Τη δεύτερη στη σειρά αύξηση πάνω στις λεγόμενες αντικειμενικές τιμές των ακινήτων - που κατά μέσο όρο θα κινείται γύρω στο 25% και ακόμη μεγαλύτερες για τα εκτός σχεδίου ακίνητα - έχει στα σκαριά η κυβέρνηση της ΝΔ και ετοιμάζεται να τις βάλει σε εφαρμογή από τις αρχές του επόμενου έτους 2007. Σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, οι κυβερνητικές ανακοινώσεις θα γίνουν προς το τέλος Γενάρη ή το αργότερο μέσα στο Φλεβάρη του 2007 και θα «πιάσουν» τις μεταβιβάσεις ακινήτων που θα γίνουν από τότε και στο εξής.

Αγνωστες για την ώρα παραμένουν οι προθέσεις τους σε ό,τι αφορά τα αφορολόγητα όρια, καθώς παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Η πιθανότητα να μείνουν αμετάβλητα στα σημερινά τους επίπεδα θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τις γονικές παροχές, αλλά και την αγορά πρώτης κατοικίας. Σε κάθε περίπτωση, η φιλολογία γύρω από τις αντικειμενικές αξίες αξιοποιείται από το κύκλωμα που λυμαίνεται το χώρο, όπως τους μεγαλοκατασκευαστές, μεσίτες κ.ά. Υπενθυμίζεται πως στις αρχές του 2006 η κυβέρνηση προχώρησε σε αύξηση των αντικειμενικών τιμών, η οποία μεσοσταθμικά έφτασε στο 30%.

Σχέδιο για την κατάργηση του «Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας» (ΦΜΑΠ) σε συνδυασμό με την αύξηση της φορολογίας στη μικρή ακίνητη περιουσία, έχει στα σκαριά η κυβέρνηση, η οποία δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει στη ρότα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Οι εν λόγω σχεδιασμοί, που αναμένονται να υλοποιηθούν σταδιακά μετά τις επόμενες εκλογές, έχουν την απόλυτα σύμφωνη θέση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και περιλαμβάνονται στο λεγόμενο «εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων». Ετσι στο πλαίσιο των στόχων για τη Στρατηγική της Λισαβόνας, αναφέρουν πως «μελετάται η ενοποίηση των υφιστάμενων φόρων στα ακίνητα».

Οι σχεδιασμοί τους αποσκοπούν στην πλήρη κατάργηση του ήδη κουτσουρεμένου ΦΜΑΠ, με πρόσχημα την «ενιαιοποίηση» των σημερινών φόρων. Σε αυτό το πλαίσιο οι κάτοχοι ακόμη και αμελητέας ακίνητης περιουσίας θα πληρώνουν εν είδει κεφαλικού φόρου και για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου. Ολα τα παραπάνω αποτελούν την εφαρμογή των σχεδιασμών που τους άφησε παρακαταθήκη η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με τις επεξεργασίες τους, ο νέος φόρος δεν πρόκειται να αγγίξει τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους και επιχειρήσεις για τους οποίους θα προβλεφτούν προκλητικές εξαιρέσεις και απαλλαγές ανάλογες ή και μεγαλύτερες από αυτές που προβλέπονται σήμερα για το ΦΜΑΠ.

Στην ενίσχυση των έμμεσων φόρων, που φορτώνονται εξ ολοκλήρου στην πλατιά λαϊκή κατανάλωση, στηρίχτηκε η ομαλή εκτέλεση των προϋπολογισμών των 10 και πλέον τελευταίων χρόνων. Στη διαπίστωση αυτή καταλήγει και ειδική μελέτη της τράπεζας «Γιούρομπανκ», όπου αναφέρεται: «Μετά το 1994 δε γίνεται προσπάθεια παρουσίασης δικαιότερου φορολογικού προσώπου της κυβέρνησης μέσω των προϋπολογισμών που συζητούνται στη Βουλή».

Η ενίσχυση της φορολεηλασίας των λαϊκών τάξεων είναι τόσο εξόφθαλμη σε σημείο που να ομολογείται ακόμη και στην εν λόγω επιστημονική μελέτη της τράπεζας του ομίλου Λάτση. Σε αυτό το πλαίσιο διαπιστώνουν πως η αναλογία έμμεσων και άμεσων φόρων ενισχύεται διαρκώς σε όφελος των έμμεσων που είναι και οι πλέον αντιλαϊκοί. Συγκεκριμένα, διαπιστώνουν: «Είναι φανερό ότι οι περίοδοι πριν και μετά το 1994 διαφέρουν ριζικά. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '80, οι κυβερνήσεις σκόπευαν στη μείωση αυτού του λόγου, αλλά δεν το πέτυχαν».

Το γεγονός αυτό προκύπτει από τη σύγκριση των προϋπολογισμών που κατατέθηκαν στη Βουλή και από την πραγματική διαμόρφωση των οικονομικών μεγεθών. Με απλά λόγια, στη δεκαετία του '80 οι αρχικοί προϋπολογισμοί είχαν - στα χαρτιά - στοιχεία «δικαιότερης κατανομής» των φορολογικών βαρών, που όμως ουδέποτε έγιναν πραγματικότητα. Στη συνέχεια (μετά το 1994), σύμφωνα με τη μελέτη, δεν υπάρχει ούτε καν τέτοια πρόθεση. Είναι φανερό πως η πολιτική αυτή έχει να κάνει με την ενίσχυση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» και τις απανωτές φοροελαφρύνσεις σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου που θεσμοθέτησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πρώτα και στη συνέχεια της ΝΔ.

Συνεχίστηκαν και το Νοέμβρη οι μεγάλες ανατιμήσεις στα υλικά κατασκευής νέων κατοικιών, καθώς οι επιχειρηματίες του κλάδου διεκδικούν το δικό τους αυξημένο μερίδιο, από το γενικότερο κλίμα κερδοσκοπίας στη γη και στις νέες κατοικίες, που πυροδοτούν κατασκευαστές, τράπεζες και κράτος (μέσω της φορολογίας). Και μάλιστα, αυτή τη φορά, εκλείπει και η δικαιολογία των ανατιμήσεων στα καύσιμα, οι τιμές των οποίων σε μέσα επίπεδα είχαν μηδενική αύξηση.

Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, οι τιμές των οικοδομικών υλικών σε ετήσια βάση (Νοέμβρης 2006/2005) σημείωσαν αύξηση 6,8%, έναντι αυξήσεων 3,2% και 4,8% τα δύο προηγούμενα χρόνια. Στο διάστημα Νοέμβρης προς Οκτώβρη 2006 ο γενικός δείκτης αυξήθηκε κατά 0,5%, έναντι αυξήσεων 0,2% και 0,3% την προηγούμενη διετία, ενώ σε μέσα επίπεδα οι τιμές αυξήθηκαν κατά 5,2%, έναντι αυξήσεων 3,6% και 3,7% που σημειώθηκαν την αντίστοιχη περίοδο το 2005 και 2004. Οι μεγαλύτερες ετήσιες αυξήσεις σημειώθηκαν στα τεχνικά πετρώδη υλικά (15,9%), στα υλικά ύδρευσης - θέρμανσης (12%), στα ηλεκτρολογικά υλικά (11,6%), στα υλικά μόνωσης (8%) και στα προϊόντα μαρμάρου (7,1%).