Γεννήθηκε το 1881 στο Ηράκλειο Κρήτης. Μορφώθηκε με την τεράστια βιβλιοθήκη του πατέρα της, Στυλιανού Αλεξίου και σε γαλλικό σχολείο. Για την ομορφιά, τον ατίθασο χαρακτήρα, τον επαναστατικό ριζοσπαστισμό της απέναντι σ' ό,τι καταπίεζε και ταπείνωνε τον άνθρωπο, την αποκαλούσαν «Κόρη της Κρήτης». Ηταν η πρώτη Κρητικιά, η οποία τόλμησε να γίνει συγγραφέας. Να διαβάζει τον Μαρκήσιο ντε Σαντ. Να αφήσει τη σιγουριά και την ευμάρεια του πατρικού σπιτιού και ντυμένη αντρικά, σαν σαιξπηρική ηρωίδα, να σμίξει με τον ομότεχνο αγαπημένο της. Αστεφάνωτη να ζήσει μαζί του στην Αθήνα, να αντέξει την έσχατη ανέχειά τους, αλλά και μετά τον πικρό - από την πρώτη νύχτα - ουσιαστικά ματαιωμένο για μια ερωτευμένη αλλά περήφανη γυναίκα, γάμο τους, να τον εγκαταλείψει. Να μεταπλάσει σε λογοτεχνία - μέσα και από τα δικά της πικρά βιώματα - τον ανδροκρατικό, καταπιεστικό, υποτιμητικό για τη γυναίκα θεσμό του γάμου, στην τότε ελληνική κοινωνία. Κι ακόμα, πριν πάρει διαζύγιο, να σμίξει ερωτικά - φανερά και για τον Καζαντζάκη - με τον Μάρκο Αυγέρη, επίσης μεγάλη μορφή της λογοτεχνίας μας. Αναφερόμαστε στη Γαλάτεια Αλεξίου, η οποία έγινε γνωστή στα γράμματα με το επίθετο του πρώτου συζύγου της, Νίκου Καζαντζάκη.

Αυτήν τη σπουδαία, παραγκωνισμένη σήμερα, γυναίκα -λογοτέχνιδα, επαναφέρει στο «φως» το ενδιαφέρον βιοεργογραφικό βιβλίο της Μοσχοβίας Α. Κασκούρα «Η θηλυκή παραφωνία του Νίκου Καζαντζάκη» (εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»). Το γεγονός ότι ενώ παλιοί έγκριτοι μελετητές δεν το έπραξαν, ως όφειλαν, μια νέα κοπέλα, υποψήφια δρ Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Σορβόννης, κάνει μια μελετητική προσέγγιση του βίου και του έργου της Γαλάτειας, και των «σημαδιών» από τη ζωή της με τον Καζαντζάκη, καθώς και δικών της «σημαδιών» στη ζωή και το έργο εκείνου. Η μελετήτρια, συνοψίζοντας το ανισότιμο, ιδιαίτερα για τη γυναίκα, πολιτικο-κοινωνικό πλαίσιο της εποχής, τιμά, αφ' ενός την επαναστάτρια ιδεολογικά και συγγραφικά Γαλάτεια, και αφ' εταίρου, από σεβασμό στο συγγραφέα Καζαντζάκη, προσπαθεί να κατανοήσει και να εξηγήσει τη συμπεριφορά και απώθησή του από τη γυναίκα για την οποία έλεγε πριν την κατακτήσει «Την Γαλάτειαν και μίαν καλύβη» και τη χαρακτήριζε «Ενα από τα ωραιότερα και σπαρακτικότερα θεάματα που είδα στη ζωή μου. Μέσα σε μια στενοκέφαλη κοινωνία, η παρουσία της προξενεί σκάνδαλο στους αστούς. Μια κατακόκκινη αντάρτισσα, παραφωνία μέσα στην ασάλευτη σκλαβοπλανταγμένη ατμόσφαιρα της επαρχιώτικης σταχτόχρωμης ζωής».