς τους. Που η πρεσβεία τους βρέθηκε για 78 μέρες περικυκλωμένη από τους αγωνιστές της ειρήνης. Που ενοχλούνται με την πολιτική και εκλογική επιρροή του ΚΚΕ. Που διαβλέπουν τους κινδύνους που γεννά για το εξαρτημένο εγχώριο πολιτικό σύστημα το συνεχώς ανερχόμενο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο πάλης του λαϊκού κινήματος.

Οι Αμερικανοί, με τη συγκατάθεση της κυβέρνησης, επιδιώκουν στο όνομα της "καταπολέμησης της τρομοκρατίας" να τρομοκρατήσουν την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Επιδιώκουν να δρουν και με το "νόμο" ως δύναμη καταστολής του "εσωτερικού εχθρού", θέτοντας στο κατασκοπευτικό τους στόχαστρο τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού.

***

Το θέμα εδώ είναι η... "διευθέτηση" των Ελληνοτουρκικών, υπό την αμερικανική επίβλεψη. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η λιγότερο ή περισσότερο εύσχημη αποδοχή εκ μέρους της ελληνικής πλευράς των πιέσεων να προσέλθει σε έναν κατ' αρχήν διάλογο με την Τουρκία, που θα φέρει - με μαθηματική ακρίβεια - και τον εφ' όλης της ύλης αμερικανόπνευστο "διάλογο".

Ετσι ο κ. Παπανδρέου, μετά τις σχετικές συναντήσεις με την Ολμπράιτ - στην επιστολή του προς τον Τζεμ όπου... ξέχασε να αναφερθεί στις "γκρίζες" και διχοτομικές ζώνες που χαράζει η Τουρκία σε Αιγαίο και Κύπρο - δηλώνει έτοιμος να συζητήσει και να συνεργαστεί με τους Τούρκους για τα θέματα "τρομοκρατίας"... Λογικό. Διότι ποιος θα συζητήσει και θα "συνεργαστεί" με την Αγκυρα για τέτοια θέματα, αν όχι ο υπουργός Εξωτερικών μιας κυβέρνησης, της οποίας ο πρωθυπουργός, την επομένη της παράδοσης του Οτσαλάν, δήλωνε ότι ο αγώνας των Κούρδων είναι "ένοπλη ανταρσία", "τρομοκρατία" και "αποσχιστικό κίνημα"! (Δηλώσεις Κ. Σημίτη - 16/2/99).

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, μετά την επίσημη από μέρους της αποδοχής του τρομοκρατικού δόγματος της "νέας τάξης", όπως εφαρμόστηκε στη Γιουγκοσλαβία, και το οποίο προβλέπει την εξόντωση των λαών που αντιστέκονται "απ' έξω" στον ιμπεριαλισμό, όπως ο σερβικός, έρχεται και επισήμως να αποδεχτεί το τρομοκρατικό δόγμα της "νέας τάξης" για τους λαούς που αντιστέκονται "από τα μέσα".

Με λίγα λόγια η κυβέρνηση αποδέχεται, με τη βούλα πια, ότι ο κουρδικός λαός είναι "τρομοκράτης" (!) και, συνακόλουθα, προσφέρει την Ελλάδα βορά στον αμερικανικό σχεδιασμό που προβλέπει ότι η "επίλυση" των διακρατικών και περιφερειακών θεμάτων, όπως επιθυμούν οι ΗΠΑ, θα γίνεται και μέσω της επίκλησης της "τρομοκρατίας".

Αρκεί ίσως μια ακόμα υπενθύμιση για τους κινδύνους που έρχονται για την Ελλάδα. Εκείνοι που οργανώνουν το διάλογο μεταξύ κυβέρνησης Σημίτη και κυβέρνησης Ετσεβίτ - "Γκρίζων Λύκων", γύρω από θέματα "τρομοκρατίας" είναι οι ίδιοι που σκοτώνουν παιδιά στη Βαγδάτη, στο Βελιγράδι, στο Σουδάν και στο Αφγανιστάν. Κι αυτά μόλις μέσα ένα χρόνο... Και κάτι ακόμα: Ο κ. Σημίτης, για να δικαιολογήσει τη συμμετοχή της κυβέρνησης στο έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας, έλεγε πως τυχόν άρνηση της κυβέρνησης στο ΝΑΤΟ θα προκαλούσε "κενό" που θα το κάλυπτε η Τουρκία... Αλήθεια, τώρα, το "κενό" καλύφθηκε κατά τον... επαρκή εκείνο τρόπο που διακήρυσσε το προεκλογικό σύνθημα "Πρώτα η Ελλάδα" του ΠΑΣΟΚ;

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι Αμερικανοί, με τη συγκατάθεση της κυβέρνησης, επιδιώκουν στο όνομα της "καταπολέμησης της τρομοκρατίας" να οδηγήσουν και επισήμως την Ελλάδα στον αστερισμό των "γκρίζων" και διχοτομημένων ζωνών, ενώ, ταυτόχρονα, επιθυμούν να δρουν "νομίμως" (!) ως δύναμη εσωτερικής καταστολής, με στόχο την τρομοκρατία της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας

- Τι αποκαλύπτει η προφυλάκιση του 20χρονου Χρ. Λεμπέση, που βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο της απεξάρτησής του από τα ναρκωτικά και της επανένταξής του στην κοινωνία;

- Η υπόθεση αυτή δημιουργεί τους εξής προβληματισμούς:

Φαίνεται ότι το ποινικό μας δίκαιο και το σωφρονιστικό σύστημα λειτουργούν "τιμωρητικά", αντίθετα - δηλαδή - σε κάθε κατάκτηση της παγκόσμιας νομικής σκέψης.

Αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά πόσο δραματική είναι η έλλειψη ενός "ειδικού σώματος δικαστών" για την εκδίκαση των υποθέσεων που αφορούν τοξικοεξαρτημένους και χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών.

Αποκαλύπτει τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης, που επικρατούν στα λεγόμενα σωφρονιστικά καταστήματα (φυλακές), που αποτελούν παθογόνους χώρους αποδιοργάνωσης και όχι της ζητούμενης ανασυγκρότησης της προσωπικότητας των κρατουμένων, αλλά και "διδασκαλεία" υποτροπής και "εγκληματικής εκπαίδευσης".

Η προφυλάκιση του Χρήστου Λεμπέση θέτει σε αμφιβολία το συνολικό πλαίσιο της σκοπιμότητας της επιβολής της ποινής.

- Δηλαδή;

- Αν η ποινή, ο εγκλεισμός - δηλαδή - επιβάλλεται ώστε να ικανοποιηθεί το "κοινό περί δικαίου αίσθημα", ας αναρωτηθούν οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση δικαστικοί λειτουργοί: Με την προφυλάκιση - τιμωρία του 20χρονου πρώην εξαρτημένου χρήστη Χρ. Λεμπέση, ποιο αίσθημα περί δικαίου ικανοποιείται;

Πάντως μέσα από τη συγκεκριμένη υπόθεση αντανακλάται η γενικότερη κρίση της κοινωνίας μας και των θεσμών της.

- Γιατί;

- Δημιουργεί ανησυχία το κριτήριο με το οποίο διαμορφώνονται οι προτεραιότητες όσον αφορά στην ιεράρχηση αρχών, αξιών και προστατευόμενων έννομων αγαθών και δικαιωμάτων, από το πλέγμα των θεσμών και των οργάνων καταστολής και εφαρμογής του δικαίου. Αποδεικνύεται ότι όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τον πραγματικό σκοπό του συστήματος της ποινικής νομοθεσίας, αλλά και διαγράφει ένα εξαιρετικά αυστηρό, συντηρητικό και τιμωρητικό πρόσωπο της ποινικής δικαιοσύνης.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε την προσήλωση στην αυστηρή εφαρμογή ποινικών διατάξεων, σε βάρος της οφειλόμενης προστασίας και ενθάρρυνσης της επιλογής της μάχης για τη ζωή που δίνει ο θεραπευόμενος 20χρονος Χρ. Λεμπέσης.

- Ποια πρέπει να είναι τα εφόδια ενός δικαστικού λειτουργού;

- Ο δικαστικός λειτουργός δεν αρκεί να γνωρίζει καλά τις διατάξεις που καλείται να εφαρμόσει. Είναι απαραίτητο να έχει κατακτήσει γνώσεις κοινωνιολογικές, φιλοσοφικές, ψυχολογικές. Οφείλει να ερευνά τα αίτια του εγκλήματος, αλλά και να γνωρίζει και τις θεωρίες που απαντούν στη γένεση του κόσμου και ερμηνεύουν τα αίτια εξαιτίας των οποίων δημιουργήθηκαν, μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, τα κάθε είδους εγκλήματα.

Οι εμπλεκόμενοι λειτουργοί της δικαιοσύνης οφείλουν να εξετάσουν με προσοχή όλες τις παραμέτρους και τα στοιχεία που συγκροτούν την υπόθεση του νεαρού Χρήστου (προσωπικότητα, ηλικία, περιστάσεις διάπραξης, βαρύτητα πράξης κλπ.) και να διατάξουν άμεσα την αποφυλάκισή του. Δικονομικές δυνατότητες υπάρχουν. Απομένει η συνετή και ανθρωπιστική αντιμετώπιση της συγκεκριμένης περίπτωσης από μέρους των δικαστών.

- Χρειάζονται αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών;

- Αυτό που πρέπει να αλλάξει στο γενικότερο θεσμικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών είναι η έλλογη, επιεικής και συνετή εφαρμογή των κειμένων διατάξεων, σε συνδυασμό με την εξατομικευμένη προσέγγιση των κρινομένων πρώην τοξικομανών, προς όφελος του τιτάνιου αγώνα που δίνουν για να ξανακερδίσουν τη ζωή.

Στον αντίποδα πρέπει να βρίσκεται η αυστηρή τιμωρία των εμπόρων ναρκωτικών.

Η αυστηρή εφαρμογή και στενή ερμηνεία των ποινικών διατάξεων στην περίπτωση των πρώην εξαρτημένων χρηστών, οι οποίοι δίνουν με επιτυχία τη μάχη της απεξάρτησης, αποτελεί βίαιη διακοπή της σύνδεσής τους με την ίδια τη ζωή και εξώθησή τους προς την υποτροπή. Κανείς δε νομιμοποιείται να αναλάβει την ευθύνης μιας τέτοιας εξέλιξης.

Γ. Μ.