Η Ιωάννα,, που έλειπε στο χωριό, με πήρε αμέσως μόλις γύρισε στο τηλέφωνο. «Στις δύο στου Μπαρμπαγιάννη», διέταξε. «Μην αργήσεις, έχουμε πολύ σοβαρά πράγματα να πούμε».

Ηταν επιτακτική. Ετσι κι αλλιώς, όμως, ένα «γεύμα εργασίας» μαζί της παρουσιάζει πάντα ενδιαφέρον... Πήγα κάποια λεπτά νωρίτερα, όπως επιβάλλεται. Μόλις μπήκε με χτύπησε αμέσως με το μάτι της. Πριν κάτσει στην καρέκλα μπήκε στο θέμα:

«Από δω και πέρα», άρχισε, «ούτε μια λέξη σου δεν πρέπει να πάει χαμένη. Πρέπει, να αφήσεις τους "συναισθηματισμούς" και να χτυπάς κατ' ευθείαν στο κόκαλο, θέματα όπως αυτό της Δαμανάκη, του Σκοτινιώτη, του Ανδρουλάκη, του Αλφα και του Βήτα, που τάχα μου τους πήρε ο αέρας του Γιώργου και του Κώστα και έτρεξαν να βάλουνε πλάτη, πρέπει να καταγγέλλονται. Αυτή η υποκρισία, αυτή η αποστασία, επιτέλους, πρέπει να καταδικάζεται από το σύνολο της κοινωνίας. Οι γλείφτες, οι καριερίστες πρέπει να στιγματίζονται κοινωνικά».

«Δε σε αναγνωρίζω», τόλμησα! «Εσύ ένα άτομο φιλελεύθερο, ανοιχτό στα νέα ρεύματα, στις νέες αισθητικές, στις νέες ιδέες»...

«Πού είδες το «νέο», με αποπήρε. «Και δε στέκομαι στα ονόματα, που και αυτό δεν μπορώ να το παραβλέψω. (Καραμανλής - Παπανδρέου, τι φρίκη)! Στέκομαι σε αυτά που λένε και κάνουν. Καρικατούρες παλαιοημερολογίτικες είναι και οι δύο. Ντυμένες, βέβαια, με Armani. Και αντί για αραμπά καβαλάνε ρενεγκέιτ. Πηγαίνουν σε γυμναστήρια, μαθαίνουν πολεμικές τέχνες, κάνουνε τους μοντέρνους. Μας «δείχνουν» και τις γυναίκες τους! Ομως, και αυτό έχει σημασία, οι πράξεις τους είναι άκρως παλαιομοδίτικες και επικίνδυνα μουχλιασμένες. Γι' αυτό, σου λέω, ότι όποιος ισχυρίζεται ότι τους συνεπήρε τάχα μου ο αέρας τους ψεύδεται! Εκτός και αν είναι βλάκας! Αλλά και βλάκας να είναι θα τους καταλάβαινε. Κανένα έλεος, λοιπόν».

«Αυτές οι εκλογές», μου δικαιολογείται, «είναι οριακές. Δεν παίζεται απλώς μια τετραετία. Το χτύπημα του δικομματισμού σήμερα παίρνει άλλες διαστάσεις. Σηματοδοτεί νέες προοπτικές για τον κόσμο. Αποδεικνύει πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλα αυτά τα κινήματα που πήρανε μέρος στις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μετουσιώθηκαν σε πολιτική συνείδηση. Πράγμα που θα ξαναβάλει στο λεξιλόγιο και στην πρακτική των ανθρώπων τα πολιτικά ζητήματα, που για συγκεκριμένους λόγους, έχουν υποχωρήσει. Είναι σταυροδρόμι αυτές οι εκλογές. Και όποιος αποπροσανατολίζει τον κόσμο, βάζοντας λάθος ταμπέλες σε πρόσωπα και πολιτικές είναι κατάπτυστος»!

«Είσαι σκληρή, μήπως»!..

«Ακου», μου λέει και αστράφτει το μάτι της. «Δεν τα βάζω με αυτούς, στον εαυτό μου φωνάζω. Εμπειρος άνθρωπος εγώ, πώς με ξεγέλαγαν, πώς τους ανέχτηκα τόσα χρόνια; Χρειάστηκε να φτάσουν στο τελευταίο σκαλί, γιατί είναι τελευταίο σκαλί η παράδοσή τους στο χειρότερο είδος δικομματισμού που γνώρισε η χώρα μας. Επρεπε να τους δω να γονατίζουν στα άθλια αντιαισθητικά πολιτικά reality show, να υποκύπτουν σε ξενόφερτες γελοιότητες, για να καταλάβω πως ετούτοι δεν έχουν ούτε πολιτική αισθητική, ούτε πολιτική ηθική. Δεν έχουν, όπως λέει ο λαός μας, ούτε ιερό ούτε όσιο! Με τον εαυτό μου, λοιπόν, είμαι θυμωμένη».

«Γι' αυτό σου λέω. Οχι συναισθηματικά κείμενα. Πολιτικά μόνον»!