«Εθνική στρατηγική με αρχή, μέση και τέλος» ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, καταλογίζοντας στην κυβέρνηση «αποσπασματικότητα» στη διαχείρισή της. Οσο πίσω, όμως, κι αν πάει κανείς, θα διαπιστώσει ότι τέτοια στρατηγική στην εξωτερική πολιτική όχι μόνο υπάρχει, αλλά έχει συνέχεια και συνέπεια, με τον προηγούμενο να παραδίδει τη σκυτάλη στον επόμενο, πηγαίνοντας ο καθένας ένα βήμα πιο πέρα την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με πυξίδα τα συμφέροντα της αστικής τάξης, για τα οποία διαγκωνίζονται μεταξύ τους η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτό προσπαθεί να κρύψει ο ΣΥΡΙΖΑ... Αλλωστε, πάνω σ' αυτήν την αδιαμφισβήτητη «σταθερά» διαμορφώνεται και το έδαφος της συναίνεσης όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων στις επικίνδυνες διευθετήσεις που προωθούνται στα Ελληνοτουρκικά με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα, για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου.

Ποια είναι λοιπόν τα χαρακτηριστικά αυτής της περίφημης «εθνικής στρατηγικής, με αρχή, μέση και τέλος», που υπηρετούν όλοι μαζί και για την οποία υπερθεματίζει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο «Στρατηγικός Διάλογος» με τις ΗΠΑ και η Συμφωνία για τις βάσεις, που μετατρέπει όλη την Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και εκθέτει τον λαό σε ανομολόγητους κινδύνους. Αυτήν τη συμφωνία τη διαπραγματεύτηκε μέχρι το τέλος η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την παρέδωσε έτοιμη για υπογραφή στη ΝΔ, η οποία πριν από λίγο καιρό την έφερε για κύρωση στη Βουλή. Στη βάση αυτής της Συμφωνίας αναβαθμίζεται η δολοφονική βάση της Σούδας και σαν τα μανιτάρια ξεπηδάνε κι άλλες σε όλη την Ελλάδα, ενώ το σύνολο των στρατιωτικών υποδομών τίθενται στην υπηρεσία των σχεδιασμών και αποστολών του ΝΑΤΟ, με τις κάννες στραμμένες κυρίως προς τα σύνορα με τη Ρωσία, αλλά και προς τον Περσικό Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική.

Είναι επίσης η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, που στόχο έχει να εντάξει όλες τις χώρες της Βαλκανικής στις δομές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ώστε να διαμορφωθεί ένα πιο στέρεο ανάχωμα στην επιρροή και τη διείσδυση των ρωσικών και κινεζικών ανταγωνιστικών συμφερόντων στην περιοχή. Ως προς αυτόν το στόχο είναι εμβληματική η αμερικανοΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χαιρετίστηκε θερμά απ' όλους τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της αστικής τάξης και παραδόθηκε στην επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ για να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού την πιστή εφαρμογή της. Την ίδια ώρα, οι ανταγωνισμοί οξύνονται στην περιοχή και επωάζονται σενάρια ακόμα και για αλλαγές συνόρων, όπως στην περίπτωση της Σερβίας με το Κόσοβο, που μπορεί να προκαλέσουν φαινόμενα ντόμινο, βυθίζοντας στο χάος όλη την περιοχή.

Είναι ακόμα οι διμερείς και τριμερείς συνεργασίες με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, που όλες οι κυβερνήσεις στήριξαν και στηρίζουν. Πρόκειται για συνεργασίες με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που παίζουν ρόλο «πολλαπλασιαστή» της ευρωατλαντικής ισχύος στην ευρύτερη περιοχή, την ίδια ώρα που το Ισραήλ απειλεί με πόλεμο το Ιράν, επεμβαίνει ανοιχτά στη Συρία και με τις πλάτες των ΗΠΑ ετοιμάζεται να ενσωματώσει τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Η συνεργασία απογειώθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μόλις πρόσφατα η ΝΔ έφερε μετά βαΐων και κλάδων προς ψήφιση στη Βουλή τη συμφωνία που είχαν προετοιμάσει τα υπουργεία Αμυνας των δύο χωρών.

Είναι η εμπλοκή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές αποστολές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπως η αποστολή πυραυλικών συστημάτων στη Σαουδική Αραβία, οι δεσμεύσεις για συμμετοχή στη ναυτική δύναμη που θα συγκροτηθεί με ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για την επιτήρηση των Στενών του Ορμούζ, η συμμετοχή με διπλωματικό προσωπικό σε αποστολές της ΕΕ στη Λιβύη, που αποτελούν προπομπό για νέες στρατιωτικές επεμβάσεις. Είναι η εμπλοκή της κυβέρνησης της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων στις αποφάσεις για ενίσχυση του ευρωστρατού και την ανάληψη ενεργότερης δράσης παγκόσμια.

Είναι, τέλος, η αδιαπραγμάτευτη προσήλωση όλων των αστικών δυνάμεων στην υπόθεση ενδυνάμωσης του ΝΑΤΟ έναντι των ανταγωνιστών του και διαφύλαξης της ΝΑΤΟικής συνοχής. Στο πλαίσιο αυτό, σύσσωμος ο ευρωατλαντικός παράγοντας «δουλεύει» για να παραμείνει η Τουρκία αγκιστρωμένη στο δυτικό στρατόπεδο, μακριά από την επιρροή της Ρωσίας. Την προτεραιότητα αυτή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ ασπάζονται και υπηρετούν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, που κατά τα άλλα παρουσιάζουν τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της αστικής τάξης ως εγγύηση για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Μέσα σ' αυτό ακριβώς το πλαίσιο προωθούνται οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά και προκρίνεται η συνεκμετάλλευση ως «λύση» για τη θωράκιση της ΝΑΤΟικής συνοχής και την ενδυνάμωση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, ώστε να είναι αποτελεσματικότερη η αντιπαράθεση με τα ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Αυτή η επικίνδυνη στρατηγική διαμορφώνεται με κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι του λαού, τον οποίο παραδίδει δεμένο χειροπόδαρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, τον μετατρέπει σε στόχο. Αυτή η στρατηγική, με «αρχή, μέση και τέλος», είναι που ναρκοθετεί την ειρήνη στην περιοχή και κρατάει αναμμένο το φιτίλι του πολέμου. Που παραδίδει στρατιωτικές υποδομές, μέσα και προσωπικό στις βρώμικες υπηρεσίες του ΝΑΤΟ, χρεώνοντας από πάνω τον λαό με 4 δισ. ευρώ το χρόνο, ως «συνεισφορά» σε στρατιωτικές δαπάνες για τους στόχους της λυκοσυμμαχίας. Με αυτήν τη στρατηγική δεν χωράει κανένας συμβιβασμός. Η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της ειρήνης, της ευημερίας και της ανάπτυξης σχέσεων αμοιβαίας φιλίας και συνεργασίας με τους γειτονικούς λαούς περνάει μέσα από το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την ελληνική συμμετοχή, για αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του.