"Οσο πιο πολιτισμένο ήταν ένα κράτος, τόσο πιο ραφιναρισμένα ψευδόταν ότι το σχολείο μπορεί να βρίσκεται έξω από την πολιτική και να υπηρετεί την κοινωνία στο σύνολό της"

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

Αποδείχτηκε η νοσηρή υπάρχουσα κατάσταση και η κυβερνητική τακτική για υποβάθμιση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Γεγονός που αποτυπώνεται στη δομή, το περιεχόμενο και τη λειτουργία του σχολείου, στα νομοσχέδια που προωθούνται αλλάζοντας το νόημα και το σκοπό της εκπαίδευσης (διεθνές απολυτήριο, εθνικό απολυτήριο, επίπεδα γλωσσών, εξειδίκευση στη θέση της συστηματικής εκπαίδευσης και υποβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού).

******

Στην προσπάθειά της να υλοποιήσει τους παραπάνω σκοπούς, αντιμετωπίζει τον αγώνα των εκπαιδευτικών με διάφορους τρόπους παραπληροφόρησης και μηχανισμούς καταστολής του.

Κατηγορεί τους καθηγητές ότι αποτελούν συντεχνία που θέλει να έρθει σε ρήξη με τους άλλους δημόσιους υπαλλήλους και εργαζομένους. Οτι είναι δήθεν ευνοημένοι από τον κρατικό προϋπολογισμό, αδιάλλακτοι, αναίσθητοι, αναξιοπρεπείς και δε νοιάζονται για τους μαθητές.

Απόψεις που αποσκοπούν στο να εκθέσουν τον εκπαιδευτικό στην κοινωνία για να συνεχιστεί ανενόχλητα η κυβερνητική πολιτική. Σ' αυτόν τον ρόλο του συκοφάντη επιχειρούν να στρέψουν τμήματα των γονιών, των μαθητών, ακόμη και των ίδιων των εκπαιδευτικών. Το σύνθημα όμως, "οι καθηγητές δεν είναι συντεχνία, παλεύουν για δημόσια και δωρεάν παιδεία" προβάλλει ξεκάθαρα τους στόχους της κινητοποίησης.

********

Και μπαίνει το ερώτημα:

Είναι δυνατόν να δοθούν λύσεις στο χώρο της Παιδείας αν ικανοποιήσουμε μόνο τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών ή μόνο τα θεσμικά;

Απαντάμε όχι. Και οι εκπαιδευτικοί γνωρίζοντας αυτή την αδυναμία διεκδικούν την εργασιακή τους αναβάθμιση παράλληλα με την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, μαζί και χωρίς διαχωρισμούς.

Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να αναθεωρήσει το θεσμικό πλαίσιο της Παιδείας χωρίς την οικονομική αναβάθμιση των λειτουργιών της, μπαίνει αυτόματα το ερώτημα, ποιος θα τα κάνει πράξη;

Ο εργασιακά υποβαθμισμένος εκπαιδευτικός θα είναι σε θέση να εφαρμόσει ένα προωθημένο πλαίσιο Παιδείας;

Φανερό είναι πως σωματικά θα βρίσκεται στο σχολείο προσπαθώντας να υλοποιήσει το πρόγραμμα, αλλά ηθικά και υλικά θα είναι καταρρακωμένος. Από αυτή τη θέση προβάλλεται το αίτημα "να ζούμε μόνο απ' το μισθό μας". Ισως να ερμηνεύεται ότι επιδίωξη είναι η προκλητική οικονομική ανέλιξη. Κατηγορηματικά τονίζουμε, όχι. Επιδίωξη είναι η τοποθέτησή μας στα κατώτερα ανεκτά οικονομικά επίπεδα. Ο εκπαιδευτικός δεν επιθυμεί ιδιαίτερη μεταχείριση, ούτε οικονομική αναβάθμιση προνομοιακή σε σχέση με τους άλλους εργαζομένους. Δεν είναι "τυχοδιώκτης". Ο αγώνας του είναι αγώνας επιβίωσης δικός του και της δημόσιας παιδείας.

********

Δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της Παιδείας σανπρόβλημα μισθών, χωρίς υποδομή και περιεχόμενο. Ανεδαφικό και επιπόλαιο, που δυστυχώς προβάλλεται από ορισμένους που νομίζουν ότι η υπόθεση της Παιδείας είναι μόνο των εκπαιδευτικών, άρα τα κακά της προέρχονται από την αμοιβή τους. Κανένας διαχωρισμός, καμία υποτίμηση λοιπόν, δεν επιτρέπεται να υπάρχει στα αιτήματά μας. Αντίθετα, αυτά πρέπει να διευρυνθούν και να ριζοσπαστικοποιηθούν αγγίζοντας σε βάθος τη ρίζα της πολιτικής που προωθεί το μορφωτικό κατήφορο. Η κυβέρνηση μάς προκαλεί όταν στη μέση του αγώνα μας έρχεται να εξαγγείλει νέα μέτρα φραγμών και μορφωτικής υποβάθμισης για το λύκειο και τα πανεπιστήμια. Η απάντησή μας πρέπει να είναι κατηγορηματική. Δε θα επιτρέψουμε την προώθησή τους. Θα μας βρίσκει διαρκώς μπροστά της σε κάθε απόπειρα παγίδευσης και παραπλάνησης του λαού μας.

********

Δε θέλει να ικανοποιήσει τα αιτήματα, όχι δεν μπορεί. Γιατί φοβάται, η ίδια και οι διατάσσοντές της, αλυσιδωτές αντιδράσεις, τη συνέχεια, τη βαθύτερη πολιτικοποίηση του μαζικού κινήματος, που ξεπερνούν ίσως και τα στενά εθνικά μας όρια, που μπορούν να γίνουν αφορμή και παράδειγμα για μαζικές αντιδράσεις που θα ξεμπροστιάζουν τις δομές και αρχές του Μάαστριχτ και θα αποκωδικοποιούν το περιεχόμενό του, σ' όλο τον ευρωπαϊκό χώρο.

Ειδικά για την εκπαίδευση, η κυβέρνηση φαίνεται καθαρά ότι δεν επιθυμεί Παιδεία σ' ένα σύγχρονο σχολείο που θα προωθούνται οι ανθρώπινες αξίες. Ενα σχολείο που θα αφυπνίζει συνειδήσεις και θα δίνει κίνητρα για μια ελεύθερη δημιουργική σκέψη και προβληματισμό. Δε θέλουν ανθρώπους με μόρφωση, αλλά με αποσπασματική κατάρτιση για εύπλαστη και φθηνή εργασία βορά στον ελεύθερο ανταγωνισμό.

Για να αντιμετωπιστούν τέτοια ζητήματα προοδευτικά χρειάζεται αλλαγή της πολιτικής υποταγής στην ΕΕ και ενδοτικότητας στο μεγάλο κεφάλαιο. Για να γίνει αυτό πρέπει να συμπαραταχτούν στον αγώνα και άλλα στρώματα ή κλάδοι της κοινωνίας που θίγονται απ' αυτή την πολιτική. Το ζήτημα της Παιδείας είναι υπόθεση όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Ο αγώνας των εκπαιδευτικών σήμερα δεν είναι δεκαρολογικός. Είναι αγώνας ηθικός, κοινωνικός, τιμής και αξιοπρέπειας που μπορεί να αποτελεί βάση για μετωπική ρήξη με πολιτικές που υποβαθμίζουν τον εργαζόμενο και τον άνθρωπο.

Θάνος ΝΙΚΗΤΑΚΗΣ

Εκπαιδευτικός

ΣΠΟΤ

Ο αγώνας των εκπαιδευτικών σήμερα δεν είναι "δεκαρολογικός". Είναι αγώνας ηθικός, κοινωνικός, τιμής και αξιοπρέπειας που μπορεί να αποτελεί βάση για μετωπική ρήξη με πολιτικές που υποβαθμίζουν τον εργαζόμενο και τον άνθρωπο

- Αναζωπυρώνονται, το τελευταίο διάστημα, τα διάφορα σενάρια, σχετικά με την "ελαστικοποίηση" του χρόνου εργασίας και γενικότερα των εργασιακών σχέσεων. Ποιοι νομίζετε ότι είναι οι ευρύτεροι στόχοι της κυβέρνησης;

- Η κυβέρνηση, μέσα από την εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης, έχει ως στόχο να αλλάξει το σύνολο των εργασιακών σχέσεων.

Να εφαρμόσει τις επιταγές της "Λευκής Βίβλου" και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ολιγαρχίας του πλούτου και των πολυεθνικών, που δεν είναι άλλες από τη μείωση του εργασιακού κόστους, μέσα από το τσάκισμα των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων.

Στην πράξη σκοπεύει:

Να καταργήσει το 8ωρο, το 40ωρο, το 5νθήμερο.

Να προσαρμόσει στα νέα ωράρια (που θα είναι μειωμένα με ταυτόχρονη μείωση των αποδοχών) ανάλογες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, με την κατάργηση του κοινωνικού του χαρακτήρα, τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση.

Να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και να εφαρμόσει τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης.

- Ποια είναι η τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, για να πετύχει τους παραπάνω στόχους της;

- Η κυβέρνηση ξεκινάει από την εφαρμογή των τοπικών συμφώνων απασχόλησης σε 7 περιοχές, που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανεργίας εξαιτίας των πολιτικών της. Ο λόγος γίνεται για το Λεκανοπέδιο Αττικής, το Βόλο, τις Πάτρα, Εύβοια,Κοζάνη, Φλώρινα, Δράμα. Εκμεταλλεύεται τα προβλήματα της ανεργίας, προωθεί εκβιαστικά συμφωνίες σε τοπικό επίπεδο ανάμεσα σε εργοδότες, συνδικάτα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, που προβλέπουν απασχόληση χωρίς ωράρια, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και δικαιώματα στους εργαζομένους, αλλά νέα πολύμορφα προνόμια για τους... επενδυτές.

Αυτές οι περιοχές απασχολούν πάνω από το 60% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας μας.

Στην τακτική της αυτή η κυβέρνηση αξιοποιεί την υποκριτική, συμβιβαστική στάση των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, που, από τη μια μεριά, όταν μιλάνε στους εργαζόμενους ανοιχτά, περιγράφουν αρνητικά τις επιλογές της κυβέρνησης, στην πράξη όμως, όταν αποφασίζουν μέσα στα γραφεία, τις στηρίζουν.

Αυτό έγινε στην τελευταία συνεδρίαση της ΓΣΕΕ, που συζητήθηκε το θέμα της ανεργίας. Η πλειοψηφία των παραπάνω συνδικαλιστικών παρατάξεων ευθυγραμμίστηκε με τις επιλογές της κυβέρνησης στα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης.

- Τι νομίζετε πως χρειάζεται να γίνει για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης;

- Είναι φανερό ότι τα μέτρα αυτά αν εφαρμοστούν, καταργούν στην πράξη προς όφελος της ολιγαρχίας του πλούτου και των πολυεθνικών, κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων που με αγώνες, θυσίες και αίμα έχουν κατακτηθεί.Οι πλειοψηφίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, στη ΓΣΕΕ αναλαμβάνουν ιστορική ευθύνη απέναντι στην εργατική τάξη της πατρίδας μας και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν καλά.

Δεν μπορούν να σφυρίζουν αδιάφορα, να υποκρίνονται και να παίζουν κρυφτούλι μπροστά στη λαίλαπα της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά άμεσα να πάρουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την απόκρουση των αντεργατικών της επιλογών.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πιο αποφασιστικά να ριχθεί στη μάχη της ενημέρωσης, της διαφώτισης της εργατικής τάξης, για το χαρακτήρα των μέτρων και για την οργάνωση της πάλης, με ενωτικούς και μαζικούς αγώνες, για την υπεράσπιση των εργασιακών και κοινωνικών κατακτήσεων.

Σ. Ζ.