* * * * *

Λίγες βέβαια ήταν οι πένες που εξήγησαν στους εργαζόμενους ότι η διαφωνία τους με την επίσημη κυβερνητική γραμμή ήταν μόνο "επί της διαδικασίας". Οτι οι διαφωνούντες... συμφωνούσαν με το κύριο, το καθοριστικό: την κατεύθυνση των καταστροφικών μέτρων που ανακοινώθηκαν. Οτι απλά προτιμούσαν να κατατεθεί το νομοσχέδιο δύο - τρεις μέρες αργότερα για να έχει προλάβει να τελειώσει ο... διάλογος. Ακόμα να συζητηθεί εκτενέστερα για να μπορέσουν κι οι ίδιοι, τοποθετούμενοι, να διαφωνήσουν σε ανώδυνα, επιμέρους ζητήματα πριν το ψηφίσουν στο σύνολό του. Λιγότερες ακόμη πένες ερμήνευσαν την κομματική πειθαρχία που επέβαλε στους βουλευτές του η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σαν τέτοια που αντικειμενικά είναι: το καλύτερο άλλοθι για όλους τους διαφωνούντες ώστε να μπορέσουν και να ψηφίσουν το νομοσχέδιο και να συνεχίσουν απτόητοι να... διαφωνούν. Τέτοια... υγεία αποπνέει η διαφωνία των... ανταρτών του ΠΑΣΟΚ. Τόσο... διαφορετική από αυτήν της ηγεσίας τους είναι η πολιτική που υπηρετούν. Θα πρέπει λοιπόν να θεωρούν τουλάχιστον μειωμένης νοημοσύνης τους εργαζόμενους, αν περιμένουν ότι θα εναποθέσουν στις δικές τους πλάτες τις αγωνίες και τις ελπίδες τους για το μέλλον. * * * * *

Τέτοιας ποιότητας είναι η αντιπολίτευση που κάνουν όλοι τους - κομματική ηγεσία, εσωκομματική αντιπολίτευση και πρόσφατα διαγραμμένοι - εκεί στο άλλο μεγάλο κόμμα της αστικής τάξης. Βαυκαλίζονται δε με την ελπίδα ότι ο υψηλός τόνος της αντιπολιτευτικής τους φωνής θα κρύψει την ουσία των λόγων τους και, έτσι ξεγελασμένοι, οι εργαζόμενοι θα τους εμπιστευτούν για να τους οδηγήσουν στη λύση των προβλημάτων τους. Θα φταίει μετά ο λαός αν τους κρατήσει μόνιμα "στην αναμονή";

* * * * *

Το χειρότερο βέβαια είναι πως ξέρουν πολύ καλά ότι αυτή η μήτρα, η Συνθήκη του Μάαστριχτ δηλαδή, δεν πρόκειται να σταματήσει να γεννάει παρόμοιους βρικόλακες που θα πίνουν το αίμα των λαών, μαζί και του ελληνικού. Παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να τη θυμιατίζουν μέρα - νύχτα, να πίνουν νερό στ' όνομά της. Και για να διατηρήσουν το αριστερό προφίλ, που εκτιμούν πως χρειάζεται ακόμη να έχουν, καμώνονται πως εξετάζουν εξονυχιστικά τα παιδιά της, μήπως και κανένα από αυτά είναι χειρότερο από τη μάνα και επόμενα απορριπτέο. Η ΟΝΕ πέρασε τις εξετάσεις, για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ θα κληρώσει απόψε, που ολοκληρώνεται το "διαρκές συνέδριο" του κόμματός τους.

Εχουν δε την απαίτηση ο ελληνικός λαός, που έχει νιώσει στο πετσί του και τη μάνα και τα τρομερά παιδιά, να κάθεται και να χαζολογάει με τους "προβληματισμούς" τους και να μην πετάξει στα σκουπίδια σύμπασα την τρομερή οικογένεια, μαζί με τους πολιτικάντηδες όλων των τάσεων του ΣΥΝ, που συνειδητά τον δουλεύουν "ψιλό γαζί". Να μην τους γυρίσουν οριστικά την πλάτη όταν τους βλέπουν να "σχίζουν τα ιμάτιά" τους για τον τρόπο που συμπεριφέρεται η κυβέρνηση στο περίφημο πια διάλογο όλων των επιπέδων - τέτοια σκληρή αντιπολίτευση - την ίδια στιγμή που μοιράζουν μαζί της τις καρέκλες, συνευρισκόμενοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι μπροστά στις επερχόμενες εκλογές της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.

* * * * *

Στην άλλη πλευρά, μένουν το ΚΚΕ, το ταξικό ρεύμα του συνδικαλιστικού κινήματος, οι συντονιστικές επιτροπές πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων και άλλων φορέων αλλά και απλών πολιτών, εργαζομένων, αγροτών, μικρομεσαίων επαγγελματιών, όλοι όσοι δηλαδή έχουν καταφέρει να δουν κάτω από τα μακιγιάζ και έχουν αντιληφθεί ότι τίποτα δεν μπορούν να περιμένουν από τους "κατοίκους" της πρώτης πλευράς, ότι μονόδρομος είναι η δικιά τους ενωμένη πάλη ενάντια στα θεμέλια της πολιτικής που γεννά, συντηρεί και μεγεθύνει τα προβλήματά τους.

Χρέος όλων των κομμουνιστών, όλων των αγωνιστών της άλλης πλευράς είναι να μπορέσουν να δείξουν, πρώτα και κύρια με τη δική τους δραστηριότητα, σ' όσους αντικειμενικά ενδιαφέρονται από την ανατροπή της υλοποιούμενης πολιτικής, πώς ακριβώς είναι η εικόνα κάτω από το μακιγιάζ. Μόνον έτσι θα πολλαπλασιαστούν οι στρατιές τους και θα χάσουν τον ύπνο τους οι υπηρέτες της ολιγαρχίας. Για την εκπλήρωση αυτού του χρέους ούτε στιγμή εφησυχασμού δε δικαιολογείται. Αλλωστε οι επιταχυνόμενοι - τελευταία - ρυθμοί της επίθεσης της ολιγαρχίας δεν επιτρέπουν τέτοιες πολυτέλειες. Επιπλέον δε, το μπορούμε. Εμπρός λοιπόν. Στη δράση.

ΕΝΑ ένα ενδιαφέρον πολιτικό "πανόραμα" του "Ρ", με άρθρα για τα 150 χρόνια από το Μανιφέστο, απαντήσεις σε άρθρα που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τη διάσπαση του ΚΚΕ το '68, για τις εξελίξεις στην "Ολυμπιακή Αεροπορία" και τους νέους δρόμους που ανοίγει η κυβέρνηση για να προχωρήσει η επέλαση στις κατακτήσεις των εργαζόμενων (σελίδες 6 - 10)

ΣΑΡΑΝΤΑ μέρες πέρασαν χωρίς το Νίκο Καλούδη, που έφυγε από κοντά μας στις 24 Φλεβάρη. Μεγάλο και δυσαναπλήρωτο το κενό που άφησε πίσω του. Η πίστη του στο Κόμμα και τις αρχές του, η ανιδιοτελής προσφορά και η έμφυτη σεμνότητά του, η αστείρευτη αισιοδοξία και η πραότητά του θα μείνουν αξέχαστα για πάντα, φωτεινό παράδειγμα για όλους τους νεότερους. Σήμερα, στις 12 το μεσημέρι, τελείται το 40ήμερο μνημόσυνό του. Ο "Ρ", τιμώντας τη μνήμη του, δημοσιεύει σήμερα τα σημειώματα δυο συντρόφων, του Θανάση Ζαφειρόπουλου, αρχισυντάκτη του "Ρ" στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και της συγγραφέα Ιωάννας Καρατζαφέρη (σελίδες 6 - 7)

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ οι αγώνες των εργαζομένων. Πανστρατιά για την επιτυχία της στάσης εργασίας στις ΔΕΚΟ την Τρίτη, της 24ωρης πανεργατική πανελλαδικής απεργίας την Πέμπτη και των κινητοποιήσεων που ξεδιπλώνονται στην "Ολυμπιακή", ώστε να σημάνουν την απαρχή αποφασιστικής κλιμάκωσης των αγώνων. Η πίεση και οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες από τα "κάτω", αποδεικνύονται το πλέον αποτελεσματικό "όπλο" απέναντι στην κυβερνητική επίθεση, αλλά και την κατεύθυνση συνδικαλιστικών ηγεσιών να συνθηκολογήσουν (σελίδες 12 - 13)

ΣΕ ΕΝΑ σημαντικό και βασικό μέτωπο πάλης, μέσα στις συνθήκες έντασης της κυβερνητικής προσπάθειας για την ανατροπή κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος, αναδεικνύεται η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, της οποίας όσο καθυστερεί η υπογραφή, τόσο οξύνονται τα προβλήματα των εργαζομένων. Η επιστροφή στις διαπραγματεύσεις, προχθές, έγινε κάτω από το "βάρος" των κυβερνητικών εντολών για αυξήσεις στα όρια του 2,5% της εισοδηματικής πολιτικής, που οδηγούν σε ουσιαστική εξαθλίωση τους εργαζόμενους μέσω της πραγματικής μείωσης του εισοδήματός τους και της απόρριψης όλων των θεσμικών και δίκαιων αιτημάτων τους (σελίδες 12 - 13)

ΑΠΟΣΤΟΛΗ του "Ρ" στην Ηπειρό. Στον τόπο που παρακμάζει, όσο δηλαδή μπορεί να παρακμάσει η πιο φτωχή ήδη περιοχή της Ευρώπης. Οι αγροτοκτηνοτρόφοι βλέπουν τα παιδιά τους να εγκαταλείπουν τα χωριά και την τσέπη τους να αδειάζει συνεχώς. Φεύγοντας και η τελευταία γενιά των ηλικιωμένων κτηνοτρόφων, η ύπαιθρος της Ηπείρου θα ερημωθεί για να χαριστεί στη συνέχεια σε πολυεθνικούς, μονοπωλιακούς αγροτοκτηνοτροφικούς σχηματισμούς που θα χρησιμοποιούν συγκεκριμένο αριθμό εργατών και υπαλλήλων. Οσο για τα χωριά, θα "υπάρχουν" μόνο σαν ενοποιημένα οικιστικά "φαντάσματα" στα κιτάπια του "Καποδίστρια" (σελίδες 24 - 25)

ΔΥΤΙΚΗ Αττική και Δήμος Βύρωνα. Δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Στα Ανω Λιόσια και το Ζεφύρι, δέκα μέρες μετά από τη νεροποντή που έπνιξε τους κατοίκους και η "εικόνα" παραμένει η ίδια. Τα λιμνάζοντα νερά έχουν υποχωρήσει στη μεγαλύτερη έκταση, οι εικόνες της ντροπής, όμως, δεν έχουν "εγκαταλείψει" την περιοχή, καθώς οι κάτοικοι ακόμα προσπαθούν να περιμαζέψουν τα διαλυμένα νοικοκυριά τους, τις περιουσίες τους που βούλιαξαν στην αδιαφορία των αρμοδίων. Από την άλλη πλευρά, στο Δήμο Βύρωνα, ο δημότης και οι ανάγκες του βρίσκονται στο επίκεντρο της Δημοτικής Αρχής. Ενας πλούσιος απολογισμός του δημοτικού έργου, όπως τον παρουσιάζει σε συζήτησή του με το "Ρ" ο δήμαρχος Βύρωνα Νίκος Ρογκάκος. Οι αγώνες είναι το όπλο απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η ΤΑ και ο λαός (σελίδες 36 - 37)