ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανήμερα το Πάσχα τα σπουδαία!

Αδύναμη και «κολοβή» η βδομάδα γιατί, από τις έξι ταινίες, μία και μοναδική βγαίνει απόψε στις αίθουσες - η χειρότερη - ενώ όλες οι υπόλοιπες θα κάνουν πρεμιέρα ανήμερα το Πάσχα, κάτι που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο... «Τα αγόρια της διπλανής πόρτας» (2014) είναι ο τίτλος του φιλμ που μπορείτε να «απολαύσετε» από σήμερα το βράδυ σε σκηνοθεσία Τομ Γκόρμικαν, με τον Ζακ Εφρον στον κεντρικό ρόλο. Πρόκειται για «νεανική κωμωδία», είδος που τελευταία μοιάζει συνώνυμο όποιας σάχλας, κακογουστιάς, χοντράδας και κλισέ... Η ιστορία τριών κολλητών, που υπόσχονται να μην κάνουν ποτέ σοβαρή σχέση αλλά αθετούν την υπόσχεσή τους, θα μπορούσε να είχε δώσει κάτι ψυχαγωγικά έξυπνο και ουσιαστικό... αλλά... αυτό που βλέπουμε δεν είναι καν αστείο και ούτε χαριτωμένο. Στις 20 Απρίλη θα κάνει πρεμιέρα η έκτη στη σειρά ταινία κινουμένων σχεδίων για την Τίνκερμπελ, τη νεράιδα που πρωτοεμφανίστηκε το 1953 στον Πίτερ Παν του Ντίσνεϊ και εξελίχθηκε σε μασκότ της εταιρείας. «Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές» (2014) ο τίτλος σε σκηνοθεσία της Πέγκι Χολμς...

ΚΡΙΣΤΟΦ ΓΚΑΝΣ

Η πεντάμορφη και το τέρας

Ο γνωστός μύθος έχει τύχει χιλιάδων διασκευών και εκδοχών με εγκυρότερη, κινηματογραφικά, εκείνη του Ζαν Κοκτό με τον Ζαν Μαρέ από το 1946. Η πανάκριβη παραγωγή του 2014 αποδεικνύεται πιστή στον πυρήνα του κλασικού παραμυθιού παρά την επιδεικτική παρέλαση θεαματικής ροκοκό οπτικής. Πρόκειται για ένα blockbuster βασισμένο σε ψηφιακή φαντασμαγορική απεικόνιση. Πρόκειται για ιδιαίτερα θορυβώδες επικό και υπερβατικό «love story», που σφύζει από αστείρευτα, κυριολεκτικά μαγικά, ειδικά εφέ που προσβλέπουν στο να αντισταθμίσουν την έλλειψη σεναρίου. Πρόκειται για ταινία με φρενήρη ρομαντισμό, καταιγιστική δράση και με «animation» που της προσδίδει διάσταση ονειρική. Εν ολίγοις, είναι μια ταινία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη χολιγουντιανή εμπορευματοποίηση αντίστοιχων πρακτικών, πίσω από τις οποίες αναγκάζεται να στοιχίζεται... Είναι μια φιλόδοξη γαλλική απάντηση στις προκλήσεις μιας αγοράς, όπου κυριαρχεί η θυσία της τέχνης στο βωμό της τεχνικής. Ως αποτέλεσμα έχουμε ένα αφηγηματικό «λίφτινγκ» πολυτελείας, μια επίδειξη αισθητικής χωρίς φινέτσα απ' όπου δεν πηγάζουν διαστάσεις ερμηνείας αλλά μόνο στρογγυλοποιήσεις που να χωρούν στα σημερινά τεχνικο/οικολογικά καλούπια.

Στόχος της ταινίας, χωρίς άλλο, να γοητεύσει ένα ευρύ, οικογενειακό κυρίως, κοινό. Και θα μπορούσε να το κάνει αν στο φόντο δεν εμφανιζόταν αποφλοιωμένη από αινίγματα και μυστικά και αν μπορούσε να συγκινήσει. Αν οι δυνατές εκπλήξεις στον στοιχειωμένο gothic πύργο έκρυβαν κάτι περισσότερο από την ψεύτικη, ψυχρή ομορφιά των ντεκόρ, των κοστουμιών και της φωτογραφίας και αν, εκτός από τα μάτια, θα μπορούσε να τροφοδοτήσει και το μυαλό και τα συναισθήματα. Περισσότερο ενοχλητική παρά βαρετή η ταινία σκεπάζει την ασημαντότητά της κάτω από χιονοστιβάδες ειδικών εφέ. Λογική συνέπεια της πολιτισμικής αποβλάκωσης των τελευταίων δεκαετιών...

Παίζουν: Λεά Σεντού, Βενσάν Κασέλ, Αντρέ Ντισολιέ, Εντουάρντο Νοριέγκα, κ.ά.

Παραγωγή: ΓΑΛΛΙΑ (2014)

ΣΠΑΪΚ ΛΙ

Oldboy

Ο Σπάικ Λι αμερικανοποιεί, εν προκειμένω κακοποιεί, το νοτιοκορεάτικο καταξιωμένο «κόσμημα» του Παρκ Τσαν γουκ το οποίο, για την ποιητική του, την ενέργεια και την κομψότητα που το διακρίνει χαρακτηρίστηκε συγκρίσιμο με τραγωδία του Ευριπίδη και έφυγε από τις Κάννες το 2003 με το μέγα βραβείο της κριτικής επιτροπής. Ο Σπάικ Λι επιστρέφει στο «manga» των Garon Tsuchiya και Nobuak Minegishi το οποίο ενέπνευσε αυτό το δεύτερο κεφάλαιο της επονομαζόμενης «τριλογίας της εκδίκησης», προδίδοντας το «πνεύμα» και τη «φύση» του πρωτότυπου, λόγω της παντελούς απουσίας της ποίησης και του αντι-μανιχεϊσμού, στοιχεία που έκαναν αξέχαστη την κορεάτικη παραγωγή. Στην αμερικάνικη εκδοχή, βρισκόμαστε ενώπιον μιας προσέγγισης ηθικολογικής χροιάς δοσμένης με αφήγηση μπαρόκ που ενδιαφέρεται λιγότερο για τα αντίποινα και την τιμωρία και περισσότερο για τη μελοδραματική θεματική της σχετικότητας του χρόνου. Το φιλμ αρχίζει με παραλήρημα μέθης - στοιχείο επαναληπτικό που προκαλεί σύγχυση - συνεχίζει με κρεσέντο την αφήγηση της φυλάκισης και καταλήγει σε γιγαντιαία διακωμώδηση της μοίρας, που αναμειγνύει και μολύνει παρελθόν και παρόν.

Ενας αλκοολικός διαφημιστής, που ήδη έχει πάρει την κάτω βόλτα, απάγεται μυστηριωδώς μια νύχτα και κρατείται φυλακισμένος σε δωμάτιο ξενοδοχείου για 20 ολόκληρα χρόνια. Σε αυτή την περίοδο, κατηγορείται για τη δολοφονία της γυναίκας του... και αναζητώντας στο παρελθόν του να ανακαλύψει ποιος θα μπορούσε να τον μισεί σε σημείο που να του στήσει τέτοια πλεκτάνη, γράφει εκατοντάδες επιστολές στην κόρη του. Ακόμα κι όταν απελευθερώνεται δεν ξεφεύγει από τον εκβιασμό του απαγωγέα, που τον βάζει στο δίλημμα της ύστατης δοκιμασίας, με αντάλλαγμα τη λύση του αινίγματος που συνδέεται με την ταυτότητά του... Ο Σπάικ Λι φτιάχνει μια πυκνή και αποπροσανατολιστική ταινία που δεν χρησιμοποιεί τη βία ως μέσο εστίασης της προσοχής του θεατή, αλλά ως εργαλείο για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της αποξένωσης, μετά από 20 χρόνια φυλακής - παραμένοντας προσκολλημένος σε δυτικά πρότυπα (πτώση, ανέλκυση, εξαγορά και μετά, αυτοί έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα). Ο πρωταγωνιστής δεν αποζητά πια την ελευθερία παρά μόνο την κόρη του και για να το κατορθώσει αυτό, είναι διατεθειμένος να σεβαστεί όποιον διεστραμμένο κανόνα του επιβάλλει ο στερεοτυπικά κακός του φιλμ.

Στο εσπευσμένο φινάλε - πρόθεση του Σπάικ Λι ήταν να φθάσει γρήγορα στο τέλος παραμερίζοντας το πάθος, κάτι που συνιστούσε ουσιαστικό συστατικό του πρωτότυπου - εκεί μπορούν να καταμετρηθούν οι πιο φανερές επεμβάσεις του σκηνοθέτη. Μια μόνο απορία: Γιατί τόσοι πολλοί χαρακτήρες φοράνε σταυρό και γιατί ο σταυρός κάνει την εμφάνισή του στα πιο διαφορετικά περιβάλλοντα; Η ταινία πάντως θυμίζει άσκηση με χυδαία και ασυνάρτητη βία που τείνει να συνιστά αυτοσκοπό... χωρίς λόγο ύπαρξης.

Παίζουν: Τζος Μπρολίν, Ελίζαμπεθ Ολσεν, Γκρέι Ντέιμον, Χάνα Σιμόν, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)

ΓΟΥΟΛΙ ΦΙΣΤΕΡ

Κυριαρχία

Ασκεί γοητεία, έστω και επιφανειακή, η ταινία χάρη στην ατμόσφαιρα που διαμορφώνουν τα ψυχρά και μυστηριακά χρώματα και σχήματα και οι υποβλητικές παρουσίες και ερμηνείες των κύριων ρόλων, ιδιαίτερα του Τζόνι Ντεπ που καιρό είχαμε να δούμε σε ρόλο σοβαρό. Το καλοφτιαγμένο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας καλλιεργεί μια υποβόσκουσα, μυστηριώδη σταθερή σουσπάνς που σιγοβράζει σε όλη του τη διάρκεια. Η ταινία σηματοδοτεί, χωρίς να είναι αριστούργημα, ένα άξιο σκηνοθετικό ντεμπούτο του, καταξιωμένου με Οσκαρ, διευθυντή φωτογραφίας Γουόλι Φίστερ. Οσο όμως ξεδιπλώνεται η ίντριγκα και όλο και περισσότερο ξανοίγεται στο πέλαγος του φαντασιακού, τόσο ελαττώνονται τα ποσοστά γοητείας, αφού η υπερβολή ξεσκεπάζει σιγά σιγά την κοινότυπη κατασκευή, που συνοψίζεται σχηματικά στη μάχη του καλού με το κακό, σε μια μυθοπλασία που αρθρώνει κάποια ερωτήματα αναφορικά με την επιστήμη και τα όριά της, την κατεύθυνση της έρευνας, τη σχέση κράτους κι επιστήμης κ.λπ.

Ο Τζόνι Ντεπ είναι ο Γουίλ Κάστερ, ο σημαντικότερος ερευνητής στο χώρο της τεχνητής νοημοσύνης σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον. Εργάζεται για τη δημιουργία μιας μηχανής που θα συνδυάζει τη συλλογική, σωρευμένη γνώση των τελευταίων αιώνων αλλά και ολόκληρη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων. Τα αμφιλεγόμενα πειράματά του τον κατέστησαν διάσημο, αλλά και κύριο στόχο μιας ομάδας τρομοκρατών, αντίθετων στην τεχνολογία που είναι έτοιμοι για όλα, αρκεί να τον εμποδίσουν να δημιουργήσει έναν κόσμο όπου ο υπολογιστής θα υπερβαίνει τις ικανότητες του ανθρώπινου μυαλού. Στην προσπάθειά τους αυτή οι εξτρεμιστές θα γίνουν άθελά τους αυτοί που θα σπρώξουν τον Γουίλ στην επιτυχία, αλλά και μέρος της «κυριαρχίας» του ερευνητή. Μετά τη δολοφονία του Γουίλ, η γυναίκα του Εβελιν θα «φορτώσει» τον εγκέφαλό του στο νέο κομπιούτερ - η σχέση των συζύγων είναι ο βασικός αφηγηματικός κινητήρας - και η συνείδηση του Γουίλ θα αρχίσει να εξαπλώνεται και να «μολύνει» το παγκοσμιοποιημένο δίκτυο και να λειτουργεί κάπως σαν τη θαυματουργό Λούρδη, παράγοντας μια νέα φόρμα ζωής, γεγονός που θα εκληφθεί ως απειλή κυριαρχίας σε ολόκληρη την οικουμένη... Για την Εβελιν και τον κοινό τους φίλο Μαξ - αμφότεροι συνεργάτες και επιφανείς ερευνητές πληροφορικής - το πρόβλημα μετατοπίζεται από την ώρα που η δίψα του Γουίλ για έρευνα εξελίσσεται σε δίψα για εξουσία. Το ερώτημα τώρα διαμορφώνεται ως εξής: Είναι σωστό η επιστήμη να προχωρά πέρα από τα όρια; Ποια όρια; Ποιος καθορίζει τα όρια; Ακριβώς σε αυτό το σημείο το φιλμ παρουσιάζει διαφορετικά κλειδιά ανάγνωσης...

Παίζουν: Τζόνι Ντεπ, Ρεμπέκα Χολ, Μόργκαν Φρίμαν, Πολ Μπέτανι, Κέιτ Μάρα, Κίλιαν Μέρφι, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ, Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ (2014)

ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΣΕΠΑΡΝΤ

Nτομ Χεμινγουέι

Μέτρια αγγλική κωμωδία χωρίς συγκεκριμένο διακύβευμα, δομημένη σε κεφάλαια με πολύ χαλαρή έως ουδεμία σχέση μεταξύ τους, τα οποία αναγγέλλονται με μεσότιτλους που προσανατολίζουν (ως προς τη διάρκεια) και διευκρινίζουν (ως προς το περιεχόμενο). Κάθε κεφάλαιο δομείται με θεατρικής δομής ντουέτα που στηρίζονται σε χιουμοριστικά λειτουργικότατους διαλόγους. Η αφήγηση πλούσια σε μελοδραματικούς τόνους και υπερβολές. Κεντρικός πρωταγωνιστής ένας πολύ καλός και με πολλά κιλά παραπάνω Τζουντ Λο, που υποδύεται έναν άτυχο αλλά καλόκαρδο λούμπεν κακοποιό που, κάπως αργά, ανακαλύπτει ότι στη ζωή υπάρχουν και άλλες αξίες πέραν του χρήματος. Ξεχωρίζουν κάποια μασημένα σχόλια για την απαγόρευση του καπνίσματος στα μπαρ και ακόμα πιο μασημένα για την ιδιοκτησία γενικώς και αορίστως... Πρόκειται για ταινία φτιαγμένη εξ ολοκλήρου για τον Τζουντ Λο.

Παίζουν: Τζουντ Λο, Ρίτσαρντ Γκραντ, Εμίλια Κλαρκ, κ.ά.

Παραγωγή: Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ (2013)