Το σκηνικό, για την επίθεση σε κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων, είναι πάντα το ίδιο, με μικρές παραλλαγές, ανάλογα με το ποιος είναι στην κυβέρνηση και την έκταση των αντιλαϊκών μέτρων που θέλουν να εφαρμόσουν. Το ίδιο σκηνικό έχει στηθεί και αυτές τις μέρες, με πρωταγωνιστές, από τη μια την κυβέρνηση και τους κάθε είδους συνοδοιπόρους της και από την άλλη - αυτή τη φορά - τους εργαζόμενους στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς (ΔΕΚΟ). Εχουμε λοιπόν, από τη μια την κυβέρνηση Σημίτη που δηλώνει αποφασισμένη να καταργήσει τα συγκεκριμένα προνόμια με την επίμαχη τροπολογία και με το επιχείρημα ότι εμποδίζουν την "εξυγίανση" και τον "εκσυγχρονισμό" των ΔΕΚΟ και από την άλλη τους εργαζόμενους, που αντιδρούν στην κατάργηση των κεκτημένων τους.

***

Η όλη κυβερνητική προπαγάνδα, που προβάλλεται δεόντως και από τη μεγάλη πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, έχει πολλαπλούς στόχους, όπως:

Πρώτον, προβάλλοντας κάποιες κατακτήσεις των εργαζομένων σαν "προνόμια", η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει από το λαό τα πραγματικά, παχυλά και σκανδαλώδη προνόμια που απολάμβανε και απολαμβάνει το μεγάλο κεφάλαιο με τη μορφή των κρατικών επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών κλπ., τα οποία βαρύνουν κάθε χρόνο τον κρατικό προϋπολογισμό με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές. Συνέπεια της ακολουθούμενης πολιτικής και της διεύρυνσης των προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, είναι και η εκρηκτική αύξηση των κερδών. Οπως προκύπτει από τα επίσημα βιβλία του ΣΕΒ, τα κέρδη των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων την περίοδο 1991 - 1996, αυξήθηκαν πάνω από... 2.000%. Κι όμως, επιβεβαιώνοντας την παροιμία που λέει τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, η ηγεσία του ΣΕΒ - αφού δήλωσε ότι οι βιομήχανοι "ψηφίζουν" την κυβερνητική τροπολογία που καταργεί κεκτημένα των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ - αξίωσε και νέα προνόμια...

Δεύτερον, να ενισχύεται η αντιπαράθεση και η διχόνοια ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Προκειμένου να αποτρέψει κάθε κίνηση στην κατεύθυνση συσπείρωσης των εργαζομένων και συγκρότησης ενιαίου μετώπου πάλης για την ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής, η κυβέρνηση βαφτίζει "προνόμια" τις κατακτήσεις της μιας ή της άλλης κατηγορίας εργαζομένων, επιχειρώντας έτσι να φέρει σε αντιπαράθεση τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους με τους υψηλόμισθους και υψηλοσυνταξιούχους. Και τίθεται το ερώτημα: Γιατί άραγε θα πρέπει να καταργηθούν τα "προνόμια" των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και να μην επεκταθούν τα ίδια προνόμια και στις άλλες κατηγορίες των εργαζομένων, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα;

Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός, ότι η κυβέρνηση Σημίτη έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Ετσι, κάνει ό,τι μπορεί για να στρέψει τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους δημόσιους υπάλληλους, ενάντια στους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ. Στα πλαίσια αυτά, η κυβέρνηση φόρεσε τη μάσκα του "καλού" και "δίκαιου" νοικοκύρη, που θεωρεί απαράδεκτο και άδικο να χορηγούνται τα συγκεκριμένα "προνόμια" στους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ όταν η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων (κυρίως στον ιδιωτικό τομέα), μόλις και μετά βίας τα φέρνει βόλτα!

****

Η κυβέρνηση Σημίτη, έχει φυσικά τους δικούς της λόγους που προσπαθεί να καλλιεργήσει αισθήματα ντροπής και ενοχής στους εργαζόμενους των ΔΕΚΟ και να καλλιεργεί κλίμα διχόνοιας και διχασμού ανάμεσα στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και τους εργαζόμενους στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Και αν η κυβέρνηση έχει λόγους να εμμένει στη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που οδηγεί στην επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, έχουν κάθε λόγο να αντιταχθούν σ' αυτή την πολιτική αντιπαραθέτοντας στο "υπάρχουν και χειρότερα" την πολιτική του "υπάρχουν και καλύτερα".

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Η κυβέρνηση Σημίτη βαφτίζει "προνόμια" τις κατακτήσεις των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ για να κρύψει από το λαό τα πραγματικά, παχυλά και σκανδαλώδη, προνόμια που απολάμβανε και απολαμβάνει το μεγάλο κεφάλαιο με τη μορφή των κρατικών επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών κλπ., τα οποία βαρύνουν κάθε χρόνο τον κρατικό προϋπολογισμό με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές

- Στις 5 Φλεβάρη οι συνταξιούχοι προχωρούν σε παναττική συγκέντρωση και περιφερειακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Για ποιους λόγους βγαίνετε ξανά στους δρόμους;

- Οι κινητοποιήσεις είναι η απάντηση των συνταξιούχων στην ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης. Στη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα, που συνεχίζεται και το '98, αφού οι αυξήσεις που μας δίνει είναι πολύ κάτω και απ' αυτόν τον επίσημα προβλεπόμενο πληθωρισμό του 3,7%. Για 600.000 συνταξιούχους του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων, σημαίνουν κάποιες δραχμές αύξηση, που δεν επαρκούν ούτε για ένα κουλούρι την ημέρα. Η συνεχιζόμενη πολιτική λιτότητας και η αποσύνδεση των αυξήσεων των συντάξεων από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είχε σαν αποτέλεσμα, για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ με τα κατώτατα όρια συντάξεων, να χάσει ο καθένας μέχρι το '97 πάνω από 1.160.000 δρχ. και απ' τα 20 μεροκάματα του ανειδίκευτου να πέσει κάτω απ' τα 15.. Η απώλεια για τις μεγαλύτερες συντάξεις είναι περισσότερη. Επιπλέον η κυβέρνηση μάς αφαιρεί εισόδημα με το φορομπηχτικό σύστημα, με την παρακράτηση φόρου και την ειδική εισφορά στις επικουρικές συντάξεις, με τις συνεχείς ανατιμήσεις σε τιμολόγια ΔΕΚΟ κλπ. Επίσης αγωνιζόμαστε γιατί στους στόχους κυβέρνησης και βιομηχάνων είναι η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, όπως δείχνει το ότι παρέπεμψε τις ισοπεδωτικές προτάσεις Σπράου στον "κοινωνικό διάλογο".

- Είχατε προειδοποιήσει με "θερμό" χειμώνα και πραγματοποιήσατε σειρά κινητοποιήσεων. Τι αποτελέσματα "μετράτε";

- Ο χειμώνας για τους συνταξιούχους ήταν και είναι "θερμός". Μέχρι τα Χριστούγεννα, κάναμε μια σειρά κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, συνεχίζουμε με τις συγκεντρώσεις στις 5 Φλεβάρη και έπεται συνέχεια. Με τους αγώνες αυτούς, προβάλαμε τα προβλήματά μας και ευαισθητοποιήσαμε την κοινή γνώμη. Τους αγώνες αυτούς τους συνδέσαμε με το συνδικαλιστικό κίνημα, που υιοθέτησε τα περισσότερα απ' τα αιτήματά μας. Επίσης, υποχρεώσαμε την κυβέρνηση να υποχωρήσει σε ορισμένα σημεία, όπως με την αναστολή της μείωσης των επικουρικών συντάξεων στο 20% των κύριων συντάξεων, που θα ίσχυε από 1η Γενάρη, τη μείωση του ορίου ηλικίας για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ, που θα έχει σαν αποτέλεσμα να το πάρουν μερικές ακόμα χιλιάδες συνάδελφοί μας και, τέλος, να αυξηθεί από 100 σε 120 χιλ. δρχ. το όριο εισοδήματος για την επιβολή ειδικής εισφοράς.

- Ποιο, κατά τη γνώμη σας, θα πρέπει να είναι το συμπέρασμα απ' αυτές τις θετικές ρυθμίσεις;

- Σε καμιά περίπτωση δε μας ικανοποιούν. Ομως, όταν έχεις να κάνεις με μια κυβέρνηση που έχει εξαπολύσει γενική επίθεση στα δικαιώματά μας, κάτι είναι κι αυτό. Κανένας αγώνας, λοιπόν, δεν πάει χαμένος και αυτό το καταλαβαίνουν οι συνταξιούχοι. Μας δίνουν ώθηση να συνεχίσουμε τον αγώνα για την επανασύνδεση των κατώτερων συντάξεων του ΙΚΑ με τα 20 ΗΑΕ, για αυξήσεις ίσες με τις αυξήσεις στους μισθούς των εν ενεργεία, για αφορολόγητο όριο στα 2 εκατ. δρχ. και τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, για κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Θα αγωνιστούμε για να μη θιγεί το ασφαλιστικό, για να γίνουν δεκτές οι προτάσεις μας και του συνδικαλιστικού κινήματος. Στο κοινό μέτωπο κυβέρνησης και βιομηχάνων, απαντάμε με το δικό μας μέτωπο, των συνταξιούχων, των εργαζομένων και όσων θίγονται απ' την αντιλαϊκή πολιτική.

Ντ. Ν.