ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 18 Γενάρη 2004
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Η Ιωάννα της πολιτικής οργής!

«

Ακου», μου λέει, «δεν είναι καιρός τώρα για ψυχούλες που κρυώνουν στα υπόγεια, ούτε για γέρους συνταξιούχους που τους παίρνουν στο κυνήγι τα ΜΑΤ, ούτε, ακόμα, για δυστυχισμένους μετανάστες και άνεργους απελπισμένους. Τώρα έχουμε, εκλογές. Γι' αυτές πρέπει να γράφεις. Μέχρι τις 7 του Μάρτη μόνον (προεκλογικά) πολιτικά κείμενα»!

Η Ιωάννα,, που έλειπε στο χωριό, με πήρε αμέσως μόλις γύρισε στο τηλέφωνο. «Στις δύο στου Μπαρμπαγιάννη», διέταξε. «Μην αργήσεις, έχουμε πολύ σοβαρά πράγματα να πούμε».

Ηταν επιτακτική. Ετσι κι αλλιώς, όμως, ένα «γεύμα εργασίας» μαζί της παρουσιάζει πάντα ενδιαφέρον... Πήγα κάποια λεπτά νωρίτερα, όπως επιβάλλεται. Μόλις μπήκε με χτύπησε αμέσως με το μάτι της. Πριν κάτσει στην καρέκλα μπήκε στο θέμα:

«Από δω και πέρα», άρχισε, «ούτε μια λέξη σου δεν πρέπει να πάει χαμένη. Πρέπει, να αφήσεις τους "συναισθηματισμούς" και να χτυπάς κατ' ευθείαν στο κόκαλο, θέματα όπως αυτό της Δαμανάκη, του Σκοτινιώτη, του Ανδρουλάκη, του Αλφα και του Βήτα, που τάχα μου τους πήρε ο αέρας του Γιώργου και του Κώστα και έτρεξαν να βάλουνε πλάτη, πρέπει να καταγγέλλονται. Αυτή η υποκρισία, αυτή η αποστασία, επιτέλους, πρέπει να καταδικάζεται από το σύνολο της κοινωνίας. Οι γλείφτες, οι καριερίστες πρέπει να στιγματίζονται κοινωνικά».

«Δε σε αναγνωρίζω», τόλμησα! «Εσύ ένα άτομο φιλελεύθερο, ανοιχτό στα νέα ρεύματα, στις νέες αισθητικές, στις νέες ιδέες»...

«Πού είδες το «νέο», με αποπήρε. «Και δε στέκομαι στα ονόματα, που και αυτό δεν μπορώ να το παραβλέψω. (Καραμανλής - Παπανδρέου, τι φρίκη)! Στέκομαι σε αυτά που λένε και κάνουν. Καρικατούρες παλαιοημερολογίτικες είναι και οι δύο. Ντυμένες, βέβαια, με Armani. Και αντί για αραμπά καβαλάνε ρενεγκέιτ. Πηγαίνουν σε γυμναστήρια, μαθαίνουν πολεμικές τέχνες, κάνουνε τους μοντέρνους. Μας «δείχνουν» και τις γυναίκες τους! Ομως, και αυτό έχει σημασία, οι πράξεις τους είναι άκρως παλαιομοδίτικες και επικίνδυνα μουχλιασμένες. Γι' αυτό, σου λέω, ότι όποιος ισχυρίζεται ότι τους συνεπήρε τάχα μου ο αέρας τους ψεύδεται! Εκτός και αν είναι βλάκας! Αλλά και βλάκας να είναι θα τους καταλάβαινε. Κανένα έλεος, λοιπόν».

Τον περισσότερο χρόνο μου με την Ιωάννα, μέχρι τη μέρα που «επειγόντως» συναντηθήκαμε στου Μπαρμπαγιάννη, και την ξέρω πολλά χρόνια, τον ξόδευα διαφωνώντας μαζί της για την απέραντη ανοχή που έδειχνε σε πράγματα και πολιτικές. Στην αγωνία της για να μη χαθεί ούτε ένας άνθρωπος από το Κόμμα και τον κομμουνισμό, άνοιγε, σαν ανοιξιάτικο τριαντάφυλλο, προσπαθώντας να κλείσει στην αγκαλιά της όλον τον κόσμο που κοίταζε, έστω και πλάγια, αριστερά.

«Αυτές οι εκλογές», μου δικαιολογείται, «είναι οριακές. Δεν παίζεται απλώς μια τετραετία. Το χτύπημα του δικομματισμού σήμερα παίρνει άλλες διαστάσεις. Σηματοδοτεί νέες προοπτικές για τον κόσμο. Αποδεικνύει πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλα αυτά τα κινήματα που πήρανε μέρος στις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μετουσιώθηκαν σε πολιτική συνείδηση. Πράγμα που θα ξαναβάλει στο λεξιλόγιο και στην πρακτική των ανθρώπων τα πολιτικά ζητήματα, που για συγκεκριμένους λόγους, έχουν υποχωρήσει. Είναι σταυροδρόμι αυτές οι εκλογές. Και όποιος αποπροσανατολίζει τον κόσμο, βάζοντας λάθος ταμπέλες σε πρόσωπα και πολιτικές είναι κατάπτυστος»!

«Είσαι σκληρή, μήπως»!..

«Ακου», μου λέει και αστράφτει το μάτι της. «Δεν τα βάζω με αυτούς, στον εαυτό μου φωνάζω. Εμπειρος άνθρωπος εγώ, πώς με ξεγέλαγαν, πώς τους ανέχτηκα τόσα χρόνια; Χρειάστηκε να φτάσουν στο τελευταίο σκαλί, γιατί είναι τελευταίο σκαλί η παράδοσή τους στο χειρότερο είδος δικομματισμού που γνώρισε η χώρα μας. Επρεπε να τους δω να γονατίζουν στα άθλια αντιαισθητικά πολιτικά reality show, να υποκύπτουν σε ξενόφερτες γελοιότητες, για να καταλάβω πως ετούτοι δεν έχουν ούτε πολιτική αισθητική, ούτε πολιτική ηθική. Δεν έχουν, όπως λέει ο λαός μας, ούτε ιερό ούτε όσιο! Με τον εαυτό μου, λοιπόν, είμαι θυμωμένη».

Παίρνει μια ανάσα. Τρώει και την πρώτη μπουκιά. Και καταλήγει, μιλώντας ήσυχα, πριν ολοκληρώσει, στη συνέχεια, με ηρεμία το φαγητό της.

«Γι' αυτό σου λέω. Οχι συναισθηματικά κείμενα. Πολιτικά μόνον»!


Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ


ΛΕΥΚΑΔΑ
«Η υλική προσφορά στο Κόμμα είναι καθήκον μας»

Σημαντική η προσφορά γραφείων στη ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ, που έκανε ο αγωνιστής Βασίλης Γαρύφαλος

Οταν συναντιέσαι μ' αυτούς τους ανθρώπους, που πρόσφεραν όλο τους το «είναι» στον αγώνα για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και το σοσιαλισμό, αισθάνεσαι έναν απέραντο σεβασμό γι' αυτούς. Γιατί, στο πρόσωπό τους, βλέπεις το χρονικό ενός αγώνα αντρειωμένου, που θέλησε να απελευθερώσει τον άνθρωπο από κάθε είδους σκλαβιά. Το χρονικό ενός αγώνα, που οργανώθηκε από ανθρώπους λαϊκούς, της πόλης και της υπαίθρου, ανθρώπους, που από μικρά παιδιά μπήκαν στη βιοπάλη και ανδρώθηκαν στο μεγάλο σχολείο της ταξικής πάλης, στον αγώνα που οργάνωσαν το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ.

Στη συζήτηση μ' αυτούς τους αγωνιστές, βλέπεις την ελπίδα που έχουν μέσα τους για τη νέα γενιά, αλλά και τη βαθιά τους πίστη για τα ιδανικά του ΚΚΕ.

Θέλουν να δουν στα πρόσωπα των νέων ανθρώπων τους συνεχιστές του κομμουνιστικού κινήματος. Αυτούς που θα παλέψουν με κουράγιο και δύναμη για να αλλάξουν τον κόσμο. Αισθάνεσαι και συ, που είσαι νέος, περηφάνια για την ιστορία, τους αγώνες και τις θυσίες των κομμουνιστών αγωνιστών. Αισθάνεσαι το χρέος να συνεχίσεις στον ίδιο δρόμο. Η κατασταλαγμένη πείρα και τα πλούσια βιώματα από τους ταξικούς αγώνες του λαού μας, που έχουν αυτοί οι σύντροφοι, σε τραβούν μπροστά.

Ενας από τους λαϊκούς αγωνιστές, που πολέμησε για την ελευθερία, οργανωμένος στον ΕΛΑΣ, είναι και ο Βασίλης Γαρύφαλος από τη Λευκάδα. Εβδομήντα επτά χρόνων, πλέον, αποφάσισε να κάνει μία δωρεά στο ΚΚΕ, δίνοντας στη ΝΕ Λευκάδας του ΚΚΕ την υλική βοήθεια που χρειάζεται για να αποκτήσει τα δικά της γραφεία. Ετσι, σε λίγο καιρό, οι Λευκαδίτες κομμουνιστές θα έχουν το δικό τους «σπίτι». Αυτή η επιλογή μάς ώθησε να επισκεφθούμε και να συζητήσουμε με τον σύντροφο Β. Γαρύφαλο, να μας μιλήσει για τους λόγους που τον ώθησαν σ' αυτήν την πράξη.

Βαθιά συγκινημένος, καθόλη τη διάρκεια της συνάντησής μας, μας διηγιόταν μάχες, στις οποίες πολέμησε ο ίδιος μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ στη Βορειοδυτική Ελλάδα. Μας είπε για την κατάληψη της Αρτας από τον ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε, αλλά και για άλλες μάχες στην Πρέβεζα, στη Λευκάδα και την Αιτωλοακαρνανία. Για την ανθρωπιά που είχαν δείξει οι ΕΛΑΣίτες στον πόλεμο, το θάρρος τους και τη δύναμη της πίστης στον αγώνα τους που αντιμετώπιζε τις κακουχίες και τις μεγάλες δυσκολίες που τους έβρισκαν.

Κάποια στιγμή, μας είπε: «Οι κομμουνιστές έχουν κάνει τόσες θυσίες και τόσους αγώνες. Τα κομμουνιστικά κόμματα σε όλο τον πλανήτη έχουν χύσει ποτάμια αίμα». Σταμάτησε για λίγο και συνέχισε, έτσι απλά: «Γιατί να μην έχει δικά του γραφεία το ΚΚΕ; Το σκέφτηκα και είπα να κάνω αυτήν την προσφορά στην ΚΕ του ΚΚΕ. Θα είναι μια βοήθεια για το Κόμμα. Και θα ήθελα να γίνει παράδειγμα για όλη την Ελλάδα, για τους Ελληνες του εξωτερικού, αλλά και για τους νέους κομμουνιστές. Μ' αυτόν τον τρόπο θέλω να τιμήσω το ΚΚΕ και τους συντρόφους».

Ο Βασίλης Γαρύφαλος είναι παλιός αγωνιστής. Γεννήθηκε το 1926 στη Λευκάδα. Ηταν το πέμπτο παιδί οικογένειας ψαράδων. Σε ηλικία 4 χρόνων, μένει ορφανός. Στην τετάρτη δημοτικού, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σχολείο και «μπαίνει» στη θάλασσα για να βοηθήσει την οικογένειά του. Το 1938 έρχεται σε επαφή με το κομμουνιστικό κίνημα και τις επαναστατικές ιδέες μέσω του Νίκου Καρελή, στελέχους του ΚΚΕ. Με τη συγκρότηση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, συμμετέχει από τους πρώτους και γίνεται μέλος του Κόμματος.

Με καπετάνιο τον Πάνο Γιαννούλη, δίνει δεκάδες μάχες στη Λευκάδα, στην Πρέβεζα, στην Αρτα και την Αιτωλοακαρνανία μέσα από τις γραμμές του 2/39 Συντάγματος του ΕΛΑΣ ( 3ο Τάγμα, 11ος λόχος ). Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και το κυνηγητό που ακολούθησε φεύγει κρυφά για τον Πειραιά, όπου πιάνει δουλιά σε ψαροκάικο και μέχρι το 1948 δουλεύει στις Κυκλάδες. Από το 1948 με δικό του καΐκι ( ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.Π. 4359 ) δουλεύει στα Δωδεκάνησα ( Κάλυμνο ).

Το 1950 γυρίζει στη Λευκάδα και συνεχίζει τη δουλιά του μέχρι και το 1996, που συνταξιοδοτείται. Τα μεταπολεμικά χρόνια συνεχίζει τον αγώνα μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Σταθερός στις ιδέες του, δεν ταλαντεύεται ούτε στιγμή παρά τις ανατροπές, συνεχίζει να βοηθά το Κόμμα ενισχύοντάς το ποικιλότροπα.

«Η Νομαρχιακή Επιτροπή Λευκάδας του ΚΚΕ εκφράζει εκ μέρους όλων των κομμουνιστών, μελών, οπαδών και φίλων του Κόμματος, θερμές ευχαριστίες στον σύντροφο Βασίλη Γαρύφαλο για την προσφορά που έκανε, προκειμένου το Κόμμα να έχει τα δικά του ιδιόκτητα γραφεία στη Λευκάδα.

Η προσφορά αυτή δείχνει το ήθος του αγωνιστή, που για εξήντα και πάνω χρόνια αγωνίστηκε και αγωνίζεται με συνέπεια για τα ιδανικά του σοσιαλισμού. Η στάση και η συνέπεια του σεμνού αγωνιστή αποτελεί παράδειγμα για τους νέους κομμουνιστές. Η προσφορά του είναι φόρος τιμής στους νεκρούς συντρόφους του, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Λευτεριάς».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ