"Σήμερα, κύριοι, δε δικάζετε άτομα. Δικάζετε το ΚΚΕ. Και επ' αυτού δηλώνω, παρόλο ότι σήμερα όχι μόνο δεν έχω την τιμή να εκπροσωπώ το Κόμμα μου αλλά έχω και πολεμική εναντίον μου, δηλώνω ότι αναλαμβάνω τας ευθύνας διά την πολιτική του Κόμματός μου".

Είναι λίγα λόγια από την απολογία του αδάμαστου κομμουνιστή Νίκου Πλουμπίδη στο Στρατοδικείο της Αθήνας, όταν οι Αμερικανοί επικυρίαρχοι πρόσταξαν τους υποτακτικούς τους στη χώρα μας, να σκηνοθετήσουν ακόμα μια δίκη - παρωδία και να τον καταδικάσουν τελικά σε θάνατο.

Την Κυριακή 12 Σεπτέμβρη 1999, στο ήσυχο δασάκι, πίσω από τη Μονή Δαφνίου, στον τόπο ακριβώς που στις 14 Αυγούστου 1954 έγινε η εκτέλεση - δολοφονία του Νίκου Πλουμπίδη, εκατοντάδες φίλοι και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης με τα λάβαρα των Παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ και συγγενείς του Πλουμπίδη, συγκεντρώθηκαν μπροστά στο μνημείο που έχει στηθεί από το 1986, για να αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη του, που συμπληρώθηκαν 45 χρόνια από τον θάνατό του.

Η εκδήλωση "άνοιξε" με απαγγελίες, από τον Β. Λιόγγαρη,ποιημάτων του Γ. Ρίτσου και του Β. Ρώτα που ήταν αφιερωμένα στον Ν. Πλουμπίδη. Στη συνέχεια χαιρέτισε ο εκπρόσωπος του Παραρτήματος Χαϊδαρίου της ΠΕΑΕΑ και αναφέρθηκε κυρίως στις πολύχρονες προσπάθειες των αντιστασιακών, για να στηθεί το μνημείο, έργο του γλύπτη Κλουβάτου. Ο δήμαρχος Χαϊδαρίου Κ. Τηνιακός ανέφερε ότι παρ' όλο ότι το Χαϊδάρι ήταν μεταξύ των περιοχών που έχουν πληγεί από τον πρόσφατο σεισμό, η εκδήλωση καλώς δεν αναβλήθηκε, γιατί η προσωπικότητα, το ήθος και η θυσία του Πλουμπίδη είναι πολύ γνωστή.

Στην εκδήλωση μίλησε το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Κώστας Βουλγαρόπουλος και απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους μεταξύ άλλων τόνισε: "Στις 14 Αυγούστου του 1954 σ' αυτόν εδώ τον τόπο έπεσε δολοφονημένος άνανδρα, από βόλια των ανδρεικέλων, ένα άξιο παιδί της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ, ο Νίκος Πλουμπίδης.Μοναδική ουσιαστική κατηγορία ήταν η πολιτική του επιλογή, η στάση του απέναντι στους ντόπιους και ξένους εχθρούς του λαού και της πατρίδας του, η δράση του μέσα από τις γραμμές του ένδοξου ΚΚΕ, μέσα από το οργανωμένο ταξικό εργατικό, λαϊκό, αντιφασιστικό και απελευθερωτικό κίνημα. Ακόμα, η βαθιά του πίστη στα μεγάλα ιδανικά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, στις αθάνατες ιδέες του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού. Η πάλη του για το γκρέμισμα του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος και ο αγώνας του για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας χωρίς φασισμό και πολέμους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μιας κοινωνίας της ειρήνης, της δικαιοσύνης και του σοσιαλισμού.

Αυτόν το δρόμο του αγώνα, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, της τιμής και της αξιοπρέπειας διάλεξε ο Ν. Πλουμπίδης και τον ακολούθησε μαζί και με άλλους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους κομμουνιστές, αγωνιστές, πατριώτες. Με το κεφάλι ψηλά,έως την τελευταία στιγμή της ζωής του. Με αταλάντευτη πίστη και στάση στην κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, με ακούραστη δράση στις αφάνταστα σκληρές συνθήκες όλης εκείνης της εποχής, με ατσάλινη, πραγματικά θέληση για δουλιά στο Κόμμα και στο μαζικό λαϊκό κίνημα, παρά τη βαριά κλονισμένη του υγεία.

Η μεγαλοσύνη όμως του κομμουνιστή ηγέτη Ν. Πλουμπίδη αποκαλύφθηκε στις τραγικές εκείνες μέρες, όταν βρισκόταν μπροστά στο Στρατοδικείο των ανδρεικέλων, αναμένοντας με θάρρος το θάνατο. Τη στιγμή εκείνη ο Ν. Πλουμπίδης δεχόταν τις βαριές κατηγορίες από την τότε ηγεσία του Κόμματος, για προδοσία και χαφιεδισμό. Ομως ούτε στιγμή δεν ταλαντεύτηκε. Κράτησε στάση πραγματικού κομμουνιστή, σεβόμενος την εργατική τάξη, το ΚΚΕ και τον εαυτό του. Μάταια περίμεναν οι λακέδες των Αμερικανών. Αναμφίβολα δοκίμασε μεγάλο πόνο και έζησε σκληρές στιγμές. Ομως ο Ν. Πλουμπίδης ξεπέρασε όχι μόνο κάθε ψυχική και σωματική αντοχή, αλλά όλες τις δυσκολίες και τα διλήμματα. Ξεπέρασε τον εαυτό του. Και έκανε απλά αυτό που έλεγαν οι αρχές λειτουργίας και το Κόμμα, δηλαδή αυτό που του υπαγόρευε η συνείδησή του. Γιατί πίστευε ότι όσο μεγάλο λάθος κι αν κάνει η ηγεσία, το Κόμμα που πατάει γερά στις αρχές, γρήγορα θα το διορθώσει.

Και πράγματι, το Κόμμα που τόσο πολύ αγάπησε και πίστεψε, γρήγορα τον δικαίωσε. Βέβαια, μετά την εκτέλεσή του".

Αναφερόμενος στη συνέχεια ο ομιλητής στη σημερινή πολιτική κατάσταση, είπε ότι όλοι μας γινόμαστε μάρτυρες ενός χυδαίου αντικομμουνισμού, από μέρους υποτελών κυβερνήσεων - όπως και τότε - στο ΝΑΤΟαμερικανικό ιμπεριαλισμό, που δείχνει πιο ωμά το αποκρουστικό του πρόσωπο.

Τέλος κάλεσε τους παρευρισκόμενους με πολλή επιμονή και προσπάθεια να βοηθήσουν στην ανάπτυξη ενός ισχυρού Κοινωνικοπολιτικού Μετώπου πάλης. "Η δημιουργία του ΠΑΜΕ - τόνισε - και η ανάπτυξη της δράσης και της επιρροής του είναι ένα καλό σημάδι".

Ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης Φοίβος Τσέκερης,γενικός γραμματέας της ΠΕΑΕΑ, τόνισε ότι ο Ν. Πλουμπίδης ήταν ένας από τους 7,5 χιλιάδες πατριώτες κομμουνιστές που εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, από τις κυβερνήσεις της μισαλλοδοξίας. Ανάμεσα στους εκτελεσμένους και 21 μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Αναφέρθηκε επίσης, στις συνθήκες της βαθιάς παρανομίας κάτω απ' τις οποίες λειτουργούσε το ΚΚΕ, τα πρώτα χρόνια μετά τον τερματισμό του εμφυλίου και τόνισε ότι η προσπάθεια των στελεχών του Κόμματος με επικεφαλής τον Πλουμπίδη να ξαναστήσουν τον παράνομο μηχανισμό και τις διαλυμένες κομματικές οργανώσεις, ήταν ένας τεράστιος άθλος. Διευκρίνισε δε, ότι κάτω απ' αυτές τις συνθήκες ήταν φυσικό να υπάρχουν και συγχύσεις, παρεξηγήσεις, καχυποψίες και ανεξήγητες συλλήψεις. Ετσι, καταγγελίες αστήρικτες, ψεύτικες και λανθασμένες ξεκίνησαν εναντίον του Πλουμπίδη, που στάλθηκαν στην ηγεσία του Κόμματος η οποία αναγκαστικά βρισκόταν μακριά από την Ελλάδα και οδήγησαν στην τραγική κατάληξη που θυμίζει αρχαία τραγωδία.

Σήμερα - είπε κλείνοντας ο ομιλητής - που όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται, τα ιδανικά, οι ιδεολογίες, οι συνειδήσεις, ο κομμουνιστής Νίκος Πλουμπίδης αποτελεί φωτεινό παράδειγμα και πηγή έμπνευσης.

Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχουμε ανάγκη από τέτοια φωτεινά παραδείγματα. Ολοι και ιδιαίτερα οι νέοι κομμουνιστές που σε λίγες μέρες ανοίγουν το 25ο Φεστιβάλ τους, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ.