Την ώρα που εσύ διαδηλώνεις με σύνθημα «ο πλούτος στους εργάτες» και πίσω απ' αυτό το σύνθημα διαμορφώνεται μια ογκώδης διαδήλωση, ε, αυτό προκαλεί σε κάποιους απογοήτευση. Εξ ου και η εκτίμηση ότι δε συνεγείρεις τις μάζες. Οι οποίες προφανώς σε κατάσταση διέγερσης πήγαν στο Πεδίον του Αρεως απ' όπου και η εκτίμηση στην «Αυγή». Τώρα πού είδε μάζες σε μια σκόρπια δήθεν διαδήλωση των ΣΥΝ αυτώ...

Δεν πρόκειται για μια απλή διαμόρφωση εικονικής πραγματικότητας. Είναι συνειδητή επιλογή για μάντρωμα. Οταν από το ίδιο καρμπόν προκύπτει το πολιτικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και με παραλλαγή του ΣΥΝ, ούτε καν κοντά στην πραγματικότητα που ζεις, αλλά με όρους καταναλωτικής ΜΚΟ, τα πράγματα είναι δύσκολα για το σύστημα. Δεν μπορεί πια να παράγει ούτε μια εναλλακτική πρόταση που να πείθει πως είναι εναλλακτική.

Τι επιδιώκουν: Ο εργάτης που χτες ψήφιζε ΠΑΣΟΚ κι άντε διαμαρτυρόμενος εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις να έχει πρόθεση και για ΣΥΝ, να μείνει σ' αυτό. Να συνεχίσει να πιστεύει ότι κάπου εκεί είναι η λύση. Αντε να ρυθμιστούν λίγο τα επιτόκια, άντε κάποιο πρόγραμμα απορρόφησης ανέργων για μερικούς μήνες και τελειώσαμε. Γι' αυτό και ανάλογα προγράμματα. Να μην υπάρξει χαραμάδα προς την υποψία ότι η λύση είναι αλλού.

Κι όμως, η μια μετά την άλλη η είδηση σου λένε πως τα ψέματα τελειώσανε. Οτι η βαρβαρότητα είναι η καθημερινότητα κι όχι κάτι που συμβαίνει κάπου. Οτι αυτό σηκώνει μόνο ανατροπή, άρα συγκέντρωση δυνάμεων για τέτοιο σκοπό. Αυτό σου προτείνει το ΚΚΕ. Γι' αυτό και εξαφανίζεται από τις αναλύσεις η παρουσία του. Οταν ξεθάβουν ακόμα και τον Πάγκαλο, για να επαναλάβει τα περί γερόντων του ΚΚΕ, (α, ρε νιάτο ΠΑΣΟΚε ομορφούλη), ξέρεις ήδη πως αυτοί οι χιλιάδες νεολαίοι που διαδήλωναν προχτές κάποιους ανησυχούν. Συνέχισε.

Η αστική τάξη γνωρίζει πως για να γίνει η απεργία της Πρωτομαγιάς κάποιοι έλιωσαν σόλες. Η μόνη απεργιακή φωτογραφία που μπόρεσε να χρησιμοποιήσει η «Ελευθεροτυπία», αν και δε γράφει από κάτω σε τι αναφέρεται, μαρτυρά την αλήθεια. Είναι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που περιφρουρούν την απεργία σ' ένα από τα ξενοδοχεία του κέντρου. Συνέβη και σ' άλλους χώρους, όπως συνέβη στις γειτονιές για να συγκεντρωθούν οι χιλιάδες που τελικά και διαδήλωσαν.

Η απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα και η σύναξη των εργατοπατέρων στο Πεδίον του Αρεως δεν ήταν μαγική εικόνα. Ηταν το αποτέλεσμα δράσης. Η μία από και για τους εργάτες, η άλλη ενάντια στους εργάτες. Γι' αυτό και στεναχωριούνται οι αστοί. Αργά, βασανιστικά οικοδομείται η ταξική ενότητα αλλά ήδη μετράει αποτελέσματα.

Ασχετο: Οι λέξεις είναι έν-νοιες - γραμματιζούμενοι βάλτε ένα χεράκι να εξηγηθούν τα απλά - και οι λέξεις που χρησιμοποιείς για να μην πεις τα πράγματα με το όνομά τους, για να αφαιρέσεις, δηλαδή, περιεχόμενο από την πραγματικότητα, για να οικοδομήσεις, δηλαδή, άλλη συνείδηση, κι αυτές οι λέξεις είναι έν-νοιες. Συνειδητές, δηλαδή, επιλογές. Αυτές οι επιλογές δηλώνουν τοποθέτηση απέναντι στη βασική ταξική αντιπαράθεση. Οταν σβήνεις από το χαρτί τον ιμπεριαλισμό σαν ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, σαν την κατάσταση δηλαδή όπου το εργατικό κίνημα επιβάλλεται να οργανώνεται έτσι που να διεκδικεί ευθέως την εξουσία και αρχίζεις τις φραστικές κωλοτούμπες, κάνεις καθαρό ότι δε θέλεις τους εργάτες συνειδητούς απέναντι στην πραγματικότητα που βιώνουν. Οταν μιλάς γενικά για εναλλακτική λύση μέσα σ' αυτό το σύστημα που δεν το λες καν με το όνομά του, στρώνεις το δρόμο για «ενότητα στο πρόβλημα», δηλαδή για διαχείριση του καπιταλισμού, ώστε να είναι ανθρώπινος. Δεν είναι ιδεολογικό λάθος. Είναι επιλογή από και για την αστική τάξη.